Περιστασιακοί στοχασμοί αντί σονέτου

Του Φώτη Μισόπουλου

......λησμόνησε την κραυγή των γλάρων και το φούσκωμα του βαθιού πελάγου
Θ.Σ. ΕΛΙΟΤ [1]

α.
.......περιστασιακοί στοχασμοί, κάτι συνηθισμένο- οι πρωτότυπες σκέψεις είναι ανύπαρκτες,- λογική- οι άνθρωποι τα καταφέρνουν καλύτερα ως παραιτημένοι στοχαστές κι ο αυθορμητισμός μπορεί να ανήκει στον προσωπικό λυρισμό τους ''Μήπως τώρα έχω λιγότερες ευαισθησίες;''
Χωρίς ούτε να πάρει ανάσα, με τα μάτια δακρυσμένα απ' την απόλαυση, αποτελείωσε διαδοχικά τα λαχανικά και τη σάλτσα ''Είμαι παράθυρο είμαι πόρτα/ Είμαι ρολόι είμαι νυχτιά/ Θανάσιμα βαριούνται οι ευτυχισμένοι'' Να μην πηγαίνετε σε πανηγύρια, εκεί που κάποιον βρίσκεις, και να σου τον χάνεις Σσςςςςς! Και η στεγνή πέτρα με τον λησμονημένο ήχο νερού πάνω της Έλα κάτω απ' τον ίσκιο του βράχου και δες τον ίσκιο σου πρωί που δρασκελίζει ξοπίσω σου Το ίδιο βράδυ που ορθώνεται να σ' ανταμώσει- η σκιά σου ξανά- σε μια χούφτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο σου,- σπασμένες εικόνες του αέρα
Ζω μέσα στην ομίχλη της αστάθειας, όπου οι αλήθειες αναδύονται θαμπά Όταν έχω δίκιο καταφέρνω σχεδόν πάντα να εισπράττω άδικο Έχω υπερασπιστεί τα πράγματα μ' εντυπωσιακή ανακολουθία Τα φρέσκα φαγητά, αντίθετα, δεν μου άρεσαν καθόλου και η μυρωδιά τους ακόμη φαινόταν τόσο ανυπόφορη, που αναγκάστηκα να τραβήξω παραπέρα τα πράγματα που ήθελα να φάω Ωστόσο την αλήθεια την αγαπώ, θα ήθελα να λέω την αλήθεια Μόλις την ξεστομίσω αλλάζει και γυρνάει εναντίον μου Όπως σ' εκείνο το μπαρ με τον σκληρό φωτισμό: στρογγυλεμένο παραβάν από κίτρινο ξύλο κρύβει τα δεξιά παρασκήνια Η γωνιά του μπιλιάρδου ξεπερνάει τη βάση της σκηνής στ' αριστερά Εκεί ένα γκρενά παραπέτασμα ζωγραφισμένο: Η Δέσποινα των Καταστάσεων Εδώ είναι ο άνθρωπος με τα τρία μπαστούνια Κι εδώ ο Τροχός Και τούτο το χαρτί το αδειανό, κάτι που σηκώνει στον ώμο ο μονόφταλμος Είν' απαγορευμένο να το δω Δε βρίσκω τον Κρεμασμένο Να φοβάσαι τον πνιγμό.
Ακόμα και οι ελάσσονες καλλιτέχνες έχουν την αρετή ν' αποτελούν διεγερτικό Η ανθρωπότητα αδιαφορεί για την ανθρωπότητα Μεσαίωνας Stop

β.
.....χάρη σε ποιες παραξενιές της τύχης κατορθώνουμε να μένουμε στην Ιστορία; Έστω χαμηλόφωνα και κρυφά Έτσι επέζησα μέχρι σήμερα Υπάρχει μια νότα αιωνιότητας, κάποια μουσική διαχρονικότητα αριστοτεχνικά πλεγμένη μέσα στην Ουσία Είχα από ώρα τελειώσει το γεύμα και απλώς καθόμουν τεμπέλικα στο ίδιο σημείο Κατατρόμαξα παρ' όλο που με είχε πάρει ξαφνικά ο ύπνος Ύστερα από το πλούσιο αυτό δείπνο, το σώμα, μόλις που μπορούσε ν' αναπνεύσει
Η δερμάτινη πολυθρόνα Το τραπέζι Φανερά μπρος στην αυλαία Όλοι παίρνουν θέση Ανεμιστήρας με έλικα στην οροφή
Ο καθένας εκτελεί τις κινήσεις του ρόλου του και σε αντίθετο ρυθμό απ' τη μουσική- με την υποβρύχια βαρύτητα σκαφάνδρου Ύφος στα πρόσωπα
Με μια τράπουλα:
Η ΜΑΝΤΑΜ ΣΌΖΟΣΤΡΙΣ: .....εδώ ειν' το χαρτί σας, ο πνιγμένος Φοίνικας Να τα μαργαριτάρια Τα μάτια του Η Μπέλλαντόνα, η Δέσποινα των Βράχων Κοιτάζοντας στην καρδιά του φωτός, τη σιωπή Η Σίβυλλα ξέχασε να ζήσει το δώρο της νιότης Υπάρχουν άγνωστοι ρυθμοί
.......μας κατακτούν, τέλος, οι μικρές συγκεκριμένες λεπτομέρειες- ο άνθρωπος κατέχει την αιωνιότητα, αν και μπορεί να εννοείται κάτι διαφορετικό,
η τραγωδία των πραγμάτων που έχουν ολοκληρωθεί: χάνεται για πάντα η δραματικότητα του ημιτελούς ή αυτό που αρχικά εννοούσε κάποιος: the light that never was on sea or land....
Όταν γινόταν το αντίθετο, κάτι που γινόταν όλο και πιο συχνά, μονολογούσα λυπημένος: ''Κάποιος τα άφησε όλα, άλλη μια φορά'' Με το σήκωμα της αυλαίας μόνος ο μπάρμαν, ρόδινος στα ολόλευκα Χτυπάει τα σέηκερ πίσω από την μπάρα Ένα πούρο μεγάλο σαν τορπίλη σιγοκαίει Όλοι μαζί απαρτίζουν τον κινούμενο διάκοσμο που περιμένει ή τον περιμένουν Ο κύριος με το βελούδινο κοστούμι κοιτάει το μπρασελέ ρολόι και αφήνει το σκαμνί του μπαρ Μεταξωτά μαντήλια χαρτονένια κουτιά αποτσίγαρα κι άλλα τεκμήρια θερινών νυκτών Φεύγουνε οι Νύμφες Του ποταμού η σκεπή σωριάστηκε τα στερνά δάχτυλα των φύλλων γαντζώνουν και βουλιάζουν στην όχθη Φεύγουνε οι Σίβυλλες

γ.
.......δεν με νοιάζουν οι ρίμες Σπάνια βρίσκει κανείς δυο όμοια δέντρα το ένα δίπλα στο άλλο Ο τρόπος που σκέπτομαι αποτελεί το πιο πετυχημένο αστείο μου Τους γνώρισα Αγάπησαν Απώλεσαν Κακομαθημένα παιδιά- ύμνησαν την απώλεια μάλλον παρά την κατοχή, όταν ακόμα και τ' αστέρια χάνονται Ή τα αισθήματα- μπορούν ν' αντέξουν; Η χλόη και τα φύλλα πιο απτά απ' την ψυχή είναι καταδικασμένα.....Αλλά η σημαντικότερη άμεση βελτίωση της κατάστασής τους θα ερχόταν αφού μετακόμιζαν σε άλλο σπίτι Χρειάζονταν κάτι μικρότερο και φθηνότερο, αλλά και πιο πρακτικό σε καλύτερη τοποθεσία Βγήκαν μαζί Κάτι που είχαν μήνες να κάνουν Κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τελικά τα πράγματα δεν ήταν καθόλου άσχημα
Μπαίνουν με τη σειρά: Η κυρία με το βαθύ ντεκολτέ σε κόκκινο φουστάνι, και μ' έντονη μανιέρα Φτηνή Δεύτερη Ο ανεμιστήρας γυρνάει σιγανά ρίχνοντας σκιές στα πρόσωπα Ο νέγρος μποξέρ έρχεται από τη σάλα του μπιλιάρδου ''Κοκτέηλ'', φωνάζει Όλοι μαζί κινούμενος διάκοσμος [φως]
Ο Απρίλης είναι μήνας σκληρός γεννώντας μέσα απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές σμίγοντας θύμηση κι επιθυμία- ο χειμώνας μας ζέσταινε σκεπάζοντας το χώμα με το χιόνι της λησμονιάς Τρέφοντας λίγη ζωή μ' απόξερους βολβούς Διαβάζω όλη νύχτα και πηγαίνω καταχείμωνο στο νότο
Η γνώση και η διορατικότητα των εποχών δεν θα επιτρέψουν να θεωρηθεί ούτε ένας κατώτερος Οι ευγενέστεροι δεν χρειάζονται μαικήνες Stop
-''Άντε γεια σε όλους'', έκανε μια δραματικότατη μεταβολή και βγήκε βροντώντας άγρια την πόρτα πίσω του Τους χάλασε την ηρεμία πριν ακόμα προλάβουν να την χαρούν Ωστόσο στην τελευταία ανάλυση τίποτε δεν εντυπωσιάζει τους νυχτοβάτες Μετά από σύντομες χαρές όπου ο μποξέρ τραγουδάει μια ρομάντζα με το χέρι στην καρδιά, ο μπάρμαν παρουσιάζει μια δεκάδα γεμάτα σέηκερς, χτυπάει κοκτέιλς για όλα τα γούστα,- Έρημος, μεταξωτά μαντήλια, χαρτονένια κουτιά, αποτσίγαρα, τεκμήρια θερινών νυκτών Φύγανε οι Νύμφες Φύγανε οι Σίβυλλες Φύγαν οι θεοί

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Θ.Σ. ΕΛΙΟΤ, Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, μτφρ. Γιώργου Σεφέρη, ΙΚΑΡΟΣ 1997

ΑΝΑΦ.: Θ.Σ. ΕΛΙΟΤ, Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, μτφρ. Γιώργου Σεφέρη, ΙΚΑΡΟΣ 1997//// JEAN COCTEAU, ΘΕΑΤΡΟ ΤΣΕΠΗΣ, μονόπρακτα, μτφρ. Βίκος Ναχμίας, 'ΑΓΡΑ 2000//// ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ, Η μεταμόρφωση, μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, ΠΑΤΑΚΗΣ 2018//// ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ, ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ, μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, επίμετρο: Richard Zenith, ΕΞΑΝΤΑΣ 2001

https://oteatre.info/wp-content/uploads/2020/04/main_1C1T0517.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU