YΙΟΘΕΣΙΑ: Δοκιμή για τον Pound, διαβάζοντας Πεσσόα. Η καταφατική γυναίκα στον Ντερριντά και στον Νίτσε

Του Φώτη Μισόπουλου

..............................στην Rosa Capasso που δεν.

Στ' αλήθεια η γυναίκα, η αλήθεια δεν υποκύπτει
Ό,τι αληθινά δεν υποκύπτει, είναι- γυναικείο
ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΆ [1]

...........στο έβδομο κεφάλαιο [Α' μέρος] του Sartor Resartus, που ο Πεσσόα διαβάζει στην εφηβεία και το οποίο έμεινε για πάντα χαραγμένο στην μνήμη του, ο Καρλάιλ [1795-1881] ρωτά: ''Χάρη σε ποιες παραξενιές της τύχης κατορθώνουμε να μείνουμε στην Ιστορία;'' Στην απάντησή του, αναφέρει το παράδειγμα του Ηρόστρατου, που δεν είναι επιτυχές, αφού δεν βασίζεται σε καμιά παραξενιά της τύχης: Ode pour l' election de son sepulchre[σημ. 1]: Για τρία χρόνια ασυντόνιστος με την εποχή του/Αγωνίστηκε να ξαναζωντανέψει τη νεκρή τέχνη/ Της ποίησης- να διατηρήσει ''το υψηλόν''/ Με την παλιά έννοια. Λάθος εξ αρχής- : ή ο Ντερριντά στο Σεριζύ για την αρχική εκδοχή των Εμβόλων: ''η γυναίκα[τού]Νίτσε'', ''η γυναίκα Νίτσε'': Όπου καταφάσκει ο Νίτσε την καταφατική γυναίκα, όποτε είναι αυτή, όποτε την αγαπά, γράφει, θα λέγαμε, ''με γυναικείο χέρι''- ΝΤΕΡΡΙΝΤΆ: Θα ήθελα κι εγώ να γράψω σαν [μια] γυναίκα Το προσπαθώ [σημ. 2]
Εκμεταλλευόταν την ευκαιρία που η ζέστη είχε πέσει Άμα με είδε ήρθε κοντά μου γκαρδιακά και μου έδωσε να πιω και να φάω Στήλωσα πέρα για πέρα Ορθός Ενώ γύρευα το ποδήλατό μου με τα μάτια Εκείνη όλο μιλούσε Όταν χόρτασα για καλά- και δεν άργησα καθόλου- άρχισα να ψάχνω για το ποδήλατο Με ακολούθησε: ΈΦΕΣΟΣ: Ένας άσημος πολίτης με το όνομα Ηρόστρατος έβαλε φωτιά στον ναό της Αρτέμιδος δεδηλωμένη η πρόθεση να μείνει αθάνατος Γι' αυτό οι κυβερνήτες απαγόρευσαν με την ποινή του θανάτου να προφέρεται τ' όνομά του Οι Εφέσιοι όμως και οι λοιποί αρχαίοι δεν έπαψαν να μιλούν χαμηλόφωνα ή στα κρυφά γι' αυτόν Έτσι επέζησε μέχρι σήμερα Η αληθινή του Πηνελόπη ήταν ο Flaubert Ψάρεψε σ' αδιάλλακτα νησιά Πρόσεξε την κομψότητα των μαλλιών της Κίρκης παρά τα γνωμικά στα ηλιακά ρολόγια: Η γοητεία της γυναίκας δρα εξ αποστάσεως Στοιχείο της εξουσίας της είναι η απόσταση [βλ. σημ.2] Στο τέλος βρήκα το ποδήλατο ακουμπημένο σ' ένα θάμνο πολύ μαλακό, Έκρυβε το μισό Ένοιωσα πως με πλημμύρισε βαριά κούραση μολονότι η ώρα έδειχνε τη μεγαλύτερη ζωτικότητά μου Πλάγιασα καταγής πάνω στο χόρτο αδιαφορώντας για τη δροσιά Ποτέ δε φοβήθηκα τη δροσιά Όλα θα γίνουν κοίμηση.-

.........όπου κι αν οφείλεται η γένεση του Ηρόστρατου, και όσο μάταιες κι αν είναι οι προσπάθειες των ανθρώπων να επιζήσουν πέραν της σύντομης ενσάρκωσής τους, η σαφής πρόθεση του μη-Ηρόστρατου αντιστοιχεί στο να μελετήσει την αθανασία- της δόξας και της επιβίωσης στην Ιστορία Αφήνοντας κατά μέρος την πολιτική τη θρησκεία και τον έρωτα, μιλάει με έμμονο πάθος για τους καλλιτέχνες, που μονοπωλούν πάντα τη σκηνή: -όχι, όχι βέβαια, [σ]τους σκοτεινούς ρεμβασμούς. Της ενόρασης. Λοιπόν: Καλύτερα ψευδολογίες Παρά τους κλασικούς σε παράφραση! Πρέπει να μένουμε σε απόσταση από αυτό το άσμα, αυτό το θηλυκό[;][sic], χρειάζεται να μένουμε σε απόσταση από την απόσταση, όχι μόνο για να φυλαχθούμε από αυτή την βασκανία, όπως ίσως νομίζουμε, αλλά και για να την δοκιμάσουμε [βλ.σημ.2]Ήρθε και κάθισε πάνω στις φτέρνες της η Λ. Κι άρχισε να μου κάνει προτάσεις Να ομολογήσω δεν έστηνα αυτί Μπόρεσα στο τέλος να βγάλω αυτό που ακολουθεί και που ήταν δίχως άλλο το βασικό
Το Βιβλίο της Ανησυχίας, η Αγωγή του στωικού, Φάουστο, και Ηρόστρατος-, η συνεχής σύγκρουση μεταξύ της δεδηλωμένης να παράγουμε έργα συνεκτικά και η συνεχής εισαγωγή στοιχείων εκτός κλίμακας υπονομεύει διαρκώς την υλοποίηση των στόχων: αντικατοπτρίζει θαυμάσια την αδιάλειπτη πνευματική διαμάχη, ασίγαστη βασανιστική φιλονικία με τον ΑΠΌΛΥΤΟ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟ
Η ''εποχή απαιτούσε'' κυρίως ένα γύψινο εκμαγείο Φτιαγμένο δίχως απώλεια χρόνου Μια πρόζα κινηματογραφική,- ασφαλώς όχι, αλάβαστρο Ή το ''λάξευμα'' της ρίμας Χρειάζεται η απόσταση [της οποίας υπάρχει χρεία] Πρέπει να κρατούμε απόσταση [Distanz!] Αυτό είναι που μας λείπει Αυτό λείπουμε να πράττουμε Μοιάζει και με συμβουλή άντρα προς άντρα: Για να γοητεύεις χωρίς να γοητεύεσαι Δεν μπορούσα να εμποδίσω να μου έχει συμπάθεια, μήτε εκείνη το μπορούσε Θα έμενα στο σπίτι της, όπου θα έκανα σαν στο σπίτι μου Θα είχα ποτό και φαγί, ακόμα και καπνό αν κάπνιζα, κι η ζωή μου θα κυλούσε ανέμελη Κατά κάποιο τρόπο θα έπαιρνα τη θέση του σκυλιού που της είχαν σκοτώσει και που το είχε σαν παιδί της.-

........οι ρήσεις όλων είναι πάντοτε ύποπτες εξαιτίας των αντιφάσεων που περιέχουν και της εγνωσμένης προσποίησης Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την Ομολογία Πίστης- η επιστολή με ημερομηνία 13 Ιανουαρίου 1935 στον Adolfo Casais Monteiro, καθώς το χάος μοιραία καταλήγει στην υπερβατική Ενότητα του Ηράκλειτου: κανένα ρήγμα μεταξύ του αιώνιου χρόνου, του χρόνου του πολιτισμού και του αιώνιου χώρου , του καθημερινού υπαινιγμού του εκεί και του τώρα: Στόματα που δαγκώνουν κενό αέρα/......Απροσδόκητες δάφνες που καταστρέφουν βέβαια την παρόρμηση [σημ. 3] Η απόσταση αφίσταται Το απόμακρο απομακρύνεται Στον Heidegger γίνεται χρήση της λέξης Entfermung: άνοιγμα χωρισμός απομάκρυνση απομάκρυνση της απομάκρυνσης απομάκρυνση του μακρινού απο-μάκρυνση Το καλυμμένο αίνιγμα του προσεγγισμού Θα βοηθούσα στο σπίτι, όταν ήθελα, αν ήθελα Δεν θα έβγαινα στο δρόμο Γιατί αν έβγαινα δεν θα ήξερα να γυρίσω πίσω Θα διάλεγα τον ρυθμό της ζωής που ταίριαζε περισσότερο εμένα- θα σηκωνόμουν και θα έπαιρνα το φαγητό μου τις ώρες που μου άρεζε
Δεν υπάρχει πιο οδυνηρή νοσταλγία από εκείνη των πραγμάτων που δεν υπήρξαν ποτέ Βρισκόμαστε επέκεινα του συναισθήματος της απώλειας
Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε ποιος θα μείνει στην Ιστορία ή αν θα μείνει κάποιος Εν ολίγοις τίποτα Δακρύβρεκτη μόνο εξομολόγηση Μέσα στην κατακρήμνιση Βροχή ανυπόστατου μάννα- μάλλον, αν, η γραφίδα είναι ο άντρας [όπως υποτίθεται ότι το πέος είναι το κανονικό πρωτότυπο φετίχ για τον Φρόυντ] τότε η γραφή είναι γυναίκα [σημ.4]
Τώρα μπορώ να τελειώσω Αν δεν ήθελα να είμαι καθαρός να έχω ρούχα καθώς πρέπει, να πλένομαι κτλ. τίποτε δεν με υποχρέωνε να το κάνω Εκείνη θα λυπόταν γι' αυτό Μα τι ήταν η λύπη της δίπλα στη δική μου λύπη; Ό,τι ζητούσε εκείνη αφορούσε να με νοιώθει στο σπίτι Μαζί της Και τίποτα δεν απόμεινε παρά αυτή η μονότονη φωνή μέσα στη νύχτα που γινόταν πιο σκοτεινή κι η νοτισμένη γη σαν κατάφαση, που σημαδεύει τα φύλλα και τα πέταλα με την ανάσα του αέρα.-

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1]ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΆ, ΈΜΒΟΛΑ.-ΤΑ ΥΦΗ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ, Πρόλογος Γκόλφω Μαγγίνη, μτφρ. Γιώργος Φαράκλας, ΒΙΒΛΙΟΠ. ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ/Ι.Δ.ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε. 2002

ΑΝΑΦ.: ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΌΑ, ΗΡΌΣΤΡΑΤΟΣ,-Η αναζήτηση της αθανασίας, μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, ΕΠΊΜΕΤΡΟ Richard Zenith, ΕΞΑΝΤΑΣ 2002 //// ΕΖΡ ΠΑΟΥΝΤ, ο.παρ. //// ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΆ ο.παρ. //// ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ, ΜΟΛΛΌΥ, μτφρ. Β.&Λιλίκας Γεωργίου, ΔΩΡΙΚΟΣ 1970

ΣΗΜ.: [1] ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ, ΧΙΟΥ ΣΕΛΓΟΥΙΝ ΜΏΜΠΕΡΛΥ, εισαγ.-μτφρ.-σημ. Χάρης Βλαβιανός, ΕΣΤΙΑ 1987 /// [2] ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΆ, ο.π. /// [3] ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ, ο.π. /// [4] ΖΑΚ ΝΤΑΕΡΡΙΝΤΆ ο.π.

https://images.pexels.com/photos/3018849/pexels-photo-3018849.jpeg?_gl=1*1looq1n*_ga*Mjk3OTc0ODMuMTc1Njg4Njk0MQ..*_ga_8JE65Q40S6*czE3NTg3OTcyMTMkbzIkZzAkdDE3NTg3OTcyMTMkajYwJGwwJGgw

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU