Το προ τριετίας ταξίδι στην Αρμενία θα μείνει για πάντα βαθιά χαραγμένο στην μνήμη μου, ενώ η επίσκεψή στο Μουσείο Γενοκτονίας ένα πραγματικό στολίδι, θα μου θυμίζει για πάντα το μέγεθος της ανθρώπινης σκληρότητας, της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, της ανθρώπινης συμπεριφοράς, σε αντίθεση με το Χελιδονόκαστρο όπως μεταφράζεται το « Τσιτσερνακαμπέρντ» που δεσπόζει στο δίπλα ύψωμα, αγέρωχο και επιβλητικό να με διαβεβαιώνει πως η χώρα και ο πολύπαθος αυτός λαός θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του και θα μεγαλουργήσει ξανά.
Ποιος είναι όμως ο ορισμός της γενοκτονίας; Τι σημαίνει;
Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, η Γενοκτονία ορίζεται ως " ...οποιαδήποτε από τις παρακάτω πράξεις με στόχο τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας, όπως:
1. Θανάτωση των μελών της ομάδας
2. Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας
3. Σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής με στόχο το φυσικό αφανισμό, ολικό ή μερικό, μελών της ομάδας
4. Επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση γεννήσεων εντός της ομάδας
5. Δια της βίας μεταφορά ανήλικων μελών της ομάδας σε κάποια άλλη."
Το δεύτερο στάδιο περιλάμβανε την εξόντωση της ιδεολογικής ελίτ, την αποκόλληση του κεφαλιού από το υπόλοιπο σώμα. Στις 24 Απριλίου 1915 η οθωμανική κυβέρνηση συνέλαβε περίπου 250 Αρμένιους διανοούμενους στην Κωνσταντινούπολη και τους φυλάκισε σε διάφορες πόλεις της Μικράς Ασίας. Όλη η πνευματική ηγεσία της Αρμένικης Κοινότητας αιχμαλωτίστηκε. Οι περισσότεροι εξ αυτών εκτελέστηκαν χωρίς δίκη.
Ακολούθως το σχέδιο προέβλεπε την εξόντωση του λαού, του άμαχου πληθυσμού. Αυτό ήταν και το τρίτο και τελευταίο στάδιο. Αρμένιοι από όλη την Μικρά Ασία εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, περιπλανήθηκαν με τουρκική συνοδεία μεν χωρίς προορισμό δε, επί μήνες (λευκές πορείες θανάτου) στην Τουρκική ενδοχώρα, κάτω από ένα καθεστώς απροκάλυπτης βίας, μέχρι τα 2/3 σχεδόν του πληθυσμού να αφήσουν μοιραία την τελευταία τους πνοή, εξαντλημένοι από τις κακουχίες και την ασιτία. Μόνο το υπόλοιπο 1/3 κατέφθασε στη Συρία.
Πριν ξεκινήσει η λαίλαπα, ο πληθυσμός των Αρμένιων που ζούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπολογίζονταν περίπου 2,5 εκατομμύρια, οι μισοί εκ των οποίων ήταν τοποθετημένοι στη δυτική Αρμενία, ενώ οι υπόλοιποι στη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη. Δύο εκατομμύρια Αρμένιοι εκτοπίσθηκαν, περίπου ένα εκατομμύριο από αυτούς έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού και άλλοι 300 - 400 χιλιάδες πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Συρία.
1.500.000 ψυχές ζητούν δικαίωση!
31 είναι οι χώρες οι οποίες επίσημα έχουν αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Γερμανία, Αργεντινή Αυστρία Βέλγιο Βολιβία Βραζιλία, Βουλγαρία, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Τσεχία, Αρμενία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Λιβύη, Λιθουανία, Λίβανος, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Παραγουάη, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σλοβακία, Ελβετία, Σουηδία, Συρία, Βατικανό, Βενεζουέλα και Ουρουγουάη. Πρόσφατα η βουλή των αντιπροσώπων των ΗΠΑ, αναγνώρισε με τη σειρά της την Αρμενική Γενοκτονία δίνοντας καίριο χτύπημα στους ισχυρισμούς της Τουρκίας περί αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών λόγω του επικείμενου πόλεμου, (Η Τουρκία συμμετείχε στο Μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό των κεντρικών δυνάμεων - Γερμανία Αυστροουγγαρία)
Αντί αυτού οι εκάστοτε Τουρκικές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα τους (ας μην λησμονούμε πως μετέπειτα ήρθε η δική μας σειρά), αλλά υποβαθμίζοντας το γεγονός, προχώρησαν σε αλλαγή της ημερομηνίας των επετειακών πανηγυρικών εκδηλώσεων της μάχης της Καλλίπολης κατά μία ημέρα νωρίτερα ώστε να… συμπέσουν οι δύο ημερομηνίες, απαξιώνοντας ουσιαστικά την τόσο μεγάλη σημασία της ημέρας για τον αρμένικο λαό, μέσω της εφαρμογής μιας φθηνής προπαγάνδας και ενός ανήθικου ιστορικοπολιτικού διπλωματικού ελιγμού.
Τη θλίψη, την οδύνη του αλλά και το παράπονο του εκφράζει ο Τανιέλ Βαρουζάν, νιώθοντας προδομένος αλλά και παρατημένος από τη συμπεριφορά των μεγάλων δυνάμεων, αυτών που πάντα όριζαν και συνεχίζουν να ορίζουν δυστυχώς τις τύχες των μικρών χωρών και των λαών που μένουν σε αυτές.
Ποιος είναι όμως ο ορισμός της γενοκτονίας; Τι σημαίνει;
Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, η Γενοκτονία ορίζεται ως " ...οποιαδήποτε από τις παρακάτω πράξεις με στόχο τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας, όπως:
1. Θανάτωση των μελών της ομάδας
2. Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας
3. Σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής με στόχο το φυσικό αφανισμό, ολικό ή μερικό, μελών της ομάδας
4. Επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση γεννήσεων εντός της ομάδας
5. Δια της βίας μεταφορά ανήλικων μελών της ομάδας σε κάποια άλλη."
Η γενοκτονία των Αρμενίων αποτέλεσε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας. Σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με ακρίβεια από την κυβέρνηση των Νεοτούρκων με όργανα τον τακτικό στρατό αφενός και τις αγέλες αιμοσταγών ατάκτων υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ολοκλήρωναν συνήθως τη δουλειά, αφετέρου.
Διαπράχθηκε σε τρία στάδια. Κατά το πρώτο στάδιο θα λάμβανε χώρα η εξολόθρευση του αρμενικού ανδρικού στρατεύσιμου πληθυσμού. Από τις αρχές του 1915, το οθωμανικό υπουργείο άμυνας εξέδωσε διαταγή επιστράτευσης των Αρμενίων στέλνοντάς τους σε τάγματα εργασίας, εξαναγκάζοντάς τους σε βαριές κατασκευαστικές εργασίες (κατασκευή δρόμων, γεφυρών κλπ) κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, μέχρι τελικής πτώσης. Πολλά υπήρξαν τα παραδείγματα μαζικών εκτελέσεων αφού ολοκληρωνόταν η δουλειά.
Διαπράχθηκε σε τρία στάδια. Κατά το πρώτο στάδιο θα λάμβανε χώρα η εξολόθρευση του αρμενικού ανδρικού στρατεύσιμου πληθυσμού. Από τις αρχές του 1915, το οθωμανικό υπουργείο άμυνας εξέδωσε διαταγή επιστράτευσης των Αρμενίων στέλνοντάς τους σε τάγματα εργασίας, εξαναγκάζοντάς τους σε βαριές κατασκευαστικές εργασίες (κατασκευή δρόμων, γεφυρών κλπ) κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, μέχρι τελικής πτώσης. Πολλά υπήρξαν τα παραδείγματα μαζικών εκτελέσεων αφού ολοκληρωνόταν η δουλειά.
Το δεύτερο στάδιο περιλάμβανε την εξόντωση της ιδεολογικής ελίτ, την αποκόλληση του κεφαλιού από το υπόλοιπο σώμα. Στις 24 Απριλίου 1915 η οθωμανική κυβέρνηση συνέλαβε περίπου 250 Αρμένιους διανοούμενους στην Κωνσταντινούπολη και τους φυλάκισε σε διάφορες πόλεις της Μικράς Ασίας. Όλη η πνευματική ηγεσία της Αρμένικης Κοινότητας αιχμαλωτίστηκε. Οι περισσότεροι εξ αυτών εκτελέστηκαν χωρίς δίκη.
Ακολούθως το σχέδιο προέβλεπε την εξόντωση του λαού, του άμαχου πληθυσμού. Αυτό ήταν και το τρίτο και τελευταίο στάδιο. Αρμένιοι από όλη την Μικρά Ασία εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, περιπλανήθηκαν με τουρκική συνοδεία μεν χωρίς προορισμό δε, επί μήνες (λευκές πορείες θανάτου) στην Τουρκική ενδοχώρα, κάτω από ένα καθεστώς απροκάλυπτης βίας, μέχρι τα 2/3 σχεδόν του πληθυσμού να αφήσουν μοιραία την τελευταία τους πνοή, εξαντλημένοι από τις κακουχίες και την ασιτία. Μόνο το υπόλοιπο 1/3 κατέφθασε στη Συρία.
Πριν ξεκινήσει η λαίλαπα, ο πληθυσμός των Αρμένιων που ζούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπολογίζονταν περίπου 2,5 εκατομμύρια, οι μισοί εκ των οποίων ήταν τοποθετημένοι στη δυτική Αρμενία, ενώ οι υπόλοιποι στη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη. Δύο εκατομμύρια Αρμένιοι εκτοπίσθηκαν, περίπου ένα εκατομμύριο από αυτούς έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού και άλλοι 300 - 400 χιλιάδες πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Συρία.
1.500.000 ψυχές ζητούν δικαίωση!
31 είναι οι χώρες οι οποίες επίσημα έχουν αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Γερμανία, Αργεντινή Αυστρία Βέλγιο Βολιβία Βραζιλία, Βουλγαρία, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Τσεχία, Αρμενία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Λιβύη, Λιθουανία, Λίβανος, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Παραγουάη, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σλοβακία, Ελβετία, Σουηδία, Συρία, Βατικανό, Βενεζουέλα και Ουρουγουάη. Πρόσφατα η βουλή των αντιπροσώπων των ΗΠΑ, αναγνώρισε με τη σειρά της την Αρμενική Γενοκτονία δίνοντας καίριο χτύπημα στους ισχυρισμούς της Τουρκίας περί αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών λόγω του επικείμενου πόλεμου, (Η Τουρκία συμμετείχε στο Μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό των κεντρικών δυνάμεων - Γερμανία Αυστροουγγαρία)
Αντί αυτού οι εκάστοτε Τουρκικές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα τους (ας μην λησμονούμε πως μετέπειτα ήρθε η δική μας σειρά), αλλά υποβαθμίζοντας το γεγονός, προχώρησαν σε αλλαγή της ημερομηνίας των επετειακών πανηγυρικών εκδηλώσεων της μάχης της Καλλίπολης κατά μία ημέρα νωρίτερα ώστε να… συμπέσουν οι δύο ημερομηνίες, απαξιώνοντας ουσιαστικά την τόσο μεγάλη σημασία της ημέρας για τον αρμένικο λαό, μέσω της εφαρμογής μιας φθηνής προπαγάνδας και ενός ανήθικου ιστορικοπολιτικού διπλωματικού ελιγμού.
Πολύ καλή πλατφόρμα ενημέρωσης, με όλη την πληροφορία για την Αρμένικη Γενοκτονία, είναι η https://armeniangenocide100.gr/
Τη θλίψη, την οδύνη του αλλά και το παράπονο του εκφράζει ο Τανιέλ Βαρουζάν, νιώθοντας προδομένος αλλά και παρατημένος από τη συμπεριφορά των μεγάλων δυνάμεων, αυτών που πάντα όριζαν και συνεχίζουν να ορίζουν δυστυχώς τις τύχες των μικρών χωρών και των λαών που μένουν σε αυτές.
ΣΦΑΓΗ
Κλάψε Αρμενία, ω δύστυχη γυναίκα εσύ, ξερίζωσε τα μαύρα μαλλιά.
Απάνω στο κεφάλι σου το πλανεμένο,
ζεστές ζεστές στάχτες σκόρπα
κλάψε και σκισ’ τα στήθια που μας βύζαξαν
κι ας τρέξει από τις φλέβες σου
όργητας φαρμάκι του Τάμεση, του Ρήνου και του Βόλγα χολή, στις όχτες να γεμίσει,
ως να μαυρίσουν κι εκεί, που σε δίκασαν
Πιλάτοι τα χέρια τους νίψανε και την ψυχή.
Απόσπασμα από ποίημα του μάρτυρα Τανιέλ Βαρουζάν (1884 – 1915)
σύντομη μα τόσο περιεκτικότατη ανάλυση, για ένα εξοργιστικά απάνθρωπο γεγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις μέρες μας είναι απαραίτητες τέτοιες αναλύσεις .
Ευχαριστούμε θερμά για το άρθρο.