Στις ομορφιές του τόπου μας: Χωριό Πέρινθος (Καβακλί) του νομού Κιλκίς

Της Μόνικας Σωτηριάδου

Πληκτρολογώντας το νούμερο 6 και με άλλα πλέον δεδομένα βάζουμε την άθληση στην ζωή μας ανακαλύπτοντας την φύση γύρω μας. Παρέα πότε με τις σκέψεις μας και την μοναξιά μας.  Άλλοτε πάλι με το σκυλάκι μας αν έχουμε. 

Έχω την χαρά να περιγράψω μερικές εικόνες από το μικρό χωριό Πέρινθος (Καβακλί) του νομού Κιλκίς λόγω του ότι το επισκέπτομαι συχνά και ίσως και άγνωστο χωριό το οποίο αξίζει μια χαλαρή βόλτα αφού πρώτα διαβάσουμε λίγα λόγια για αυτό. Στις μέρες μας δίνεται εύκολα η ευκαιρία να μάθουμε και να γνωρίσουμε τον τόπο μας πληκτρολογώντας απλά ένα όνομα.

Όπως κάνω την βόλτα στο μικρό χωριό παρατηρώ τα ερείπια των σπιτιών που έγειραν ανήμπορα να αντέξουν στον χρόνο αφού έφυγαν οι άνθρωποι. Θυμίζουν τον αγώνα και το μεράκι για ζωή που τελικά αν και πρόσφυγες κατάφεραν να σταθούνε στα πόδια τους και να στήσουν το νοικοκυριό τους όπως οι περισσότεροι κυνηγημένοι Έλληνες από τις πατρογονικές εστίες τους.

Συναντώ την κυρία Δέσποινα Αντζάκη. Μια φιλόξενη γυναίκα. 

Ανταλλάσσω διακριτικά λίγες κουβέντες μαζί της. Μου θυμίζει κάτι πολύ συγκινητικό σε σχέση με το χωριό. Το χωριό επειδή είναι μικρό είχε εγκαταλειφθεί εμείς ζούσαμε στην Θεσσαλονίκη Ο σύζυγος καθηγητής φυσικομαθηματικός.

Ο αείμνηστος Αντζάκης Παράσχος αγαπούσε πολύ το χωριό και αποφάσισε την ίδρυση ενός πολιτιστικού συλλόγου. Κάλεσε όσους συγχωριανούς γνώριζε και όλοι ανταποκρίθηκαν αμέσως. Άρχισαν συναντήσεις με προτάσεις και αισιοδοξία για να σωθεί το χωριό. Πράγμα που έγινε. 

Οργανώθηκε με επιτυχία το πρώτο παραδοσιακό πανηγύρι στις 11 Σεπτεμβρίου προς τιμή της Υψώσεως Τιμίου Σταυρού με το διπλανό χωριό Πεδινό να στηρίζει την προσπάθεια.

Από τότε μέχρι τις μέρες μας με την βοήθεια των κατοίκων και την συμμετοχή μετέπειτα συλλόγων και κόσμου από πολλές περιοχές του νομού και όχι μόνο το χωριό κατάφερε να σωθεί και να έχει και μια πρωτοτυπία ίσως την μοναδική που υπάρχει για πανήγυρη.

Όλες οι μερίδες σερβίρονται δωρεάν και να φημίζονται τα νόστιμα φαγητά που ετοιμάζουν οι γυναίκες του χωριού. Με τον κόσμο να ανταποκρίνεται αγοράζοντας λαχεία για την ενίσχυση και συνέχεια του συλλόγου.

Τελειώνοντας την όμορφη βόλτα επιστρέφω και νιώθω την μαγεία που μου προσφέρει. Η ηρεμία, και η φροντίδα στα καινούργια σπίτια. Η παράδοση στα ερειπωμένα. Η απόλυτη σιωπή ενός χωριού που σώθηκε γιατί έτσι έπρεπε. 

Έτσι πρέπει να συνεχίζουμε όπως οι κάτοικοι έσωσαν το μικρό χωριό Πέρινθος Μήνυμα που έμεινε από εκείνη την στιγμή που όλοι έπιαναν τα χέρια και χόρευαν στο πανηγύρι.