Act Business Center

Act Business Center

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021

Το έγκλημα ή το τελευταίο σημείωμα


Του Φώτη Μισόπουλου

Θέλω να φανταστώ κάτι
κι εμφανίζεται πάντα κάτι άλλο
ΆΛΒΑΡΟ ΝΤΕ ΚΑΜΠΟΣ [1]

....ανώφελες περιστροφές - θα φύγουμε τελευταία στιγμή πριν τα μεσάνυχτα - η απόφαση ειν' αμετάκλητη η θέση του φεγγαριού άλλωστε δικαιολογούσε κάτι τέτοιο το θάνατο να προσθέτει υγρασία στους τοίχους ή μυστήριο κάτω απ' τις πέτρες - ενηλικίωση της δόξας καθώς έπειτα αρχίζει η παρακμή

Λοιπόν μεσάνυχτα Ο μεθυσμένος αργόσχολος μπορεί να γέρνει στον τοίχο με τρόπο που μοιάζει σε ζητιάνο
- αισθάνεται και σκέφτεται ότι ''το σύμπαν φτιάχτηκε για μένα'' η βροχή δέρνει τα τζάμια ή μια συγκλονισμένη κραυγή που απαγγέλλει μονότονα κάθε τραγωδία όπως εκείνη του Webster, The Duchess of Malfi [2] :
Cover her face ; mine eyes duzzle: she died young [3] Είμαι μερωμένος Όλα κοιμούνται ωστόσο σηκώνομαι και πηγαίνω Δε νυστάζω
Αλλά αυτά επειδή δεν ζουν - διαρκούν - αν και είναι άλλα Εγώ επειδή ζω διαβαίνω και δεν είμαι ο ίδιος
Η λάμπα μου φωτίζει ένα σταθερό και γλυκό φως Την έσιαξα Θα μου κρατήσει μέχρι τα χαράματα
- φοβερό πράγμα η μνήμη μιας γυναίκας -είχε πει κάποτε ο Ντόριαν [4] - επιθυμούμε ένα κοινό που ξεπερνάει την αντοχή των φωνητικών μας χορδών - ο Νινίνιο [5] θα περάσει αύριο από το δρόμο σου τη συγκεκριμένη ώρα - δεν κουράστηκα καθόλου
- Ακούω τον Μεγάλο Δούκα Τι τρομερή πολεμική κραυγή ! Άλλοτε τον άκουγα ατάραχος Ο γιος μου κοιμάται Ας κοιμάται
Θάρθει η νύχτα όπου κι αυτός μη μπορώντας να κοιμηθεί θα στέκει στην πόρτα Εγώ θα είμαι ξεχασμένος - Πέρασα το χέρι από το μέτωπό του και
σηκώθηκε βιαστικά Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος αλλά του μοιάζω χωρίς να θέλω -

........είμαι στην κάμαρα της μάνας μου Εγώ μένω τώρα εδώ Δεν ξέρω πώς ήρθα Θα με βοήθησαν Μονάχος θα μπορούσα να χαθώ Αυτός ο άνθρωπος που έρχεται κάθε βδομάδα θα με βοήθησε : ''Προσευχήσου Ντόριαν προσευχήσου'' - ήταν ένα μαχαίρι για να κόψει το σκοινί και είχα ξεχάσει να το φέρω πάλι κάτω - επιβιώνουμε λόγω της απόλυτης βίας ή της απόλυτης σχετικότητας Η ίδια στιγμή που επιστρέφει - αναχωρεί σαν παρελθόν
- δειλός ουρανός βροντή που δεν ακούγεται το πέταγμα των γλάρων είχε μια στασιμότητα παράξενη όπως τ' αφηρημένα ναυάγια αύριο
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος μου δίνει λίγα λεφτά και παίρνει τα φύλλα - υπάρχουν ηρεμίες τις οποίες δεν έχω - αιωρούνται παγερά τα φθινόπωρα σαν τις αξιοθρήνητες ''Επιστολές προς τις επερχόμενες γενεές'' [6] που δεν θα φτάσουνε ποτέ στους παραλήπτες -

Πλησίασε αργά προς τα κει περνώντας δίπλα από τον Χ. - μόλις βρέθηκε πίσω του τον άρπαξε κι έκανε στροφή - μια κίνηση σαν να ετοιμαζόταν να σηκωθεί απ' την καρέκλα - θα ήθελα να μιλήσω για πράγματα που μου απομένουν να κάνω - ν' αποχαιρετήσω γνωστούς και φίλους -
Δεν έχω βλέπετε μεγάλη θέληση - ο Ν. όρμησε πάνω μου και βύθισε το μαχαίρι στη μεγάλη φλέβα πίσω από το αυτί, πιέζοντας με δύναμη το κεφάλι του φίλου του πάνω στο τραπέζι κατάφερε απανωτές μαχαιριές Οι γλάροι ήταν ακίνητοι έμοιαζαν πράγματα αφημένα εκεί ψηλά από κάποιον - αισθάνομαι συμπάθεια για όλους αυτούς ιδίως άμα δεν την αξίζουν νάχουν κάποιο πρόσχημα να κλαίνε με θλίψη ιδιοφυή κι ανεπανάληπτη.

Μα όπως και να είναι έχω την κάμαρα της μάνας μου κοιμάμαι στο κρεβάτι της τα κάνω στο δοχείο της έχω πάρει τη θέση της πρέπει να της μοιάζω όλο και περισσότερο Δεν μου λείπει παρά ένας γιος Ένα πνιχτό βογκητό ακούστηκε και ο απαίσιος ρόγχος κάποιου που πνίγεται - δεν ακουγόταν τίποτε άλλο παρά ο θόρυβος καθώς έσταζε το αίμα στο χαλί - οι θεοί είναι νεκροί κυρίως τώρα στην όποια αθανασία της προσωρινότητας

[το σημείωμα]
.......γράψε μου αύριο για να μου πεις τι μέλλει γενέσθαι αλλά μην ξεχνάς ότι οι μέρες μου είναι πολύ φορτωμένες Τώρα θα μπορέσω να τελειώσω
Κάποια έργα πεθαίνουν ο περίπατος στα μουσεία συμβάλλει στον φθόνο όπως σ' ένα ποίημα μπορούμε να αισθανθούμε ο,τι θέλουμε επειδή είναι τυραννικό - Πορευόμουνα δίπλα στον κάθετο παράδρομο νύχτα μεσάνυχτα ίσως το δρομάκι ανηφορικό και κουραζόμουνα ο αέρας κυνηγούσε τα σύννεφα που μόλις φωτιζόταν - είναι ωραίο να έχεις μια παραχώρηση για πάντα αν δεν ήταν τελικά ή αιωνιότητα -
Όπως και να έχει θα περάσω αύριο από τον δρόμο σου - σύμφωνοι - η επανάληψη γίνεται μουσική του νοήματος από τότε που οι τελευταίες βροχές έφυγαν για το Νότο έφτασα μπρος στο σπίτι κλειδωμένο τα νέα άσχημα μα όχι πέρα για πέρα είχαν και το καλό μέσα τους
Ήταν ωραίες μέρες Είχαμε δικαιώματα στο υπέροχο αυτό καλοκαίρι κι αφήσαμε οικτρά τους ρεαλιστές να ανακαλύψουν την πραγματικότητα
Ξαναγύρισα το βλέμμα στην πλάτη αυτού του ανθρώπου Νέοι ή γέροι διαθέτουν την ίδια ηλικία το ίδιο φύλο
Ο άνεμος είχε διώξει την ομίχλη κι ο ουρανός έμοιαζε με τεράστια ουρά παγωνιού στολισμένη χρυσαφένια μάτια
Μιλούσε ανενδοίαστα μια φωνή που μου έλεγε εκείνο ή το άλλο -άρχισα να τα ταιριάζω μαζί της ετούτη την εποχή για να καταλάβω τι ήθελε
- οι ρομαντικοί μεταχειρίστηκαν επιτήδεια τις άπειρες ενσαρκώσεις του εαυτού τους Αυτή ήταν που μου είπε να καθίσω μαζί της.
Μπορώ να πω πως είμαι πιο ελεύθερος τώρα ; Δεν ξέρω Θα μάθω

Το μαχαίρι χτύπησε άλλη μια φορά. Ο άντρας δεν κουνήθηκε κάτι άρχιζε να στάζει στο πάτωμα.
Γύρισα σπίτι κι άρχισα να γράφω Ήταν μεσάνυχτα Η βροχή χτυπάει τα τζάμια Δεν ήταν μεσάνυχτα Δεν έβρεχε.

ΤΕΛΟΣ




ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ετερώνυμο του Φερνάντο Πεσσόα, βλ. σημ. [5]
[2] Αναφορά στο έργο του ελισαβετιανού συγγραφέα John Webster [1580-1625] Η Δούκισσα του Μάλφι [Πράξη Δ'] - τη στιγμή που ο κεντρικός ήρωας Φερνάντο αντικρίζει το πτώμα της Δούκισσας,, την οποία ο ίδιος έχει διατάξει να στραγγαλίσουν [βλ. σημ. στο Fernado Pessoa / Ηρόστρατος - εισαγωγή-μτφρ-σημειώσεις Χάρης Βλαβιανός, Gutenberg 2001
[3] Καλύψτε το πρόσωπό της, τα μάτια μου θαμπώνουν: πέθανε νέα
[4] Γκρέυ [βλ. Όσκαρ Ουάιλντ, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ]
[5] χαιδευτικό του Φερνάντο Πεσσόα από την ερωμένη του Οφέλια Καέιρος [βλ. Fernando Pessoa, - Ω Λισσαβώνα, σπίτι μου / ανθολόγηση-εισαγωγή-μετάφραση Μαρία Παπαδήμα, Gutenberg 2016
[6] Fernando Pessoa, Ηρόστρατος ο.π. Jean Baptiste Rousseau [1671-1741] δημοφιλής ποιητής κάποτε σήμερα παντελώς λησμονημένος


https://i.pinimg.com/originals/18/07/4d/18074db9df0b4954855b0d3c041c043e.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.