Ίδια θέση. Το φανάρι

Του Φώτη Μισόπουλου

......ώρα να εκραγείς με μια έκρηξη που δε θ' αφήσει άλλο σημάδι από μια μακριά ουλή στον ουρανό
ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ [1]

........Τετάρτη Κρατάω ατζέντα Γράφω για κάθε μέρα όσα πρέπει να κάνω μέσα στη βδομάδα, έτσι θα κατευθύνω με σύνεση την κάθε μου ώρα Κάποιος είπε- δε θυμάμαι ποιος- πως είναι υπέροχο πράγμα να ξυπνάς το πρωί και να ξαναβρίσκεις τα πάντα, σε γενικές γραμμές τουλάχιστον στην ίδια θέση που τα είχες αφήσει το προηγούμενο βράδυ: Στα τυφλά μπαίνω: Διάδρομοι, πόρτες που βγάζουν σε δωμάτια ξενοδοχείων, σ' ένα επιφώνημα, σε μια αστική ερημιά- κι ανάμεσα στην άβυσσο και στην εγκατάλειψη, εσύ, ανέπαφη, χλωρή, κυκλωμένη από τόση σιωπή: δεντριά ξαναϊδωμένη απόψε
Ωστόσο, σήμερα καθώς ξύπνησα, η εικόνα εκείνου του ανθρώπου που ονόμαζαν κάπως έτσι, μου πλημμύρισε το μυαλό Και λίγο αργότερα χωρίς να καταλάβω βρέθηκα στο δρόμο έχοντας εκείνο το ίδιο φανάρι στα χέρια μου αναμμένο Αποφασίζει κανείς τις ενέργειές του μόνος Είναι βέβαιος, ότι αν τις έχει προεπιλέξει αβίαστα δεν θα εξαρτάται καθόλου κάθε πρωί από την ατμόσφαιρα Η κατάσταση του ύπνου ή του ονείρου διαφέρει ριζικά απ' την εκδοχή κάθε εγρήγορσης Είναι απολύτως αναγκαία, -όπως πολύ σωστά είπε εκείνος, ο άλλος,- η άμεση επιστράτευση όλων των διανοητικών δυνάμεων, κάποιο είδος ψυχοσωματικής ετοιμότητας, ώστε μόλις ανοίξεις τα μάτια, να επιβάλεις, τρόπος του λέγειν, τα πάντα στην ίδια θέση που τα άφησες Ενύπνια παράλογα και διαυγή, γεωμετρία και παραλήρημα ανάμεσα σε ψηλούς πλίθινους τοίχους Το σύδεντρο με τα πεύκα, οχτώ μάρτυρες των παιδικών μου χρόνων, πάντα ορθά, δίχως ν' αλλάζουν ποτέ στάση, καπέλο ή εσωστρέφεια Τα παιδιά ήδη με δείχνουν με το δάχτυλο χαμογελώντας κρυφά, ενώ όσοι με ξέρουν έχουν σαστίσει Κανείς δεν ήρθε να με ρωτήσει ακόμα, τι μου έχει συμβεί, γιατί βαστώ το φανάρι.-

.......από την ατζέντα αντλώ το αίσθημα του καθήκοντος Γράφω σ' αυτήν πέντε ή έξη μέρες νωρίτερα να έχω το χρόνο, να ξεχάσω, και να δημιουργώ στον εαυτό μου εκπλήξεις, απαραίτητες στον τρόπο που ζω Έτσι κάθε βράδυ αποκοιμιέμαι μπροστά στο άγνωστο, αλλά προετοιμασμένο από μένα αύριο Γι' αυτό, η στιγμή της αφύπνισης είναι η πιο επικίνδυνη ρωγμή της μέρας Αν καταφέρεις να την ξεπεράσεις, δίχως να παρασυρθείς στο σταθερό σημείο αναφοράς, τότε μπορείς ν' αντιμετωπίσεις μ' εμπιστοσύνη το καινούριο Ο σωρός από τις πέτρες..... Ό,τι ο εμφύλιος δεν άφησε να τελειώσει, τόπος αγαπημένος για την μελαγχολία και τις σαύρες του: με τα μυστικά, την πολυτελή ζωή τους από πράσινο θάλπος Η συκιά και οι θρύλοι της Η κυδωνιά με τις ευλύγιστες βέργες, που σέρνουν στεναγμούς στον πρωινό άνεμο Χωρίς αμφιβολία, αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό, μα ούτε και τότε νομίζω θα έχω απάντηση να τους δώσω
Στην ατζέντα υπάρχουν δύο μέρη: στο ένα φύλλο γράφω τι θα κάνω, και στο απέναντι κάθε βράδυ τι έκανα Εν συνεχεία συγκρίνω Αφαιρώ, και ο,τι δεν έκανα, το έλλειμμα, γίνεται αυτό που θα έπρεπε να είχα κάνει Η ιδέα ότι με αυτό μπορούσα να διευκολύνω άλλους στην αποστολή που τους είχαν αναθέσει, δηλαδή να παρατηρούν τις αντιδράσεις μου, μου φάνηκε γελοία κι εξωπραγματική Αλλά εγώ προχωρώ και φυτεύομαι στο κέντρο της μνήμης Ανασαίνω αργά τον αέρα φορτωμένο με μέλλον Σφυρίζω ανάμεσα στα δόντια και το σφύριγμα ξυπνάει φτερά κι απογειώνει προφητείες Όμως την ίδια στιγμή ξέρω πως ο καιρός που όλοι τους θα με κοροϊδεύουν και μάλιστα ανοιχτά, δεν πρόκειται πλέον ν' αργήσει.-

........το ξαναγράφω Για τον μήνα Δεκέμβριο Αυτό μου παρέχει κάποιες ιδέες περί αναστολής - Πάνε τρεις μέρες που ξεκίνησα: Απέναντι από την ένδειξη "να προσπαθήσω να σηκωθώ στις έξη", έγραψα: "σηκώθηκα στις επτά"- κι έπειτα μέσα σε παρένθεση: "αρνητικό απρόοπτο"
Ακούμπησα το πρόσωπο στο χέρι κι έμεινε σ' αυτή τη στάση μερικά λεπτά, ώσπου να έρθει στα συγκαλά του Όγκοι από μέλλον καταφτάνουν, φήμες από κατακτήσεις, ανακαλύψεις κι εκείνα τα ξαφνικά κενά, με τα οποία το άγνωστο προετοιμάζει τις εισβολές του Ο ήλιος ταπεινώνει τα τοπία των σκουπιδιών Οι πυραμίδες απορριμμάτων λογχίζουν τα σημεία του χωροχρόνου ελικοειδώς Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που πλέον με νοιάζει, αφού τίποτα στ' αλήθεια πια δεν με σκιάζει, παρά το φανάρι που κρατώ Στην ατζέντα ακολουθούσαν διάφορες σημειώσεις: ............
"Μερικές τέτοιες σκέψεις ακόμα" είπε μέσα του, "και δε με χωρίζει τίποτε απ' την τρέλα"
Σφυρίζουν οι σειρήνες στους πύργους των εργοστασίων Φαλλοί αποκεφαλισμένοι Ένα πουλί κάνοντας κύκλους κάθεται στο μοναδικό δέντρο της πεδιάδας Μετά Δεν υπάρχει μετά Προχωρεί Το φανάρι πρέπει να παραμένει διαρκώς αναμμένο Στους ατέλειωτους κι ανελέητους δρόμους.-

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, μτφρ. ΜΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΟΥ, ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1986
ΑΝΑΦ.: ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΏΤΗΣ [η νουβέλα ΑΝΖΕΛ], μτφρ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2010 //// ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ, Η ΔΙΚΗ, μτφρ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΛΟΥΡΔΟΣ, ΓΡΆΜΜΑΤΑ 2006 //// Βασίλης Χουλιαράς, ΔΙΟΓΕΝΗΣ [βλ. περιοδ. ΑΠΟΠΛΟΥΣ σαμιακών γραμμάτων και τεχνών περιήγηση, τ. 101-102, χειμώνας-άνοιξη 2025 //// [1] ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, μτφρ. ΜΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΟΥ, ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1986

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjooz6SG1JyMEnb6S6xpzMBmi5HhjFO2MoJjD8o-KT6Q58k5NZ5kVXiXTdkRRHDZA35IieE-iFTEz0TxP3zaFavZrINaeIX_2XNpnPrduwKW2Nqt279XBpVZ3cOvVEsDYERuCf4I1J4ysC8/s1600-rw/Vladimir+Kush+1965+-+Russian++Surrealist+painter+-+Tutt'Art@.jpg


https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU