Από το "ποτέ την Κυριακή" στο "και την Κυριακή"

Του Χάρη Τσιόκα*
Από το "ποτέ την Κυριακή" μας ενημερώνουν ότι το "και την Κυριακή", έγινε το φάρμακο, για την επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη, την απασχόληση και βέβαια για την κινητικότητα!
Και με μια περίεργα "πρωτόγονη" μελέτη, πάλι μας ανακοινώνουν (ποιοι;), ότι το «και την Κυριακή ανοιχτά τα "καταστήματα"» εγκρίθηκε από την κοινωνία, την μεσαία τάξη και την επιχειρηματική κοινότητα! 

Ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα «προορισμός» και όπως είναι φυσικό ορισμένα είδη και υπηρεσίες πρέπει να προσφέρονται στους κατάλληλους τόπους και χρόνους! Αλλά ποια μελέτη πρόλαβε να αποδείξει ότι το μέτρο «και την Κυριακή όλα ανοιχτά» αύξησε τον τζίρο, ή τόνωσε τον ανταγωνισμό;

Γιατί αν πρόκειται για μια απλή μετατόπιση της ίδιας αγοραστικής δυνατότητας άρα και του τζίρου «την Κυριακή», τότε είναι βέβαιο ότι αυτό θα οδηγήσει όχι μόνο στο μονοπώλιο των πολυκαταστημάτων αλλά και στον οριστικό ενταφιασμό «άλλων» γεωγραφικά και οικονομικά επιχειρήσεων, που δύσκολα θα αντέξουν την χρονική επιμήκυνση του ανταγωνισμού, χωρίς αύξηση των πραγματικών εσόδων!

Ποτέ μπόρεσαν, και ποιοι άραγε, να μελετήσουν και να ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΟΥΝ ότι αυτή η επιλογή δεν έπληξε τις περιφερειακές αγορές, τις συνοικιακές, κ.τ.λ. αφού η Κυριακή προσφέρεται για βόλτα στα κέντρα πόλεων η τοποθεσιών, με αποτέλεσμα την συγκέντρωση του ίδιου τζίρου σε «κεντρικές» αγορές;

Υπάρχουν αμείλικτα λοιπόν, ερωτήματα για το αποτέλεσμα ενός μέτρου που εκ των πραγμάτων-πέρα από την στόχευση της κυβέρνησης και των ισχυρών παραγόντων του εμπορίου- αφορά και τη μεσαία τάξη και τους πολίτες και τις ελληνικές επιχειρήσεις και αυτά δεν μπορούν να υποκατασταθούν από τις αυθαίρετες ανακοινώσεις μιας «επικοινωνιακής δημοκρατίας», εκτός αν η «ενημέρωση» σχετίζεται με προαποφασισμένη επιδίωξη

Όμως και σ’ αυτή την περίπτωση το ερώτημα είναι απλό :

-τα κόμματα ως κατ εξοχήν εκφραστές κοινωνικών συμμαχιών και οικονομικών στοχεύσεων συμφωνούν μ’ αυτή την αντιεπιστημονική «νομιμοποίηση» επιλογών;

-για ποια οικονομία και ποιες κοινωνικές δυνάμεις αφορά το μέτρο; Αλλά αν η μια πτυχή είναι η έρευνα των αποτελεσμάτων για τα θέματα που προανέφερα, το δεύτερο σημαντικό σκέλος είναι η αποτίμηση αυτής της επιλογής στον δημοσιονομικό τομέα, στο ασφαλιστικό σύστημα, στις αποδοχές των εργαζομένων, στην τόνωση της ζήτησης και στην στήριξη του κοινωνικού, οικογενειακού ιστού! 

Ποιοι λοιπόν και πότε πρόλαβαν να εξακριβώσουν πόσοι εργάστηκαν και αν καταβλήθηκαν οι υποχρεώσεις της Κυριακής σύμφωνα με τη νομοθεσία; 

Εξακριβώθηκε ότι η εργασία της Κυριακής δεν αντικαταστάθηκε απλά με ένα ρεπό μιας καθημερινής; 

Αποδόθηκαν συγκριτικά με την εργασία «καθημερινών ημερών» στα ασφαλιστικά ταμεία για τον ίδιο αριθμό, «υποχρεώσεις»;

 Και σε τελική ανάλυση μια επιχείρηση που θέλει να είναι νομοταγής και ανταγωνιστική στην αποστολή της, πόσο μπορεί να αντέξει καταβάλλοντας επί πλέον τίμημα λειτουργίας, αν διαπιστώνει ότι δεν αυξήθηκε αλλά επιμηκύνθηκε χρονικά ο ίδιος τζίρος, ενώ μειώθηκε η αγοραστική δυνατότητα του πελάτη;

Συμπέρασμα;
Οι θριαμβολογίες που «εισπράχθηκαν» ως «γκρίζα νεοφιλελεύθερη ενημέρωση», γρήγορα παραχώρησαν τη θέση τους σε "δεύτερες σκέψεις", που συνοψίζονται στο ερώτημα:

Πρόκειται για μέτρο στήριξης της αγοράς, του ανταγωνισμού και του πολίτη, ή έχουμε και σ αυτή την περίπτωση «μια καραμπινάτη επιδίωξη βίαιης ανακατανομής μεριδίου αγοράς υπέρ των λίγων», με θύματα τον πολίτη, την αγορά,τη μεσαία τάξη, τα ταμεία και τον ανταγωνισμό;

Με δεδομένο ότι λόγω της κρίσης, η μείωση της ζήτησης είναι ευδιάκριτη, πόσο "προοδευτική" πολιτική μπορει να ειναι η παράδοση της οικονομίας στις αχαλίνωτες δυνάμεις της αγοράς;

*Ο Χ. Τσιόκας στις πρόσφατες εκλογές ήταν πρώτος σε ψήφους στη Θεσσαλονίκη με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ