Την ένιωσε ξαφνικά να περνάει δίπλα του, σα μελτεμάκι καλοκαιρινό, σαν θαλασσινή αύρα. Κι ενώ τίποτε δεν προμήνυε κάτι τέτοιο, σε μια στιγμή κοντοστάθηκε αλαφιασμένη σαν κάτι να ‘ψαχνε. Και συναντήθηκαν τα βλέμματά τους. Όχι για πολύ. Για ένα δευτερόλεπτο, ίσως και λιγότερο. Ήταν όμως αρκετό για να διακρίνει μες στα μάτια της την αλμύρα από χίλιες παλιές τρικυμίες, μα και το υπόκωφο βουητό κάποιας καινούργιας που ζύγωνε απειλητική. Κι άφησε να τον παρασύρουν αυτά τα μάτια που ‘κρυβαν μέσα τους το θολό ωκεανών απύθμενων, μα και το αστραφτερό μαργαριταριών πολύτιμων.
Και τότε, για μια στιγμή, θέλησε να της μιλήσει. Ή έστω να την αγγίξει απαλά, ώστε να πάρει λίγη απ’ την τρικυμία της. Τόση μόνο, όση χρειαζόταν για να ταράξει λίγο τα νερά της δικής του μουντής, νουφαριασμένης λίμνης. Την αμέσως επόμενη στιγμή είχε συνειδητοποιήσει, πως δεν μπορείς τον άνεμο να κλείσεις μες στα χέρια σου, κι αυτή ήταν μελτεμάκι καλοκαιρινό.
Απόμεινε να την κοιτάζει να ξεμακραίνει, με το λυγερό κορμί της να γέρνει χαριτωμένα κάπως προς τα δεξιά σε κάθε βήμα. Σαν ένα κάλεσμα που έσβηνε σιγά σιγά στην απόσταση και στον χρόνο. Και τότε ξαφνικά γύρισε και τον κοίταξε. Και στα μάτια της δεν υπήρχε πια εκείνη η καινούργια τρικυμία. Είχε δώσει τη θέση της σε μια αίσθηση ανεκπλήρωτου, να, σαν κι αυτήν που έχει η θάλασσα όταν αναγκάζεται για λίγο να ‘μερέψει και να ξαποστάσει ως την επόμενη φορά.
Ύστερα από λίγο, μόλις μετά βίας διέκρινε την ψηλόλιγνη φιγούρα της να τρεμοπαίζει στην θέρμη του απομεσήμερου. Σαν αντικατοπτρισμός. Σαν είδωλο. Σαν αύρα θαλασσινή που γρήγορα προσπέρασε και ταξίδεψε γι’ αλλού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.