Της Σοφίας Μαρωνίδη
Νάτα μας πάλι..
Εκεί που πάνε να καταλαγιάσουν τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ μας, μπαίνει ξανά ένα δίλλημα μέσα στο κεφάλι μας και σπέρνει τη διχόνοια…διχάζοντας τα θέλω μας..
Καλούμαστε σαν ένορκοι σε ανοιχτό δικαστήριο, να αποφασίσουμε αν θα αθωώσουμε ή θα καταδικάσουμε ενέργειες, πρόσωπα και καταστάσεις.
Καλούμαστε σαν ένορκοι σε ανοιχτό δικαστήριο, να αποφασίσουμε αν θα αθωώσουμε ή θα καταδικάσουμε ενέργειες, πρόσωπα και καταστάσεις.
Οι περισσότεροι (και βάζω μέσα και τον εαυτό μου) αδαείς και με την όποια συντηρητική ή σύγχρονη στάση κουβαλάει ο καθείς, απέναντι στα γεγονότα.
Την υπόθεση της παράστασης δεν την ξέρω, όμως απ' ότι έχω πληροφορηθεί, το μεγαλύτερό της μέρος, είναι βασισμένο σε κείμενα του Ξηρού.
Την υπόθεση της παράστασης δεν την ξέρω, όμως απ' ότι έχω πληροφορηθεί, το μεγαλύτερό της μέρος, είναι βασισμένο σε κείμενα του Ξηρού.
Δεν έχω κανέναν λόγο να τον ξαναδικάσω. Είναι ήδη καταδικασμένος.
Όμως, πώς να κατανοήσει την ελευθερία του λόγου και της τέχνης μια κοινωνία που κρατείται .. όμηρος της κρίσης, καταπιεσμένη ψυγολογικά και οικονομικά από ανίκανους πολιτικούς και τρομοκρατημένη από …ικανούς, όμοιους με τον Ξηρό τρομοκράτες;
Και το να ζει κανείς, τέχνη είναι.. Μα ο εν λόγω ..κύριος την ελευθερία αυτής της ..τέχνης την καταπάτησε.
Δεν ξέρω αν είμαι συντηρητική, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να με..εκσυγχρονίσει ο Ξηρός με τα κείμενά του..
Είμαι (όπως όλοι) κατά της τρομοκρατίας, κατά του φασισμού, κατά του πολέμου και υπέρ της δημοκρατίας, υπέρ της ελευθερίας, υπέρ της ειρήνης και της ζωής εν τέλει..
Ο Ξηρός, δεν χωράει σε κανένα από τα υπέρ μου..
Θέλω (όπως όλοι) να καθαρίσει το τοπίο από την βία και την τρομοκρατία που μαύρισε τις μέρες μας..
Γιατί κάποιοι να καδράρουν στο τοπίο αυτό, τις στιγμές ενός τρομοκράτη;
Γιατί θα πρέπει ο λόγος του να κυκλοφορεί τόσο ελεύθερα έξω και να παίζει σε θεατρική παράσταση και μάλιστα στο Εθνικό θέατρο, τούτη την ώρα, που όλων μας τα δάκρυα, δεν προλαβαίνουν να στεγνώσουν από τον πόνο που προκαλούν τα τρομοκρατικά χτυπήματα. Μήπως θα του πληρώσουμε και πνευματικά δικαιώματα;
Έπρεπε όλα αυτά να τα λάβουν υπ' όψιν τους οι συντελεστές της παράστασης, των οποίων το ταλέντο, δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω.
Κι επειδή η παροιμία λέει πως κοντά στα Ξηρά καίγονται και τα Χλωρά, δεν θα αφήσω τίποτα να κάψει τον Φλεβάρη, που μόλις μπήκε στο τοπίο Χλωρός Χλωρός για να το προετοιμάσει για την Ανοιξη!
Καλό μήνα!
Συμφωνώ απόλυτά με τo ζητούμενο σας. Το έργο πάντως αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο έχει αναφορά στους Δίκαιους του Αλμπερτ Καμύ και το δεύτερο σε αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Ξηρού. Δύο ανθρώπων με εκ διαέτρου αντίθετη άποψη περί τρομοκρατίας. Η ισορροπία του Nash (θεωρεία των παιγνίων) έχει να κάνει με την εύρεση του σημείου ισορροπίας.. της κοινής συνισταμένης δύο ουσιαστικά αντιπάλων με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις (χωρίς να εξετάζει ποια είναι αποδκτή ή όχι) Υπάρχει ένα σημείο ισορροπίας (κοινός παρανομαστή) και σε αυτό πρέπει να αναζητηθεί η λύση. Κλασσικό παράδειγμα είναι το δίλλημα του φυλακισμένου!!! Δεν γνωρίζω τις προθέσεις των συντελεστών αλλά όποιος θέλει να κρίνει ας δει την παράσταση και ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Αυτοί που θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους για να μην μαλώνουν ας ψάξουν το σημείο ισορροπίας του Nash....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιό δίλλημα αγαπητέ άγνωστε φίλε? Δεν το αντελήφθην..
ΔιαγραφήΤο ζητούμενο είναι κατ'εμε, στη θεωρία των παιγνίων να είναι έξω απ'το παιχνίδι οι τρομοκράτες...( Όλοι )
Καλή σου μέρα
Το δίλλημα..... αναφέρεται στο "Δίλλημα του Φυλακισμένου" (βλέπε εικόνες στο google)και είναι το πιο γνωστό παράδειγμα εύρεσης σημείου ισορροπίας του Nash στην "θεωρεία των παιγνίων".... Δεν διαφωνώ σε κάτι μαζί σας είμαστε και οι δύο με την πλευρά του Αλμπέρτ Καμύ.... Πολύ καλημέρα σας!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή