Η δημοσίευση και η διαφήμιση εφημερίδας των Αθηνών έκανε αναφορά για το βιβλίο του διπλωμάτη των ΗΠΑ Χένρι Μοργκεντάου «Τα μυστικά του Βοσπόρου», το οποίο σύμφωνα με την καταχώριση «παραθέτει τα γεγονότα της περιόδου που τελέστηκε η γενοκτονία των Αρμενίων και ο διωγμός των Ελλήνων».
Στο δε σημείωμά της η εφημερίδα για τον Χένρι Μοργκεντάου επαναλαμβάνει ξανά τα περί διώξεων και όχι ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ αφού επισημαίνει ότι «γενικά ο Μοργκεντάου κατεχόμενος από φιλελεύθερες πεποιθήσεις υπήρξε ακριβοδίκαιος στις κρίσεις του που συμπεριέλαβε στα απομνημονεύματά του σχετικά με τις διώξεις, την εξόντωση και τον εξανδραποδισμό του Μικρασιατικού και περισσότερο του Ποντιακού Ελληνισμού».
Για την εφημερίδα δηλαδή η μαζική εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης, της Μικράς Ασίας, της Καππαδοκίας, που είχε πάνω από 1.000.000 θύματα, έγκλημα που έχει αναγνωριστεί από κοινοβούλια και από την Διεθνή Ένωση των Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ήταν διωγμός και όχι ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!
Μετά λοιπόν από τους πρωθυπουργούς και υπουργούς εξωτερικών της Ελλάδας που κατέθεσαν στεφάνι στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, το δάσκαλο του Χίτλερ και των Ναζί, Μουσταφά Κεμάλ, μετά από τον πρώην υπουργό παιδείας της Ελλάδας που αρνήθηκε ότι ήταν Γενοκτονία, μετά από την άρνηση της Γενοκτονίας από ψευτοκαθηγητές της Ελλάδας και μετά από αμέτρητες πράξεις άρνησης και υπονόμευσης της αναγνώρισης, έρχεται και μία εφημερίδα η οποία αναφέρεται σε διωγμό και όχι σε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.
Καλώ, ως απόγονος διασωθέντων της Γενοκτονίας, με θύματα, ορφανά και αγνοούμενους τόσο το 1922 όσο και το 1941, έστω και την ύστατη στιγμή να αποκατασταθεί το έγκλημα της ύβρεως που έχει διαπραχθεί και η εφημερίδα να πράξει τα δέοντα.
Τόσος καθημερινός αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, του εγκλήματος των Νεότουρκων και του Κεμαλισμού το οποίο επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε ως έγκλημα του Ναζισμού, δεν μπορεί να υπονομεύεται στη γη του Φωτός, της Δημοκρατίας και της Αντίστασης.
Στο δε σημείωμά της η εφημερίδα για τον Χένρι Μοργκεντάου επαναλαμβάνει ξανά τα περί διώξεων και όχι ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ αφού επισημαίνει ότι «γενικά ο Μοργκεντάου κατεχόμενος από φιλελεύθερες πεποιθήσεις υπήρξε ακριβοδίκαιος στις κρίσεις του που συμπεριέλαβε στα απομνημονεύματά του σχετικά με τις διώξεις, την εξόντωση και τον εξανδραποδισμό του Μικρασιατικού και περισσότερο του Ποντιακού Ελληνισμού».
Για την εφημερίδα δηλαδή η μαζική εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης, της Μικράς Ασίας, της Καππαδοκίας, που είχε πάνω από 1.000.000 θύματα, έγκλημα που έχει αναγνωριστεί από κοινοβούλια και από την Διεθνή Ένωση των Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ήταν διωγμός και όχι ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!
Μετά λοιπόν από τους πρωθυπουργούς και υπουργούς εξωτερικών της Ελλάδας που κατέθεσαν στεφάνι στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, το δάσκαλο του Χίτλερ και των Ναζί, Μουσταφά Κεμάλ, μετά από τον πρώην υπουργό παιδείας της Ελλάδας που αρνήθηκε ότι ήταν Γενοκτονία, μετά από την άρνηση της Γενοκτονίας από ψευτοκαθηγητές της Ελλάδας και μετά από αμέτρητες πράξεις άρνησης και υπονόμευσης της αναγνώρισης, έρχεται και μία εφημερίδα η οποία αναφέρεται σε διωγμό και όχι σε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.
Καλώ, ως απόγονος διασωθέντων της Γενοκτονίας, με θύματα, ορφανά και αγνοούμενους τόσο το 1922 όσο και το 1941, έστω και την ύστατη στιγμή να αποκατασταθεί το έγκλημα της ύβρεως που έχει διαπραχθεί και η εφημερίδα να πράξει τα δέοντα.
Τόσος καθημερινός αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, του εγκλήματος των Νεότουρκων και του Κεμαλισμού το οποίο επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε ως έγκλημα του Ναζισμού, δεν μπορεί να υπονομεύεται στη γη του Φωτός, της Δημοκρατίας και της Αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.