Του Μπάμπη Καραγεωργίου
Παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα την αρχή του τέλους του δικομματισμού – διπολισμού στην χώρα μας με την ισχυρή άνοδο των ποσοστών του Κινήματος Αλλαγής.
Μία άνοδος λίγο πολύ αναμενόμενη αν αναλογιστούμε κάποιους συγκεκριμένους παράγοντες.
Από την μία βλέπουμε την Νέα Δημοκρατία η οποία μετά από 2,5 σχεδόν χρόνια στην εξουσία παρά την απόσταση ασφαλείας που διατηρεί στις μετρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι μετά την διαχείριση της πανδημικής κρίσης έχει μπει σε μια τροχιά φθοράς.
Μια φθορά ιδιαιτέρως μικρή αν σκεφτεί κάποιος τις απανωτές κρίσεις που είχε να διαχειριστεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Από την άλλη βλέπουμε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα ακόμα μετά από 2,5 χρόνια απ’ τις τελευταίες εθνικές εκλογές να μην μπορεί να βρει τον βηματισμό του ως Αξιωματική Αντιπολίτευση αδυνατώντας να δώσει μια ουσιαστική και πειστική κυβερνητική αντιπρόταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύοντας μόνο σε ανούσια επικοινωνιακά πυροτεχνήματα αλλά και μετά από απανωτές παλινωδίες αδυνατεί να κερδίσει από την κυβερνητική φθορά μένοντας προσκολλημένος σε ποσοστά γύρω στο 20%.
Τέλος βλέπουμε το Κίνημα Αλλαγής/ΠΑΣΟΚ μέσα από μια εσωκομματική διαδικασία η οποία σημαδεύτηκε από τον πρόωρο θάνατο της Φώφης Γεννηματά να βγαίνει ενωμένο και ανανεωμένο.
Με την παρακαταθήκη της πολύ μεγάλης συμμετοχής των πολιτών στην διαδικασία, που ξεπέρασε κατά πολύ αυτή των εσωκομματικών εκλογών του 2017 , αλλά και την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη που σηματοδοτεί την ανανέωση στην παράταξη έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί.
Είναι πλέον ολοφάνερο. Το ΠΑΣΟΚ παλεύει να κατακτήσει ξανά τον ιστορικό του ρόλο και να μπει σε τροχιά εξουσίας. Με σοβαρές και στέρεες θέσεις όσο αφορά τα ζητήματα της πανδημίας, της εξωτερικής πολιτικής αλλά και της καθημερινότητας δείχνει να κερδίζει και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Οι πολίτες έχουν ανάγκη μια σύγχρονη προοδευτική πρόταση για τα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Και αυτό πλέον είναι φανερό.
Μία άνοδος λίγο πολύ αναμενόμενη αν αναλογιστούμε κάποιους συγκεκριμένους παράγοντες.
Από την μία βλέπουμε την Νέα Δημοκρατία η οποία μετά από 2,5 σχεδόν χρόνια στην εξουσία παρά την απόσταση ασφαλείας που διατηρεί στις μετρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι μετά την διαχείριση της πανδημικής κρίσης έχει μπει σε μια τροχιά φθοράς.
Μια φθορά ιδιαιτέρως μικρή αν σκεφτεί κάποιος τις απανωτές κρίσεις που είχε να διαχειριστεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Από την άλλη βλέπουμε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα ακόμα μετά από 2,5 χρόνια απ’ τις τελευταίες εθνικές εκλογές να μην μπορεί να βρει τον βηματισμό του ως Αξιωματική Αντιπολίτευση αδυνατώντας να δώσει μια ουσιαστική και πειστική κυβερνητική αντιπρόταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύοντας μόνο σε ανούσια επικοινωνιακά πυροτεχνήματα αλλά και μετά από απανωτές παλινωδίες αδυνατεί να κερδίσει από την κυβερνητική φθορά μένοντας προσκολλημένος σε ποσοστά γύρω στο 20%.
Τέλος βλέπουμε το Κίνημα Αλλαγής/ΠΑΣΟΚ μέσα από μια εσωκομματική διαδικασία η οποία σημαδεύτηκε από τον πρόωρο θάνατο της Φώφης Γεννηματά να βγαίνει ενωμένο και ανανεωμένο.
Με την παρακαταθήκη της πολύ μεγάλης συμμετοχής των πολιτών στην διαδικασία, που ξεπέρασε κατά πολύ αυτή των εσωκομματικών εκλογών του 2017 , αλλά και την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη που σηματοδοτεί την ανανέωση στην παράταξη έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί.
Είναι πλέον ολοφάνερο. Το ΠΑΣΟΚ παλεύει να κατακτήσει ξανά τον ιστορικό του ρόλο και να μπει σε τροχιά εξουσίας. Με σοβαρές και στέρεες θέσεις όσο αφορά τα ζητήματα της πανδημίας, της εξωτερικής πολιτικής αλλά και της καθημερινότητας δείχνει να κερδίζει και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Οι πολίτες έχουν ανάγκη μια σύγχρονη προοδευτική πρόταση για τα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Και αυτό πλέον είναι φανερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.