Δεν είναι ικανός κανείς για υψηλές σκέψεις όταν πρέπει να σκέφτεται το πως θα βγάλει το ψωμί του είχε πει ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Κι αυτό φαίνεται ήταν ένα απ αυτά που έλαβαν σοβαρά υπ όψιν τους οι αρχιτέκτονες της οικονομικής κρίσης, και γι αυτό τη χειρίστηκαν σαν ευκαιρία ανακατανομής αξιών και πλούτου.
Η οποία όμως για να γίνει θα έπρεπε να ήταν εξασφαλισμένο πως τίποτα δεν επρόκειτο να ανατρέψει αυτή τη βίαιη επιβολή νέων δεδομένων. Κι ως γνωστόν οι αντιδράσεις στην απώλεια κεκτημένων παραλύουν μόνο μπροστά στην ανασφάλεια και τον φόβο πως αν δεν συμμορφωθούμε θα υπάρξουν και χειρότερα.
Κι αυτό το υπάρχουν και χειρότερα είναι μια από τις βασικές αρχές εφαρμογής στο δόγμα του Σοκ, βάσει της οποίας ρίχνεις τα στάνταρ σου και με την απειλή του χειρότερου μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι αλλάζοντας τα κριτήρια των επιλογών σου. Κι έτσι σταδιακά σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική η απώλεια κεκτημένων αφού υπερισχύει η επιβίωση και η οικονομική πλέον ανασφάλεια,η οποία και διαμορφώνει ένα νέο σύστημα αξιών.
Στο οποίο υπερεκτιμάται το χρήμα γιατί η στέρηση του εξιδανικεύει τον καταναλωτισμό και δε σου αφήνει το περιθώριο να σκεφτείς αν και πόσο αλλοιώνεται η μοναδικότητα και η προσωπικότητα σου τη στιγμή που όλα γύρω μας μεταλλάσονται λόγω συνθηκών και αναγκών επιβίωσης.
Γιατί σίγουρα ζούμε ιστορικές αλλαγές όταν φτάνουν οι εκλογές από ανώτερη μορφή δημοκρατικής έκφρασης να θεωρούνται οικονομική απειλή. όταν η ελεύθερη βούληση των εκλεγμένων να διαφωνήσουν χειραγωγείται. (Γιατί αν το κάνουν την ίδια στιγμή, μένουν εκτός κομματικής στέγης) κι όταν επίσης φτάνει ο ρόλος ολόκληρων κυβερνήσεων να είναι μόνο εκτελεστικός μπροστά στα όποια προαπαιτούμενα δε σηκώνουν ούτε αναβολή ούτε αντίρρηση.
Αφού η όποια αντίρρηση σημαίνει κλείσιμο στις κάνουλες ρευστότητας. Με το να πορευόμαστε λοιπόν στις εποχές των μνημονίων ανάμεσα σε άδικες κοινωνικά πολιτικές νοιώσαμε στο πετσί μας και την κρίση ταυτότητας του χώρου της ευρύτερης Αριστεράς.
Η οποία έγινε κόμμα εξουσίας μαζεύοντας στους κόλπους της κι άτομα από άλλους πολιτικούς χώρους που παρέτειναν έτσι την πολιτική τους ύπαρξη. Και η οποία τελικά αναγκάστηκε να εφαρμόσει όλα εκείνα που ξόρκιζε στην προεκλογική ρητορική της αποδεικνύοντας μας πως οι πολιτικές οικονομικής αφαίμαξης είναι μονόδρομος.
Κι επίσης μας απέδειξε πως μπορεί και στην ψυχολογία της μάζας να λειτούργησε σαν τη χαριστική βολή του Σοκ, αφού μετά από την πολιτική της μετάλλαξη ο κόσμος δυσκολεύεται να πιστέψει πως κάτι θ αλλάξει. Τέλος εποχής λοιπόν κι ο κόσμος δείχνει να πορεύεται με δίχως σημαίες δίχως ιδέες δίχως καβάντζα καμιά που λέει κι ο Άσιμος.
Δείχνει να πορεύεται σε ρευστό πολιτικό τοπίο δίχως σταθερά σημεία και με κουρασμένη σκέψη απ τα της επιβίωσης. Κι είναι πλέον επιρρεπής στον τρόπο που του διασπούν την προσοχή και στον τρόπο που χειρίζονται το θυμό του. Όμως, παρ όλα αυτά ακόμα αυτός έχει τον έλεγχο κι ας μην το ξέρει!
Γιατί απ τη στιγμή που επιστρατεύουν διλήμματα που μεγεθύνουν το φόβο του για να τον χειραγωγήσουν. Φαντάσου πόσο φοβούνται κάποιο άλλο του συναίσθημα!
Την οργή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.