Από παιδιά μας συγκινούσε η λαχτάρα μιας ιεραποδημίας κάποτε στις διαδρομές που διάβηκε ο Θεός μας (ο Χριστός) και η Μητέρα του ενανθρωπισμένου Θεού (η Παναγία μας).
Η Εκκλησία με το πλούσιο τελετουργικό της παράδοσής μας, το λατρευτικό, το λαογραφικό, το τοπογραφικό, το διατηρητέο εθιμικό, με τα στοιχειώδη δηλ. της εκκλησιαστικής βιωματικής προσέγγισης, μας κάνει τη χάρη, τη μεγάλη χάρη να ζήσουμε με μιαν αμεσότητα εκείνους τους Αγίους Τόπους στους αγίους τόπους των τοπικών μητροπόλεων και ενοριών μας, των τοπικών προσκυνημάτων και μοναστηριών μας, πολύ περισσότερο μάλιστα εάν φερωνυμούνται με το όνομα της Παναγίας.
Ο ευλαβικός πόθος μιας τουλάχιστον ιεραποδημίας στα Ιεροσόλυμα δεν αποσβέννυται. Ίσα-ίσα που αυξάνει. Όμως, εκπληρώνεται ο ευλαβικός πόθος ταύτισης της ζωής μας για λίγες μέρες με τη Μητέρα της Ζωής. Δεκαπέντε μέρες στο πρώτο μισό του Αυγούστου κι άλλες περίπου τόσες (τα εννιάμερα της Απόδοσης) στο δεύτερο μισό.
Αυτό που ξαναζούν οι πιστοί, και μάλιστα οικογενειακά, σε κάθε γωνιά της πατρίδας, και μάλιστα θυμίζει την ταυτοποίηση με τη συλλογική εκκλησιαστικότητα, αυτό το ξαναζήσαμε στη Γουμένισσα από την αρχή του Αυγούστου. Κάθε απόγευμα ολόγεμος ο ναός της Παναγίας, το καθολικό του φερώνυμου μοναστηριού, για τόσες επίμονες Παρακλήσεις, ώσπου να γεμίσουν οι καρδιές όλων από τη δική Της μεσιτική παράκληση του Αγίου Πνεύματος.
Πολλά απογεύματα ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Δημήτριος, χοροστατώντας από το στασίδι-παραθρόνι αντίκρυ στην άγια θαυματουργό εικόνα Της. Προπαντός όμως την παραμονή με τον πανηγυρικό Εσπερινό, με την έξοδο του επιταφίου της Παναγίας στον αύλειο χώρο, με πλήρη την Αρχιερατική στολή, με στολισμένους όλους τους κληρικούς, τους μοναχούς, τον Περιφεριάρχη Θεσσαλονίκης κ. Απόστολο Τζιτζικώστα, τον Βουλευτή κ. Γεώργιο Γεωργαντά, τους τοπικούς άρχοντες, τους προσκυνητές λαμπαδηφόρους για τα Εγκώμια της Παναγίας που τόσο κατανυκτικά κι ολόψυχα ψάλλει η βυζαντινή χορωδία.
Αυτό που ξαναζούν οι πιστοί, και μάλιστα οικογενειακά, σε κάθε γωνιά της πατρίδας, και μάλιστα θυμίζει την ταυτοποίηση με τη συλλογική εκκλησιαστικότητα, αυτό το ξαναζήσαμε στη Γουμένισσα από την αρχή του Αυγούστου. Κάθε απόγευμα ολόγεμος ο ναός της Παναγίας, το καθολικό του φερώνυμου μοναστηριού, για τόσες επίμονες Παρακλήσεις, ώσπου να γεμίσουν οι καρδιές όλων από τη δική Της μεσιτική παράκληση του Αγίου Πνεύματος.
Πολλά απογεύματα ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Δημήτριος, χοροστατώντας από το στασίδι-παραθρόνι αντίκρυ στην άγια θαυματουργό εικόνα Της. Προπαντός όμως την παραμονή με τον πανηγυρικό Εσπερινό, με την έξοδο του επιταφίου της Παναγίας στον αύλειο χώρο, με πλήρη την Αρχιερατική στολή, με στολισμένους όλους τους κληρικούς, τους μοναχούς, τον Περιφεριάρχη Θεσσαλονίκης κ. Απόστολο Τζιτζικώστα, τον Βουλευτή κ. Γεώργιο Γεωργαντά, τους τοπικούς άρχοντες, τους προσκυνητές λαμπαδηφόρους για τα Εγκώμια της Παναγίας που τόσο κατανυκτικά κι ολόψυχα ψάλλει η βυζαντινή χορωδία.
Κι έπειτα η λιτανεία του επιταφίου της Παναγίας στους δρόμους της πόλεως, με τα χάλκινα της Γουμένισσας να παιανίζουν τα εγκώμια.
Η εορτή μια κοσμοπλημμύρα καταφυγής στην άγια χάρη Της, ένας συνωστισμός, μη τυχόν και απωλέσει κανείς τη θέση του από την καρδιά της Παναγίας, από την καρδιά της πόλεως και Μητροπόλεως της Παναγίας. Όλοι πάλι εκεί, και πρώτα τα νήπια και τα θηλάζοντα για τη θεία Κοινωνία, την οποία έχει διαρκή η Παναγία μας και την οποία θέλει να μας μεταδίδει μέσα από την κοινωνία των αχράντων μυστηρίων, εξαιρέτως στη θεία λειτουργία της μεγάλης Της εορτής.
Ώσπου έφθασε η τρίτη μέρα, τα μεθέορτα, η μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, τότε που έφυγε προς τον Υιό Της κι όμως είναι πάντοτε μαζί μας.
Την τοπική μας εορτή μοιράστηκαν με τόση φιλοτιμία οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Χαλκίδος, Ιστιαίας & Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος και Σταγών & Μετεώρων κ. Θεόκλητος. Ο άγιος Σταγών χοροστάτησε στον Εσπερινό και ο άγιος Χαλκίδος προέστη χοροστατήσας στον Όρθρο και αργότερα ενθουσίασε ομιλών από την εξέδρα της πλατείας, ο οικείος Ποιμενάρχης προέστη στη θ. Λειτουργία. Καλλίφωνα έψαλαν ο κ. Ιω. Χασανίδης με συνοδούς ψάλτες και ο π. Ραφαήλ Γκουρβέλος με άλλους συμψάλλοντες. Η λειτουργία μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από το Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στο τέλος τιμήθηκαν με ανάγνωση και επίδοση ι. εικόνος της Παναγίας της Γουμένισσας και τιμητικής μεμβράνης ο επί 40ετια κληρικός, τ. εφημέριος του μητροπολιτικού ναού και μέλος των διοικητικών υπηρεσιών της Μητροπόλεως πρωτοπρ. Δημήτριος Ιγνατιάδης και ο μόνιμος ευεργέτης της Μητροπόλεως με προσφορά 3,5 τόνων ιχθύων το τελευταίο έτος προς δωρεάν διανομή σε εμπεριστάτους.
Η εορτή μια κοσμοπλημμύρα καταφυγής στην άγια χάρη Της, ένας συνωστισμός, μη τυχόν και απωλέσει κανείς τη θέση του από την καρδιά της Παναγίας, από την καρδιά της πόλεως και Μητροπόλεως της Παναγίας. Όλοι πάλι εκεί, και πρώτα τα νήπια και τα θηλάζοντα για τη θεία Κοινωνία, την οποία έχει διαρκή η Παναγία μας και την οποία θέλει να μας μεταδίδει μέσα από την κοινωνία των αχράντων μυστηρίων, εξαιρέτως στη θεία λειτουργία της μεγάλης Της εορτής.
Ώσπου έφθασε η τρίτη μέρα, τα μεθέορτα, η μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, τότε που έφυγε προς τον Υιό Της κι όμως είναι πάντοτε μαζί μας.
Την τοπική μας εορτή μοιράστηκαν με τόση φιλοτιμία οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Χαλκίδος, Ιστιαίας & Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος και Σταγών & Μετεώρων κ. Θεόκλητος. Ο άγιος Σταγών χοροστάτησε στον Εσπερινό και ο άγιος Χαλκίδος προέστη χοροστατήσας στον Όρθρο και αργότερα ενθουσίασε ομιλών από την εξέδρα της πλατείας, ο οικείος Ποιμενάρχης προέστη στη θ. Λειτουργία. Καλλίφωνα έψαλαν ο κ. Ιω. Χασανίδης με συνοδούς ψάλτες και ο π. Ραφαήλ Γκουρβέλος με άλλους συμψάλλοντες. Η λειτουργία μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από το Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στο τέλος τιμήθηκαν με ανάγνωση και επίδοση ι. εικόνος της Παναγίας της Γουμένισσας και τιμητικής μεμβράνης ο επί 40ετια κληρικός, τ. εφημέριος του μητροπολιτικού ναού και μέλος των διοικητικών υπηρεσιών της Μητροπόλεως πρωτοπρ. Δημήτριος Ιγνατιάδης και ο μόνιμος ευεργέτης της Μητροπόλεως με προσφορά 3,5 τόνων ιχθύων το τελευταίο έτος προς δωρεάν διανομή σε εμπεριστάτους.
Οι ιχθύες μαζί με τους πέντε άρτους ευλογούνται στην αρτοκλασία και στο τέλος διαμοιράζονται στους προσκυνητές και εν συνεχεία στους έχοντες ανάγκη.
Με το πέρας της θ. Λειτουργίας λιτανεύτηκε η θαυματόβρυτη εικόνα της Παναγίας Γουμένισσας ανά τις οδούς, με τα χάλκινα πάλι προπορευόμενα παιανίζοντας το “Αι γενεαί πάσαι”. Βουλευτής, Αντιπεριφεριάρχης, Δήμαρχος, Αντιδήμαρχοι, Πρόεδροι Δ.Κ., Ταξίαρχος και στρατιωτικό άγημα, Αστυνομικός Διευθυντής και αστυνομικοί ρυθμιστές της ευκοσμίας, οι λοιπές επώνυμες αρχές και φορείς του τόπου (της Πυροσβεστικής, του Δασαρχείου, των δραστήριων Πολιτιστικών Συλλόγων), οι πάντες ήσαν πάλι παρόντες, προσδοκώντας στο ιλαρό βλέμμα της Παναγίας μαζί με τους προσκυνητές και το τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα.
Στην κεντρική πλατεία ευλογήθηκε αρτοκλασία και αναγνώσθηκε Ευχή προς την Παναγία από το Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, ενώ ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος χαιρέτισε πατρικά τη σύναξη των συλλιτανευόντων και την τοπική Εκκλησία.
Την ώρα της κοινωνίας των κληρικών, ο καθηγούμενος αρχιμ. Αγαθάγγελος Σφονδυλιάς ανέγνωσε κατά τα ειωθότα το εόρτιο μήνυμα του Ποιμενάρχου μας.
Με το πέρας της θ. Λειτουργίας λιτανεύτηκε η θαυματόβρυτη εικόνα της Παναγίας Γουμένισσας ανά τις οδούς, με τα χάλκινα πάλι προπορευόμενα παιανίζοντας το “Αι γενεαί πάσαι”. Βουλευτής, Αντιπεριφεριάρχης, Δήμαρχος, Αντιδήμαρχοι, Πρόεδροι Δ.Κ., Ταξίαρχος και στρατιωτικό άγημα, Αστυνομικός Διευθυντής και αστυνομικοί ρυθμιστές της ευκοσμίας, οι λοιπές επώνυμες αρχές και φορείς του τόπου (της Πυροσβεστικής, του Δασαρχείου, των δραστήριων Πολιτιστικών Συλλόγων), οι πάντες ήσαν πάλι παρόντες, προσδοκώντας στο ιλαρό βλέμμα της Παναγίας μαζί με τους προσκυνητές και το τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα.
Στην κεντρική πλατεία ευλογήθηκε αρτοκλασία και αναγνώσθηκε Ευχή προς την Παναγία από το Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, ενώ ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος χαιρέτισε πατρικά τη σύναξη των συλλιτανευόντων και την τοπική Εκκλησία.
Την ώρα της κοινωνίας των κληρικών, ο καθηγούμενος αρχιμ. Αγαθάγγελος Σφονδυλιάς ανέγνωσε κατά τα ειωθότα το εόρτιο μήνυμα του Ποιμενάρχου μας.
Εόρτιο μήνυμα Μητροπολίτου Γουμενίσσης κ.κ. Δημητρίου
Άγιοι πατέρες και αδελφοί·
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Χαλκίδος, Ιστιαίας & Βορείων Σποράδων κ.κ. Χρυσόστομε και Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Σταγών & Μετεώρων κ.κ. Θεόκλητε·
- ευλογημένοι συμπρεσβύτεροι και διάκονοι και μονάζοντες·
- χριστεπώνυμοι προσκυνητές της Παναγίας μας της Γουμένισσας·
- εντιμότατοι άρχοντες, δημοτικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, και όσοι άλλοι φορείς κοινωφελών υπηρεσιών της Παιονίας και της Περ.Ενότητας Κιλκίς·
- όλοι μαζί με μια καρδιά, με μια ψυχή, με ένα στόμα υμνολογούμε για άλλη μια φορά την ολοτελή μετάσταση προς το Χριστό της Παναγίας Μητέρας Του, της Δέσποινάς μας, της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Γουμένισσας και συνάμα πολυωνύμου.
«Αι γενεαί πάσαι μακαρίζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον. Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι, Παρθένε άχραντε. Παρθενεύει γαρ τόκος, και ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Η μετά τόκον Παρθένος και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου».
Τι απηχείται σ᾽ αυτό το τροπάριο; Τι διαλαλεί αυτός ο ύμνος;
Εκφράζει με λόγους το θάμβος και την έκπληξη και τη χαρά μας για την ανέκφραστη ωραιότητα της Παναγίας. Κι επειδή δεν μπορούμε να την εννοήσουμε την ανθρώπινη και συνάμα θεοδώρητη ομορφιά της, λαλούμε την έκπληξή μας για τον τρόπο που έγινε η Κοσμοσώτειρά μας: νίκησε τα όρια τα φυσικά που εμείς με τον προπάτορα και την προμήτορά μας και με την πανανθρώπινη συλλογικότητα δεν θελήσαμε, δεν κατορθώσαμε και δεν γινόταν να τα ξεπεράσουμε.
Εμείς, σαν γονιδιακή κληρονομιά φθοράς από τους γενάρχες, επειδή δεν θελήσαμε να προσδεχθούμε τον Άκτιστο Θεό, προτιμήσαμε την αξεπέραστη διαρκή θνητότητα της κτιστότητάς μας.
- από τότε ζούμε μια φυσιοκρατική ζωή, ισοπεδώνοντας τις δυνατότητες που μας χάρισε ο Θεός, να γίνουμε θεοί κατά χάρη και γίναμε θνητοί. Αυτό δεν είναι θρησκειακό θεολόγημα. Είναι η αποκαλυμμένη βιβλική γνωμάτευση, την οποία δεν παύουμε μέχρι σήμερα να επιβεβαιώνουμε, ζώντας σαν να μην είναι δώρο του Θεού η ύπαρξη της ζωής μας, αλλά σαν να είμαστε οι ιδιοκτήτες και ιδιοκατασκευαστές της ύπαρξής μας. Και διαπιστώνουμε τα ολέθρια συμπτώματα της πτωτικής αυτής ψευδαίσθησης: αλαζονική φθορά και διαφθορά διανθρώπινη, αλαζονική φθορά του φυσικού περιβάλλοντος, φθορά-φθορά-φθορά!
- και ο Τριαδικός Θεός μας κρατάει στην ύπαρξη, σεβόμενος τις επιλογές μας. Είμεθα θνητοί. Γεννιόμαστε κληρονόμοι της φθοράς. Η φθορά μας κατά βάθος είναι ο επιλεγμένος από μας αιώνιος χωρισμός της κτιστής μας φύσης και ύπαρξης από τον Άκτιστο Δημιουργό μας, τον Τριαδικό Θεό.
Κατά διαστήματα, στην πανανθρώπινη ιστορία, ο Θεός έκανε αποκαλύψεις της Άκτιστης Παρουσίας Του σε ανθρώπους που αποδέχθηκαν τη σχέση Του και τη θεία επικοινωνία μαζί Του, και έζησαν την αίσθηση της μόνης ζωοποιού αφθαρσίας Του. Αυτοί οι άνθρωποι, οι προφήτες και εξάγγελοι της θείας αποκάλυψης φανέρωναν και την ελπίδα στον τοκετό της πανανθρώπινης ιστορίας της φθοράς.
- μέχρι που ήρθε επί γης ο Υιός του Πατρός και σαν άνθρωπος έκανε τέλεια υπακοή, μέχρι και το θάνατο, για να γίνει η Οδός μας, ώστε να ενωθούμε με τον Άκτιστο Θεό, να καταργηθεί ο θάνατος και να λάβουμε το δώρο της αιωνίου και αθανάτου και ακτίστου Ζωής, που είναι ο Ίδιος.
Ενανθρώπησε σαν τέλειος άνθρωπος, προσλαμβάνοντας στο δικό Του θεϊκό Πρόσωπο τη δική μας ανθρώπινη ψυχοσωματική φύση, χωρίς την αμαρτία μας, χωρίς το χωρισμό μας από του Θεού.
Και σ᾽ αυτό το μεγαλειώδες και μοναδικό ιστορικό γεγονός της πανανθρωπότητος και της κτίσης όλης, στάθηκε θεμελιώδης και αναγκαία και απαραίτητη και καθοριστική η συνέργεια και συμμετοχή και μητρότητα της Παναγίας μας! Έγινε Μητέρα της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Στην άσπορη Παρθενική Της γαστέρα ο φυσικός Υιός του Πατρός και Θεός πήρε τέλεια (και) την ανθρώπινη φύση.
Η Παναγία μας νίκησε τα όρια της δικής μας εφθαρμένης φυσιολογικότητας, νίκησε την πανανθρώπινη φθοροτόκο ψυχοσωματική επιλογή. Έγινε τέλεια υπήκοος σε ο,τι ο Τριαδικός Θεός ήθελε προαιώνια να ανταποκριθεί ο δημιουργημένος άνθρωπος. Ο Θεός μας είχε φτιάξει με πρότυπο τη φυσική Του εικόνα, το φυσικό Υιό του Πατρός, για να μπορέσουμε να φθάσουμε εθελούσια να ενωθούμε με τον Υιό που θα ενανθρώπιζε και έτσι να Του μοιάσουμε. Τον αποχωρισθήκαμε, προτιμήσαμε τη θνητότητα και τη φθορά και τη διαφθορά των παθών και την αυτοκαταστροφική εγωϊκότητα. Όμως, δεν μπορέσαμε να καταργήσουμε το σχέδιο του Θεού. Κι αυτό έγινε πραγματικότητα χάρη στην Παναγία!
Νενίκηνται της φύσεως οι όροι!
Είναι να μην απορεί κανείς; Φτιάξαμε πολιτισμούς και πολιτισμούς. Και να προχωρήσουμε πιο πάνω από το μπόϊ της φθοράς δεν κατορθώσαμε. Δεν μπορούσαμε να νικήσουμε της αυτο-επιλεγμένης μας φύσεως τους όρους, τα επιλεγμένα πλαίσια της φθοράς.
Η Παναγία μπόρεσε. Νενίκηνται της φύσεως οι όροι! Και απόδειξη της θεοφανέρωτης βεβαιότητάς μας;
- γέννηση του ενανθρωπισμένου Θεού με Παρθενία της Μητέρας. θάνατος της Μητέρας και συνάμα Ζωή της Μητέρας.- παρθένος προ του Τοκετού, στον Τοκετό και μετά τον Τοκετό. μετά το σωματικό θάνατο ενιαία ολοζώντανη ψυχοσωματικά.
Επιτέλους φάνηκε ο Παράδεισος τελειότερος, στο σκοπό για τον οποίο τον έφτιαξε ο Θεός. Η σωτηρία είναι πραγματοποιημένη. Η Βασιλεία του Θεού δεδομένη. Η αιωνιότητα του Χριστού μεθεκτή.
Και εμείς απομένουμε να χαιρόμαστε την Παναγία, να Την θαυμάζουμε, να Την παρακαλούμε: «Σώσέ μας, γιατί εμείς είμαστε η κληρονομιά Σου, εμείς είμαστε οι φυσικοί κληρονόμοι Σου. Είμαστε οι κληρονόμοι Σου, γιατί έχουμε ενωθεί με την ύπαρξη του Θεανθρώπου Υιού Σου, χάρη σε Σένα.
Άγιοι πατέρες και αδελφοί·
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Χαλκίδος, Ιστιαίας & Βορείων Σποράδων κ.κ. Χρυσόστομε και Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Σταγών & Μετεώρων κ.κ. Θεόκλητε·
- ευλογημένοι συμπρεσβύτεροι και διάκονοι και μονάζοντες·
- χριστεπώνυμοι προσκυνητές της Παναγίας μας της Γουμένισσας·
- εντιμότατοι άρχοντες, δημοτικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, και όσοι άλλοι φορείς κοινωφελών υπηρεσιών της Παιονίας και της Περ.Ενότητας Κιλκίς·
- όλοι μαζί με μια καρδιά, με μια ψυχή, με ένα στόμα υμνολογούμε για άλλη μια φορά την ολοτελή μετάσταση προς το Χριστό της Παναγίας Μητέρας Του, της Δέσποινάς μας, της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Γουμένισσας και συνάμα πολυωνύμου.
«Αι γενεαί πάσαι μακαρίζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον. Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι, Παρθένε άχραντε. Παρθενεύει γαρ τόκος, και ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Η μετά τόκον Παρθένος και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου».
Τι απηχείται σ᾽ αυτό το τροπάριο; Τι διαλαλεί αυτός ο ύμνος;
Εκφράζει με λόγους το θάμβος και την έκπληξη και τη χαρά μας για την ανέκφραστη ωραιότητα της Παναγίας. Κι επειδή δεν μπορούμε να την εννοήσουμε την ανθρώπινη και συνάμα θεοδώρητη ομορφιά της, λαλούμε την έκπληξή μας για τον τρόπο που έγινε η Κοσμοσώτειρά μας: νίκησε τα όρια τα φυσικά που εμείς με τον προπάτορα και την προμήτορά μας και με την πανανθρώπινη συλλογικότητα δεν θελήσαμε, δεν κατορθώσαμε και δεν γινόταν να τα ξεπεράσουμε.
Εμείς, σαν γονιδιακή κληρονομιά φθοράς από τους γενάρχες, επειδή δεν θελήσαμε να προσδεχθούμε τον Άκτιστο Θεό, προτιμήσαμε την αξεπέραστη διαρκή θνητότητα της κτιστότητάς μας.
- από τότε ζούμε μια φυσιοκρατική ζωή, ισοπεδώνοντας τις δυνατότητες που μας χάρισε ο Θεός, να γίνουμε θεοί κατά χάρη και γίναμε θνητοί. Αυτό δεν είναι θρησκειακό θεολόγημα. Είναι η αποκαλυμμένη βιβλική γνωμάτευση, την οποία δεν παύουμε μέχρι σήμερα να επιβεβαιώνουμε, ζώντας σαν να μην είναι δώρο του Θεού η ύπαρξη της ζωής μας, αλλά σαν να είμαστε οι ιδιοκτήτες και ιδιοκατασκευαστές της ύπαρξής μας. Και διαπιστώνουμε τα ολέθρια συμπτώματα της πτωτικής αυτής ψευδαίσθησης: αλαζονική φθορά και διαφθορά διανθρώπινη, αλαζονική φθορά του φυσικού περιβάλλοντος, φθορά-φθορά-φθορά!
- και ο Τριαδικός Θεός μας κρατάει στην ύπαρξη, σεβόμενος τις επιλογές μας. Είμεθα θνητοί. Γεννιόμαστε κληρονόμοι της φθοράς. Η φθορά μας κατά βάθος είναι ο επιλεγμένος από μας αιώνιος χωρισμός της κτιστής μας φύσης και ύπαρξης από τον Άκτιστο Δημιουργό μας, τον Τριαδικό Θεό.
Κατά διαστήματα, στην πανανθρώπινη ιστορία, ο Θεός έκανε αποκαλύψεις της Άκτιστης Παρουσίας Του σε ανθρώπους που αποδέχθηκαν τη σχέση Του και τη θεία επικοινωνία μαζί Του, και έζησαν την αίσθηση της μόνης ζωοποιού αφθαρσίας Του. Αυτοί οι άνθρωποι, οι προφήτες και εξάγγελοι της θείας αποκάλυψης φανέρωναν και την ελπίδα στον τοκετό της πανανθρώπινης ιστορίας της φθοράς.
- μέχρι που ήρθε επί γης ο Υιός του Πατρός και σαν άνθρωπος έκανε τέλεια υπακοή, μέχρι και το θάνατο, για να γίνει η Οδός μας, ώστε να ενωθούμε με τον Άκτιστο Θεό, να καταργηθεί ο θάνατος και να λάβουμε το δώρο της αιωνίου και αθανάτου και ακτίστου Ζωής, που είναι ο Ίδιος.
Ενανθρώπησε σαν τέλειος άνθρωπος, προσλαμβάνοντας στο δικό Του θεϊκό Πρόσωπο τη δική μας ανθρώπινη ψυχοσωματική φύση, χωρίς την αμαρτία μας, χωρίς το χωρισμό μας από του Θεού.
Και σ᾽ αυτό το μεγαλειώδες και μοναδικό ιστορικό γεγονός της πανανθρωπότητος και της κτίσης όλης, στάθηκε θεμελιώδης και αναγκαία και απαραίτητη και καθοριστική η συνέργεια και συμμετοχή και μητρότητα της Παναγίας μας! Έγινε Μητέρα της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Στην άσπορη Παρθενική Της γαστέρα ο φυσικός Υιός του Πατρός και Θεός πήρε τέλεια (και) την ανθρώπινη φύση.
Η Παναγία μας νίκησε τα όρια της δικής μας εφθαρμένης φυσιολογικότητας, νίκησε την πανανθρώπινη φθοροτόκο ψυχοσωματική επιλογή. Έγινε τέλεια υπήκοος σε ο,τι ο Τριαδικός Θεός ήθελε προαιώνια να ανταποκριθεί ο δημιουργημένος άνθρωπος. Ο Θεός μας είχε φτιάξει με πρότυπο τη φυσική Του εικόνα, το φυσικό Υιό του Πατρός, για να μπορέσουμε να φθάσουμε εθελούσια να ενωθούμε με τον Υιό που θα ενανθρώπιζε και έτσι να Του μοιάσουμε. Τον αποχωρισθήκαμε, προτιμήσαμε τη θνητότητα και τη φθορά και τη διαφθορά των παθών και την αυτοκαταστροφική εγωϊκότητα. Όμως, δεν μπορέσαμε να καταργήσουμε το σχέδιο του Θεού. Κι αυτό έγινε πραγματικότητα χάρη στην Παναγία!
Νενίκηνται της φύσεως οι όροι!
Είναι να μην απορεί κανείς; Φτιάξαμε πολιτισμούς και πολιτισμούς. Και να προχωρήσουμε πιο πάνω από το μπόϊ της φθοράς δεν κατορθώσαμε. Δεν μπορούσαμε να νικήσουμε της αυτο-επιλεγμένης μας φύσεως τους όρους, τα επιλεγμένα πλαίσια της φθοράς.
Η Παναγία μπόρεσε. Νενίκηνται της φύσεως οι όροι! Και απόδειξη της θεοφανέρωτης βεβαιότητάς μας;
- γέννηση του ενανθρωπισμένου Θεού με Παρθενία της Μητέρας. θάνατος της Μητέρας και συνάμα Ζωή της Μητέρας.- παρθένος προ του Τοκετού, στον Τοκετό και μετά τον Τοκετό. μετά το σωματικό θάνατο ενιαία ολοζώντανη ψυχοσωματικά.
Επιτέλους φάνηκε ο Παράδεισος τελειότερος, στο σκοπό για τον οποίο τον έφτιαξε ο Θεός. Η σωτηρία είναι πραγματοποιημένη. Η Βασιλεία του Θεού δεδομένη. Η αιωνιότητα του Χριστού μεθεκτή.
Και εμείς απομένουμε να χαιρόμαστε την Παναγία, να Την θαυμάζουμε, να Την παρακαλούμε: «Σώσέ μας, γιατί εμείς είμαστε η κληρονομιά Σου, εμείς είμαστε οι φυσικοί κληρονόμοι Σου. Είμαστε οι κληρονόμοι Σου, γιατί έχουμε ενωθεί με την ύπαρξη του Θεανθρώπου Υιού Σου, χάρη σε Σένα.
Είμαστε οι κληρονόμοι Σου, γιατί αυτά που είναι ο Υιός Σου από φυσικού Του, αυτά που έγινες Εσύ κατά χάριν μετοχής γεννώντας τον Υιό Σου, μας τα χάρισε κι εμάς με το Άγιο Πνεύμα να τα λάβουμε και να τα έχουμε και να τα φυλάγουμε και να γινόμαστε συνεχώς αυτά: με τον τρόπο της εκκλησιαστικής μυστηριακής ζωής και συμμετοχής και πίστεως και καθημερινότητος, με το βάπτισμα, με το άγιο μύρο, με τη θεία κοινωνία, με όλους τους τρόπους της διαρκούς επιλογής του Χριστού».
Νενίκηνται της φύσεως οι όροι.
Αυτό πλέον δεν είναι μόνο μυστήριο της Παναγίας μας.
Γίνεται και μυστήριο μετοχής δικό μας. Η πραγματικότητα της Παναγίας γίνεται δυνατότητα μέθεξης δική μας, δώρο σε μας. Όχι η Μητρο-Παρθενία Της, αλλά η αφθορία της αληθινής ζωής της γόνιμης σε κοινωνία Χριστού. Όχι η μετάστασή Της στην αθανασία, αλλά η πρόγευση της αθανάτου ζωής, τα δωρήματα της εσχατολογικής μεθέξεως του ζώντος Θεού.- είμαστε “η νεολαία Της”, όπως τόσο λιτά και ξεκάθαρα διαλαλεί το Δοξαστικό της εορτής.
Θα μπορούσαμε να ειπούμε με μιαν ποιητική, υμνολόγο διατύπωση: “η Παναγία είναι η Μητέρα μας”. Έχουμε ως μέλη της Εκκλησίας μια χαρισματική αληθινή υιο-μητρική σχέση μεταξύ μας, ώστε θα τολμούσαμε να ειπούμε πως είναι προς εμάς και είμαστε προς Εκείνην “κατ᾽ εικόνα και καθ᾽ ομοίωσιν”. Έχουμε το Χριστό μας εν τω μέσω ημών, δικό Της και δικό μας.
Σε τι όμως μας ομοιάζει, ώστε να αποδεικνύεται Μητέρα μας; Ο καθημερινός πραγματισμός μας αναζητεί και για τα μυστήρια του Θεού τεκμήρια!
ψάξτε και θα βρείτε. Αναζητήστε στα χιλιάδες ονόματα με τα οποία αρέσκεται να φερωνυμείται η Παναγία μας. Σαν αληθινή και γνήσια Μητέρα μας, Μητέρα της Εκκλησίας μας, Μητέρα του Χριστού μας, προσδέχεται να είναι και να λέγεται για μας: Γουμένισσα, Ρευματοκρατούσα, Δεομένη, Οδηγήτρια, Ελεούσα, Γιάτρισσα, Γηροκομίτισσα, Φανερωμένη, Γρηγορούσα, Βοήθεια, Ξενιά, Πάντων Χαρά, Ελευθερώτρια, Μεγαλόχαρη, Μεγάλη Παναγιά, Πορταΐτισσα, Αντιφωνήτρια, Εσφαγμένη, Φοβερά Προστασία, Βηματάρισσα, Διασώζουσα, Ζωοδόχος Πηγή, Ελαιοβρύτισσα, Υπέρμαχος Στρατηγός, του Ακαθίστου και Ελευθερώτρια ( απτό δείγμα της παρουσίας της και της σωτήριας επέμβασής της αποτελεί το γεγονός της απελευθερώσεως των δύο στρατιωτικών κατά την ημέρα της εορτής της.
Νενίκηνται της φύσεως οι όροι.
Αυτό πλέον δεν είναι μόνο μυστήριο της Παναγίας μας.
Γίνεται και μυστήριο μετοχής δικό μας. Η πραγματικότητα της Παναγίας γίνεται δυνατότητα μέθεξης δική μας, δώρο σε μας. Όχι η Μητρο-Παρθενία Της, αλλά η αφθορία της αληθινής ζωής της γόνιμης σε κοινωνία Χριστού. Όχι η μετάστασή Της στην αθανασία, αλλά η πρόγευση της αθανάτου ζωής, τα δωρήματα της εσχατολογικής μεθέξεως του ζώντος Θεού.- είμαστε “η νεολαία Της”, όπως τόσο λιτά και ξεκάθαρα διαλαλεί το Δοξαστικό της εορτής.
Θα μπορούσαμε να ειπούμε με μιαν ποιητική, υμνολόγο διατύπωση: “η Παναγία είναι η Μητέρα μας”. Έχουμε ως μέλη της Εκκλησίας μια χαρισματική αληθινή υιο-μητρική σχέση μεταξύ μας, ώστε θα τολμούσαμε να ειπούμε πως είναι προς εμάς και είμαστε προς Εκείνην “κατ᾽ εικόνα και καθ᾽ ομοίωσιν”. Έχουμε το Χριστό μας εν τω μέσω ημών, δικό Της και δικό μας.
Σε τι όμως μας ομοιάζει, ώστε να αποδεικνύεται Μητέρα μας; Ο καθημερινός πραγματισμός μας αναζητεί και για τα μυστήρια του Θεού τεκμήρια!
ψάξτε και θα βρείτε. Αναζητήστε στα χιλιάδες ονόματα με τα οποία αρέσκεται να φερωνυμείται η Παναγία μας. Σαν αληθινή και γνήσια Μητέρα μας, Μητέρα της Εκκλησίας μας, Μητέρα του Χριστού μας, προσδέχεται να είναι και να λέγεται για μας: Γουμένισσα, Ρευματοκρατούσα, Δεομένη, Οδηγήτρια, Ελεούσα, Γιάτρισσα, Γηροκομίτισσα, Φανερωμένη, Γρηγορούσα, Βοήθεια, Ξενιά, Πάντων Χαρά, Ελευθερώτρια, Μεγαλόχαρη, Μεγάλη Παναγιά, Πορταΐτισσα, Αντιφωνήτρια, Εσφαγμένη, Φοβερά Προστασία, Βηματάρισσα, Διασώζουσα, Ζωοδόχος Πηγή, Ελαιοβρύτισσα, Υπέρμαχος Στρατηγός, του Ακαθίστου και Ελευθερώτρια ( απτό δείγμα της παρουσίας της και της σωτήριας επέμβασής της αποτελεί το γεγονός της απελευθερώσεως των δύο στρατιωτικών κατά την ημέρα της εορτής της.
Θα ενθυμούνται οι εκκλησιαζόμενοι ότι στην επέτειο της επανενθρονίσεως της εικόνος της Παναγίας της Γουμένισσας την Κυριακή 3 Μαρτίου, δυό μέρες μετά την σύλληψή τους προσευχηθήκαμε υπέρ της απελευθερώσεώς των και οδηγήσαμε την λιτανεία προς τον “των αιχμαλώτων ελευθερωτήν”, τον άγιο Γεώργιον, στο Μητροπολιτικό Ναό, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: “διατηρώ τις ελπίδες μου για την απελευθέρωσή τους μόνον στην βοήθεια της Παναγίας και του αγίου Γεωργίου”.
Ακόμη και οι τοπωνυμικές και οι θαυματωνυμικές αναρίθμητες φερωνυμίες Της, με κοινωνούμενα τα δωρήματα της δικής Της Μητρικής αγάπης και τα υμνολογήματα της δικής μας υιοπρεπούς επιποθήσεως, τι άλλο δείχνουν, παρά αυτήν τη Μητροπρεπή προσήνεια και σχέση και αμεσότητα και αμοιβαιότητα!- και να ήταν μόνον αυτά;
Η Παναγία μας ως Πλατυτέρα σε κάθε ιερό Βήμα και ως Βρεφοκρατούσα σε κάθε τέμπλο Ναού δείχνει και προβάλλει και μας προσδέχεται στο πρόσωπο του Σωτήρος κοινωνούς της Θεανθρωπότητός Του, δια της Εκκλησίας. “Τα πάντα δι᾽ ημάς”! Η Παναγία μας ως Θεοτόκος είναι το πέρασμά μας στην Οδό προς τον Πατέρα, η φανέρωση της Αλήθειάς μας, η ζωοδόχος πηγή της Ζωής μας.- και εμείς;
Εκείνη μας ομοιάζει τόσο τέλεια ως τέλειο πρότυπο του όλου ανθρώπου. Προσλαμβάνει ασίγαστα και εμπεριέχει τον όλο άνθρωπο προσευχομένη. Αγκαλιάζει όλη την πανανθρωπότητα δεομένη. Και προσφέρεται στον Υιό και Θεό Της, ωσάν δικό Του τέλεια μοναδικό αντίγραφο πιστότητας, με αυτήν τη δική Της τέλεια Μητροπρεπή ομοιότητα. Για να μας ανασώσει, να μας αφυπνίσει, να μας οδηγήσει προς τον Υιό Της και δι᾽ Αυτού προς τον Πατέρα.
Ο Χριστός μας αποκάλυψε ότι «ο Θεός αγάπη εστίν». Ο ίδιος μας φανερώνεται ως η τέλεια και μοναδική φυσική αγάπη στη Θεανθρωπινότητά Του.
Η Παναγιότητά Της είναι ο μόνιμα εγκαινιασμένος και λειτουργούμενος Ναός του Αγίου Πνεύματος, κι εκεί, στην Πανάγια καρδιά Της ασίγαστα μνημονευόμεθα και λαμβάνουμε την ενύπαρξη ως παιδιά Της. Εάν το θελήσουμε, δια της Εκκλησίας.- και εμείς; Σε τι Της ομοιάζουμε, ώστε να Την προσφωνούμε “Μητέρα μας”;
Είναι ένα βασανιστικό αφυπνιστικό ερώτημα ταυτοποίησης ουσιώδους.- και όμως! Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δύσκολο να βρούμε επιτέλους την ταυτότητά μας σε σχέση με την Παναγία μας. ΠΑΝΑΓΙΑ θα ειπεί τελειότητα ταπείνωσης και τελειότητα αγάπης. Δεν στέκεται απέναντί μας ωσάν ανωτέρα, κι ας είναι«ταμιούχος και χώρος (θείων) χαρίτων· όχι (όμως) για να τις κρατήσει κοντά Της, αλλά για να γεμίσει τα σύμπαντα με (θεία) χάρη. Ωσάν ταμίας των ακένωτων (θεϊκών) θησαυρών, επιτροπεύει για τη διανομή τους στην κτίση· για ποιό λόγο άλλωστε να κρατήσει ασφαλισμένο το (θεϊκό) πλούτο, αφού δεν μειώνεται;» (βλ. αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ομιλία 37η, “εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της πανυπεράγνου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας”, 19).
Αυτή που ξεπέρασε τα επουράνια, με το να γίνει Μητέρα στην ενανθρώπηση του Ακτίστου…· Αυτή που ξεπέρασε όλη τη δημιουργία…· θέλει να είναι η Μητέρα μας κατά χάριν. Είναι το Μητροπρεπές “άπαν” μας. Μας ανεβάζει στο δικό Της “άπαν” ως ενεικονίσματα του Υιού Της. Εκεί μας θέλει. Παιδιά Της. Αδελφούς του Υιού Της. Παιδιά του Πατρός δια του Υιού Της.
Ας αποτολμήσουμε να σταθούμε από τώρα και στον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας ως παιδιά Της.
Σας το εύχομαι ολοκάρδια!
Ικέτης των λειτουργικών δεήσεων των αγίων Αρχιερέων υπέρ απάντων ημών,- ευγνώμων προς αυτούς για τη σημερινή ευγενική τους και ευλογημένη συμμετοχή·
Ευγνώμων και ευχέτης για την ευλαβική φιλοτιμία όλων των εντιμοτάτων αρχόντων και εξουσιών, αλλά και των απλουστέρων, όλων των συνεργών και κοπιώντων και των ηδυμόλπως ψαλλόντων·- εν ευχαριστίαις για τη διεύθυνση και τα στελέχη του Ρ/Σ της Εκκλησίας·- αποδέκτης των λειτουργικών σας προσευχών υπέρ αλλήλων και των προεστώτων Ιεραρχών και της ελαχιστότητός μου
Ακόμη και οι τοπωνυμικές και οι θαυματωνυμικές αναρίθμητες φερωνυμίες Της, με κοινωνούμενα τα δωρήματα της δικής Της Μητρικής αγάπης και τα υμνολογήματα της δικής μας υιοπρεπούς επιποθήσεως, τι άλλο δείχνουν, παρά αυτήν τη Μητροπρεπή προσήνεια και σχέση και αμεσότητα και αμοιβαιότητα!- και να ήταν μόνον αυτά;
Η Παναγία μας ως Πλατυτέρα σε κάθε ιερό Βήμα και ως Βρεφοκρατούσα σε κάθε τέμπλο Ναού δείχνει και προβάλλει και μας προσδέχεται στο πρόσωπο του Σωτήρος κοινωνούς της Θεανθρωπότητός Του, δια της Εκκλησίας. “Τα πάντα δι᾽ ημάς”! Η Παναγία μας ως Θεοτόκος είναι το πέρασμά μας στην Οδό προς τον Πατέρα, η φανέρωση της Αλήθειάς μας, η ζωοδόχος πηγή της Ζωής μας.- και εμείς;
Εκείνη μας ομοιάζει τόσο τέλεια ως τέλειο πρότυπο του όλου ανθρώπου. Προσλαμβάνει ασίγαστα και εμπεριέχει τον όλο άνθρωπο προσευχομένη. Αγκαλιάζει όλη την πανανθρωπότητα δεομένη. Και προσφέρεται στον Υιό και Θεό Της, ωσάν δικό Του τέλεια μοναδικό αντίγραφο πιστότητας, με αυτήν τη δική Της τέλεια Μητροπρεπή ομοιότητα. Για να μας ανασώσει, να μας αφυπνίσει, να μας οδηγήσει προς τον Υιό Της και δι᾽ Αυτού προς τον Πατέρα.
Ο Χριστός μας αποκάλυψε ότι «ο Θεός αγάπη εστίν». Ο ίδιος μας φανερώνεται ως η τέλεια και μοναδική φυσική αγάπη στη Θεανθρωπινότητά Του.
Η Παναγιότητά Της είναι ο μόνιμα εγκαινιασμένος και λειτουργούμενος Ναός του Αγίου Πνεύματος, κι εκεί, στην Πανάγια καρδιά Της ασίγαστα μνημονευόμεθα και λαμβάνουμε την ενύπαρξη ως παιδιά Της. Εάν το θελήσουμε, δια της Εκκλησίας.- και εμείς; Σε τι Της ομοιάζουμε, ώστε να Την προσφωνούμε “Μητέρα μας”;
Είναι ένα βασανιστικό αφυπνιστικό ερώτημα ταυτοποίησης ουσιώδους.- και όμως! Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δύσκολο να βρούμε επιτέλους την ταυτότητά μας σε σχέση με την Παναγία μας. ΠΑΝΑΓΙΑ θα ειπεί τελειότητα ταπείνωσης και τελειότητα αγάπης. Δεν στέκεται απέναντί μας ωσάν ανωτέρα, κι ας είναι«ταμιούχος και χώρος (θείων) χαρίτων· όχι (όμως) για να τις κρατήσει κοντά Της, αλλά για να γεμίσει τα σύμπαντα με (θεία) χάρη. Ωσάν ταμίας των ακένωτων (θεϊκών) θησαυρών, επιτροπεύει για τη διανομή τους στην κτίση· για ποιό λόγο άλλωστε να κρατήσει ασφαλισμένο το (θεϊκό) πλούτο, αφού δεν μειώνεται;» (βλ. αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ομιλία 37η, “εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της πανυπεράγνου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας”, 19).
Αυτή που ξεπέρασε τα επουράνια, με το να γίνει Μητέρα στην ενανθρώπηση του Ακτίστου…· Αυτή που ξεπέρασε όλη τη δημιουργία…· θέλει να είναι η Μητέρα μας κατά χάριν. Είναι το Μητροπρεπές “άπαν” μας. Μας ανεβάζει στο δικό Της “άπαν” ως ενεικονίσματα του Υιού Της. Εκεί μας θέλει. Παιδιά Της. Αδελφούς του Υιού Της. Παιδιά του Πατρός δια του Υιού Της.
Ας αποτολμήσουμε να σταθούμε από τώρα και στον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας ως παιδιά Της.
Σας το εύχομαι ολοκάρδια!
Ικέτης των λειτουργικών δεήσεων των αγίων Αρχιερέων υπέρ απάντων ημών,- ευγνώμων προς αυτούς για τη σημερινή ευγενική τους και ευλογημένη συμμετοχή·
Ευγνώμων και ευχέτης για την ευλαβική φιλοτιμία όλων των εντιμοτάτων αρχόντων και εξουσιών, αλλά και των απλουστέρων, όλων των συνεργών και κοπιώντων και των ηδυμόλπως ψαλλόντων·- εν ευχαριστίαις για τη διεύθυνση και τα στελέχη του Ρ/Σ της Εκκλησίας·- αποδέκτης των λειτουργικών σας προσευχών υπέρ αλλήλων και των προεστώτων Ιεραρχών και της ελαχιστότητός μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.