Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς, Δικηγόρος
Η πρώτη Κυριακή μετά την 13η του μηνός Οκτωβρίου κάθε έτους έχει ορισθεί λόγω της σημαντικότητας της ημέρας αυτής (θάνατος το 1904 του Ήρωα Παύλου Μελά καπετάν Μίκη Ζέζα, 29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ως Ημέρα μνήμης του Μακεδονικού Αγώνα – (Βασιλικό Διάταγμα 157 της 25/2/1969, ΦΕΚ 46/11.3.1969).
Τιμάται έτσι από τον ελληνικό λαό και την Ελληνική Πολιτεία η εξέγερση (1904-1908) των επονομαζόμενων τότε Γραικομάνων, των ντόπιων δηλαδή ελληνικών χριστιανικών πληθυσμών, που κατοικούσαν έτη πολλά στην Μακεδονία έναντι των βουλγαρικών ορέξεων για τον πανσλαβισμό όλων των ανθρώπων που είχαν τις εστίες τους στην περιοχή μας.
Τιμάται έτσι από τον ελληνικό λαό και την Ελληνική Πολιτεία η εξέγερση (1904-1908) των επονομαζόμενων τότε Γραικομάνων, των ντόπιων δηλαδή ελληνικών χριστιανικών πληθυσμών, που κατοικούσαν έτη πολλά στην Μακεδονία έναντι των βουλγαρικών ορέξεων για τον πανσλαβισμό όλων των ανθρώπων που είχαν τις εστίες τους στην περιοχή μας.
Των βουλγαρικών μεγαλοιδεατισμών, οι οποίοι είχαν ως αφετηρία τους χρόνια πριν από την 27η Φεβρουαρίου 1870 ( ίδρυση της Αυτοκεφάλου Βουλγαρικής Εξαρχίας στην Πόλη) και έλαβαν σάρκα και οστά με την ψευτοεπανάσταση του Ίλιντεν (20 Ιουλίου 1903), που οδήγησε στην επέμβαση του Τουρκικού Στρατού και την εξολόθρευση του Ελληνικού στοιχείου στις πόλεις Κρουσόβου, Κλεισούρας, Νυμφαίου, Στρώμνιτσας κ.α.
Τιμάται λοιπόν έκτοτε η μνήμη των Ελλήνων Μακεδόνων που είχαν την ατυχία να υποστούν την λυσσαλέα και άγρια επίθεση από τους επικίνδυνους και βάρβαρους κομιτατζήδες, προκειμένου να αποδεχτούν να γίνουν Βούλγαροι.
Σήμερα, 114 χρόνια από την σημαδιακή εκείνη ημέρα που ο θάνατος του Παύλου Μελά συνέγειρε τον Ελληνισμό και αποτέλεσε το έναυσμα για την επίθεση κατά των Τούρκων και Βουλγάρων, που εποφθαλμιούσαν την πλούσια λόγω της στρατηγικής της θέσης Μακεδονία και τελικώς την σωτηρία και απελευθέρωση των Ελλήνων, η σκέψη όλων μας ταξιδεύει εκεί πίσω στις δύσκολες εκείνες στιγμές των ηρώων προγόνων μας.
Τιμάται λοιπόν έκτοτε η μνήμη των Ελλήνων Μακεδόνων που είχαν την ατυχία να υποστούν την λυσσαλέα και άγρια επίθεση από τους επικίνδυνους και βάρβαρους κομιτατζήδες, προκειμένου να αποδεχτούν να γίνουν Βούλγαροι.
Σήμερα, 114 χρόνια από την σημαδιακή εκείνη ημέρα που ο θάνατος του Παύλου Μελά συνέγειρε τον Ελληνισμό και αποτέλεσε το έναυσμα για την επίθεση κατά των Τούρκων και Βουλγάρων, που εποφθαλμιούσαν την πλούσια λόγω της στρατηγικής της θέσης Μακεδονία και τελικώς την σωτηρία και απελευθέρωση των Ελλήνων, η σκέψη όλων μας ταξιδεύει εκεί πίσω στις δύσκολες εκείνες στιγμές των ηρώων προγόνων μας.
Τότε, που η αποφασιστικότητα και η ενότητα ήταν τα δυο υπερόπλα που διέθεταν οι Έλληνες και τα οποία ήταν το μυστικό για την τελική δικαίωση και την επιτυχία να αποτινάξουν από τα ιερά χώματα της Μακεδονίας μας τον ξένο ζυγό.
Σήμερα, που κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν για ιδιοτελείς σκοπούς να ''παραχωρήσουν'' ελαφρά τη καρδία την ψυχή του Ελληνισμού, την Μακεδονία, αψηφώντας την Ιστορία και τη βούληση της κοινής γνώμης, μόνο και μόνο για να κάνουν τον αρεστό και τον χρήσιμο στον ξένο παράγοντα.
Ο Μακεδονικός αγώνας αποτελεί ορόσημο για όλο τον Ελληνισμό, ο οποίος από τα πανάρχαια χρόνια έμαθε να μην υποκύπτει και να παλεύει, ακόμη κι αν οι αριθμοί δεν ήταν ευνοϊκοί. Γιατί έμαθε να μην υπολογίζει κανένα σημάδι και καμιά στρατιά, όσο κι αν αυτή ήταν εξοπλισμένη και δυνατή. Γιατί είχε πάντα ένα απαράμιλλο στοιχείο, καλά φυλαγμένο μέσα του, που ξεπερνάει κάθε τι ανάλογο σε μέγεθος ή μεγαλείο. Και αυτό δεν είναι άλλο από την ψυχή και το φιλότιμο που όλοι μας διαθέτουμε.
Εφοδιασμένοι όλοι μας σε ικανή ποσότητα από το στοιχείο αυτό και με φάρο φωτεινό το ένδοξο παρελθόν μας και τώρα που η χώρα μας διέρχεται από έναν άλλου είδους πόλεμο, τον οικονομικό, σίγουρα και πάλι θα τα καταφέρουμε.
Παρότι οι δυσκολίες είναι πολλές και πάρα τις αντιξοότητες που θα σταθούν εφήμερα εμπόδια μπροστά μας, στο τέλος το ελληνικό φιλότιμο θα τα καταφέρει. Και το ξέφωτο θα μας ανοίξει και πάλι τον δρόμο προς την επιτυχία, την πρόοδο και την ευημερία.
Κάνοντας πράξη για ακόμη μια φορά τους στίχους - του γνωστού στρατιωτικού εμβατηρίου Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει – ‘’… μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά …’’
Σήμερα, που κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν για ιδιοτελείς σκοπούς να ''παραχωρήσουν'' ελαφρά τη καρδία την ψυχή του Ελληνισμού, την Μακεδονία, αψηφώντας την Ιστορία και τη βούληση της κοινής γνώμης, μόνο και μόνο για να κάνουν τον αρεστό και τον χρήσιμο στον ξένο παράγοντα.
Ο Μακεδονικός αγώνας αποτελεί ορόσημο για όλο τον Ελληνισμό, ο οποίος από τα πανάρχαια χρόνια έμαθε να μην υποκύπτει και να παλεύει, ακόμη κι αν οι αριθμοί δεν ήταν ευνοϊκοί. Γιατί έμαθε να μην υπολογίζει κανένα σημάδι και καμιά στρατιά, όσο κι αν αυτή ήταν εξοπλισμένη και δυνατή. Γιατί είχε πάντα ένα απαράμιλλο στοιχείο, καλά φυλαγμένο μέσα του, που ξεπερνάει κάθε τι ανάλογο σε μέγεθος ή μεγαλείο. Και αυτό δεν είναι άλλο από την ψυχή και το φιλότιμο που όλοι μας διαθέτουμε.
Εφοδιασμένοι όλοι μας σε ικανή ποσότητα από το στοιχείο αυτό και με φάρο φωτεινό το ένδοξο παρελθόν μας και τώρα που η χώρα μας διέρχεται από έναν άλλου είδους πόλεμο, τον οικονομικό, σίγουρα και πάλι θα τα καταφέρουμε.
Παρότι οι δυσκολίες είναι πολλές και πάρα τις αντιξοότητες που θα σταθούν εφήμερα εμπόδια μπροστά μας, στο τέλος το ελληνικό φιλότιμο θα τα καταφέρει. Και το ξέφωτο θα μας ανοίξει και πάλι τον δρόμο προς την επιτυχία, την πρόοδο και την ευημερία.
Κάνοντας πράξη για ακόμη μια φορά τους στίχους - του γνωστού στρατιωτικού εμβατηρίου Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει – ‘’… μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά …’’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.