Η μήτρα του καλού και του κακού δεν βρίσκεται έξω από τον άνθρωπο. Ό,τι γίνεται στον έξω κόσμο κατασκευάζεται πρώτα μέσα μας. Αν δεν νιώσεις πως, όταν καίγεται ένας άνθρωπος, είσαι εσύ, αν δεν αισθανθείς, πως όταν πεινά ένα παιδί, είναι το δικό σου, αν δεν δεις τα βάσανά του συνανθρώπου σου, σαν να είναι και δικά σου, τότε τον άνθρωπο που έθαψες μέσα σου, δεν πρόκειται να τον αναστήσεις.
Μεγαλύτερη πόρνη κι από αυτή που πουλά το κορμί της είναι η πουλημένη συνείδηση. Αυτή που δεν πονά στο κακό και δεν αντιδρά στο άδικο. Δεν έχει σημασία το πόσο καλά περιγράφει κανείς την αδικία, σημασία έχει να μην την προκαλεί. Άλλο η άποψη του καθενός για τη ζωή κι άλλο ο τρόπος που ζει. Δεν έχει αξία μέχρι πού έφτασε κανείς. Αξία έχει το πώς έφτασε ως εκεί.
Αν ο καθένας μας είναι διεθνιστής μέχρι εκεί που δεν θίγεται το ατομικό του όφελος, αν είναι δίκαιος, μέχρι εκεί που δεν πλήττει τον ίδιο η αδικία, κι αν είναι φιλόξενος, επειδή κερδίζει από τη φιλοξενία όπως οι ΜΚΟ, τότε δεν έχουν καμία αξία αυτά που λέει.
Η παιδεία εκτός από καλά σχολικά βιβλία, θέλει και καλούς δασκάλους. Το ίδιο και η πολιτική. Καλή η σωστή ιδεολογία, αλλά, αν δεν γίνει πράξη, δεν ωφελεί. Το σπαθί δεν κάνει από μόνο του τον γενναίο, αν λείπει η ψυχή ούτε και η βέρα δηλώνει από μόνη της πίστη, αν λείπει η αγάπη.
Υπάρχουν διάφορα παιχνίδια: αθλητικά και πολιτικά. Όμως διαφέρουν μεταξύ τους. Άλλο το μπάσκετ κι άλλο το ποδόσφαιρο. Ούτε το μπάσκετ παίζεται με ποδοσφαιριστές, ούτε και το ποδόσφαιρο παίζεται με καλαθοσφαιριστές.
Στο μόνο άθλημα που παίζουν όλοι είναι η πολιτική. Γι’ αυτό κι έχει τη μεγαλύτερη ανομοιογένεια παιχτών εξαιτίας των διαφορετικών τάσεων, στο βαθμό που η εσωκομματική ισορροπία να καταργεί την αξιοκρατία, θέτοντας το προσωπικό όφελος πάνω από το συλλογικό.
Ζούμε στην εποχή της πολιτικής εξομοίωσης. Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί, ανεξαρτήτου κόμματος, σε πολλά θέματα έχουν κοινή συμπεριφορά. Κάνουν τα ίδια: Στις πανελλαδικές θα ευχηθούν «καλή επιτυχία», στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς θα επισκεφθούν τα σχολεία, στις εθιμοτυπικές επισκέψεις θα βγουν καμιά φωτογραφία, στις επετειακές ημερομηνίες θα κάνουν δηλώσεις και στις γιορτές θα ευχηθούν «χαρά και υγεία», ωσάν να έλειπαν οι ευχές από την κοινωνία!
Η πολιτική που αλλάζει την πράξη με ευχή είναι απατηλή. Η πολιτική που παρακρατεί τα αναδρομικά από τον χαμηλοσυνταξιούχο και τα επιστρέφει στον μεγαλοσυνταξιούχο είναι άδικη. Η πολιτική που στερεί από τους μαθητές τα δωρεάν σχολικά γεύματα, αλλά τροφοδοτεί τα ΜΜΕ με εκατομμύρια, για να αποκρύβουν την πραγματικότητα από την κοινωνία, (βλέπε Καρδίτσα), είναι κατευθυνόμενη.
Η έλλειψη δωρεάν γευμάτων στα σχολεία, με γονατισμένη την κοινωνία, δεν αφήνει έξω από κριτική καμία κυβέρνηση. Για το θέμα αυτό και για τη συγκεκριμένη περίοδο, που έχει γίνει αντικείμενο αναφοράς στον Τύπο του Κιλκίς, το καλύτερο είναι να μιλήσουν οι αρμόδιοι:
Να μιλήσει ο Σύριζα για το διάστημα που ήταν κυβέρνηση. Να μιλήσει και η νυν κυβέρνηση, αν θα εντάξει τα σχολεία του Κιλκίς, μετά το πέρας της ισχύουσας σύμβασης, στο πρόγραμμα των δωρεάν σχολικών γευμάτων. Να μιλήσει η πρώην και η νυν δημοτική αρχή. Να μιλήσει ο πρώην προϊστάμενος της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Κιλκίς. Να μιλήσει ο πρώην βουλευτής Σύριζα Κιλκίς αλλά και η νυν για το διάστημα που ήταν τοποθετημένη από την κυβέρνηση του Σύριζα στο ΚΕΘΙ στην Αθήνα. Να μιλήσουν όλοι οι αρμόδιοι.
Στην πολιτική, το «κρίνω» χωρίς το «κρίνομαι» είναι έννοια μισή. Από τη δημοκρατική αυτή αρχή κανείς δεν εξαιρείται. Το να ζητάς από τη συμπολίτευση, να κάνει αυτό που δεν έκανες εσύ, ναι μεν δεν σου το απαγορεύει κανείς, αλλά δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα στην πολιτική.
Ο Σύριζα οφείλει να ακολουθήσει τα βήματα του ηγέτη του και να ανοιχτεί στην κοινωνία. Να δυναμωθεί κομματικά και αυτοδιοικητικά. Να μην είναι στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας μοιρασμένος στα δυο και να ανεβάσει στις δημοτικές εκλογές τα ποσοστά του, που ούτως ή άλλως είναι χαμηλά. Όλα όμως αυτά προϋποθέτουν ένα διαφορετικό κλίμα συντροφικότητας από αυτό που υπάρχει σήμερα.
Γνωρίζω ότι δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Πως την πληγή, όταν την ξύνεις, ματώνει. Και πως το κόμμα που περιχαρακώνεται στα όριά του ή που τιμαριοποιείται μέσα σ’ αυτά, παθαίνει ό,τι και το στρείδι, που κλείνεται σφιχτά στο όστρακό του: αφυδατώνεται και στεγνώνει.
Μεγαλύτερη πόρνη κι από αυτή που πουλά το κορμί της είναι η πουλημένη συνείδηση. Αυτή που δεν πονά στο κακό και δεν αντιδρά στο άδικο. Δεν έχει σημασία το πόσο καλά περιγράφει κανείς την αδικία, σημασία έχει να μην την προκαλεί. Άλλο η άποψη του καθενός για τη ζωή κι άλλο ο τρόπος που ζει. Δεν έχει αξία μέχρι πού έφτασε κανείς. Αξία έχει το πώς έφτασε ως εκεί.
Αν ο καθένας μας είναι διεθνιστής μέχρι εκεί που δεν θίγεται το ατομικό του όφελος, αν είναι δίκαιος, μέχρι εκεί που δεν πλήττει τον ίδιο η αδικία, κι αν είναι φιλόξενος, επειδή κερδίζει από τη φιλοξενία όπως οι ΜΚΟ, τότε δεν έχουν καμία αξία αυτά που λέει.
Η παιδεία εκτός από καλά σχολικά βιβλία, θέλει και καλούς δασκάλους. Το ίδιο και η πολιτική. Καλή η σωστή ιδεολογία, αλλά, αν δεν γίνει πράξη, δεν ωφελεί. Το σπαθί δεν κάνει από μόνο του τον γενναίο, αν λείπει η ψυχή ούτε και η βέρα δηλώνει από μόνη της πίστη, αν λείπει η αγάπη.
Υπάρχουν διάφορα παιχνίδια: αθλητικά και πολιτικά. Όμως διαφέρουν μεταξύ τους. Άλλο το μπάσκετ κι άλλο το ποδόσφαιρο. Ούτε το μπάσκετ παίζεται με ποδοσφαιριστές, ούτε και το ποδόσφαιρο παίζεται με καλαθοσφαιριστές.
Στο μόνο άθλημα που παίζουν όλοι είναι η πολιτική. Γι’ αυτό κι έχει τη μεγαλύτερη ανομοιογένεια παιχτών εξαιτίας των διαφορετικών τάσεων, στο βαθμό που η εσωκομματική ισορροπία να καταργεί την αξιοκρατία, θέτοντας το προσωπικό όφελος πάνω από το συλλογικό.
Ζούμε στην εποχή της πολιτικής εξομοίωσης. Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί, ανεξαρτήτου κόμματος, σε πολλά θέματα έχουν κοινή συμπεριφορά. Κάνουν τα ίδια: Στις πανελλαδικές θα ευχηθούν «καλή επιτυχία», στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς θα επισκεφθούν τα σχολεία, στις εθιμοτυπικές επισκέψεις θα βγουν καμιά φωτογραφία, στις επετειακές ημερομηνίες θα κάνουν δηλώσεις και στις γιορτές θα ευχηθούν «χαρά και υγεία», ωσάν να έλειπαν οι ευχές από την κοινωνία!
Η πολιτική που αλλάζει την πράξη με ευχή είναι απατηλή. Η πολιτική που παρακρατεί τα αναδρομικά από τον χαμηλοσυνταξιούχο και τα επιστρέφει στον μεγαλοσυνταξιούχο είναι άδικη. Η πολιτική που στερεί από τους μαθητές τα δωρεάν σχολικά γεύματα, αλλά τροφοδοτεί τα ΜΜΕ με εκατομμύρια, για να αποκρύβουν την πραγματικότητα από την κοινωνία, (βλέπε Καρδίτσα), είναι κατευθυνόμενη.
Η έλλειψη δωρεάν γευμάτων στα σχολεία, με γονατισμένη την κοινωνία, δεν αφήνει έξω από κριτική καμία κυβέρνηση. Για το θέμα αυτό και για τη συγκεκριμένη περίοδο, που έχει γίνει αντικείμενο αναφοράς στον Τύπο του Κιλκίς, το καλύτερο είναι να μιλήσουν οι αρμόδιοι:
Να μιλήσει ο Σύριζα για το διάστημα που ήταν κυβέρνηση. Να μιλήσει και η νυν κυβέρνηση, αν θα εντάξει τα σχολεία του Κιλκίς, μετά το πέρας της ισχύουσας σύμβασης, στο πρόγραμμα των δωρεάν σχολικών γευμάτων. Να μιλήσει η πρώην και η νυν δημοτική αρχή. Να μιλήσει ο πρώην προϊστάμενος της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Κιλκίς. Να μιλήσει ο πρώην βουλευτής Σύριζα Κιλκίς αλλά και η νυν για το διάστημα που ήταν τοποθετημένη από την κυβέρνηση του Σύριζα στο ΚΕΘΙ στην Αθήνα. Να μιλήσουν όλοι οι αρμόδιοι.
Στην πολιτική, το «κρίνω» χωρίς το «κρίνομαι» είναι έννοια μισή. Από τη δημοκρατική αυτή αρχή κανείς δεν εξαιρείται. Το να ζητάς από τη συμπολίτευση, να κάνει αυτό που δεν έκανες εσύ, ναι μεν δεν σου το απαγορεύει κανείς, αλλά δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα στην πολιτική.
Ο Σύριζα οφείλει να ακολουθήσει τα βήματα του ηγέτη του και να ανοιχτεί στην κοινωνία. Να δυναμωθεί κομματικά και αυτοδιοικητικά. Να μην είναι στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας μοιρασμένος στα δυο και να ανεβάσει στις δημοτικές εκλογές τα ποσοστά του, που ούτως ή άλλως είναι χαμηλά. Όλα όμως αυτά προϋποθέτουν ένα διαφορετικό κλίμα συντροφικότητας από αυτό που υπάρχει σήμερα.
Γνωρίζω ότι δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Πως την πληγή, όταν την ξύνεις, ματώνει. Και πως το κόμμα που περιχαρακώνεται στα όριά του ή που τιμαριοποιείται μέσα σ’ αυτά, παθαίνει ό,τι και το στρείδι, που κλείνεται σφιχτά στο όστρακό του: αφυδατώνεται και στεγνώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.