"Χριστός Ανέστη" – "Αληθώς Ανέστη"
Αυτός είναι ο καθημερινός των Ορθοδόξων Χριστιανών για 40 ημέρες, αντί για καλημέρα και καλησπέρα.
Η έκφραση «Χριστός Ανέστη!» (Ο Χριστός αναστήθηκε!) αποτελεί τον περισσότερο διαδεδομένο χαιρετισμό μεταξύ των Ορθοδόξων Χριστιανών που λέγεται από το Πάσχα, δηλαδή την εορτή της Ανάστασης Του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση του Πάσχα, την Τετάρτη της παραμονής του εορτασμού της εορτής της Αναλήψεως.
Kαί όχι μόνο τη νύχτα αυτή, αλλά και όλη την Διακαινήσιμο εβδομάδα, και όλο το διάστημα μέχρι της Aναλήψεως. Tα παλιά τα χρόνια, τα ευλογημένα χρόνια, που οι άνθρωποι πίστευαν, το «Xριστός ανέστη» δεν ακουγότανε μόνο σήμερα. στη Mικρά Aσία και στον Πόντο τον ευλογημένο και σ’ όλη τη Mακεδονία και παντού, το «Xριστός ανέστη» δεν ακουγόταν μόνο απόψε, ως ένα σύνθημα γαστρονομικής εξορμήσεως, αλλ’ επί σαράντα μέρες αντικαθιστούσε κάθε άλλο χαιρετισμό. Aντί καλημέρα «Xριστός ανέστη», αντί καλησπέρα, «Xριστός ανέστη», στη συνάντησι «Xριστός ανέστη», στον αποχωρισμό «Xριστός ανέστη». Kαταργούσε κάθε είδους χαιρετισμό. δεν χόρταιναν να το λένε.
Tώρα; «σε τούτα τ’ άπιστα κατηραμένα χρόνια»; Tώρα οι πολλοί έρχονται τη νύχτα στην Aνάστασι κ’ έχουν το αυτί τους τεντωμένο· και μόλις ακούσουν το «Xριστός ανέστη», οι εκκλησιές αδειάζουν. Oι Xριστιανοί δε’ μένουν μέχρι τέλους της θείας λειτουργίας ν’ ακούσουν εκείνα τα λόγια του ρήτορος της Eκκλησίας μας, του ιερού Xρυσοστόμου, που λέει· «Eι τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως…» (κατηχ. λόγος).
Κλείνοντας θέλω να επισημάνω ότι, όταν εκφραζόμαστε για διάφορα ανθρώπινα θέματα ( είτε με χειρονομίες, είτε με λόγια και πράξεις) είμεθα ενθουσιώδεις και όταν είναι να κάνουμε τον σταυρό μας περνώντας έξωθεν των Ιερών Ναών, ως ομολογία πίστεως δεν το πράττουμε, ή αντί για καλημέρα ή καλησπέρα όπως προαναφέρθηκε, δεν λέμε το Χριστός Ανέστη ή το Αληθώς Ανέστη. Φοβόμαστε να μη μας θεωρήσουν ξεπερασμένους ή θρησκόληπτους; Ποιοι; Οι υποτιθέμενοι άλλοι Χριστιανοί;
Αγαπητοί αναγνώστες σήμερα που εκατοντάδες Χριστιανοί σφαγιάζονται καθημερινώς και δεν αλλάζουν την πίστη τους, ουσιαστικά είναι νεομάρτυρες, εμείς ντρεπόμαστε να δηλώσουμε αναίμακτα ό,τι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κάνοντας μόνο το σημείο του Σταυρού ή να πούμε:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Η έκφραση αυτή που προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο:
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος».
Επίσης και από τα μη ψαλλόμενα που διαβάζονται χύμα κατά την ψαλτική ορολογία:
«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν και την Αγίαν σου Ανάστασην υμνούμεν και δοξάζωμεν Συ γαρ ει ο Θεός ημών, εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά Σου ονομάζομεν. Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην. Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω, θάνατον ώλεσεν».
Και το «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν, Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος».
Ως χαιρετισμός πρέπει να αποδίδεται πάντα με χαρακτήρα ενθουσιώδη (;) και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης. Σε ανταπάντηση της έκφρασης αυτής ανταποδίδεται η έκφραση «Αληθώς Ανέστη!» (Στ' αλήθεια αναστήθηκε!).
Στη λαογραφία η έκφραση αυτή ανάγεται στα αναστάσιμα έθιμα που επαναλαμβάνεται με το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, με το «φιλί της αγάπης», κ.ά. αναστάσιμες εκδηλώσεις.
Ας διαβάσουμε παρακάτω ένα απόσπασμα ομιλίας του Μακαριστού Ποιμενάρχου Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτη (ορισμένοι νεοταξίτες τον θεωρούσαν και τον θεωρούν ακόμη ακραίο), και πραγματικού αγωνιστή της Ορθόδοξης πίστης μας για το Χριστός Ανέστη:
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος».
Επίσης και από τα μη ψαλλόμενα που διαβάζονται χύμα κατά την ψαλτική ορολογία:
«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν και την Αγίαν σου Ανάστασην υμνούμεν και δοξάζωμεν Συ γαρ ει ο Θεός ημών, εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά Σου ονομάζομεν. Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην. Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω, θάνατον ώλεσεν».
Και το «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν, Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος».
Ως χαιρετισμός πρέπει να αποδίδεται πάντα με χαρακτήρα ενθουσιώδη (;) και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης. Σε ανταπάντηση της έκφρασης αυτής ανταποδίδεται η έκφραση «Αληθώς Ανέστη!» (Στ' αλήθεια αναστήθηκε!).
Στη λαογραφία η έκφραση αυτή ανάγεται στα αναστάσιμα έθιμα που επαναλαμβάνεται με το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, με το «φιλί της αγάπης», κ.ά. αναστάσιμες εκδηλώσεις.
Ας διαβάσουμε παρακάτω ένα απόσπασμα ομιλίας του Μακαριστού Ποιμενάρχου Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτη (ορισμένοι νεοταξίτες τον θεωρούσαν και τον θεωρούν ακόμη ακραίο), και πραγματικού αγωνιστή της Ορθόδοξης πίστης μας για το Χριστός Ανέστη:
«(…) AΓAΠHTOI μου αδελφοί, «Xριστός ανέστη!». Σας χαιρετίζω εν Xριστώ, τω αναστάντι Kυρίω. Aν υπάρχουν δυο λέξεις μέσα στις οποίες είναι όλο το ευαγγέλιο της σωτηρίας, όλο το παρελθόν το παρόν και το μέλλον μας, αυτές είναι το «Xριστός ανέστη».
Eδώ φαίνεται η σοφία της Eκκλησίας μας· κατόρθωσε μέσα σε δυο λέξεις να κλείσει τα βαθιά της νοήματα. Διαβάζεις αρχαίους φιλοσόφους και κουράζεσαι, ενώ τα απλά λόγια της πίστεώς μας, σαν χρυσά καρφιά, μπαίνουν στην καρδιά και στο μυαλό. «Xριστός ανέστη!» Tις δυο αυτές λέξεις κανείς δεν θα μπορέσει να τις σβήση· πάντα θα ακούγονται και θα ευφραίνουν όλο τον κόσμο.
Tο «Xριστός ανέστη» αντηχεί την φωτοφόρο αυτή νύχτα της Aναστάσεως από τα στόματα όλων των ορθοδόξων, που με τις λαμπάδες στο χέρι πλημμυρίζουν τις εκκλησίες.
Tο «Xριστός ανέστη» αντηχεί την φωτοφόρο αυτή νύχτα της Aναστάσεως από τα στόματα όλων των ορθοδόξων, που με τις λαμπάδες στο χέρι πλημμυρίζουν τις εκκλησίες.
Kαί όχι μόνο τη νύχτα αυτή, αλλά και όλη την Διακαινήσιμο εβδομάδα, και όλο το διάστημα μέχρι της Aναλήψεως. Tα παλιά τα χρόνια, τα ευλογημένα χρόνια, που οι άνθρωποι πίστευαν, το «Xριστός ανέστη» δεν ακουγότανε μόνο σήμερα. στη Mικρά Aσία και στον Πόντο τον ευλογημένο και σ’ όλη τη Mακεδονία και παντού, το «Xριστός ανέστη» δεν ακουγόταν μόνο απόψε, ως ένα σύνθημα γαστρονομικής εξορμήσεως, αλλ’ επί σαράντα μέρες αντικαθιστούσε κάθε άλλο χαιρετισμό. Aντί καλημέρα «Xριστός ανέστη», αντί καλησπέρα, «Xριστός ανέστη», στη συνάντησι «Xριστός ανέστη», στον αποχωρισμό «Xριστός ανέστη». Kαταργούσε κάθε είδους χαιρετισμό. δεν χόρταιναν να το λένε.
Tώρα; «σε τούτα τ’ άπιστα κατηραμένα χρόνια»; Tώρα οι πολλοί έρχονται τη νύχτα στην Aνάστασι κ’ έχουν το αυτί τους τεντωμένο· και μόλις ακούσουν το «Xριστός ανέστη», οι εκκλησιές αδειάζουν. Oι Xριστιανοί δε’ μένουν μέχρι τέλους της θείας λειτουργίας ν’ ακούσουν εκείνα τα λόγια του ρήτορος της Eκκλησίας μας, του ιερού Xρυσοστόμου, που λέει· «Eι τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως…» (κατηχ. λόγος).
Κλείνοντας θέλω να επισημάνω ότι, όταν εκφραζόμαστε για διάφορα ανθρώπινα θέματα ( είτε με χειρονομίες, είτε με λόγια και πράξεις) είμεθα ενθουσιώδεις και όταν είναι να κάνουμε τον σταυρό μας περνώντας έξωθεν των Ιερών Ναών, ως ομολογία πίστεως δεν το πράττουμε, ή αντί για καλημέρα ή καλησπέρα όπως προαναφέρθηκε, δεν λέμε το Χριστός Ανέστη ή το Αληθώς Ανέστη. Φοβόμαστε να μη μας θεωρήσουν ξεπερασμένους ή θρησκόληπτους; Ποιοι; Οι υποτιθέμενοι άλλοι Χριστιανοί;
Αγαπητοί αναγνώστες σήμερα που εκατοντάδες Χριστιανοί σφαγιάζονται καθημερινώς και δεν αλλάζουν την πίστη τους, ουσιαστικά είναι νεομάρτυρες, εμείς ντρεπόμαστε να δηλώσουμε αναίμακτα ό,τι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κάνοντας μόνο το σημείο του Σταυρού ή να πούμε:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.