Εφημέριος Κορωνούδας και Σεβαστού, MSc Θεολογίας
Σύμφωνα με τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, [1] ο κόσμος δημιουργήθηκε εκ του μηδενός ή εκ του μη όντος. Επειδή λοιπόν τα κτιστά όντα προήλθαν από το μηδέν (και όχι από τη θεία ουσία), βρίσκονται κυρίως σε δύο οριακές καταστάσεις: 1ον, είναι τρεπτά και αλλοιωτά και 2ον, κινούνται μεταξύ τελείωσης —κατά μετοχή στο Τέλειο Ον— και αλλοτρίωσης, που μπορεί να φθάσει έως τον μηδενισμό. Η ρευστότητα, η θνητότητα και η φθαρτότητα είναι κατ’ αρχήν οριακή κατάσταση της κτιστότητας.[2] Επιπλέον, η προκοπή και η τελείωση των λογικών όντων ως τη βαθμίδα της όρασης του θείου κάλλους δεν είναι μόνο θέμα μετοχής, αλλά και ελευθερίας, η οποία θέλει και μένει σε τούτη τη μετοχή.Όλη η κτίση μετέχει κατ' αναλογία στην άκτιστη χάρη του Θεού. Η ύλη μετέχει στην ουσιοποιό ενέργεια, τα άλογα ζώα στη ζωοποιό, ο άνθρωπος στη θεοποιό και οι άγιοι, όπως και οι ουράνιες δυνάμεις, στη θεοποιό χάρη.[3]
Σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να επεκτείνει το κατ’ εἰκόνα στην πληρότητα του καθ’ ὁμοίωσιν. Προϋπόθεση βέβαια είναι η ελευθερία βουλήσεως —το να θέλει δηλαδή ο άνθρωπος— η οποία εδράζεται στο κατ’ εἰκόνα. Κανέναν δεν αναγκάζει ο Θεός· η ελευθερία είναι θεμέλιο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος, ασκώντας τις εντολές του Θεού, όχι μόνο σώζεται και θεούται, αλλά καθιστά και το σώμα του και τα ιερά αντικείμενα που σχετίζονται με αυτόν δοχεία της θείας χάριτος, τα οποία μεταδίδουν αγιασμό και ίαση.[4]
Η θέση αυτή της Εκκλησίας δεν είναι καρπός διανοητικής επεξεργασίας, αλλά έκφραση βαθιάς βιωματικής εμπειρίας, δηλαδή ο πιστός λαός του Θεού βιώνει αυτές τις καταστάσεις και στη συνέχεια τις εκφράζει με τον λόγο του. Γι’ αυτό και η υμνολογία της Εκκλησίας δεν υμνεί απλά και μόνο τον Τριαδικό Θεό, αλλά διατυπώνει και τη δογματική διδασκαλία της.
Το πρόσωπο εκείνο που με τη ζωή του τήρησε τις εντολές του Θεού και έφθασε στην κορυφή της αγιότητας είναι η ταπεινή Μαρία, η οποία αγάπησε τον Θεό όσο κανένας άνθρωπος. Γι’ αυτό την επέλεξε ο Θεός για να εκπληρώσει το σχέδιο της θείας Οικονομίας, να λάβει σάρκα από τη σάρκα της, να την κάνει μητέρα Του και να γίνει αυτή μητέρα δική μας. Και ως μητέρα δική μας πρεσβεύει στον Υιό της για εμάς: «Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σώτερ, σῶσον ἡμᾶς.» Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος: «Πολλὰ ἰσχύει δέησις Μητρός πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου.»
Αν λοιπόν τα λείψανα των Αγίων θαυματουργούν και μεταδίδουν αγιότητα,[5] φυσικό είναι αγιασμό και χάρη να μεταδίδουν τα ιερά αντικείμενα που σχετίζονται με αυτούς.[6] Με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, η Ιερά μας Μητρόπολη υποδέχθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 15 Μαΐου 2025 την Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, όπου και ετέθη προς προσκύνηση στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιλκίς έως και το μεσημέρι της Τρίτης 20ης Μαΐου ε.ε.
Ας προστρέξουμε λοιπόν με πίστη και κατάνυξη, προσκυνώντας την Τιμία Ζώνη της Μητέρας του Κυρίου και δικής μας Μητέρας, καταθέτοντας τον καημό και τα βάσανά μας. Είναι Εκείνη που όχι μόνο μας ακούει, αλλά και μας εισακούει, όπως μαρτυρούν αμέτρητα θαύματα των πιστών μετά την προσκύνησή τους.
[1] Η λέξη δόγμα προέρχεται από το ρήμα "δοκέω-δοκῶ" (έχω τη γνώμη, νομίζω, κρίνω καλό) και σημαίνει απόφαση, επίσημη και αυθεντική γνώμη, διαταγή. Στην περιοχή της Θεολογίας, δόγματα είναι οι αλήθειες της πίστεως που πηγάζουν από την Αγία Γραφή και αναπτύσσονται μέσα στην Παράδοση της Εκκλησίας με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.
[2] Ἰωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, κεφ. 2, PG 94, col. 865B: «Ἡ κτίσις ἀπὸ τοῦ μη ὄντος ἐξῆλθε, καὶ ἡ δύναμις αὐτῆς ἐστὶν ἐπὶ τὸ ἀλλοιούμενον.»
[3] βλ. σχετική ερμηνεία π.χ. στον Ν. Ματσούκα, Δογματική και Συμβολική Θεολογία Β, σ. 75
[4] Παρακλητικός Κανών Αγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, ᾠδή Θ΄: «Ἰάσεις ἀναβλύζει, ἡ σεπτή σορός σου, τῇ ἐπομβρίᾳ τοῦ Πνεύματος, Ἅγιε, τοῖς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ σὲ μεγαλύνουσι.»
[5] Δ΄ Βασιλειών 13:21: «...ἐπεὶ ἐπεβλήθη ὁ ἀνὴρ ἐπὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ελισσαίου, καὶ ἀνεζωπύρησεν καὶ ἀνέστη ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ.»
[6] Πράξεις 19:11-12: «Καὶ δυνάμεις οὐ τὰς τυχούσας ἐποίει ὁ Θεὸς διὰ τῶν χειρῶν Παύλου, ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ σώματος αὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια, καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπ᾽ αὐτῶν τὰς νόσους.»
Σύμφωνα με τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, [1] ο κόσμος δημιουργήθηκε εκ του μηδενός ή εκ του μη όντος. Επειδή λοιπόν τα κτιστά όντα προήλθαν από το μηδέν (και όχι από τη θεία ουσία), βρίσκονται κυρίως σε δύο οριακές καταστάσεις: 1ον, είναι τρεπτά και αλλοιωτά και 2ον, κινούνται μεταξύ τελείωσης —κατά μετοχή στο Τέλειο Ον— και αλλοτρίωσης, που μπορεί να φθάσει έως τον μηδενισμό. Η ρευστότητα, η θνητότητα και η φθαρτότητα είναι κατ’ αρχήν οριακή κατάσταση της κτιστότητας.[2] Επιπλέον, η προκοπή και η τελείωση των λογικών όντων ως τη βαθμίδα της όρασης του θείου κάλλους δεν είναι μόνο θέμα μετοχής, αλλά και ελευθερίας, η οποία θέλει και μένει σε τούτη τη μετοχή.Όλη η κτίση μετέχει κατ' αναλογία στην άκτιστη χάρη του Θεού. Η ύλη μετέχει στην ουσιοποιό ενέργεια, τα άλογα ζώα στη ζωοποιό, ο άνθρωπος στη θεοποιό και οι άγιοι, όπως και οι ουράνιες δυνάμεις, στη θεοποιό χάρη.[3]
Σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να επεκτείνει το κατ’ εἰκόνα στην πληρότητα του καθ’ ὁμοίωσιν. Προϋπόθεση βέβαια είναι η ελευθερία βουλήσεως —το να θέλει δηλαδή ο άνθρωπος— η οποία εδράζεται στο κατ’ εἰκόνα. Κανέναν δεν αναγκάζει ο Θεός· η ελευθερία είναι θεμέλιο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος, ασκώντας τις εντολές του Θεού, όχι μόνο σώζεται και θεούται, αλλά καθιστά και το σώμα του και τα ιερά αντικείμενα που σχετίζονται με αυτόν δοχεία της θείας χάριτος, τα οποία μεταδίδουν αγιασμό και ίαση.[4]
Η θέση αυτή της Εκκλησίας δεν είναι καρπός διανοητικής επεξεργασίας, αλλά έκφραση βαθιάς βιωματικής εμπειρίας, δηλαδή ο πιστός λαός του Θεού βιώνει αυτές τις καταστάσεις και στη συνέχεια τις εκφράζει με τον λόγο του. Γι’ αυτό και η υμνολογία της Εκκλησίας δεν υμνεί απλά και μόνο τον Τριαδικό Θεό, αλλά διατυπώνει και τη δογματική διδασκαλία της.
Το πρόσωπο εκείνο που με τη ζωή του τήρησε τις εντολές του Θεού και έφθασε στην κορυφή της αγιότητας είναι η ταπεινή Μαρία, η οποία αγάπησε τον Θεό όσο κανένας άνθρωπος. Γι’ αυτό την επέλεξε ο Θεός για να εκπληρώσει το σχέδιο της θείας Οικονομίας, να λάβει σάρκα από τη σάρκα της, να την κάνει μητέρα Του και να γίνει αυτή μητέρα δική μας. Και ως μητέρα δική μας πρεσβεύει στον Υιό της για εμάς: «Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σώτερ, σῶσον ἡμᾶς.» Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος: «Πολλὰ ἰσχύει δέησις Μητρός πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου.»
Αν λοιπόν τα λείψανα των Αγίων θαυματουργούν και μεταδίδουν αγιότητα,[5] φυσικό είναι αγιασμό και χάρη να μεταδίδουν τα ιερά αντικείμενα που σχετίζονται με αυτούς.[6] Με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, η Ιερά μας Μητρόπολη υποδέχθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 15 Μαΐου 2025 την Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, όπου και ετέθη προς προσκύνηση στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιλκίς έως και το μεσημέρι της Τρίτης 20ης Μαΐου ε.ε.
Ας προστρέξουμε λοιπόν με πίστη και κατάνυξη, προσκυνώντας την Τιμία Ζώνη της Μητέρας του Κυρίου και δικής μας Μητέρας, καταθέτοντας τον καημό και τα βάσανά μας. Είναι Εκείνη που όχι μόνο μας ακούει, αλλά και μας εισακούει, όπως μαρτυρούν αμέτρητα θαύματα των πιστών μετά την προσκύνησή τους.
[1] Η λέξη δόγμα προέρχεται από το ρήμα "δοκέω-δοκῶ" (έχω τη γνώμη, νομίζω, κρίνω καλό) και σημαίνει απόφαση, επίσημη και αυθεντική γνώμη, διαταγή. Στην περιοχή της Θεολογίας, δόγματα είναι οι αλήθειες της πίστεως που πηγάζουν από την Αγία Γραφή και αναπτύσσονται μέσα στην Παράδοση της Εκκλησίας με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.
[2] Ἰωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, κεφ. 2, PG 94, col. 865B: «Ἡ κτίσις ἀπὸ τοῦ μη ὄντος ἐξῆλθε, καὶ ἡ δύναμις αὐτῆς ἐστὶν ἐπὶ τὸ ἀλλοιούμενον.»
[3] βλ. σχετική ερμηνεία π.χ. στον Ν. Ματσούκα, Δογματική και Συμβολική Θεολογία Β, σ. 75
[4] Παρακλητικός Κανών Αγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, ᾠδή Θ΄: «Ἰάσεις ἀναβλύζει, ἡ σεπτή σορός σου, τῇ ἐπομβρίᾳ τοῦ Πνεύματος, Ἅγιε, τοῖς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ σὲ μεγαλύνουσι.»
[5] Δ΄ Βασιλειών 13:21: «...ἐπεὶ ἐπεβλήθη ὁ ἀνὴρ ἐπὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ελισσαίου, καὶ ἀνεζωπύρησεν καὶ ἀνέστη ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ.»
[6] Πράξεις 19:11-12: «Καὶ δυνάμεις οὐ τὰς τυχούσας ἐποίει ὁ Θεὸς διὰ τῶν χειρῶν Παύλου, ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ σώματος αὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια, καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπ᾽ αὐτῶν τὰς νόσους.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.