Χριστουγεννιάτικη γιορτή στην Ενορία Αγίου Δημητρίου Κιλκίς

Την καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή του πραγματοποίησε η Ενορία του Αγίου Δημητρίου Κιλκίς την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου παρουσία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Εμμανουήλ στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως. Στην εκδήλωση παρέστησαν ακόμη ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων κ. Δημήτριος Τσαντάκης και Δημοτική Σύμβουλος Αικατερίνη Ζιούτα – Γιαννακούλα.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ο οποίος αναφέρθηκε στην μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Χριστού και στην ταπείνωση με την οποία προσεγγίζεται το Μυστήριο της Σάρκωσης του Θεού ευχόμενος σε όλους καλά Χριστούγεννα.
Η Εκδήλωση περιλάμβανε τρία μέρη: Α) Το απολυτίκιο των Χριστουγέννων και εκκλησιαστικούς βυζαντινούς ύμνους από το Ψαλτήριο του Δαβίδ αφιερωμένους στα Χριστούγεννα και στα Θεοφάνεια τους οποίους απέδωσε ομάδα Ιεροψαλτών με χοράρχη τον Πρωτοψάλτη της Ενορίας κ. Σάββα Ηλιάδη. Β) Θεατρικό “σκετς” «ο καινούριος χρόνος που δεν ήθελε να έρθει» από τα παιδιά του Κατηχητικού με την φροντίδα του εκπαιδευτικού κ. Θεοφίλου Γουλτίδη και Γ) Κάλαντα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων από την Ενοριακά Χορωδία υπό την διεύθυνση του κ. Σάββα Ηλιάδη. Στην χορωδία για πρώτη φορά συμμετείχαν και παιδιά τα οποία απέδωσαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια κλέβοντας το ζεστό χειροκρότημα όλων. Την Χορωδία συνόδευσαν οι μουσικοί Δημήτριος Παπαγεωργίου στην Κιθάρα, Σοφία Κουρτίδου στο Ακορντεόν και Ιωάννης (Γιαννακός) Θεοδωρίδης στα Κρουστά.
Την Εκδήλωση παρουσίασε ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Κιλκίς Αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρίδης ο οποίος έκανε μία αντιπαραβολή του παραδοσιακού τρόπου με τον οποίο πρέπει να εορτάζονται τα Χριστούγεννα και του “κοσμικού” τρόπου με τον οποίο “εορτάζουν” τα Χριστούγεννα οι περισσότεροι άνθρωποι.
Παρακάτω παραθέτουμε την ομιλία του:
«Σας καλωσορίζουμε στην αποψινή καθιερωμένη εορταστική χριστουγεννιάτικη εκδήλωση της Ενορίας μας η οποία γίνεται με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία μας για το μεγάλο κοσμοσωτήριο γεγονός της εναθρωπήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Γιατί στις μέρες μας σχεδόν τίποτε στην κοινωνία μας δεν μας ετοιμάζει για τα Χριστούγεννα. Έχουμε ξεχάσει τα παραδοσιακά Χριστούγεννα, τα Ελληνικά Χριστούγεννα, τα ορθόδοξα Χριστούγεννα και έχουμε επιλέξει τα ξενόφερτα έθιμα τα οποία μας αποπροσανατολίζουν … Για ποιο λόγο σαρκώθηκε ο Θεός; Μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α΄ καθολική του επιστολή. «O Θεός αγάπη εστίν, εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού»11. H αλήθεια, την οποία διακηρύσσει επίμονα η χριστιανική πίστη, είναι ότι «ο Θεός αγάπη εστί». Aυτή την εκπληκτική πραγματικότητα τονίζει με πασίχαρο τρόπο η εορτή των Χριστουγέννων. Tα Χριστούγεννα επαναφέρουν πανηγυρικά στη σκέψη και στη συνείδησή μας τη συνταρακτική έκφραση της αγάπης του Θεού, που τη συνοψίζει ο βιβλικός στίχος: «Eτσι φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας: Aπέστειλε τον Yιό Tου τον μονογενή στον κόσμο, για να ζήσουμε δι’ Aυτού». Mε την είσοδο του Θείου Λόγου στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητος, η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται με τον πιο δυνατό τρόπο, «ενσαρκώνεται». Mε την ενανθρώπησή Tου, ο Yιός του Θεού προσλαμβάνει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, στην πνευματική και στην υλική της υπόσταση. Tην αναπλάθει. Tο γεγονός αυτό παραμένει η ρίζα της χριστιανικής αποκαλύψεως, που τροφοδοτεί κάθε άλλη χριστιανική πρόταση και αξία. Aυτή η συγκεκριμένη φανέρωση της αγάπης του Θεού «εν σαρκί» συνιστά την ειδοποιό διαφορά της χριστιανικής πίστεως: O Θεός, ο Δημιουργός και Kύριος του σύμπαντος, δεν είναι μια απρόσωπη ενέργεια, σοφία, δύναμη, κάτι που η ανθρώπινη σκέψη θα μπορούσε να υποπτευθεί και να προσεγγίσει με τις νοητικές ικανότητες του εγκεφάλου. Eίναι ένας Θεός προσωπικός, που αγαπά, που αποκαλύπτεται στον άνθρωπο, που βρίσκεται σε συνεχή σχέση μαζί του. Mια σχέση που γίνεται αισθητή από ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη. O Θεός της αγάπης δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, τον οποίο θανατώνουν ο εγωισμός και το μίσος. Kινείται ανάμεσά μας, μέσα στις πολύβουες πολιτείες μας, στην έρημο της μοναξιάς μας μεταγγίζοντας δύναμη αγάπης, χαρίζοντας νόημα και πληρότητα στη ζωή.
Aυτές τις άγιες ημέρες που θα έρθουν και ήδη διανύουμε, ας παραμερίσουμε τα πολλά εξωτερικά στοιχεία, τις συχνά άσχετες με την ουσία του Γεγονότος συνήθειες, και ας αναλογισθούμε προσεκτικότερα τον πυρήνα της εορτής των Xριστουγέννων· ότι δηλαδή, με τον ερχομό Tου στον κόσμο, ο Xριστός αποκάλυψε, «ενσάρκωσε» την αιώνια αγάπη του Θεού. Kαι ας εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να ρυθμίσουμε την καθημερινή στάση και συμπεριφορά μας, σύμφωνα με αυτήν την αλήθεια. Nα δώσουμε σάρκα και οστά στην αγάπη μας, με κάθαρση των αισθημάτων μας για τους άλλους· με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και πράξεις αγάπης19.
Η παραδοσιακή προσέγγιση των Χριστουγέννων εν πολύς γινόταν με τα παραμύθια που όλοι θυμόμαστε από τις γιαγιάδες μας. Λέει ένα παραμύθι. «Ήταν ένας Βασιλιάς και στο βασίλειο του είχε πάρει αυστηρά μέτρα και εφάρμοζε το πνεύμα της λιτότητας. Είχε έτσι αποκτήσει κακό όνομα και ο λαός αντιδρούσε. Ώσπου μία ημέρα τον έδιωξαν, το εξόρισαν.
Αλλά αφού πέρασε λίγος καιρός, κατάλαβαν ότι όλα εκείνα τα μέτρα που λάβαινε ήταν για το καλό τους. Και μετά από τη φυγή του, τον αναγνώρισαν ως σπουδαίο ηγέτη και θέλησαν να τον τιμήσουν. Έτσι, κάθε χρόνο γιόρταζαν τα γενέθλια του προ τιμήν του. Το έμαθε και αυτός και πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Άγνωστος εν μέσω αγνώστων προχωρεί και πάει σε ένα Σχολείο. Αλλά μπροστά στην πόρτα στέκονται οι δάσκαλοι και δεν τον αφήνουν να μπει. Και του λέει ένας: -Φύγε διαβάτη, σήμερα από εδώ. Εμείς γιορτάζουμε τα γενέθλια του Βασιλιά. Δεν σε χρειαζόμαστε. Μη μας ενοχλείς. Έχουμε τα παιδιά που γιορτάζουν!
Έφυγε ο Βασιλιάς. Περπάτησε στους δρόμους. Οι άνθρωποι έτρεχαν στους δρόμους φορτωμένοι πακέτα. Κανείς δεν του έδινε σημασία. Στάθηκε έξω από το ταχυδρομείο. Κίνηση πολύ επικρατούσε. Οι υπάλληλοι εργαζόταν πυρετωδώς. Πακέτα με δώρα και κάρτες πολλές! Όλα για τα γενέθλια του Βασιλιά. Θέλησε να μπει και εκείνος μέσα.
- Φύγε τώρα του λένε, εργάζονται όλοι οι υπάλληλοι, δεν μπορείς εσύ να καταθέσεις τις δικές σου ευχές. Φύγε και θα έρθεις αύριο.
Περπάτησε. Πήγε σε ένα σπίτι. Είδε εκεί γλέντια, χορό, διασκέδαση, κρασιά, φαγητά πλούσια.
- Μήπως έχετε μία θέση στο τραπέζι σας και για εμένα ρώτησε. – Φύγε από εδώ, του λένε, γιορτάζουμε τα γενέθλια του Βασιλιά. Δεν έχουμε θέση για εσένα.
Και αναρωτήθηκε ο Βασιλιάς: ποια γενέθλια γιορτάζουν και τίνος Βασιλιά. Έφυγε πικραμένος και πήγε στον τόπο της εξορίας του».
Αλήθεια πόσο αυτό το παραμύθι μοιάζει με την σημερινή πραγματικότητα. Γιορτάζουμε τα γενέθλια του Βασιλεώς Χριστού. Αλλά ο Βασιλέας Χριστός είναι έξω από το σπίτι μας, έξω από το σχολείο μας, έξω από τα δώρα και τις ευχές μας, έξω από τη ζωή μας, έξω από την κοινωνία μας, έξω από την σκέψη και την καρδιά μας, έξω από την Πατρίδα μας. αυτή είναι η πραγματική Κρίση. Γιορτάζουμε χωρίς Χριστό!!! …… Θα μου επιτρέψετε τώρα να σας διαβάσω ένα κείμενο που νομίζω αντικατοπτρίζει την σκέψη του κόσμου για το τι είναι Χριστούγεννα. Το κείμενο αυτό το βρήκα στα διάφορα διαφημιστικά που κατακλύζουν τέτοια εποχή κάθε χρόνο την καθημερινή μας ζωή και μας καλούν για διασκέδαση και καταναλωτισμό. Γράφουν «Χριστούγεννα είναι α) η αλλαγή στη ρουτίνα, είναι η τρέλα μέσα στο μεσοχείμωνο, είναι τα μυστικά και οι αγκαλιές, οι απροσδόκητοι επισκέπτες και τα γράμματα από φίλους που έχουν χαθεί από καιρό, β) τα Χριστούγεννα δεν είναι Χριστούγεννα, αν δεν τα χαιρόμαστε σαν παιδιά με λίγη λαιμαργία, λίγες ανοησίες και πολλές εκπλήξεις, γ) τα Χριστούγεννα σημαίνουν παιδιά, οικογένεια, κάρτες και γλυκά, χαρά και ευτυχία και δ) (για να μην παρεξηγηθούν γράφουν και κάτι πνευματικό) Όμως πάνω από όλα, Χριστούγεννα σημαίνουν αγάπη και προσφορά στους ανθρώπους που χρειάζονται τη στοργή και τη φροντίδα μας».
Αλήθεια τι σχέση έχει το κείμενο αυτό με την από αγάπη ενανθρώπιση του Θεού; Αυτό όμως περίπου είναι Χριστούγεννα για τον Κόσμο. Δηλαδή αλλαγή της καθημερινότητας, ταξίδια, επισκέψεις, συναισθηματισμός, επιστροφή στην μωρία των παιδικών χρόνων, φαγητό και διασκέδαση, υλικά πράγματα και για να κοιμάται η συνείδηση και λίγος ανθρωπισμός.
Εδώ και ένα μήνα περίπου, το τοπίο στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια μας, στις βιτρίνες των καταστημάτων, στον κόσμο γενικότερα, άρχισε να περιβάλλεται τον λεγόμενο χριστουγεννιάτικό του μανδύα.
Κάθε λογής στολίδια και στολισμοί βάζουν σε πειρασμό τους ανθρώπους, όπως φωτάκια, λαμπιόνια, έλατα και δώρα. Ωραία και όμορφα πράγματα. Μας χαρίζουν ευχάριστες στιγμές. Δημιουργούν μία ωραία ατμόσφαιρα.
Αντικρίζοντας κανείς όμως αυτό το «γιορτινό» τοπίο και κλίμα αναρωτιέται. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα? Αυτό γιορτάζουμε? Δηλαδή έναν κόσμο επιφανειακά στολισμένο. Και τι κερδίζουμε από τον κόσμο αυτό? Ποια η σημασία και η ουσία όλης αυτής της επιφανειακής χλιδής?
Καλά και όμορφα είναι όλα, αλλά όλη αυτή η λεγόμενη εορταστική ατμόσφαιρα έχει ένα μειονέκτημα. Κρύβει τον πραγματικό κόσμο και μας αποπροσανατολίζει. Κάτω από την χλιδή και τα φώτα κρύβεται η προσκαιρότητα.
Αν κανείς μείνει μόνο σε αυτά θα περάσει κάποιες ευχάριστες ημέρες με καλό φαγητό και θα νιώσει μερικές ωραίες συγκινήσεις με τους δικούς του ανθρώπους. Δεν θα έχει γιορτάσει όμως Χριστούγεννα. Δεν θα κερδίσει τίποτε στην καρδιά του. Δεν θα ωφεληθεί καθόλου. Δεν θα αναπαύσει την ψυχή του. Και με το πέρασμα των αγίων ημερών θα επιστρέψει στην καθημερινότητα περισσότερο κουρασμένος. Και με λιγότερη όρεξη για δημιουργικότητα.
Τούτες τις ημέρες μας καλεί η Εκκλησία να κάνουμε την καρδιά μας μία ταπεινή φάτνη όπου μέσα της θα έρθει να γεννηθεί ο Χριστός. Και ας μην γελιόμαστε. Ο Χριστός δεν γεννιέται μέσα στην καρδιά μας με τα φωτάκια, τα έλατα και τα στολίδια. Ο Χριστός γεννιέται μέσα στην καρδιά μας όταν αγαπάμε, όταν μετανιώνουμε, όταν συγχωρούμε, όταν κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του.
Θα κλείσουμε την αποψινή μας εορτή, αφού σας ευχηθούμε καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα, με την Ενοριακή μας χορωδία η οποία θα αποδώσει Κάλαντα Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανείων από όλη την Ελλάδα όπως και δύο εόρτια τραγούδια για τα Χριστούγεννα. Έτσι για να πάρουμε μία ισχυρή δόση παράδοσης και να θυμηθούμε ότι δεν έχουμε ανάγκη από ξενόφερτα “τσιγκομπελς” για να γιορτάσουμε το άγιο δωδεκαήμερο διότι η παράδοση μας προίκισε με όμορφα ακούσματα ποτισμένα στο πνευματικό γιορτάσι της Εκκλησίας.