Flashback

Της Σοφίας Μαυρίδου
Κάθε που φθάνει ένας χρόνος στο τέλος του και βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου, μου γεννιέται η επιθυμία να κάνω έναν απολογισμό, σε προσωπικό επίπεδο αλλά και αναζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η χρονιά που μας πέρασε μας απασχόλησε κατά κύριο λόγο με την πανδημία που μας έφερε πριν 2 χρόνια, αυτό που κανείς δεν υποψιαζόταν. Μία είδηση στη ροή της καθημερινότητας, ένας ιός που εντοπίστηκε στη μακρινή Ουχάν της Κίνας, στην οποία δεν έδωσε κανείς την πρέπουσα προσοχή.

Σε λιγότερο από ένα μήνα ο ιός εξαπλώθηκε ραγδαία, οι κινεζικές αρχές έπιαναν τους ανθρώπους με την απόχη, κανείς δεν τολμούσε να ξεμυτίσει, σκηνές πρωτόγνωρες για τον δυτικό κόσμο. Σύντομα οι εικόνες θανατικού και απειλής εξαπλώθηκαν από άκρη σε άκρη, η μία χώρα μετά την άλλη μπήκαν σε καραντίνα, οι πόλεις ερήμωσαν, τα νοσοκομεία έφραξαν. Μετά ήρθε το πρώτο κύμα, το δεύτερο….το τέταρτο, τα εμβόλια, ο θυμός, οι μεταλλάξεις, οι αρνητές, ο διχασμός, τα φαγώματα, οι μάσκες παντού. Όλο αυτό μας έδειξε ότι όλοι ανήκουμε σ’ ένα παγκόσμιο χωριό και ότι έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ, ο ένας τον άλλον.

Και μετά απ’ όλα αυτά τα φοβερά και ακραία, κάποιοι αποφασίζουν να επιστρέψουν στον Μεσαίωνα, κάψιμο βιβλίων, αρνητές, μαινόμενοι γονείς, αντιεμβολιαστές, σκηνικά που παραπέμπουν σ’ άλλες σκοταδιστικές εποχές και τακτικές.

Κατά τον ίδιο τρόπο και το δεύτερο μεγάλο θέμα που πρωταγωνίστησε στις ειδήσεις σχετικά με τη δημόσια διαπόμπευση προσωπικών στιγμών, αναρτήσεις σε πορνογραφικά sites γνωστού τηλεπαρουσιαστή και η κατρακύλα δεν έχει τέλος.

Είναι πλέον σαφές ότι το κίνημα "Metoo" συνέβαλε στο να βρίσκουν τη δύναμη τους κοπέλες που υπέστησαν τον εξευτελισμό, τις κακοποιήσεις, να το καταγγείλουν προκαλώντας κύματα συμπαράστασης.

Θα μου πείτε βέβαια μόνο τώρα γίνονται αυτά; Όχι.

Τα ίδια φαινόμενα συνέβαιναν πάντοτε ανά την υφήλιο, απλά πλέον υπάρχει η κακή χρήση της τεχνολογίας, ώστε να γίνεται πιο εύκολη η διαπόμπευση και ο διασυρμός.

Ούτε οι γυναικοκτονίες είναι περισσότερες. Απλά δημοσιεύονται πιο συχνά .

Οι κακοποιήσεις πλέον καταγγέλλονται και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η αλληλοϋποστήριξη πρέπει να είναι αυτονόητα.

Ως κοινωνία λοιπόν δεν πρέπει να γυρίσουμε στον Μεσαίωνα. Πρέπει να αυστηροποιήσουμε αυτά τα νοσηρά φαινόμενα, γιατί το να βλέπεις τη ζωή σου στα μανταλάκια δεν είναι πταίσμα αλλά κακούργημα.

Αυτά και άλλα πολλά πρέπει να μας αφυπνίσουν. Θεωρώ ότι η προσοχή μας είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός μας. Εκεί που εστιάζουμε την προσοχή μας, από εκεί θα πάρουμε ενέργεια. Από εκεί εξαρτάται πως θα επεξεργαστούμε κάθε νέα εμπειρία. Ας φύγουμε από το εγώ και ας επικεντρωθούμε στο εμείς, ώστε να ήμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά, αφήνοντας ένα καλύτερο αποτύπωμα στον κόσμο που ζούμε.

Πόσοι άραγε από εμάς, ζουν την ζωή που θέλουν, πόσοι ήμαστε γεμάτοι μεταμέλειες και απωθημένα, τα οποία αναβάλουμε πάντοτε για αργότερα; Πόσοι επιβραβεύουμε τον εαυτό μας ή τον μουτζουρώνουμε; Η ερώτηση είναι ρητορική. Μια ματιά μέσα μας και δίπλα μας τα λέει όλα. Ένα κλικ μπορεί να τα αλλάξει όλα. Το 2022 ανατέλλει με θετικές σκέψεις, χωρίς άρνηση, χωρίς απωθημένα με νέες αποφάσεις, ώστε από κομπάρσοι να γίνουμε ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

Στο χέρι μας είναι, το εύχομαι ολόψυχα για όλους μας.

Καλή Χρονιά.