Ο δήμαρχος Λαπόρδας

Γράφει ο Γιάννης Καραγιαννίδης

Ο Θ. Λαπόρδας δεν είναι απ’ τα πρόσωπα εκείνα του πολιτικού προσωπικού του νομού μας, που προήλθαν από παρθενογένεση, για να χρησιμοποιήσουμε μια γνωστή έκφραση του φίλου του, του Κ. Κιλτίδη. Διετέλεσε για χρόνια εκλεγμένος στην πάλαι ποτέ Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση έχοντας αναλάβει και καθήκοντα αντινομάρχη, ενώ σε κάθε προεκλογική περίοδο τ’ όνομά του έπαιζε δυνατά ως ένα απ’ τους πιθανούς υποψήφιους σε αυτοδιοικητικές (κυρίως) ή βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, παρά το γεγονός της πολύχρονης τριβής του με τα κοινά του νομού μας, κατάφερε να διατηρήσει στο πολιτικό προφίλ του, μια ισχυρή δόση φρεσκάδας, καταφέρνοντας έτσι να ενσαρκώσει ελπίδες για το νέο, για το διαφορετικό, σε μεγάλη μερίδα συντοπιτών μας. Ακριβώς σ’ αυτό νομίζουμε ότι οφείλεται κι η πανηγυρική, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τελικά, εκλογή του στο αξίωμα του πρώτου δημάρχου Παιονίας.

Σ’ αυτό και σε κάτι άλλο. Στο προφίλ του σοβαρού και μετρημένου ανθρώπου, που διαθέτει, με «μπακγκράουντ» την επιτυχημένη επαγγελματική διαδρομή, που του αναγνωρίζεται.

Χαμηλών τόνων, λοιπόν, ο Θ. Λαπόρδας, αλλά και έτοιμος να συγκρουστεί αν χρειαστεί, όταν έτσι ο ίδιος κρίνει. Ποιος δεν θυμάται, για παράδειγμα, μια τέτοια σύγκρουση με τον Β. Μπαλάσκα ως νομάρχη; Για να μην αναφερθούμε στις άλλες, τις σκληρές, κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα του περασμένου Νοεμβρίου, οι οποίες μπορεί ν’ αποδοθούν και στην ένταση της μάχης.

Αυτό που κατάφερε, όμως, ήταν να διαχειριστεί τα παρελκόμενα των συγκρούσεων με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην υπάρχουν «παράπλευρες απώλειες» σ’ επίπεδο εντυπώσεων. Έτσι ώστε να μην κατηγορηθεί για αθέμιτο βρώμικο πόλεμο και πισώπλατα ή κάτωθεν της μέσης χτυπήματα. Αλλά μόνο να εκτιμηθεί ο δυναμισμός κι η αποφασιστικότητά του να συγκρουστεί.

Βεβαίως από πολιτικούς του αντιπάλους έγιναν προσπάθειες να καταγγελθεί αντιδεοντολογική συμπεριφορά εκ μέρους του. Όπως π.χ. η συνεργασία του με τον Τ. Κουλίνα, που χαρακτηρίστηκε «συναλλαγή κάτω από το τραπέζι». Το ίδιο, όμως, το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι οι καταγγελίες αυτές δεν είχαν μεγάλη απήχηση στον κόσμο.

Έτσι, ο Θ. Λαπόρδας ανέλαβε τη βαριά ευθύνη να οδηγήσει στα πρώτα μίλια το «καράβι» (κι όχι «βαρκούλα» πια, όπως ήταν οι παλιοί μικροί ΟΤΑ) του δήμου Παιονίας. Βρίσκοντας συνολικά στο «ταμείο» 6 χιλιάδες και άνοιγμα 13 εκατομμύρια ευρώ, όπως είπε ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου της περασμένης Δευτέρας. Μια απ’ τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε ως νέος δήμαρχος και που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις ήταν κι αυτή της μη χρηματοδότησης απ’ τον Δήμο του γνωστού και περίφημου καρναβαλιού του Άσπρου. Δύσκολη απόφαση αλλά αναγκαία, όπως έκρινε ο ίδιος. Την πήρε, όμως, στα πλαίσια της λογικής και πολιτικής, που αποφάσισε από την πρώτη στιγμή να εφαρμόσει. Και που στην προαναφερθείσα συνέντευξη συνόψισε στις λέξεις «νοικοκύρεμα των οικονομικών, μηδενισμό της σπατάλης, συρρίκνωση των λειτουργικών εξόδων».

Ακολούθησαν στο ίδιο πάντα πνεύμα οι αποφάσεις για μια μόνο δεξίωση, στην έδρα του Δήμου, και κατάθεση ενός μόνο στεφανιού σε κάθε εκδήλωση, για την 25^η Μαρτίου. Και αυτή η απόφαση αποδείχθηκε αντιδημοφιλής. Μονάχα, όμως, σε κάποιους «επαγγελματίες λεζαντιάρηδες». Ο πολύς κόσμος την επικρότησε. Κι ασφαλώς θα υπάρξουν κι άλλες παρόμοιες αποφάσεις στο μέλλον. Που θα ξεσηκώσουν αντιδράσεις σε μερίδες δημοτών οι οποίοι θα θεωρήσουν ότι θίγονται απ’ αυτές. Πιστεύουμε, όμως, ότι η πλειοψηφία των δημοτών θα τις επικροτήσει. Είναι η συγκυρία τέτοια, που ο κόσμος εκτιμά την όποια προσπάθεια για νοικοκύρεμα και περιορισμό της σπατάλης.

Αρκεί να ‘ναι ειλικρινής κι ακριβοδίκαιη απέναντι σ’ όλους (πρόσωπα, επαγγελματίες, συλλόγους, φορείς κ.λ.π.). Ήδη, ο κ. Λαπόρδας, ισχυρίζεται ότι ακόμα και υπεύθυνοι της διοργάνωσης του Καρναβαλιού του Άσπρου, του εκμυστηρεύτηκαν ότι βρήκαν την απόφασή του σωστή, απ’ τη μέρα της εκδήλωσης, κιόλας.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι, τι θα μπορέσει να πετύχει μ’ αυτή την πολιτική, ο δήμαρχος. Θ’ αποδειχθεί αρκετό αυτό το «νοικοκύρεμα» για να κλείσει η «μαύρη τρύπα» των 13 εκατ. ευρώ;

Απ’ ότι φαίνεται, ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει τόσες πιθανότητες, όσες κι ένας άνεργος να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα κόβοντας το τσιγάρο! Κι απ’ την άλλη, μήπως αυτή η λογική περιορίσει την παραγωγή έργου που έχει ανάγκη ο νέος δήμος;

«Ενδεχομένως ναι», ίσως του πουν κάποιοι συνεργάτες του. Ο ίδιος, όμως, έχει την άποψη ότι ως έργο ενός δημάρχου δεν λογίζεται μονάχα η κατασκευή του τάδε δρόμου ή του δείνα πεζοδρομίου. Αλλά κι η συμβολή στην εμπέδωση μιας αντίληψης στην τοπική κοινωνία, που θα προτάσσει αξίες. Και κάποιες απ’ αυτές είναι σίγουρα το νοικοκύρεμα των οικονομικών, ο περιορισμός της σπατάλης, ο σεβασμός του δημόσιου πλούτου (ή της δημόσιας …φτώχειας, τώρα πια). Θα πετύχει σ’ αυτό ο δήμαρχος Λαπόρδας; Ο καιρός θα δείξει….