Η ζωή τρέχει στον γνωστό, γρήγορο ρυθμό της. Τα πάντα εκτυλίσσονται, με κινηματογραφική θαρρείς ταχύτητα. Πέρα από τα συνηθισμένα, λίγα προσέχουμε και ακόμη λιγότερα κατανοούμε. Συνήθως, συνεπαρμένοι από την πραγματικότητα, δε διαθέτουμε χρόνο για να εμβαθύνουμε, να βιώσουμε στην πληρότητά τους συμβάντα, πράγματα κι ιδέες.
Κι έρχονται, ξάφνου, κάτι στιγμές…
Θαρρείς, τότε, ο χρόνος σταματά, οι εικόνες ακινητοποιούνται. Με τη σειρά του, το βλέμμα μακραίνει, γίνεται διεισδυτικό. Παρακολουθεί, αποτυπώνει λεπτομέρειες. Μα κι όλες οι άλλες αισθήσεις είναι παρούσες, οξυμμένες, σε εγρήγορση ασυνήθιστη. Θα έλεγες σε επιφυλακή, για να ανιχνεύσουν, να σημειώσουν, τίποτε να μη χαθεί.
Κάτι τέτοιες στιγμές, δεν απουσιάζει και η φαντασία. Για να τρέξει, ατίθαση καθώς είναι, να δώσει στις εικόνες προεκτάσεις, να υποθέσει, να δημιουργήσει σενάρια, άλλοτε αληθοφανή και πειστικά κι άλλοτε εξωπραγματικά ή και ουτοπικά. Ας μην την παρεξηγούμε, αρέσκεται πάντοτε να παίζει.
Τις στιγμές αυτές, όμως, είναι που ξεσηκώνεται και η ψυχή. Βλέπεις, καθώς κοντοστάθηκε, βρήκαν ευκαιρία να φωλιάσουν μέσα της μορφές, ακαριαία γεγονότα, φευγαλέα συναισθήματα, πιθανές προοπτικές. Πόσα και πόσα δεν αναβλύζουν από μέσα της τότε. Πόνος, λύπη, συντριβή, ή, αντίθετα, χαρά, ανάταση, ευτυχία.
Τότε, πια, δεν έχεις άλλη διέξοδο. Παίρνεις το μολύβι και γράφεις. Γρήγορα, πυρετικά, απεγνωσμένα. Με θέρμη, με έξαψη. Να προλάβεις να αποτυπώσεις στο χαρτί όσα πιο πολλά μπορείς, από αυτό του οποίου υπήρξες αυτόπτης μάρτυς. Να του δώσεις, έτσι, κάτι παραπάνω. Ίσως μια επιμήκυνσή της διάρκειάς του στον χρόνο. Ενδεχομένως και μια σημαντικότητα που τη δικαιούται. Μπορεί και μια περαιτέρω μετάδοση της μαρτυρίας σου, από τους αναγνώστες αυτή τη φορά. Σίγουρα, πάντως, μια καθαρότερη ματιά, μια καλύτερη συνειδητοποίηση και, κατά συνέπεια, μια πληρέστερη αξιολόγηση. Και, τελικά, μια βαθύτερη εμπειρία ψυχής. Κι αυτή είναι, αναμφίβολα, κάτι που αξίζει. Οι εμπειρίες ψυχής χαράσσουν δρόμους και σηματοδοτούν πορείες.
Κάθε φορά, τώρα πια, που θα ανατρέχεις σ’ αυτό το κείμενο – σε κάθε τέτοιο κείμενο – θα φέρνεις μπρος σου μια στιγμή που πέρασε, αλλά δε χάθηκε. Μια στιγμή που πάγωσε στον χρόνο. Για να θυμίζει αυτό, που δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. Για να ταρακουνάει την ψυχή να νοιώθει, ξανά και ξανά, όσα αξίζει να συνεχίσει να αισθάνεται. Και, τελικά, να αποδίδει σημασίες, να επικαλείται έννοιες, να δημιουργεί ιδέες. Και όλα αυτά είναι ορόσημα και οδοδείκτες, σε μια εποχή σύγχυσης, απομόνωσης κι απόγνωσης. Για να δείχνουν προς μια κατεύθυνση, όπου υπάρχει νόημα, ομορφιά και αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.