Χρυσόπετρα: Ένα μικρό, όμορφο και φιλόξενο χωριό του δήμου Κιλκίς

Της Μόνικας Σωτηριάδου

Έχω την χαρά να βρίσκομαι σε ένα άλλο μικρό χωριό του νομού Κιλκίς που το χαρακτηρίζει κάτι ιδιαίτερο και ενδιαφέρον. Πέρα όμως από την ιδιαιτερότητα αξίζει να περιγράψω για το χωριό Χρυσόπετρα, όχι μόνο τις ομορφιές του, αλλά και την φιλοξενία από νέους ανθρώπους που απολαμβάνουν χαλαρά την κουβέντα στο πολιτιστικό στέκι του Συλλόγου. 

Με υποδέχονται χωρίς ενδοιασμούς και απολαμβάνω μαζί τους πριν ακόμη προλάβω να καθίσω έναν νόστιμο μέτριο και "φιλόξενο" Ελληνικό καφέ. Η αίθουσα του Συλλόγου γεμάτη από την αγάπη των κατοίκων στολισμένη με παλιές φωτογραφίες και όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν τα Ελληνικά χωριά. Τραπεζάκια βιβλία λουλούδια όλη η ιστορία του Χωριού στο κατάλληλο κτίριο πρώην Δημοτικό σχολείο.

Όπως μοιράζομαι με την όμορφη παρέα την κουβέντα, μου περιγράφουν με αισιοδοξία συνήθειες του τόπου τους. Μένω σε έκπληκτη γιατί ακούω ευχάριστα ότι το χωριό έχει ζωή και δεν το έχουν εγκαταλείψει. Χαίρονται που ανταμώνουν τις Κυριακές στο κιόσκι της πλατείας και απολαμβάνουν την ηρεμία του χωριού, πράγμα που πλέον αδυνατεί να προσφέρει η πόλη. Οργανώνουν το πανηγύρι κάθε χρόνο του Αγίου Αθανασίου που είναι αφιερωμένος ο Ναός. Και γενικότερα οι λιγοστοί κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία όπως στα περισσότερα χωριά.

Η Χρυσόπετρα είναι ένα μικρό χωριό αλλά το 1989 έγινε διάσημο σχεδόν σε όλο τον κόσμο όταν ένας εκκωφαντικός θόρυβος αναστάτωσε τους κατοίκους. Πριν προλάβουν να συνέλθουν από το σοκ, έντρομοι βλέπανε ένα σύννεφο να ανεβαίνει στον ουρανό, τρέχουν στο σημείο εκείνο βλέποντας δύο τεράστιες πατούσες στο έδαφος. 

Μάρτυρας σοκαρισμένος είδε μια τεράστια μορφή να εξαφανίζεται αφήνοντας δυο μεγάλα ίχνη στο έδαφος. Μεγάλη ιστορία με διαστάσεις. Εκείνο όμως που περιγράφουν σήμερα οι κάτοικοι είναι ότι συνεχίζουν να βλέπουμε περίεργα αντικείμενα στον χώρο που έγινε το περίεργο γεγονός.

Με την πρόεδρο του πολιτιστικού Συλλόγου Τούλα Κοτίδου μοιράζομαι ένα διαφορετικό απόγευμα Κυριακής. Μου περιγράφει με αγάπη τον τόπο της. Η θέα έχει όλα τα απαραίτητα από την φύση για να νιώθεις την ευλογία, να νιώθεις ότι τελικά κάπου εκεί στο παγκάκι της Κοινότητας κοντά στο παλιό καφενείο δίπλα στο χωματόδρομο με τις πασχαλιές και το καμπαναριό, είναι εκείνη η Ελλάδα της ψυχής μας που πρέπει να βρούμε και να ανακαλύψουμε. 

Είναι η Ελλάδα που έχει μόνο μέλλον και κατά περίεργο τρόπο γίνεται μοναδική. Μπορείς να την περιγράψεις με χίλιους τρόπους φτάνει μόνο να περπατήσεις με έναν άνθρωπο που γνωρίζεις για λίγο και τον φίλο. Φτάνει μόνο να μοιραστείς ένα μέτριο Ελληνικό καφέ με μια παρέα σε ένα χωριό όπως είναι η Χρυσόπετρα. Ο ήλιος γέρνει και μας αποχαιρετά. Τα χαμόγελα είναι πολλά και σίγουρα ξέρουν να τα μοιράζουν με αγάπη οι άνθρωποι στο όμορφο χωριό Χρυσόπετρα.