Οι τριπλές εκλογές του Μαΐου πλησιάζουν και η κρίση, κοινωνική, πολιτιστική και κυρίως οικονομική, κορυφώνεται. Η κοινωνία βιώνει την απέραντη φτώχεια, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και ένα αβέβαιο μέλλον.
Το παλιό και φθαρμένο πολιτικοοικονομικό σύστημα προσπαθεί, χρησιμοποιώντας τους πλήρως «δεμένους» κι ελεγχόμενους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να κρατηθεί στην εξουσία. Φιλοδοξεί να φορέσει καινούριο κοστούμι, πουλάει μοναδικές αλήθειες και «παίζει» με την ελπίδα που έχει απομείνει στον Έλληνα πολίτη.
Να συμφωνήσουμε σε κάτι πολύ απλό. Είναι αναγκαία και επιβεβλημένη η ύπαρξη των κομμάτων. Στηρίζουν τη Δημοκρατία, το πολιτικό σύστημα που είναι επιλογή του λαού. Είναι όμως η λειτουργία των κομμάτων που καθορίζει αποφασιστικά την ποιότητα του πολιτεύματος.
Οι πολιτικές ηγεσίες και οι «αυλικοί» τους, υπηρέτες πάσης φύσης συμφερόντων, αποφασίζουν ερήμην του λαού και αντίθετα με το συμφέρον της κοινωνίας. Χρησιμοποιούν τους κομματικούς μηχανισμούς, την ακατάσχετη ρουσφετολογία, τις πελατειακές σχέσεις και ψεύτικα διλλήματα για να ελέγξουν και να αλλοιώσουν συνειδήσεις. Το λαό τον θυμούνται και τον χρησιμοποιούν όταν θέλουν να νομιμοποιήσουν τις άθλιες πολιτικές τους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί τον κύριο μοχλό και το μακρύ χέρι των παραπάνω επιδιώξεων της κεντρικής εξουσίας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έγινε το άντρο της ανομίας και της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος. Είναι ο μεσάζων του ρουσφετιού ανάμεσα στο λαό και το φθαρμένο κεντρικό πολιτικό σύστημα. Συχνά οι «άρχοντες» της Τ.Α. εναλλάσσονται στους ρόλους των αξιωμάτων. Ο Δήμαρχος βουλευτής και ο βουλευτής Περιφερειάρχης.
Η χώρα, οι τοπικές κοινωνίες δε μπορούν να τους ανεχτούν άλλο. Πρέπει να αντιστραφούν οι όροι. Οι πολίτες να αποκτήσουν λόγο και ρόλο και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ανατροπή του υφιστάμενου συστήματος, με δημοκρατική αλλαγή των θεσμών που το καθορίζουν. Βέβαια κανένας δεν πιστεύει πως η ανατροπή μπορεί να ξεκινήσει από το σύστημα, αλλά από την αφύπνιση της κοινωνίας.
Ο τρόπος που λειτουργεί η Τ.Α. και κυρίως οι Δήμοι, έχει να κάνει με την παντοδυναμία του Δημάρχου, το δημαρχοκεντρικό σύστημα. Αυτό οφείλεται στο εκλογικό σύστημα και ιδιαίτερα στον τρόπο που ανακηρύσσεται ο υποψήφιος Δήμαρχος. Κατά κανόνα είναι προϊόν διεργασιών της κομματικής καμαρίλας των ντόπιων παραγόντων, όπου οι εσωτερικές ευαίσθητες ισορροπίες έχουν τον πρώτο λόγο. Υπάρχει βέβαια και η απευθείας ανάθεση από τον πρόεδρο (χρίσμα) που τελευταία δε συμφέρει. Συναντάμε και τους επαγγελματίες της έμμισθης εξουσίας, οι οποίοι αυτοανακηρύσσονται ανεξάρτητοι και συσπειρώνουν τους «ομοίους» για ψηφοδέλτιο νίκης.
Συνέπεια όλων αυτών η άρνηση ικανών και άξιων ανθρώπων να προσφέρουν στον τόπο τους. Αρνούνται να ενταχτούν σε κομματικούς στρατούς και χάνονται από τα δημόσια πράγματα.
Δίκαια θα έρθει ο αντίλογος πως οι άρχοντές μας είναι επιλογή των πολιτών με δημοκρατικές διαδικασίες. Ναι, ο πολίτης ασκεί το δημοκρατικό του δικαίωμα κάθε 4 ή 5 χρόνια στην κάλπη όπου όλοι κρίνονται και, υποτίθεται, παίρνουν αυτό που τους αξίζει.
Ο πολίτης έχει το «δημοκρατικό χρέος» μετά την επιλογή του να ελέγχει καθημερινά για τα λόγια και έργα τους εκπροσώπους του. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει νοοτροπία, ο τρόπος σκέψης και να ιεραρχήσει τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει τους εκπροσώπους του.
Πάντα, σήμερα πολύ περισσότερο, επιβάλλετaαι ο πολίτης να αναλάβει την ατομική και συλλογική ευθύνη όχι μόνο για την επιλογή του στην κάλπη, αλλά και για τη στάση του κατά τη διάρκεια της θητείας των τοπικών αρχόντων.
Για να αποκτήσει ο τόπος ελπίδα αναγέννησης και αλλαγή πορείας πρέπει οι δημότες να αντιτάξουν:
· Στο δημαρχοκεντρικό σύστημα, τις ανοιχτές Συνελεύσεις όπου η γνώμη τους θα είναι σεβαστή και θα συναποφασίζουν.
· Στα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τις εργολαβίες συμβιβασμού, τη διαφάνεια.
· Στη στασιμότητα, την προοπτική και την ανάπτυξη.
· Στην ιδιοτέλεια να απαντήσουν με τον εθελοντισμό και τη χαρά της προσφοράς στον τόπο.
· Τους κουρασμένους και εσχάτως «επιστρατευμένους», να τους στείλουν οι πολίτες οριστικά στην αποστρατεία.
* Δάσκαλος στο 5ο Δημοτικό σχολείο Κιλκίς και υποψήφιος Δημ, Σύμβουλος με την Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής αλλά…ΖΩ.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί τον κύριο μοχλό και το μακρύ χέρι των παραπάνω επιδιώξεων της κεντρικής εξουσίας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έγινε το άντρο της ανομίας και της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος. Είναι ο μεσάζων του ρουσφετιού ανάμεσα στο λαό και το φθαρμένο κεντρικό πολιτικό σύστημα. Συχνά οι «άρχοντες» της Τ.Α. εναλλάσσονται στους ρόλους των αξιωμάτων. Ο Δήμαρχος βουλευτής και ο βουλευτής Περιφερειάρχης.
Η χώρα, οι τοπικές κοινωνίες δε μπορούν να τους ανεχτούν άλλο. Πρέπει να αντιστραφούν οι όροι. Οι πολίτες να αποκτήσουν λόγο και ρόλο και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ανατροπή του υφιστάμενου συστήματος, με δημοκρατική αλλαγή των θεσμών που το καθορίζουν. Βέβαια κανένας δεν πιστεύει πως η ανατροπή μπορεί να ξεκινήσει από το σύστημα, αλλά από την αφύπνιση της κοινωνίας.
Ο τρόπος που λειτουργεί η Τ.Α. και κυρίως οι Δήμοι, έχει να κάνει με την παντοδυναμία του Δημάρχου, το δημαρχοκεντρικό σύστημα. Αυτό οφείλεται στο εκλογικό σύστημα και ιδιαίτερα στον τρόπο που ανακηρύσσεται ο υποψήφιος Δήμαρχος. Κατά κανόνα είναι προϊόν διεργασιών της κομματικής καμαρίλας των ντόπιων παραγόντων, όπου οι εσωτερικές ευαίσθητες ισορροπίες έχουν τον πρώτο λόγο. Υπάρχει βέβαια και η απευθείας ανάθεση από τον πρόεδρο (χρίσμα) που τελευταία δε συμφέρει. Συναντάμε και τους επαγγελματίες της έμμισθης εξουσίας, οι οποίοι αυτοανακηρύσσονται ανεξάρτητοι και συσπειρώνουν τους «ομοίους» για ψηφοδέλτιο νίκης.
Συνέπεια όλων αυτών η άρνηση ικανών και άξιων ανθρώπων να προσφέρουν στον τόπο τους. Αρνούνται να ενταχτούν σε κομματικούς στρατούς και χάνονται από τα δημόσια πράγματα.
Δίκαια θα έρθει ο αντίλογος πως οι άρχοντές μας είναι επιλογή των πολιτών με δημοκρατικές διαδικασίες. Ναι, ο πολίτης ασκεί το δημοκρατικό του δικαίωμα κάθε 4 ή 5 χρόνια στην κάλπη όπου όλοι κρίνονται και, υποτίθεται, παίρνουν αυτό που τους αξίζει.
Ο πολίτης έχει το «δημοκρατικό χρέος» μετά την επιλογή του να ελέγχει καθημερινά για τα λόγια και έργα τους εκπροσώπους του. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει νοοτροπία, ο τρόπος σκέψης και να ιεραρχήσει τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει τους εκπροσώπους του.
Πάντα, σήμερα πολύ περισσότερο, επιβάλλετaαι ο πολίτης να αναλάβει την ατομική και συλλογική ευθύνη όχι μόνο για την επιλογή του στην κάλπη, αλλά και για τη στάση του κατά τη διάρκεια της θητείας των τοπικών αρχόντων.
Για να αποκτήσει ο τόπος ελπίδα αναγέννησης και αλλαγή πορείας πρέπει οι δημότες να αντιτάξουν:
· Στο δημαρχοκεντρικό σύστημα, τις ανοιχτές Συνελεύσεις όπου η γνώμη τους θα είναι σεβαστή και θα συναποφασίζουν.
· Στα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τις εργολαβίες συμβιβασμού, τη διαφάνεια.
· Στη στασιμότητα, την προοπτική και την ανάπτυξη.
· Στην ιδιοτέλεια να απαντήσουν με τον εθελοντισμό και τη χαρά της προσφοράς στον τόπο.
· Τους κουρασμένους και εσχάτως «επιστρατευμένους», να τους στείλουν οι πολίτες οριστικά στην αποστρατεία.
* Δάσκαλος στο 5ο Δημοτικό σχολείο Κιλκίς και υποψήφιος Δημ, Σύμβουλος με την Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής αλλά…ΖΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.