Την ώρα που η πανδημία στην χώρα μας παίρνει τραγικές διαστάσεις με καθημερινούς θανάτους, διασωληνώσεις, εκατοντάδες κρούσματα, με ένα σύστημα δημόσιας υγείας να βρίσκεται στα όρια του, η ιδιωτική πρωτοβουλία στον κλάδο παζαρεύει την συμμέτοχη της σε όλο αυτό, υπολογίζοντας μόνο πόσα κέρδη θα βγάλει. Στο σιγοντάρισμα αυτής της κατεύθυνσης και η κυβέρνηση των «αρίστων» της ΝΔ που εκτός από το να απειλεί όλη μέρα τον πληθυσμό της χώρας, διαστρεβλώνει έννοιες όπως για το τι είναι επίταξη, για να συγκαλύψει το αντιδραστικό πρόσωπο των εμπόρων της υγείας.
Αναδεικνύεται για άλλη μια φόρα, σε κρίσιμες στιγμές για την χώρα, ο ρόλος αυτών που σκέφτονται με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος.
Είναι αυτοί που έχουν ενισχυθεί ποικιλότροπος όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις αστικές κυβερνήσεις, που απαξίωναν και αποψίλωναν μεθοδικά με τις πολιτικές τους το δημόσιο σύστημα υγείας.
Αυτό το χιλιοτσακισμένο σύστημα είναι που πολεμάει στην πρώτη γραμμή την πανδημία του «covid» με τους εργαζόμενους του να δουλεύουν ακατάπαυστα σε δύσκολες και ιδιαιτέρες συνθήκες.
Να σταματήσει η κυβέρνηση να κοροϊδεύει τον λαό, προσπαθώντας μέσα από τις επικλήσεις περί «εθνικής ομοψυχίας», να συγκαλύψει τις ευθύνες της για τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν στα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας, αφήνοντας ακόμα αναξιοποίητο και τον χρόνο που της έδωσε ο λαός με την προσπάθεια του στο πρώτο ΛΟΚ – ΝΤΑΟΥΝ.
Ο λαός ζει δύσκολες στιγμές ανασφάλειας, αβεβαιότητας, αυξανόμενης φτώχειας και δυστυχίας.
Η μάσκα είναι ένα μέτρο προστασίας του τώρα με την πανδημία. Φίμωτρο όμως δεν είναι για να μην μιλάει.
Αυτό επιδιώκει η κυβέρνηση για αυτό επέλεξε και την σύγκρουση την ημέρα του Πολυτεχνείου.
Θέλει τον λαό αδρανεί, να μην διεκδικεί, να μην απαιτεί, ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας του.
Να παρακολουθεί άβουλος και άπραγος τα κατευθυνόμενα δελτία των ειδήσεων και τα παζάρια της κυβέρνησης με τους επιχειρηματικούς ομίλους πως να εκμεταλλευτούν την πανδημία υπολογίζοντας κέρδη.
Αποδεικνύεται και από αυτή την περίπτωση ότι ότι λαϊκές ανάγκες και τα κέρδη των καπιταλιστών είναι έννοιες ασυμβίβαστες και δεν μπορούν να υπηρετηθούν και τα δυο.
Η θα είσαι με τον λαό και τις ανάγκες του η με τα κέρδη των λίγων.
Αυτό είναι το αληθινό δίλημμα που πηγάζει από την ίδια την πραγματικότητα και την ζωή.
Αυτό πρέπει να απαντηθεί στην κοινωνική βάση, για να δημιουργηθούν εκείνα τα ρήγματα συνείδησης, που από θεατής να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, απογαλακτισμένος από αντιλήψεις, προκαταλήψεις, στρεβλώσεις και στερεότυπα.
Χειραφετημένος από τα ψεύτικα αστικά ιδεολογήματα όπως αυτό της «ταξικής συνεργασίας» και του «κοινωνικοεταιρισμού» που μπαίνουν αναχώματα στην ριζοσπαστική – ταξική πάλη, για την κοινωνική εξέλιξη και την πρόοδο.
Ο λαός σήμερα να απαιτήσει μαζί με τους μάχιμους υγειονομικούς μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας, στελέχωση με νοσηλευτές, γιατρούς, ΕΚΑΒ, βοηθητικό προσωπικό όλων των υγειονομικών μονάδων, μαζικά τεστ τώρα, ενίσχυση του πρωτοβάθμιου συστήματος.
ΕΠΙΤΑΞΗ εδώ και τώρα όλων των ιδιωτικών κλινικών γιατί η υγεία του λάου δεν μπορεί να μπει σε κανένα παζάρι και ζύγι της λογικής «κόστος – όφελος».
Αναδεικνύεται για άλλη μια φόρα, σε κρίσιμες στιγμές για την χώρα, ο ρόλος αυτών που σκέφτονται με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος.
Είναι αυτοί που έχουν ενισχυθεί ποικιλότροπος όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις αστικές κυβερνήσεις, που απαξίωναν και αποψίλωναν μεθοδικά με τις πολιτικές τους το δημόσιο σύστημα υγείας.
Αυτό το χιλιοτσακισμένο σύστημα είναι που πολεμάει στην πρώτη γραμμή την πανδημία του «covid» με τους εργαζόμενους του να δουλεύουν ακατάπαυστα σε δύσκολες και ιδιαιτέρες συνθήκες.
Να σταματήσει η κυβέρνηση να κοροϊδεύει τον λαό, προσπαθώντας μέσα από τις επικλήσεις περί «εθνικής ομοψυχίας», να συγκαλύψει τις ευθύνες της για τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν στα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας, αφήνοντας ακόμα αναξιοποίητο και τον χρόνο που της έδωσε ο λαός με την προσπάθεια του στο πρώτο ΛΟΚ – ΝΤΑΟΥΝ.
Ο λαός ζει δύσκολες στιγμές ανασφάλειας, αβεβαιότητας, αυξανόμενης φτώχειας και δυστυχίας.
Η μάσκα είναι ένα μέτρο προστασίας του τώρα με την πανδημία. Φίμωτρο όμως δεν είναι για να μην μιλάει.
Αυτό επιδιώκει η κυβέρνηση για αυτό επέλεξε και την σύγκρουση την ημέρα του Πολυτεχνείου.
Θέλει τον λαό αδρανεί, να μην διεκδικεί, να μην απαιτεί, ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας του.
Να παρακολουθεί άβουλος και άπραγος τα κατευθυνόμενα δελτία των ειδήσεων και τα παζάρια της κυβέρνησης με τους επιχειρηματικούς ομίλους πως να εκμεταλλευτούν την πανδημία υπολογίζοντας κέρδη.
Αποδεικνύεται και από αυτή την περίπτωση ότι ότι λαϊκές ανάγκες και τα κέρδη των καπιταλιστών είναι έννοιες ασυμβίβαστες και δεν μπορούν να υπηρετηθούν και τα δυο.
Η θα είσαι με τον λαό και τις ανάγκες του η με τα κέρδη των λίγων.
Αυτό είναι το αληθινό δίλημμα που πηγάζει από την ίδια την πραγματικότητα και την ζωή.
Αυτό πρέπει να απαντηθεί στην κοινωνική βάση, για να δημιουργηθούν εκείνα τα ρήγματα συνείδησης, που από θεατής να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, απογαλακτισμένος από αντιλήψεις, προκαταλήψεις, στρεβλώσεις και στερεότυπα.
Χειραφετημένος από τα ψεύτικα αστικά ιδεολογήματα όπως αυτό της «ταξικής συνεργασίας» και του «κοινωνικοεταιρισμού» που μπαίνουν αναχώματα στην ριζοσπαστική – ταξική πάλη, για την κοινωνική εξέλιξη και την πρόοδο.
Ο λαός σήμερα να απαιτήσει μαζί με τους μάχιμους υγειονομικούς μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας, στελέχωση με νοσηλευτές, γιατρούς, ΕΚΑΒ, βοηθητικό προσωπικό όλων των υγειονομικών μονάδων, μαζικά τεστ τώρα, ενίσχυση του πρωτοβάθμιου συστήματος.
ΕΠΙΤΑΞΗ εδώ και τώρα όλων των ιδιωτικών κλινικών γιατί η υγεία του λάου δεν μπορεί να μπει σε κανένα παζάρι και ζύγι της λογικής «κόστος – όφελος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.