Ασήμαντη νύχτα

Του Φώτη Μισόπουλου
......quelque chose d'impossible, en deux images
......γνωρίζουμε πως ο ποιητής είναι δεσμώτης, ενώ ο άγιος είναι ελεύθερος
FERNANDO PESSOA [1]

Α' ΣΚΗΝΙΚΟ
[ΜΕΝΕΙ ΛΙΓΟ ΦΩΣΦΟΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ: .........απ' τη μεριά του κορμιού γινόμουνα αγνώριστος Κι όταν έβαζα τα χέρια στο πρόσωπο, όπως μου άρεσε, και που τώρα συχωριέται περισσότερο από κάθε άλλη φορά- δεν ήταν πια το ίδιο πρόσωπο που ένοιωθαν τα χέρια μου και δεν ήταν πια τα ίδια χέρια που ένοιωθε το πρόσωπο Αφομοιώνομαι σε άλλο σάλιο Σε άλλο όνομα Άλλα δάχτυλα Η απελπισία να βγαίνεις χωρίς ήχο απ' το νερό, καθώς ο αέρας- χείλη δίχως σάρκα, σώμα δίχως το βάρος του Σ' ένα μονάχα ίσκιο σε κάθε χαρά ή ηδονή η αγριότητα έχει τη θέση της Επιφώνημα].

Β' ΣΚΗΝΙΚΟ
[ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΗ ΕΊΔΗΣΗ: .........και για να τελειώνουμε, συνέχισα να αναγνωρίζω τον εαυτό μου κι είχα μια αίσθηση πιο καθαρή και ζωηρή από πριν της ομοιότητός μου, παρά τα τραύματα και τις πληγές που με γέμιζαν Αξίζει κάποιος, δηλαδή, να ζει χωρίς διφορούμενα Ο σκηνοθέτης τους παίρνει από το χέρι και, να, τα φώτα, τα χειροκροτήματα Κάπως έτσι: Ψηλά χόρτα και δέντρα χαμηλά: Τόπος αβέβαιος Η Πηνελόπη: μαλλί καναρινί,
μάλλινες κάλτσες και μπαστούνι Επαναλαμβάνεται 30 χρόνια Ξεχασμένη απ' τον Walcott [2] Λερωμένα καφασωτά που κρύβουν τις αληθινές ιστορίες, τις χαρακιές που δεν φαίνονται,- ας ρίξουν λίγη πούντρα παραπάνω, η λάσπη από το δάκρυ θα κρυφτεί Και χούφτες νερό για τα ψιμύθια].
[φως]

Α' ΜΝΗΣΤΉΡΑΣ: .........εκείνο το ασήμι ήταν της λίμνης Η σιωπή άνθιζε Υπάρχουν ακόμα τα ρούχα που αγκαλιάζουν τη γύμνια κι είναι, έτσι να πούμε, αχώριστα, σε καιρούς ειρήνης Και το καπέλο, δεν το αποχωρίζομαι ποτέ, μικροκαμωμένο, για να τα βγάλω πέρα στις νεκρές εποχές Κρύβομαι τότε κάτω απ' τη σκάλα του τσίρκου και βγάζω το καθρεφτάκι απ' το φαρδύ παντελόνι και σιγά σιγά διορθώνομαι [μικρή παύση]
Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........μια άλλη φορά ασχολήθηκα με τη μελέτη των πολύτιμων λίθων και σ' ένα χορό μεταμφιεσμένων εμφανίστηκα ντυμένος σαν τον Αν ντε Ζουαγιέζ, τον ναύαρχο της Γαλλίας Η στολή του είχε 560 μαργαριτάρια [3] Έμαθα πως ήμουν ζωντανός, ακόμα Δεν είχα όνομα, ένα σκαρί περίτρομο για να βλαστήσει ξανά σε κάποιο άλλο σύμπαν. Αυτό.
Γ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........μέχρι που έμοιαζα μια γραμμή από κόκκινα μυρμήγκια Άφησα βαθύ στεναγμό όταν χάθηκε και το τελευταίο μυρμήγκι Βρίσκομαι εδώ γιατί η φίλη μου μ' εξουσιοδότησε να μιλήσω μαζί σας
Α' ΜΝΗΣΤΉΡΑΣ: .........το πρόσωπό μου- μού ήταν πλέον γνώριμο, υγρό, σχεδόν ασάλευτο, χαρακτηριστικές χειρονομίες απ' τη χρονιά πέρυσι που ο θόλος της ομπρέλας άνοιξε και μια οιμωγή σπαρακτική ακούστηκε- δεν είχαν μείνει παρά μερικά κουρέλια γύρω απ' τις βέργες, στήριγμα και στέγη, - ίσως εδώ, ανάμεσα στις καμήλες που αρχίζουν την έρημο, πλένοντας τα πόδια των ηττημένων, ξαναβρώ την ψυχή μου κι αποδεχτώ το αίμα μου.....
Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........συγγνώμη, αλλά το λάθος είναι αποκλειστικά δικό μου Η γοητεία του λάθους ανήκει στον Μεσαίωνα όπως οι νοσηρές εξομολογήσεις [παύση] Τα βήματά μου αντηχούν στο δρόμο Τα βήματά μου διαβαίνουν όλους τους δρόμους- όπου μόνη αλήθεια είν' η ομίχλη- στο κέντρο μιας πληγής ακόμα νωπής
Γ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........κάποτε μάς βλέπει ο ήλιος χωρίς ομηρικές σκιές, ανέξοδους, χωρίς μύθους: η Ωραία Ελένη λικνίζεται αέρινη σε πλαστικά σαντάλια, ωστόσο ολόδροση- μ' έβλεπε από κοντά πρώτη φορά: ''Εσείς'', μου λέει, ''ποιος είστε;'' ''θα σε θυμάμαι πάντα'', της είπα, γιατί όλα είχαν τώρα πεθάνει και κανείς δεν έδινε σημασία στην υστεροφημία του

[Σκοτάδι. Φως. Τέλος του Α' ΣΚΗΝΙΚΟΥ]

Α' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........κι ενώ γύριζα, είχα την εντύπωση του ανθρώπου, που αφού κατάπιε το παυσίπονο στην αρχή παραξενεύεται κι ύστερα αγανακτεί, βλέποντας πως δε σταματάνε καθόλου οι πόνοι- κάποιος που έσφιγγε την καρδιά μου με τανάλια, εχθρικά, μνησίκακα, γεμάτος φθόνο γι' αυτά που από πάντα ήταν δικά μου, αναφαίρετα
Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........σάς διαβεβαιώνω, δεν μου έκανε καμιά φιλοφρόνηση Μάλλον γι' αυτό δεν πίστεψα τίποτε απ' όσα είπε Από τη μια λέξη στην άλλη Ο,τι λέω χάνεται Ζω ανάμεσα σε δυο παρενθέσεις
Γ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: ..........λάμπες άστραψαν το απόγεμα τη σκιά μου, τη σκυφτή σαν αρκούδα που μπαίνει στη σπηλιά, γαντζωμένος στην παγωμένη κλειδαριά, πνιχτός ήχος- κάθε δρόμος έχει δύο πλευρές Έπιασα το υπονοούμενο Εσείς για παράδειγμα, νομίζετε, ότι ξέρετε περισσότερα απ' τους ανωτέρους σας [μικρή παύση] Η κατάσταση του ύπνου ή του ονείρου διαφέρει ριζικά απ' την κατάσταση της εγρήγορσης [παύση]
Α' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........πρέπει να πιστεύεις πως βρίσκεσαι στο κατώφλι της ζωής Της αληθινής ζωής Αυτό δεν μπορεί να φέρει σύγχυση Ήταν Κυριακή καλοκαιριού όταν ήρθες και φίλησες τα μάτια μου, μη τολμώντας να φανταστείς το τέλος, όλο αυτό το σπέρμα ανακατεμένο στη σιωπή και στο απρόοπτο απ' το βάρος της αναζήτησης
Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .........έχεις να αναθρέψεις τους νικημένους- τέτοιο θα είναι το τέλος σου- σαν τη σκύλα θα γεννάς χωρίς σταματημό πόρνους, ρουφιάνους, πουτάνες, καταδότες με σκιές στα μέτωπο και τα μάτια, όσους χέζουν σαν τις μύγες στα ποτήρια μας, ξερνώντας σκοτάδι, ζώντας κρυφά, συνωμοτώντας, δαγκάνοντας ο ένας τον άλλο στο πλευρό που κοιμήθηκε χτες [μεγάλη παύση]
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ: .........ελεύθερος που σκότωσα τον εαυτό μου, πανέτοιμος για την ταφή και την ανάστασή του.......κι αφού δεν μπορέσαμε ποτέ ν' αρνηθούμε την υποχώρηση, το θολό γέλιο του παρείσαχτου στην οικία του εορτάζοντος, ΕΔΩ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΕΣ ΚΑΜΗΛΕΣ, ΠΛΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ, ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Θ' ΑΠΟΔΕΧΤΩ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ [παύση] ΜΕΝΕΙ ΛΙΓΟ ΦΩΣΦΟΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ, περιμένουν να επιτεθούν στον ύπνο σου, στη γυάλινη ησυχία της σελήνης.

[Φως. Σκοτάδι. Τέλος του Β' ΣΚΗΝΙΚΟΥ]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
Α' ΜΝΗΣΤΉΡΑΣ
Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ
Γ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ
2 ΒΟΥΒΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο ΧΟΡΌΣ ΤΩΝ ΜΝΗΣΤΉΡΩΝ

ANAΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Fenando Pessoa, ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ, μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, επίμετρο Richard Zenith, ΕΞΑΝΤΑΣ 2002
[2] Derek Walcott, ΟΜΗΡΟΣ, μτφρ. Ελένη Κεκροπούλου, επιμέλεια Τηλ. Χυτήρης, ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ- Α.Α. ΛΙΒΑΝΗΣ 1993
[3] Όσκαρ Ουάιλντ, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, μτφρ. Βασιλική Κοκκίνου, ένθετο εφημ. ΑΓΟΡΑ, αχρονολόγητο

https://www.lifo.gr/sites/default/files/styles/lifo_lightbox_open/public/articles/2020-10-28/dimitris_karantzas_press_36_photo_marilena_stafylidou.jpg?itok=krhK2Gn6

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU