"Η χρονική τους διορία τελείωσε, από δω και πέρα ή τους ανεχόμαστε και στερούμαστε στη συνέχεια το δικαίωμα να μιλάμε , ή τους αναποδογυρίζουμε ΤΩΡΑ την καρέκλα και προχωράμε χωρίς αυτούς!"

Γράφει η Αγαθοπούλου Ειρήνη Ελένη
Φαρμακοποιός - Υποψ. βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Επειδή και η πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κομμάτι της ζωής μας, ας την αναγάγουμε λίγο στα παιδικά μας χρόνια. Χρόνια από τα οποία αναγκαστικά περνούν όλοι οι άνθρωποι, και συνεπώς δεν έχουν τη δικαιολογία να πούνε «εγώ δε ξέρω, γιατί δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτά». Πείτε λοιπόν πως είμαστε στο σχολείο: Το σχολείο κάθε χρόνο εκλέγει το 15μελές του συμβούλιο. Έτσι λοιπόν, κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς γίνονται εκλογές. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο κάθε υποψήφιος προσπαθεί με όποιον τρόπο έχει να πείσει τους συμμαθητές του να τον ψηφίσουν. Άλλος με τη λογική, άλλος γιατί είναι δημοσιοσχετίστας από τη γέννησή του (αυτόν πολύ τον θαυμάζω) και άλλος γιατί έχει όρεξη για δημιουργία, άλλος γιατί είναι δυνατός και μπορεί να δέρνει και άλλος με εκβιασμούς. Αμφισβητεί κανείς ότι είναι έτσι;

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι ψηφοφόροι. Και εκεί τα παιδάκια χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες: Τα δυναμικά παιδάκια, που θα ψηφίσουν αυτόν που πραγματικά θεωρούν ότι θα βοηθήσει, τα παιδάκια που θα ψηφίσουν σαν πραγματικοί φίλοι, τα παιδάκια που θα φοβηθούν και θα ψηφίσουν τον πιο δυνατό, και τα παιδάκια που θα πουν σε όλους ότι θα τους ψηφίσουν και στο τέλος.. μόνο αυτά ξέρουν τι πραγματικά θα κάνουν!!
Και τώρα ξεκινάνε τα παραλειπόμενα: τα εύσωμα και δυνατά παιδάκια στο σχολείο (μη σκεφτείτε αμέσως τον κ. Βενιζέλο, δεν είναι σωστό..) είναι λίγα. Κατά συνέπεια είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να δείρουν και πολλοί αυτοί που μπορούν να τις φάνε! Έτσι οι απειλές δίνουν και παίρνουν!! Υπάρχουν και άλλοι που στην αρχή το παίζουν σοβαροί, λένε ότι θα κάνουν την τάξη «παλάτι», και μόλις βγουν.. τα κάνουν θάλασσα. (Μην πάει πάλι το νου σας πουθενά, δε θα θελα..) Οι υπόλοιποι που χρησιμοποιούν πιο θεμιτά μέσα, την πρώτη τους τουλάχιστον χρονιά.. αρκούνται σε θέσεις «μέλους».
Μόλις εκλεγούν τα παιδάκια έρχεται η ώρα των πράξεων: Ο χοντρούλης πρόεδρος του 15μελούς (γιατί αυτός εκλέγεται σχεδόν πάντα) παίρνει λεφτά από χορηγίες για τις εκδρομές, αλλά στη μέση της διαδρομής, του ανοίγει η όρεξη, και τελικά τα λεφτά τα κάνει σάντουιτς!! Κερνάει όμως και κανέναν άλλο (από το 15μελές πάντα) , για να μη μπορούν μετά να του πουν ότι τα έφαγε μόνος του.. Το δεύτερο φαβορί, που στην καλύτερη περίπτωση τον ορίσανε αντιπρόεδρο, λυσσάει να φάει κι αυτός κανένα σάντουιτς, αλλά το αν τα καταφέρνει.. εξαρτάται από τα τρικ της στιγμής.. Το υπόλοιπο 15μελές.. κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Στο τέλος της χρονιάς, γίνεται ο απολογισμός.. Ευτυχώς στην παιδική ψυχή η αξιοκρατία υπάρχει ακόμη, και έτσι, τη δεύτερη χρονιά το σκέφτονται καλύτερα τα παιδάκια για το ποιον θα ψηφίσουν. Και την τρίτη ακόμη καλύτερα..
Και το καλύτερο απ’ όλα ξέρετε ποιο είναι στα σχολεία; Ότι τα μικρά παιδάκια μεγαλώνουν, και θέλοντας και μη αφήνουν τις «καρέκλες» τους σε άλλα. Κανείς δε θα ήθελε να μείνει στην 3η γυμνασίου για 5 χρόνια, ακόμη κι αν ήταν ο Πρόεδρος!!
Εσείς και εμείς μαζί πρέπει να τους πετάξουμε απ’ τις καρέκλες όλους αυτούς που τρώνε «τα σάντουιτς» ολομόναχοι, αφού δε λένε να φύγουν από μόνοι τους!! Η χρονική τους διορία τελείωσε, από δω και πέρα ή τους ανεχόμαστε και στερούμαστε στη συνέχεια το δικαίωμα να μιλάμε, ή τους αναποδογυρίζουμε ΤΩΡΑ την καρέκλα και προχωράμε χωρίς αυτούς!