Ε. Αγαθοπούλου: «Κάθε γενιά δίνει τις δικές της μάχες, δημιουργεί τα δικά της Πολυτεχνεία»

Δήλωση Βουλεύτριας ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Ν. Κιλκίς και Αν. Τομεάρχισσας Δικαιοσύνης, Ειρήνης Αγαθοπούλου, για τη 17η Νοέμβρη 

Ο φετινός εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μας βρίσκει αντιμέτωπους με μια πρωτόγνωρη υγειονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση, για την διαχείριση της οποίας απόλυτη ευθύνη φέρει η Κυβέρνηση της ΝΔ. 

Μια Κυβέρνηση, που εκμεταλλευόμενη την συγκυρία, λειτουργεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με αντισυνταγματικές ρυθμίσεις, καταστολή και περιστολή των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, υιοθετώντας πρακτικές που θυμίζουν όλα εκείνα για τα οποία οι φοιτητές και οι φοιτήτριες εξεγέρθηκαν, για να μπορούμε εμείς σήμερα να ασκούμε τα κεκτημένα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Μια κυβέρνηση, που οι πολιτικές της ευθύνες εξαντλούνται στον πολιτικό αυταρχισμό και στην ατομική ευθύνη των πολιτών.

Η προάσπιση του δημόσιου αγαθού της υγείας, η ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε αυτήν, η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, η αξιοπρεπής εργασία, ο αγώνας για περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία, αλλά και ο αγώνας ενάντια στο φασισμό παραμένουν διαρκή αιτήματα και βάση νέων αγώνων. Και είναι αλήθεια, κάθε γενιά δίνει τις δικές της μάχες, δημιουργεί τα δικά της Πολυτεχνεία. 

Ιδιαίτερα σήμερα, ο αγώνας αυτός είναι ακόμη πιο επίκαιρος με μια κυβέρνηση που ολισθαίνει σε ένα διαρκώς αντιδημοκρατικό κατήφορο, με αποκορύφωμα τη χουντικής έμπνευσης απαγόρευση των δημόσιων συναθροίσεων. Μια απαγόρευση που συνιστά ευθεία παραβίαση του άρθρου 11 του Συντάγματος. Αντίστοιχο γεγονός συνέβη δύο φορές στη νεότερη ιστορία μας. 

Η πρώτη την 21η Απριλίου του 1967 και η δεύτερη τη 17η Νοεμβρίου του 1973. Η σημειολογία της σημερινής απόφασης δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας του τρόπου διακυβέρνησης που οραματίζεται ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ. Η απάντηση στην ανικανότητα διαχείρισης της κρίσης που μαστίζει την κοινωνία, δεν μπορεί να είναι η λιγότερη δημοκρατία δεν μπορεί να είναι η εργαλειοποίηση του φόβου, ο αυταρχικός και αντιδημοκρατικός μονόδρομος της Κυβέρνησης.

47 χρόνια μετά, ο αγώνας για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, ο διαρκής αγώνας για περιφρούρηση των θεμελιωδών αξιών και του δημοκρατικού πολιτεύματος παραμένει η μόνη απάντηση στην εγκαθίδρυση μιας αντιδημοκρατικής δυστοπίας, που κάποιοι απεργάζονται και προσδοκούν.