Ανακοίνωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης Παιονίας» για το Δημοτικό συμβούλιο της 17ης Νοεμβρίου 2011

"«Όταν η Διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονα του, το να κάμει τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάσταση, να αρπάζει τα άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερό από όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του». Τάδε έφη ο Ρήγας Φεραίος στο έργο του «Νέα Πολιτική Διοίκησης» και θα προτείναμε στην Δημοτική αρχή του Δήμου Παιονίας και στους συνεργάτες της, να την κορνιζάρουν στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου όπου φιγουράρουν τα λόγια του Ισοκράτη από την μία πλευρά και η «Αγία Σοφία» και το «Κρυφό Σχολειό» από την άλλη.
Ίσως κάτι τέτοιο να ισορροπούσε τις δυνάμεις που επικρατούν στο Δημοτικό Συμβούλιο γιατί πραγματικά ο λαός της Παιονίας δεν αντέχει άλλη υποκρισία από τους εκπροσώπους του.
Πιο συγκεκριμένα, στις 17 Νοέμβρη 2011 πραγματοποιήθηκε τελικά το Δημοτικό Συμβούλιο Παιονίας και φυσικά δεν έγινε αποδεκτό το αίτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης Παιονίας» για αναβολή του. Κάτι τέτοιο δεν μας προξενεί εντύπωση από μέρους της Δημοτικής Αρχής, η οποία και στο πρόσφατο παρελθόν πραγματοποίησε συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας στις 11/05/2011, ημέρα πανελλαδικής απεργίας.
Αυτό όμως που προξένησε εντύπωση ήταν η υποκριτική τήρηση ενός λεπτού σιγής στην μνήμη των πεσόντων ηρώων του λαού από την μία και από την άλλη η οργανωμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης του μηνύματος του Πολυτεχνείου και υποβάθμισης της παρακαταθήκης που άφησε στις επόμενες γενιές από την συμπολίτευση και την αντιπολίτευση, με εξαίρεση τους κ. Τσιόνκη και κ. Δραγανίδη οι οποίοι διαχώρισαν την θέση τους.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου η επιλογή της ημέρας δεν έγινε σκόπιμα και με πρόθεση. Αν είναι έτσι γιατί οι επικεφαλείς των παρατάξεων δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα για να εκφράσουν την άποψη τους για το θέμα; Η απάντηση δεν άργησε να δοθεί από τον ίδιο: «Η απόδοση τιμών σε τέτοιες εκδηλώσεις είναι προσωπική υπόθεση του καθενός» όπως είπε, και συνέστησε υπομονή και επιμονή στον αγώνα (δεν διευκρίνισε όμως αν ο αγώνας που εννοεί συμπεριλαμβάνει και τον ίδιο) και γενικά συμφώνησε με τα λεγόμενα της κ. Λιάρτση η οποία τοποθετήθηκε επί του θέματος λίγο πριν.
Η κ. Λιάρτση ήταν πιο ξεκάθαρη στην τοποθέτηση της και έστειλε ένα στιβαρό μήνυμα σε αυτούς που την στήριξαν προεκλογικά, σε αυτούς που την στηρίζουν σήμερα και πάνω από όλα την αστική τάξη που υπηρετεί χρόνια τώρα αταλάντευτα και μαχητικά, παρά την λαϊκή της καταγωγή.
Κατά τα λεγόμενα της: «Αγώνας όχι μόνο στο δρόμο, στα συλλαλητήρια και στις πλατείες. Ο αγώνας για να τιμήσεις τους νεκρούς δίνεται καθημερινά ακόμα και μέρες σαν και αυτή μέσα στα Δημοτικά Συμβούλια. Προτείνω, τέλος, το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» να γίνει «Ψωμί-Παιδεία-Αξιοπρέπεια και πολύ Δουλειά».
Κουβέντες βαθιά μελετημένες, αντιδραστικές με στόχο να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα που αναπτύσσεται από τον ελληνικό λαό και το οποίο παλεύει για να σώσει την τάξη του και όχι την τάξη των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μεγαλεμπόρων.
Που πήγε η «Ελευθερία» από το νέο σύνθημα που προτείνετε; Προφανώς δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιο σας μιας και την εκχώρησε η τάξη σας στις πολυεθνικές, χρόνια τώρα με την συνθήκη του Μάαστριχτ, την συνθήκη της Λισαβόνας, την συμμετοχή μας στο Ν.Α.Τ.Ο. και το Δ.Ν.Τ. Η εθνική κυριαρχία του ελληνικού λαού έχει εκχωρηθεί για να σωθεί η τάξη σας και να πολλαπλασιάσετε τα κέρδη σας.
Για ποια «Αξιοπρέπεια» μιλάτε όταν ο εργαζόμενος για να διασφαλίσει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα σας καλείται να εργάζεται με τις μισές αποδοχές, διπλάσιες ώρες και μάλιστα με όλο και λιγότερα μέτρα ασφαλείας; Πως να διατηρήσει την «Αξιοπρέπεια» του όταν του ζητάτε να πληρώσει το 50% του ήδη πενιχρού του εισοδήματος (μειώσεις μισθών και συντάξεων, άμεσοι και έμμεσοι φόροι, έκτακτη εισφορά, τέλος ακίνητης περιουσίας κ.α.) για να αποπληρωθούν τα δάνεια που πήρε το Ελληνικό κράτος με τα οποία επιδότησε τις επενδύσεις σας και το χρηματοπιστωτικό σας σύστημα;
Για ποια «Δουλειά» μιλάτε εν τέλει και με ποιους όρους; Η δουλεία από αναφαίρετο δικαίωμα του εργαζόμενου, κατάντησε προνόμιο μόνο μιας μερίδας εργαζομένων, οι οποίοι ανακυκλώνονται μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ για να βγει από την κρίση το κεφάλαιο. Η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας που επίσημα ξεπέρασε το 20% στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας απειλεί τις ζωές των εργαζομένων, οι οποίοι αντί να μοιρολατρούν, αποφασίζουν να δώσουν την μεγάλη μάχη για τη ζωή τους, τα παιδιά τους και την εργατική τάξη που ανήκουν. Άλλωστε δεν του έχουν αφήσει άλλα περιθώρια. ‘Η με το λαό ή με τα μονοπώλια.
ΝΑΙ ο αγώνας πρέπει να είναι καθημερινός και είναι καθημερινός. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γραφείο, σε κάθε μαγαζί, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στο χωράφι, παντού οι εργαζόμενοι δίνουν καθημερινά όρκο τιμής υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους στη ζωή. Μια ζωή που τους την αρπάξατε τα τελευταία χρόνια και δεν πείθετε πως θα του την γυρίσετε πίσω. Όλα αυτά πάντα οργανωμένα, με δυνατά και ταξικά σωματεία και στρατηγική σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές.
Προφανώς είναι γραφικότητα για εσάς το να σου κλέβουν την μπουκιά από το στόμα και εσύ, μετά από χρόνια υπομονής εως και ανοχής, να βγαίνεις στους δρόμους και στις πλατείες και να αγωνίζεσαι για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Είσαι εχθρός της πατρίδος όταν κλείνεις δρόμους και λιμάνια (ενώ έχεις προειδοποιήσει ένα μήνα πριν και έχεις εξαντλήσει κάθε περιθώριο διαλόγου), ενώ είναι πατριωτικό καθήκον η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, η καταστροφή 1.000.000 θέσεων εργασίας και η διάσωση των τραπεζών, με 105 δις ευρώ μέχρι σήμερα, οι οποίες κτίστηκαν με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και θα συνεχίσουν να υπάρχουν με δάνεια που θα κληθεί να πληρώσει ο Ελληνικός λαός, υποθηκεύοντας ότι κινητό και ακίνητο έχει αυτός αλλά και οι επόμενες γενιές που θα έρθουν.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Δήμαρχος δήλωσε πως έζησε το «Πολυτεχνείο» ως γεγονός (προφανώς δεν συμμετείχε στις κινητοποιήσεις) όντας φοιτητής την εποχή εκείνη και σε γενικές γραμμές ταυτίστηκε με την κ. Λιάρτση. Τόνισε ιδιαίτερα πως η τιμή στους νεκρούς του «Πολυτεχνείου» δεν είναι απαραίτητο να δίνεται στους δρόμους και πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Διαστρεβλώνοντας ακόμη περισσότερο το μήνυμα του «Πολυτεχνείου» τόνισε με περίσσια αλαζονεία πως «Το μήνυμα του «Πολυτεχνείου» είναι ο σεβασμός στην δεοντολογία. Με κραυγές δεν λύνονται τα προβλήματα».
Πως λύνονται τα προβλήματα κυρίες και κύριοι; Με τον ατομικό δρόμο της ατομικής διαπραγμάτευσης εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου; Αν δεν υπήρχαν οι μεγαλειώδεις αγώνες του ελληνικού λαού πριν το «Πολυτεχνείο» και μετά από αυτό πως θα ήταν οι ζωές μας σήμερα; Tην τελευταία δεκαετία που οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έγιναν της σιωπής, της τάξης και της ηθικής των μονοπωλίων και των μονοπωλίων της Ε.Ε. τι κέρδισε ο εργαζόμενος; Λιτότητα, φτώχεια και ανεργία.
Τελικά κ. Δήμαρχε πρέπει να μας εξηγήσετε πως είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που αναζητείτε εναλλακτικούς τρόπους απόδοσης τιμών στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, να καλεί ο Δήμος στις 29 Μαΐου 2011 μέσω του αντιδημάρχου Πολιτισμού τους δημοτικούς συμβούλους σε «ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ» που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 Μαΐου 2011 στο Δ.Δ. Άσπρου του Δήμου Παιονίας; Πως είναι δυνατόν να συμμετέχετε ως Δήμος σε άλλη εκδήλωση μνήμης των εκτελεσθέντων ηρώων της Γουμένισσας από τους Γερμανούς κατακτητές και να μιλάει ο αντιδήμαρχος-εκπρόσωπος σας για «Τεύτονες» κατακτητές (αρχαίο Γερμανικό φύλο που έζησε στις Δυτικές ακτές της Βαλτικής τον 2ο π.Χ αιώνα) και όχι για Γερμανούς κατακτητές. Πως είναι δυνατόν να αναφέρεστε στην Χούντα των συνταγματαρχών και να μιλάτε για την «Εποχή της επταετίας» σαν να ήταν τα πέτρινα αυτά χρόνια μια επταετία σαν όλες τις άλλες; Ποιους υπηρετείτε με τόση ευλάβεια και πειθαρχία; Σίγουρα όχι τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Θέλετε να ξαναγράψετε την ιστορία όπως εσείς θέλετε για να επιβάλλετε την τάξη όπως σας την έχουν υποδείξει οι δυνάμεις που υπηρετείτε. Ο λαός αγρυπνά. Ας βγάλει ο καθένας μας τα συμπεράσματα του έγκαιρα και ας ενεργήσει συνειδητά για ουσιαστική αλλαγή συσχετισμών."