Ο Δήμος Κιλκίς και η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, στο πλαίσιο ανάδειξης του τοπικού δυναμικού και των νέων καλλιτεχνών, φιλοξένησαν στον υπαίθριο χώρο στη θέση “Πλατάνια” στο Παλιό Γυναικόκαστρο την έκθεση καλλιτεχνικής φωτογραφίας του Γιώργου Δουγαλή με τίτλο " ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΦΩΣ " από τις 2 έως και τις 5 Αυγούστου 2018, ενώ η ίδια έκθεση μεταφέρθηκε, αμέσως μετά τη λήξη των εκδηλώσεων “Γυναικοκάστρεια” στην Καπναποθήκη της Αυστροελληνικής για το διάστημα από 6 έως και 11 Αυγούστου.
Παραθέτουμε την επίγευση της εκδήλωσης από τον νεαρό Κιλκισιώτη καλλιτέχνη:
"Μερικές μέρες μετά την υπαίθρια έκθεση φωτογραφιών μου κάτω από το φωτισμένο οχυρό του Παλαιού Γυναικοκάστρου και την στεγασμένη στο ανακαινισμένο κτίριο της Αυστροελληνικής Καπναποθήκης Κιλκίς αισθάνομαι ικανοποιημένος και ευχαριστημένος, που μπόρεσα να μοιραστώ ένα μέρος της φωτογραφικής δουλειάς μου με συντοπίτες μου.
Το πρώτο σκέλος της έκθεσης ήταν ίσως και το πιο ιδιαίτερο. Σε ένα χώρο με τις φωτογραφίες μου από την μία και σουβλάκια και παραδοσιακές στολές από την άλλη. Όλα δεμένα με την μουσική του Λουδοβίκου των Ανωγείων, τον ήχο της ποντιακής λύρας και τα “κλακ-κλακ” από τα παπούτσια των χορευτών.
Παραθέτουμε την επίγευση της εκδήλωσης από τον νεαρό Κιλκισιώτη καλλιτέχνη:
"Μερικές μέρες μετά την υπαίθρια έκθεση φωτογραφιών μου κάτω από το φωτισμένο οχυρό του Παλαιού Γυναικοκάστρου και την στεγασμένη στο ανακαινισμένο κτίριο της Αυστροελληνικής Καπναποθήκης Κιλκίς αισθάνομαι ικανοποιημένος και ευχαριστημένος, που μπόρεσα να μοιραστώ ένα μέρος της φωτογραφικής δουλειάς μου με συντοπίτες μου.
Το πρώτο σκέλος της έκθεσης ήταν ίσως και το πιο ιδιαίτερο. Σε ένα χώρο με τις φωτογραφίες μου από την μία και σουβλάκια και παραδοσιακές στολές από την άλλη. Όλα δεμένα με την μουσική του Λουδοβίκου των Ανωγείων, τον ήχο της ποντιακής λύρας και τα “κλακ-κλακ” από τα παπούτσια των χορευτών.
Εξετάζοντας τα στοιχεία ξεχωριστά, αυτό το σύνολο ενδέχεται να ακούγεται αντιφατικό, αλλόκοτο, ίσως και γκροτέσκ, όμως κάτω από τον πλανήτη Άρη, που αυτή την χρονική περίοδο εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια επιβλέπει αυτόν το απόκρημνο βράχο, που λόγω της μορφολογίας του είχε κατοικηθεί από την εποχή του Σιδήρου, όλα έδεσαν με τον δικό τους τρόπο.
Η έκθεση - κόντρα στις δικές μου επιφυλάξεις - δεν ήταν ένα ξένο στοιχείο. Επισκέπτες κάθε ηλικίας έβλεπαν το "ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΦΩΣ" και άλλοι προσπαθούσαν να πάρουν πληροφορίες και να διεισδύσουν στις τεχνικές λεπτομέρειες ενώ άλλοι, κυρίως έφηβοι και παιδιά με θάρρος σχολίαζαν αυτό που έβλεπαν και άφηναν την φαντασία τους να ταξιδέψει μέσα από την εικόνα και εκμυστηρευόμενοι τις δικιές τους σκέψεις έδιναν τους δικούς τους τίτλους στις φωτογραφίες.
Η έκθεση - κόντρα στις δικές μου επιφυλάξεις - δεν ήταν ένα ξένο στοιχείο. Επισκέπτες κάθε ηλικίας έβλεπαν το "ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΦΩΣ" και άλλοι προσπαθούσαν να πάρουν πληροφορίες και να διεισδύσουν στις τεχνικές λεπτομέρειες ενώ άλλοι, κυρίως έφηβοι και παιδιά με θάρρος σχολίαζαν αυτό που έβλεπαν και άφηναν την φαντασία τους να ταξιδέψει μέσα από την εικόνα και εκμυστηρευόμενοι τις δικιές τους σκέψεις έδιναν τους δικούς τους τίτλους στις φωτογραφίες.
Ο οκτάχρονος Γιώργος έβλεπε μάχη με φωτόσπαθα του Star Wars, ο δεκάχρονος Σπύρος, παρατήρησε καταρράκτες και θερισμένα χωράφια, ενώ η τρίχρονη Ελένη έδωσε τον δικό της τίτλο “γενέθλια” σε μία φωτογραφία από σύρματα.
Όσο για την Καπναποθήκη του Ζιώγα (πατέρα αδελφικής φίλης της γιαγιάς μου Νίτσας Πετρισλή Εμποροπούλου), που συγκαταλέγεται στα πρώτα βιομηχανικά κτίσματα της πόλης μου, ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία να βρίσκομαι σε ένα ανακαινισμένο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας κτίριο, που χτίστηκε πριν από 100 χρόνια και που κατά τις πρώτες μέρες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου λειτούργησε ως καταφύγιο.
Όταν λοιπόν έβλεπα το φως του δειλινού να μπαίνει από τα μικρά παράθυρα του Καπνομάγαζου και να φωτίζει - διαφορετικά αυτή την φορά - τον Λόφο του Λυκαβηττού, τον φωτισμό του οποίου πριν από δύο χρόνια φωτογράφισα, μπόρεσα να δω το φως του Κιλκίς να υπερτερεί έναντι του φημισμένου αττικού φωτός και ήταν σαν να είχε ανοίξει μια διαστατική πύλη στο τοίχο της Αυστροελληνικής, μεταφέροντας εδώ στο Κιλκίς το δωμάτιο μου στην Αθήνα μαζί με το παράθυρό του, αφήνοντας τον οποιοδήποτε επισκέπτη να μοιραστεί την θέα μου.
Σε αντίθεση με την ζωγραφική, όπου ακόμα και η πιό νατουραλιστική έκφανση της απαιτεί την δημιουργία μέσω της φαντασίας του καλλιτέχνη, η φωτογραφία έχει μια ακλόνητη και βαθιά σχέση με την απτή πραγματικότητα. Οι φωτογραφίες, που εξέθεσα όμως δεν είχαν σκοπό απλά να απεικονίσουν - σαν ένα φωτογραφικό άλμπουμ διακοπών -, αλλά να αναπλάσουν.
Όσο για την Καπναποθήκη του Ζιώγα (πατέρα αδελφικής φίλης της γιαγιάς μου Νίτσας Πετρισλή Εμποροπούλου), που συγκαταλέγεται στα πρώτα βιομηχανικά κτίσματα της πόλης μου, ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία να βρίσκομαι σε ένα ανακαινισμένο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας κτίριο, που χτίστηκε πριν από 100 χρόνια και που κατά τις πρώτες μέρες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου λειτούργησε ως καταφύγιο.
Όταν λοιπόν έβλεπα το φως του δειλινού να μπαίνει από τα μικρά παράθυρα του Καπνομάγαζου και να φωτίζει - διαφορετικά αυτή την φορά - τον Λόφο του Λυκαβηττού, τον φωτισμό του οποίου πριν από δύο χρόνια φωτογράφισα, μπόρεσα να δω το φως του Κιλκίς να υπερτερεί έναντι του φημισμένου αττικού φωτός και ήταν σαν να είχε ανοίξει μια διαστατική πύλη στο τοίχο της Αυστροελληνικής, μεταφέροντας εδώ στο Κιλκίς το δωμάτιο μου στην Αθήνα μαζί με το παράθυρό του, αφήνοντας τον οποιοδήποτε επισκέπτη να μοιραστεί την θέα μου.
Σε αντίθεση με την ζωγραφική, όπου ακόμα και η πιό νατουραλιστική έκφανση της απαιτεί την δημιουργία μέσω της φαντασίας του καλλιτέχνη, η φωτογραφία έχει μια ακλόνητη και βαθιά σχέση με την απτή πραγματικότητα. Οι φωτογραφίες, που εξέθεσα όμως δεν είχαν σκοπό απλά να απεικονίσουν - σαν ένα φωτογραφικό άλμπουμ διακοπών -, αλλά να αναπλάσουν.
Να τσαλακώσουν και να ισοπεδώσουν, να μπερδέψουν και να αναπληρώσουν εικόνες και τοπία, παίζοντας με το φως τους, τεντώνοντας το. Παρότι οι περισσότεροι επισκέπτες πίστεψαν αρχικά ότι έβλεπαν πίνακες ζωγραφικής, η αλήθεια παραμένει ότι έβλεπαν φωτογραφίες. Είχα φέρει ένα τοπίο μπροστά τους, απλά το είχα δεί πρώτος. Και το είχα δει διαφορετικά.
Το κτίριο, ο φωτισμός και η μουσική, που συνόδευσε την έκθεση σε όλη την διάρκειά της, από Philip Glass - The Photographer 1983 και Simeon ten Holt - Canto Ostinato 1976-1979 ήταν το κατάλληλο πλαίσιο για να αναδειχθούν οι φωτογραφίες μου σε έναν εσωτερικό χώρο, όπου η ατμόσφαιρα προδιέθεται τον επισκέπτη να ανακαλύψει την μαγεία της φωτογραφίας, να μοιραστεί σκέψεις, προβληματισμούς και “μυστικά” με άλλους ξένους ανθρώπους, που μπορεί να τους συνδέει μόνο το κοινό πάθος της αγάπης για την εικόνα.
Το κτίριο, ο φωτισμός και η μουσική, που συνόδευσε την έκθεση σε όλη την διάρκειά της, από Philip Glass - The Photographer 1983 και Simeon ten Holt - Canto Ostinato 1976-1979 ήταν το κατάλληλο πλαίσιο για να αναδειχθούν οι φωτογραφίες μου σε έναν εσωτερικό χώρο, όπου η ατμόσφαιρα προδιέθεται τον επισκέπτη να ανακαλύψει την μαγεία της φωτογραφίας, να μοιραστεί σκέψεις, προβληματισμούς και “μυστικά” με άλλους ξένους ανθρώπους, που μπορεί να τους συνδέει μόνο το κοινό πάθος της αγάπης για την εικόνα.
Οι 23 φωτογραφίες της συγκεκριμένης συλλογής είναι τραβηγμένες την τελευταία πενταετία με φωτογραφική μηχανή NIKON και τα θέματα είναι από την Αθήνα και την Αγία Πετρούπολη.
Ευχαριστώ τον Δήμαρχο Κιλκίς κ. Δημήτρη Σισμανίδη, τον Αντιδήμαρχο κ. Δημήτρη Τσαντάκη, που από την πρώτη στιγμή με θέρμη αγκάλιασε την προσπάθειά μου και με βοήθησε ουσιαστικά τόσο με τις ιδέες του, όσο και με τα υλικοτεχνικά μέσα, που μου διέθεσε, καθώς και την την Προϊσταμένη του αρμοδίου τμήματος κα. Σοφία Κεσίδου για την τιμή, που μου έκαναν να παρουσιάσω την φωτογραφική συλλογή μου στον τόπο μου.
Η συλλογή των φωτογραφιών μου, που εκτέθηκαν στο κοινό, με τον τίτλο "ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΦΩΣ" αφιερώνονται στην Ελένη Τσιρώνη - Καρολίδου, φίλη της μητέρας μου, αλλά στα μάτια μου και δική μου, η οποία αντιπροσωπεύει το ανεξίτηλο και “ελαστικό” φως."
Γιώργος Ζ. Δουγαλής
Μαθητής
Ευχαριστώ τον Δήμαρχο Κιλκίς κ. Δημήτρη Σισμανίδη, τον Αντιδήμαρχο κ. Δημήτρη Τσαντάκη, που από την πρώτη στιγμή με θέρμη αγκάλιασε την προσπάθειά μου και με βοήθησε ουσιαστικά τόσο με τις ιδέες του, όσο και με τα υλικοτεχνικά μέσα, που μου διέθεσε, καθώς και την την Προϊσταμένη του αρμοδίου τμήματος κα. Σοφία Κεσίδου για την τιμή, που μου έκαναν να παρουσιάσω την φωτογραφική συλλογή μου στον τόπο μου.
Η συλλογή των φωτογραφιών μου, που εκτέθηκαν στο κοινό, με τον τίτλο "ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΦΩΣ" αφιερώνονται στην Ελένη Τσιρώνη - Καρολίδου, φίλη της μητέρας μου, αλλά στα μάτια μου και δική μου, η οποία αντιπροσωπεύει το ανεξίτηλο και “ελαστικό” φως."
Γιώργος Ζ. Δουγαλής
Μαθητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.