Οι ασήμαντες ερωμένες της Φοντάνκα και το άγχος των ποιητών

Του Φώτη Μισόπουλου
Οι νύχτες μου τελειώσανε το πρωί
Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι [1]

ΝΑΣΤΕΝΚΑ
........ευγενικός κι ατρόμητος ως το τέλος που τον μισούσαν [2] ξερόβηξε κι άρχισε ν' απαγγέλλει τροφή για ηλεκτρονικούς εγκέφαλους με μαύρες τρύπες - όσοι έχουν απότομους τρόπους χρόνιας νωθρότητας - κάπου εδώ η όραση τον εγκατέλειπε γυναίκες με βραχνές φωνές και άγριο γέλιο τού φώναζαν βλαστήμιες από σκοτεινές αυλές καθιστές στηρίζοντας το μάγουλο στη γροθιά τους - Θα εντρυφήσω στο παρελθόν σύντροφοι εγώ και οι τρεις Χάριτες του μουσικού κόσμου - άνοιξε την ερμαφρόδιτη συσκευασία των ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων [3] - άρχιζε να ψάχνει : ο τέλειος αυτοματισμός στις άμυνές μας το λίγο φως Η έκφραση ήταν διαφορετική το μήλο έμενε χωμένο στη σάρκα των Πρωτόπλαστων σαν ιδεατό μνημείο του Επεισοδίου - Γινόταν ησυχία - Ελάτε εδώ δίπλα μου είστε τόσο μακριά Καρολίνα Ιβάνοβνα - όλα αποτελούν σόφισμα για να βρούμε αντικλείδια - η φωτογραφία του γυμνού είχε τραβηχτεί μπροστά στον καθρέφτη πλησίαζε το τέλος του κόσμου : βρισκόμαστε στην επανάληψη της αρχής - μου λέει - το δυνατότερο χειροκρότημα ήταν του Τζόυς προς την Μαίρη Τζέην. Καλό κατευόδιο. Νύχτα. Έμεναν μερικές ώρες πριν το δείπνο - πριν τον επόμενο αιώνα χωρίς μάλιστα να δημιουργηθεί ζήτημα για την παραμικρή συγκυρία - πρέπει να ειπωθεί με επιδέξιο τρόπο ο,τιδήποτε - οι μελετημένες σκιές ήταν γι' αυτόν όταν δεν μπορούσε να μείνει περισσότερο το άρωμα είτε οι πιθανότητες του κορμιού της επίσης - Δε θέλετε να πάρετε κάτι ; έχετε ακόμα χρόνο - εκείνη τη στιγμή ήταν απασχολημένη με τα λουλούδια της ο μεγάλος χειμωνιάτικος κήπος - : πώς θα μπορέσεις να αρνηθείς έστω κι αν ήθελες να σε φυγαδεύσω Άφηνα το μπουκάλι στο τραπέζι σκούπιζα το στόμα με το μανίκι το απομεσήμερο ένοιωθα ελεύθερος και είχα τη συνείδηση της συνοικίας - Μουρμούριζε κάποιο συσχετισμό από την πόρτα δεξιά που έβγαινε μόνος. Αργά. Από καιρό θα έγραφα την ιστορία αυτή για κάποιο πρόσωπο μα όλα τούτα ήταν εξωτερικές μεταμορφώσεις ή σημεία των καιρών και να σαπίζεις είναι η αοριστία όσο ζεις το φυσικότερο πράγμα του κόσμου την ώρα που έβγαινες για φαγητό και πως μη ξέροντας αυτό το αξίωμα του περιορισμένου χώρου δε γνωρίζεις τίποτα αναθυμάμαι τη μακρόσυρτη και μπερδεμένη συγκίνηση ύστερα ανακωχή έπαιζε το αγαπημένο μου πρελούντιο η οργισμένη καλή θέληση των ανθρώπων που τους δέρνει η αγωνία αδιάκοπα - : μεγάλη ντροπή να μιλώ έτσι για τη σάρκα και το αίμα του - ήμουν ο Ένοικος που ακολουθεί τα χρώματα του θειαφιού και του φωσφόρου φτύνοντας στο νερό : απ' τις χειρότερες δοκιμασίες της ζωής η οποία επανέρχεται περιοδικά - είδα με τα ίδια μου τα μάτια φαντάσματα να στρίβουν σε κάθε γωνιά της Αγίας Πετρούπολης - σύντροφοι δεκεμβριστές - η Επανάσταση κηρύχτηκε στον απέραντο Υπερσιβηρικό αλλά αναμένει τους έρωτες των οδοφραγμάτων - δεν είμαστε λησμονημένοι γι' αυτή τη σιωπή βεβαιώθηκα εντελώς μόλις τον τελευταίο χρόνο όταν έλειψε η Νάστενκα [4] στην ομηρία του Ντόριαν Γκρέυ [5] σαν θάλασσα σαν λεύκα ριζωμένη στο χώμα του χρόνου - άθικτη - σπάνια έχω συναίσθηση τόσο ξεκάθαρη τι προετοιμάζουν με τις φράσεις τους οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας - όλες αυτές οι ιστορίες με αρρωσταίνουν συχωρέστε με για την ευτέλεια του ιδιότυπου τρόπου ομιλίας - σαν εξαπάτηση Ο κόσμος άδειαζε τα πέριξ έγινε απόγεμα κατόρθωσα να βουτήξω το φάντασμα απ' το γιακά - όπως είπα - είναι αλήθεια πολλά στον αριθμό - σε κάθε πάροδο - ωστόσο κυριαρχεί ευθυμία και φέρετρα πολυτελείας με ποικιλία υλικών και χρωμάτων μπορείτε να μου γράψετε στην τελευταία μου διεύθυνση αφού πληρώσω τα Διαπύλια - στέκομαι πολλή ώρα και τους κοιτάζω τελικά χάθηκαν και οι δύο απ' τα μάτια μου - ξεσκόνιζα τα βιβλία στα ράφια καταγινόμουν με λεπτολογίες μανιακές να βάλω τα προβλήματα στη βάση τους - κάθε φάντασμα κι ένα παλτό οι νύχτες μου τελειώσανε το πρωί δυο διαπεραστικά σφυρίγματα απάντησαν στη σελήνη η παραλία και μακρύτερα ο καθρέφτης των νερών άφριζε όπως ένα βαθύτερο πράσινο από βραχνό αγκομαχητό ψυχρολουσίες

ΣΥΜΠΙΛ ΒΕΗΝ [6]
[a pocket event]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......μαντέψτε αλλά μην προσπαθείτε να ψάξετε κάποτε βρήκε να 'ναι χιλιάδων ετών οι ποιητές θα αναλάβουν τη φρούρηση της περιοχής του λέω - ιδέα τυπικά ρομαντική με αλήθειες εξ αποκαλύψεως
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....θυμήθηκε τον καιρό που στεκόταν μόνος και τα σύννεφα προφήτευαν ελώδεις βροχές καταμεσήμερο ακόμα έχω στη μνήμη το χέρι που κουνιόταν κατ' εμένα θα έλεγες πως ερχόταν προς τα μπρος μονάχο του
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....μιλούσε από το παράθυρο - τα νέα ήταν άσχημα μα όχι πέρα για πέρα - η απαισιοδοξία συνοδεύει την μνημειακότητα της πηγαίας ενέργειας
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....χειμώνας εξαιρετικά βαρύς το έλεγε ο κόσμος και τα πουλιά τ' αγριοπούλια δεν τα είχαν σκοτώσει - πιστά ξαναγύριζαν - όμως είμαι καλός γελωτοποιός μουρμούριζε μόνος του με τη μορφή της εσωτερικής μας ζωής
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....αφουγκράστηκε μερικά λεπτά - δεν ακουγόταν ήχος άρχισε ν' αμφιβάλλει για όσα διηγόταν το μνημονικό του ο θάνατος αποτελεί κτηνωδία κι εξιλέωση -επέστρεφα στη φωτιά στους χρησμούς της -αδάπανους μα ανερμήνευτους
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : [τραγουδιστά] ......είμαστε άλλο απ' του περάσματος το ίχνος Μαζί στο μάταιο όνειρο στη μάταιη αγωνία - σύντροφοι στην ταχυδακτυλουργία Πέσαμε στην παγίδα του ταξιδιού της ζωής αυτό ήταν το αντίο [7] [γέλια]
A' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......βάλθηκαν να μαζεύουν τα κέρδη τους οι κερδισμένοι ξάπλωσαν σαν ρύγχος κοιμισμένης φάλαινας - ανήσυχες σκιές από ανώνυμα δάση
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......ή κιτρινωπές ρυτίδες που τις αποκαλούν ''πόδι της χήνας''[*] τα μαλλιά θα έχαναν τη λάμψη τους το στόμα θα έχασκε ανοιχτό - θα κρεμόταν όπως συμβαίνει με το στόμα των πεθαμένων [γελάει][ησυχία-παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......ο τοπογράφος Κ. έφτασε λοιπόν στο χωριό από λάθος [8] - κλεμμένες χαρές από δεύτερο χέρι - χρωστούσε δύο μπύρες - θα 'ρχόταν η ώρα και γι' αυτό
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....τελικά το πανί πέφτει κι εμφανίζεται ένα σύμπλεγμα τριών αγαλμάτων με την κεντρική φιγούρα καθιστή να αυνανίζεται ανερυθρίαστα. Η βροχή χτυπάει τα τζάμια.
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....μια άσχημη οσμή από δόξα και κρύο κάποτε φωτίζουν παράξενα το μισοσκαμένο δρόμο της παιδικής ηλικίας Αυτό έκαμνε τη διαφορά σαν κάποιο από τα ιδρυτικά στοιχεία του πολιτισμού
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....είχαμε βέβαια χάσει τον αδερφό μας αλλά τουλάχιστο μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη ζωή τιμώντας τη μνήμη του - μου έβαλε ένα νόμισμα διστακτικά στην παλάμη αλλά στο τέλος κατάλαβα αυτόν τον ψίθυρο
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....ο Πύργος και το χωριό αποτελούν το μοναδικό σύμπαν όπου ξετυλίγεται η ύπαρξη - το υπόλευκο κουβάρι της περιφρονητικής σιωπής δημιουργώντας τον πνευματικό εκμαυλισμό που απαιτείται
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....[γελάει] είμαστε οι ίσκιοι των ατομικών μας φακέλων [9] υπάρχουμε ως πλατωνική εκδοχή ανέλπιστα - συνειδησιακοί κρατούμενοι - έγκλειστοι - όπως οι μυστηριώδεις τρόποι ενός σπιτιού όσο διαρκεί το τραγούδι [θόρυβοι / μουσικές][μεγάλη παύση][σκοτάδι-φως]

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....η παρουσία μου είχε αποτέλεσμα να του χαλάει τη διάθεση - αυτό δε με στεναχωρούσε καθόλου η ύλη ανήκει στην αλήθεια δάχτυλα γκρίζα από τη σκόνη με νύχια αρπαχτικού
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....και μάλιστα πώς ; θεωρώντας τον εαυτό του ένα μικρό Dante Alighieri έσπρωξε την γυάλινη περιστρεφόμενη πόρτα - φαιδρός επειδή δεν παίρνουν στα σοβαρά τη δυστυχία του
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....οι πορσελάνες οι καθρέφτες το χρώμιο μεταδώσανε μεγάλη γαλήνη έτσι και τότε σε άγνωστα τοπωνύμια μετέφερα τα τελετουργικά συμπαραμαρτούντα περιορισμένος από μια ιδιαίτερη πλευρά του ενστίκτου
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....ομίχλη του εγκεφάλου εκείνο το αίσθημα της κόπωσης η άπειρη διαβάθμιση των υπάρξεων - μεσάνυχτα θα μάθω για όλα
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....προσοχή στους πορτοφολάδες επί πλέον υπάρχει ένα άπειρο διάστημα κι ένας άπειρος χρόνος και πια είμαι λεύτερος να γυρίσω - οι πιο όμορφες μέρες της χρονιάς

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....μεταχειριζόμουν λέξεις που είχα μάθει στο γιο μου κι αυτός με τη σειρά του στο δικό του - από καιρό σε καιρό μου αρέσει να ζω μόνη - έλεγε - στ' αλήθεια τι άξιζε τον κόπο ;; ίσως τα πάντα καθώς όλα υπάρχουν σε μια ανεξίτηλη καθημερινή γραφή
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....τη βραδιά που χάσαμε το καράβι στο Αλγκεσίρας παραμόνευε χωρίς εξάντα ο Χένρι Φλέτσερ [10] μάτια που ρίχναν βλέμματα πίσω από σιδερένιες γρίλιες ή πάλευαν τον κίνδυνο της αβύσσου
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....ένα σπάσιμο μια ρωγμή στην όμορφη ίσια και σκοτεινή γραμμή του ορίζοντα ο φοβερός χείμαρρος που κατεβαίνει κάνοντας βόλτες ατάραχος - Ω - κάνε ν' αποκτήσουμε την απεραντοσύνη της θάλασσας ή ο,τι άλλο χωρίς σύνορο
A' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......δεν λέγατε όμως τα ίδια τις προάλλες - όταν αποκάλυπτε το μυστικό του - πράγματα που αποφεύγουν το ένα το άλλο και τα μάτια άδικα γυρεύουν ομοιότητες

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......είχα δώσει στον άνθρωπό μας απ' την αρχή κιόλας όψη μυθικού πλάσματος - μπορεί η σκιά μου - εκλιπαρεί να γυρίσω - όλοι οι άλλοι είχαν γυρίσει ξαφνικά την πλάτη
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....δεν υπήρχε τίποτα δραματικό στον ώμο και το μπράτσο της κυκλοφορούσε το αίμα μιας ανέλπιστης αθρωπότητας - με κατέχουν και με ταλανίζουν οι χίμαιρες το ενυδρείο συγχέεται με το υπόλοιπο δωμάτιο
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....οπότε αν θέλετε μ' αυτή τη βάρκα θα κάνουμε κάτι σαν ταξιδάκι αναψυχής τ' αγάλματα αγκαλιάζονται όπως ένα ετοιμοθάνατο μωρό - Το περιστατικό έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσω την αξιοσύνη των ποιητών σ' αυτή την εποχή
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....έτσι έζησα τις τελευταίες μου στιγμές της γαλήνης και της ευτυχίας έβαζα λίγο φαγητό στο δάχτυλο προσπαθώντας να δελεάσω τα πουλιά - πραγματικά τα λόγια σας με συγκινούν

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....ο άνθρωπος μπήκε στον κήπο και προχώρησε ζωηρά κατά μένα - Ω - τι όμορφοι στίχοι αναφώνησε η Ανζέλ - ακούστηκε ένα ισχυρό φτεροκόπημα το πλοίο είχε αρχίσει να κινείται αργά με κατεύθυνση την ομίχλη - φοβάσαι τα Πορθμεία σαν κάτι πάρα πολύ δυνατό - αλλά που ίσως τα σκοτώνει μια για πάντα

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] απ' τις Λευκές Νύχτες, μτφρ. Αναστασία Τρουλάκη, Εμπειρία 2016
[2] Τζαίημς Τζόυς, Οι Δουβλινέζοι, μτφρ. Κοσμά Πολίτη, Γκοβόστης 1988 [Ο θάνατος του Πάρνελ]
[3] Νίκος Καββαδίας στο Μαραμπού και Πούσι [στ. : ....θα μείνω ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων / και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων'']
[4] κύριο πρόσωπο στις Λευκές νύχτες ο.π.
[5] Όσκαρ Ουάιλντ, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ, μτφρ. Βασιλική Κοκκίνου, ένθετο στην εφημ. ΑΓΟΡΑ, αχρονολόγητο
[6] ερωμένη του Ντόριαν Γκρέυ, την οποία ο ίδιος δολοφονεί
[*] συχνή έκφραση του Όσκαρ Ουάιλντ
[7] Άλβαρο ντε Κάμπος /στίχοι του ετερώνυμου αυτού του ποιητή στο : Fernando Pessoa, Γράμματα στην Οφέλια, εισαγωγή - μτφρ. - σχόλια - επίμετρο Μαρία Παπαδήμα, Gutenberg 2014
[8] υπονοείται η αναφορά στον Πύργο του Φραντς Κάφκα
[9] Μίλαν Κούντερα, Σαν το ψάρι στο ενυδρείο, μτφρ. Αντώνης Φωστιέρης, περ. η λέξη τ.25 / 1983 [δοκίμιο για την εξουσία]
[10] πρόσωπο σε ποίημα του Ν. Καββαδία

ΦΩΤΟ

1. https://i.pinimg.com/564x/76/e6/b3/76e6b3a4d5621504216c801f25965a43.jpg
2. https://i.pinimg.com/564x/aa/35/47/aa35474175dafe65d255a9b5c13ecbec.jpg
3. https://i.pinimg.com/564x/bb/e2/76/bbe276dc061bc1b5a454d9c56164256d.jpg

* Δείτε τον Τιπούκειτο της Γνώμης

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Instagram