"Η αρχή του τέλους και η ανατριχιαστική πρόβλεψη του κ. Χρυσόγονου"

Γράφει ο Λευτέρης Παυλίδης

Διαβάζοντας σήμερα το πρωί μια είδηση στο διαδίκτυο (http://voicenews.gr/index.php/eidiseis-panw/40529-2015-09-29-08-48-02.html) μου ήρθαν στο νου τα λόγια του Καθηγητή Χρυσόγονου. Μπορεί αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω να είναι πολύ πιο τρομακτικό από αυτό που αναφέρει η είδηση στο παραπάνω λινκ, αλλά σκεφτείτε ότι κάπως έτσι θα γίνει η αρχή!

Τον Ιούνιο του 2010, δηλαδή δύο μόλις μήνες μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, έπεσε στα χέρια μου ένα φυλλάδιο 46 σελίδων, που προσκαλούσε σε μια εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στις 15-6-2010 και το οποίο περιείχε νομικές αναλύσεις και ερμηνείες του μνημονίου. Τον σχολιασμό αυτόν δεν τον έκαναν τυχαίοι πολίτες, αλλά τρεις Καθηγητές Πανεπιστημίων (και μάλιστα Συνταγματολόγοι) οι οποίοι ήταν και οι ομιλητές της εκδήλωσης: Κασιμάτης Γεώργιος, Κοντιάδης Ξενοφών και Χρυσόγονος Κωνσταντίνος.

Ο Κωνσταντίνος Χρυσόγονος είναι διδάκτορας του Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου του Αννόβερου Γερμανίας, Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου του Τμήματος Νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα διδάσκει στην Εθνική Σχολή Δικαστών, από την ίδρυσή της το 1995 ως σήμερα. Με δυό λόγια, ο κύριος Χρυσόγονος είναι Συνταγματολόγος, ενώ σήμερα είναι και Ευρωβουλευτής, εκπρόσωπος δηλαδή της Ελλάδος στο Ευρωκοινοβούλιο και το λέω αυτό για να τονίσω τον πολιτικό ρόλο του όσον αφορά στην υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας.

Μπορεί λοιπόν στην εκδήλωση αυτή να μη κατάφερα να πάω (λόγω της μεγάλης απόστασης) ωστόσο το φυλλάδιο αυτό ήταν η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ για μένα και φυσικά το κράτησα μέχρι σήμερα. Τα όσα ανέφερε μέσα, ήταν άκρως ενδιαφέροντα και πολύ χαρακτηριστικά για το τι θα ακολουθούσε στη χώρα. Το σοκ που υπέστην τότε ήταν πρωτόγνωρο και όλα όσα περιγράφονταν λεπτομερώς σ’ αυτό, επιβεβαίωναν τους αρχικούς φόβους μου για την απόλυτη καταστροφή της χώρας. Συνειδητοποίησα ότι στο τούνελ που μας εισήγαγε ο Γιωργάκης Παπανδρέου θα ήταν πολύ σκοτεινό, αδιέξοδο και δίχως γυρισμό για όλους μας…

Κάποιος μη νομικός ίσως να γελούσε και να τα προσπερνούσε αβασάνιστα την εποχή εκείνη. Διότι φάνταζαν υπερβολές αυτά που περιγράφονταν τότε και πράγματι φαίνονταν ασύλληπτα για τον μέσο Έλληνα σύμφωνα με το πώς είχε συνηθίσει να ζει. Απόδειξη το γεγονός ότι σε όσους τα ανέφερα τότε, ειρωνεύονταν και λοιδορούσαν, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (παρασυρόμενη από τη συστηματική προπαγάνδα των ΜΜΕ που από την πρώτη κιόλας μέρα ανέλαβε το δύσκολο έργο της χειραγώγησης του λαού) έκανε αρκετά χρόνια για να συνειδητοποιήσει τί συμβαίνει. Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν ότι η κρίση θα περάσει και πως του χρόνου θα έρθει η ανάπτυξη και θα βγούμε στις αγορές! Αυτό βέβαια (όσο προσβλητικό κι αν ακούγεται) έχει να κάνει με την νοημοσύνη του λαού μας γενικότερα, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Λόγω της ιδιότητάς μου όμως (ως νομικός) καθώς και της πολύ σημαντικής ιδιότητας των ομιλητών, όφειλα να είμαι πιο προσεκτικός και να εξετάσω την βασιμότητα των όσων περιγράφονταν στις ομιλίες τους. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να προβληματιστώ, αλλά κυριολεκτικά να απελπιστώ, διαπιστώνοντας τα νομικά τεκμηριωμένα στοιχεία των εθνικών γεγονότων που θα ακολουθούσαν. Γενικώς, δύο πράγματα με τρομοκράτησαν τη περίοδο εκείνη: το ένα ήταν το περιεχόμενο αυτού του φυλλαδίου και το άλλο (λίγα χρόνια νωρίτερα) τα λόγια της Ψαρούδα-Μπενάκη κατά την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια! Όποιος δεν έχει δει ακόμα το βίντεο (θέμα του επόμενου σχολιασμού μου σε νέο κείμενο) δεν έχει καταλάβει τίποτα και ζει στον κόσμο του (https://www.youtube.com/watch?v=qRNHI7uw9o0).

Τον κύριο Χρυσόγονο έτυχε να τον γνωρίζω πριν πολιτευτεί, ως καθηγητή και ομιλητή σε Επιστημονικά Συνέδρια, το πιο πρόσφατο πριν 2 χρόνια στη Θεσσαλονίκη αφορούσε τα τροχαία ατυχήματα (μία φορά μάλιστα έτυχε να τον γνωρίσω και προσωπικά, αφού ταξιδεύαμε μαζί αεροπορικώς προς Αθήνα). Είχα μεγάλη εκτίμηση προς το πρόσωπό του και τον θεωρούσα αξιόπιστο και σοβαρό ως νομικό και επιστήμονα γενικότερα, άπταιστα καταρτισμένο στα Συνταγματικά τουλάχιστον θέματα. Διάβαζα τα άρθρα του και με εξέπληττε με τις γνώσεις του και τις τοποθετήσεις του τόσο τις επιστημονικές όσο και τις πολιτικές. Όλα αυτά, μέχρι που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, οπότε οι τοποθετήσεις του γίνανε περισσότερο κομματικές. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχασε την αξιοπιστία του ως καθηγητής ή επιστήμονας, αλλά πλέον ανήκοντας σε έναν κομματικό χώρο, θεωρώ ότι –αδίκως– περιορίζονται οι ορίζοντές του.

Παρακάτω, θα αντιγράψω και θα παραθέσω ορισμένα κομμάτια από τον πολύ ενδιαφέροντα λόγο του στο προαναφερόμενο Συνέδριο όπου ήταν ομιλητής, για να δει κι ο αναγνώστης ποιες ήταν οι απόψεις για το μνημόνιο και τον μηχανισμό στήριξης του Καθηγητή Χρυσόγονου τότε και να τις συγκρίνει με τις ενέργειες του Πολιτικού Χρυσόγονου σήμερα. Διότι μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά συγχρόνως εκπροσωπεί και μια μνημονιακή Κυβέρνηση. Μπορεί να δίνει τις μάχες του στην Ευρώπη, αλλά ανήκοντας σε έναν συγκεκριμένο χώρο με συγκεκριμένες τακτικές και χαραγμένες – προκαθορισμένες γραμμές, θεωρώ ότι δεν έχει την ελευθερία πολιτικών κινήσεων και λόγου (που θα είχε αν δεν του επιβάλλονταν αυτές) αλλά υποχρεώνεται σε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.

«Η Ελληνική Δημοκρατία, όχι μόνο ζήτησε τη στήριξη και προσχώρησε οικιοθελώς στα μνημόνια, αλλά και δεν κωλύεται νομικά να υπαναχωρήσει κατά την εφαρμογή τους, με μόνη νομική συνέπεια την απώλεια των πέραν του χρονικού σημείου της υπαναχώρησης πιστώσεων, χωρίς καν να καθίστανται άμεσα απαιτητές οι πιστώσεις που ήδη παρασχέθηκαν. Αυτές θα αποπληρωθούν στο προβλεπόμενο χρόνο». Ο κύριος Χρυσόγονος ξεκινάει με μια αινιγματική δήλωση, διότι με απλά λόγια λέει ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να βγούμε από τα μνημόνια και η μόνη υποχρέωσή μας θα είναι να πληρώσουμε τα λεφτά που μας δάνεισαν, χωρίς δεσμεύσεις! Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί δεν το κάνει η Κυβέρνησή του;

«Τα μνημόνια καθ’ εαυτά δεν μπορεί να θεωρηθούν ούτε καν ως διεθνείς συμβάσεις κατά την έννοια του άρθρου 28 παρ.1 του Συντάγματος και συνεπώς δεν έχουν νομική ισχύ υπέρτερη του τυπικού Νόμου, παρά μόνο ως συμφωνίες απλοποιημένης μορφής…». Εδώ ο κύριος Χρυσόγονος λέει ότι τα μνημόνια, ουσιαστικά είναι κατώτερα του εγχώριου Νόμου και άρα δεν υπάρχει πρόβλημα. Για κάποιο λόγο, στο σημείο αυτό δεν κάνει καμία νύξη του Αγγλικού (αποικιακού) Δικαίου του οποίου διέπονται, αν και παρακάτω το αναφέρει.

«Η Ελληνική Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο τίθεται υπό τον άμεσο έλεγχο της Τρόϊκα, αφού κάθε άρνηση συμμόρφωσης στις υποδείξεις τους, θα συνεπάγεται τη μη εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου και άρα την παύση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Πρόκειται επομένως για μια de facto όχι όμως de jure  εκχώρηση της εξωτερικής οικονομικής κυριαρχίας της χώρας. Στη τριγωνική σχέση μεταξύ Τρόϊκας, Ελληνικής Κυβέρνησης και υποτίθεται κυρίαρχου ελληνικού λαού, η Κυβέρνηση μοιάζει στη πράξη λιγότερο με Κυβέρνηση και περισσότερο με μετατράπη, ο οποίος επιχειρεί να πείσει τον τελικό καταναλωτή λαό για την αναγκαιότητα συμμόρφωσής του» (ΣΗΜ: de facto = εκ των πραγμάτων, de jure = εκ του Νόμου). Δεν χρειάζεται περαιτέρω σχόλια. Είναι αυτό που βιώνουμε την τελευταία πενταετία. Απλά να επισημάνω ότι ο κύριος Καθηγητής τα γνώριζε από τότε!

«Η εθνική οικονομία στο σύνολό της –και αυτό είναι ίσως το χειρότερο– βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ακόμη μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος και το χειρότερο, με ένα συνεχιζόμενο ογκώδες έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Κατ’ ουσία πρόκειται για μία κατάσταση οιονεί εθνικής πτώχευσης». Εδώ ο κύριος Καθηγητής κατανοεί την πραγματική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα (είναι συγχρόνως και μια ομολογία της εθνικής πτώχευσης) όταν, ακόμη και μέχρι σήμερα, ουδείς πολιτικός το παραδέχτηκε δημόσια! Η είσοδος στο μνημόνιο είναι ο ορισμός της πτώχευσης. Εάν δεν είχε πτωχεύσει, δεν θα υπήρχε λόγος να αναγκαστεί να δανειστεί τόσο υπέρογκα ποσά η χώρα και με τέτοιους απεχθείς όρους, ούτε και να επιβληθεί ο Μηχανισμός Στήριξης προκειμένου να συνέλθει αυτή και να εξέλθει από την χρεοκοπημένη κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

«Τι λένε οι γνωμοδοτήσεις; Το σημείο 12 διαβεβαιώνει τους δανειστές, δηλαδή τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, ότι ούτε ο δανειζόμενος, ούτε οποιαδήποτε περιουσία του έχουν ασυλία λόγω κυριαρχίας ή για άλλο λόγο από τη δικαιοδοσία και την εκτέλεση σχετικά με κάθε ενέργεια ή διαδικασία σχετική με τη σύμβαση». Για τους Δανειστές, αποκλείεται η επίκληση της Εθνικής Κυριαρχίας ως δικαιολογία. Με δυό λόγια… δεμένοι χειροπόδαρα!

«Αν το ελληνικό δημόσιο δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει μία από τις δόσεις του δανείου κατά την ημερομηνία λήξης της… το κράτος δανειστής, πχ η Ολλανδία μπορεί να κατάσχει και να εκπλειστηριάσει το Μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων ή τα πολεμικά σκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στον πλειστηριασμό αυτό μπορεί να εμφανιστεί ως υπερθεματιστής πχ το Τουρκικό Δημόσιο, να πλειοδοτήσει και να μετατρέψει το Μέγαρο της Βουλής σε Τουρκική Πρεσβεία. Αυτό λέει η δανειακή σύμβαση». Κι όμως, αυτό το ανατριχιαστικό σενάριο τρόμου, σαν συνέχεια του διαδικτυακού άρθρου από το οποίο πήρα αφορμή για το παρόν κείμενο, είναι (θεωρητικά τουλάχιστον) εφικτό!!! Μπορεί να είναι εφιαλτικό, αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα που ανέφερε και –δυστυχώς– άκρως ρεαλιστικό. Αυτά όμως που έλεγε ο κύριος Χρυσόγονος πριν 5 χρόνια για τα μνημόνια, περιγράφοντάς τα τόσο γλαφυρά το 2010, πριν 2 μήνες… τα υπέγραψε το κόμμα του.

«Ελάτε όμως που ο Ν.3068/2002 είναι κοινός ελληνικός νόμος. Η δανειακή σύμβαση είναι σαφέστατα διεθνής σύμβαση, κυρώνεται και έχει υπέρτερη ισχύ του ελληνικού τυπικού νόμου, με βάση το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος, άρα υπερτερεί ακόμη κι από άποψη εσωτερικού ελληνικού δικαίου». Εδώ, σε αντίθεση με νωρίτερα, ο κ. Χρυσόγονος αναφέρεται στην ανωτερότητα του Διεθνούς Δικαίου, ότι δηλαδή υπερισχύει του εγχώριου και συμπεραίνει ότι εφαρμοστέο θα είναι το τελευταίο.

«Πάντως νομικά η σύμβαση αυτή οδηγεί σε απώλεια της κυρίαρχης κρατικής υπόστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό είναι, διότι οδηγεί με μεγάλη πιθανότητα στην απώλεια των μέσων, τα οποία διασφαλίζουν την ύπαρξη της κυρίαρχης κρατικής υπόστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας» και συνεχίζει «Έτσι, η Δημοκρατία καταντά να υφίσταται κατ’ επίφαση. Ο κυριότερος λόγος ύπαρξης και λειτουργίας των θεσμών της, είναι η συγκάλυψη της Δικτατορίας των διεθνών αγορών που λειτουργεί στην εγχώρια εκδοχή της διαμεσολαβημένης από τους μεταπράτες ηγεμόνες των κομμάτων εξουσίας». Και παρακάτω: «Ο Μηχανισμός Στήριξης μας οδηγεί όχι μόνο στη de facto απώλεια της εξωτερικής κυριαρχίας του Ελληνικού Κράτους, αλλά ενδεχομένως και στην απώλεια στοιχειωδών μέσων άσκησης κρατικής κυριαρχίας γενικά, δηλαδή της δημόσιας περιουσίας του κράτους αυτού». Τρομερά πράγματα!!! Εδώ ο Καθηγητής αναφέρεται στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και κατ’ επέκταση της δημόσιας περιουσίας, κάτι που βιώνουμε ήδη με το ξεπούλημα των αεροδρομίων, λιμανιών και άλλων δημοσίων έργων, που όμως, ο κύριος Χρυσόγονος εμμέσως υπηρετεί δια του κόμματός του, που έκανε στροφή 180 μοιρών τον Ιούλιο του 2015 κι από φανατικά αντιμνημονιακό… μετατράπηκε σε φιλομνημονιακό.

«Οι δανειστές σε χρήμα επιδιώκεται να ικανοποιηθούν στο ακέραιο, τόσο για το κεφάλαιο όσο και για τους τόκους… Αντίθετα, οι δανειστές σε είδος, όπως είναι οι κρατικοί λειτουργοί και οι υπάλληλοι ή οι συνταξιούχοι, αυτοί επιδιώκεται να υποστούν το σύνολο των συνεπειών και των βαρών της δημοσιονομικής προσαρμογής». Θα μπορούσε να θεωρηθεί και προφητικός ο κύριος καθηγητής, καθώς περιγράφεται το 2010 ό,τι ακολούθησε της υπογραφής του πρώτου μνημονίου και που βιώνουμε έως και σήμερα.

«Αν μετά τη πάροδο 2 έως 3 ετών το πολύ, οι διεθνείς κεφαλαιαγορές συνεχίσουν να αρνούνται να μας δανείζουν, η κατάρρευση της υπερχρεωμένης ελληνικής οικονομίας δεν θα αποφευχθεί». Ένα ενδεχόμενο που ζήσαμε πρόσφατα. Για άλλη μια φορά καταφέρνει να προβλέψει το τι θα ακολουθήσει. Η διορατικότητά του, παρότι δεν είναι οικονομολόγος, είναι εντυπωσιακή. Μπορεί αυτά σήμερα να επαληθεύτηκαν και να θεωρούνται φυσιολογικά, αλλά τότε ήταν επιστημονική φαντασία, καθώς ουδείς μπορούσε να τα προβλέψει κι αν το έκανε, δεν τολμούσε να τα πει.

Παρακάτω ο κύριος καθηγητής μιλάει για αρκετά μέτρα που θα αναγκαστεί να λάβει η Κυβέρνηση ή οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, μεταξύ των άλλων για φορολόγηση αυθαιρέτων και τέλος διατήρησης ημιυπαίθριων, για αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, για εκτίναξη της ανεργίας λόγω της ύφεσης, για περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και καταλήγει ως εξής: «Δηλαδή μιλάμε για ένα ξεχωριστό πρόγραμμα λιτότητας το οποίο θα επακολουθήσει την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος αυτού. Το πιθανότερο είναι ότι η εφαρμογή του προγράμματος θα έχει ναυαγήσει πολύ νωρίτερα, αφού η αδυναμία επίτευξης των μη ρεαλιστικών στόχων του, θα προκαλεί απαιτήσεις της Τρόϊκας για νέα μέτρα ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος». Ποιος μπορούσε να μιλήσει τότε για τα περίφημα ισοδύναμα; Πόσο επίκαιρος; Εδώ λοιπόν ο κ. Χρυσόγονος αναγνωρίζει ‘το αδύνατο’ των μέτρων της Τρόϊκας και την αναποτελεσματικότητα του προγράμματος, πριν ακόμη αρχίζει να εφαρμόζεται! Αυτός μπόρεσε και το προέβλεψε το 2010, ενώ οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν το βλέπουν ούτε και σήμερα…

«Συνοψίζοντας, ο Μηχανισμός δήθεν Στήριξης, είναι πολύ ακριβή αγορά ελπίδας, της ελπίδας δηλαδή ότι σύντομα θα λήξει η παγκόσμια οικονομική κρίση και θα αλλάξει άρδην το δυσμενές κλίμα στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Αν η ελπίδα αυτή αποδειχτεί φρούδα, τότε η πιστοληπτική ικανότητα του Ελληνικού Δημοσίου δεν πρόκειται να επανέλθει και όταν εξαντληθούν οι χρηματοδοτικοί όροι του Μηχανισμού, η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους θα καταστεί αναπόφευκτη. Η διαφορά όμως είναι ότι η αναδιάρθρωση τότε θα είναι πολύ δυσκολότερη, διότι για μέρος του χρέους του το Ελληνικό Δημόσιο θα βρίσκεται αντιμέτωπο με κράτη και όχι με ιδιώτες. Και το χειρότερο, θα κινδυνεύσει να χάσει όχι μόνο την ιδιωτική περιουσία του, αλλά και τη δημόσια περιουσία του, η οποία είναι το προαπαιτούμενο για την ύπαρξη της ίδιας κυρίαρχης κρατικής υπόστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας». Αναδιάρθρωση! Άλλος ένας όρος που χρησιμοποιείται πολύ στις μέρες μας. Ποιος μιλούσε τότε για αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους; Ούτε που ξέραμε τι ήταν. Μιλάει επίσης για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, κάτι δηλαδή που συνέβη ήδη (με τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και το ξεπούλημα που δρομολογήθηκε και θα ακολουθήσει) αλλά ουδείς μιλάει για αυτό.

Παρακάτω, ο κύριος Χρυσόγονος αναφέρεται σ’ αυτό που συνέβη στις εκλογές του 2009 και ελάχιστοι κατάλαβαν τότε. Οι περισσότεροι το είδαν πολύ αργότερα, όταν έπεσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια της γύμνιας του πολιτικού μας συστήματος. Την μεταβίβαση της εξουσίας από το ένα κόμμα στο άλλο. Δύο κόμματα που ως τότε παρουσιάζονταν ως άσπονδοι εχθροί. «Στη πραγματικότητα λοιπόν τον Οκτώβριο του 2009 δεν επρόκειτο για εκλογές, αλλά για ηθελημένη μεταβίβαση της εξουσίας από τον έναν κομματικό σχηματισμό στον άλλον… Ο πολιτικός κληρονόμος της Νέας Δημοκρατίας το 2009 επιχείρησε να αποποιηθεί τις ευθύνες του για όλα αυτά, παραδίδοντας την εξουσία».

Το μόνο που δεν μπόρεσε να προβλέψει, ήταν η μελλοντική συνεργασία του κόμματος που παρέδωσε την εξουσία, με το κόμμα που την παρέλαβε. Αλλά και τότε, λίγοι μίλησαν για την κοροϊδία που λάμβανε μέρος για δεκαετίες ολόκληρες στη πλάτη του Ελληνικού λαού, διχάζοντάς τον, φανατίζοντας και διαχωρίζοντάς τον σε γαλάζιους και πράσινους. Όταν δηλαδή τα δύο κόμματα εξουσίας που ως τότε εμφανίζονταν ως ασυμβίβαστα, ξαφνικά εξισώθηκαν, συμφώνησαν σε όλα και συνεργάστηκαν χωρίς προβλήματα στην αποδοχή και εφαρμογή των μνημονίων. Εκείνη τη μέρα πολλά γκρεμίστηκαν στις συνειδήσεις των πολιτών, αλλά περισσότερο απ’ όλα ο χρόνιος δικομματισμός που μάστιζε την Ελλάδα για δεκαετίες. Αυτός ο διπολισμός ξεφτιλίστηκε άπαξ και δια παντός και έφερε την πρώτη ουσιαστική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας: τον πλουραλισμό συνδυασμών και την πολυφωνία στην Ελληνική Βουλή, με αποκορύφωμα την σημερινή που εκπροσωπείται από οκτώ διαφορετικά κόμματα.

Περαιτέρω, αναφερόμενος στον τότε Πρωθυπουργό και στον τρόπο που σκλάβωσε τη χώρα γιατί δεν είχε το σθένος να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αλλά με ψέματα του τύπου «λεφτά υπάρχουν» τον εξαπάτησε προκειμένου να αναλάβει την εξουσία. Αντί να πει ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες από μόνοι μας για να ανταπεξέλθουμε σιγά σιγά ως χώρα και Έθνος, προτίμησε τον εύκολο αλλά καταστροφικό δρόμο της υποδούλωσης, βάζοντας τη χώρα στον λαβύρινθο των μνημονίων, καταστώντας την, την σημερινή γνωστή αποικία της Γερμανίας. Λέει επί λέξει: «Για όλα αυτά βεβαίως αποφάσισε ο ίδιος, χωρίς να προηγηθεί καμία συζήτηση και λήψη απόφασης στα συλλογικά όργανα του κόμματος ή στη κοινοβουλευτική ομάδα του, κατά παράβαση των διατάξεων του ίδιου του καταστατικού του κυβερνώντος κόμματος και κατά παράβαση και του άρθρου 29 παρ.1 του Συντάγματος».

Εδώ ο κύριος καθηγητής μάλλον πέφτει σε ατόπημα. Δεδομένου ότι πρόκειται για την Εθνική κυριαρχία, η οποία είναι αδιαπραγμάτευτη, δεν θα έπρεπε να αναφέρεται στα κομματικά όργανα ΑΛΛΑ στον λαό! Έπρεπε δηλαδή να ερωτηθεί ο Ελληνικός Λαός (μέσω δημοψηφίσματος) ΚΑΙ ΟΧΙ το κόμμα του Πρωθυπουργού για το αν θα υπογραφεί αυτή η απεχθής και κατάπτυστη Διεθνής Σύμβαση που σκλάβωσε στον αιώνα τον άπαντα την χώρα και τον λαό. Κυριαρχία είναι η ικανότητα ενός κράτους, δια της Κυβέρνησής του, να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του. Ποια συμφέροντα υπερασπίστηκαν οι τελευταίες Κυβερνήσεις με αυτά που υπέγραψαν; Τα ελληνικά ή τα ξένα; Κι αν φαινομενικά διαφαίνεται μια κάποια υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας, ποια η αναλογία αυτών ως προς τα αλλότρια συμφέροντα, καθώς και τα αποτελέσματά τους σε βάθος χρόνου;

Σήμερα πλέον, αυτά όλα μπορεί να μην εντυπωσιάζουν τον αναγνώστη. Πριν 5 χρόνια όμως ήταν ασύλληπτα. Είχαμε μόλις εισέλθει στην εποχή του μνημονίου, ήταν η αρχή μίας νέας εποχής που θα σημάδευε τη νεότερη ιστορία της χώρας. Μια εποχή που κανείς δε ξέρει πότε θα τελειώσει και με ποιο τρόπο. Ως δείχνουν τα πράγματα και δεδομένου ότι τα ποσά των δανείων είναι παράλογα και ασύλληπτα υπέρογκα, δε φαίνεται να υπάρχει τρόπος να τελειώσει ποτέ! Εκτός κι αν για κάποιο λόγο γίνει διαγραφή του χρέους, όλου και όχι μόνο μέρους του. Αυτό βέβαια είναι αδύνατο να συμβεί χωρίς ανταλλάγματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewspeaker.aspx?SpeakerID=177

http://www.koutipandoras.gr/article/111549/kasimatis-na-ti-simainei-aggliko-dikaio-poy-i-ellada-simera-poylaei-omologa-kai

http://taxalia.blogspot.gr/2011/11/blog-post_2171.html

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4899.html