Η μονοήμερη εκδρομούλα προγραμματίζεται από καιρό. Μπορεί και δυο βδομάδες πριν. Οι προορισμοί προτείνονται από τα παιδιά πρωτίστως και δευτερευόντως από μας. Ο δικές τους επιθυμίες καμία σχέση με τις δικές μας. Τα παιδιά θέλουν φασαρία, κόσμο, παιχνίδια.
Εμείς από την άλλη θέλουμε κάπου ήσυχα. Να αδειάσει το μυαλό μας από τη ρουτίνα και να γεμίσει από φυσικές ομορφιές. Πράσινο, τρεχούμενα νερά, καθαρό αέρα. Τι υπερισχύει τελικά; Σωστά μαντέψατε! Η επιθυμία των παιδιών! Από βραδύς έχουμε ετοιμάσει την τσάντα τους. Μια απλή μικρή τσαντούλα που θυμίζει πολύ το βαλιτσάκι του Σπορτ Μπίλυ.
Καλά…μην αποκαλύπτετε έτσι αγόγγυστα την ηλικία σας! Κάποιοι σίγουρα είστε πολύ μικροί για να θυμόσαστε την παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων. Να σας τη θυμίσω. Είναι αυτή..που είχε έναν ήρωα… τον Σπορτ Μπίλυ… που είχε ένα μαγικό βαλιτσάκι που περιείχε μέσα τα πάντα. Από σκηνή για κάμπινγκ μέχρι αεροπλάνο. Έτσι και μείς στην τσάντα μας βάλαμε μέσα τα απολύτως απαραίτητα. Δηλαδή μισή ντουλάπα ρούχα, παπούτσια, ξηρά τροφή για μια βδομάδα.
Βιβλία τσέπης, περιοδικά, βιβλιάρια υγείας, φακούς και δυο κουβέρτες σε περίπτωση που έχουμε αβαρία με το αμάξι μέχρι να έρθει να μας μαζέψει η οδική βοήθεια. Ένα αντιπυρετικό σιρόπι… αχρείαστο να ‘ναι, μια αντισταμινική αλοιφή για αλλεργικές αντιδράσεις σε τσιμπήματα και ένα αντιβιοτικό ευρέος φάσματος για κάθε ενδεχόμενο.
Αφού έχει μετακομίσει το σπίτι στο αυτοκίνητο είμαστε έτοιμοι! Από το πρώτο δεκάλεπτο αρχίζουν οι σακουλίτσες να ανοιγοκλείνουν. Οι χυμοί να τρέχουν στις μπλούζες τους να τους πέφτουν τα πατατάκια στα καθίσματα. Να μαλώνουν για τη μουσική. Ο μικρός να φωνάζει με όλη του τη δύναμη…Τρέξε, τρέξε οδηγέ για να τους περάσουμε! Ο μεγάλος να ζαλίζεται, να ζητάει να σταματήσουμε.
Να κάνουμε μια στάση να πάρουμε αέρα, δεύτερη για τουαλέτα, τρίτη…έτσι για το καλό! Και φυσικά να χει κολλήσει η βελόνα στο γνωστό …άντε…φτάσαμε; Πόση ώρα θέλουμε ακόμη; Βαρέθηκα! Μετά από δυο παυσίπονα για τον πονοκέφαλο και ένα αυτοκίνητο για βιολογικό καθαρισμό, φτάνουμε στον πολυπόθητο προορισμό.
Με το που πατάνε το πόδι τους σε στέρεο έδαφος τρέχουν ξαμολημένα και ελεύθερα από δω και από κει. Τρέχουμε και μείς λαχανιασμένοι να τα προφτάσουμε μη χαθούν στον κόσμο. Τα χέρια τους πιάνουν τα πάντα για να μην αφήσουν τίποτα παραπονεμένο. Ανεβαίνουν σε όσα περισσότερα παιχνίδια προλαβαίνουν και τρώνε όσο γλυκά χρειάζεται για να γίνουν κολλητοί με τον οδοντίατρο. Ακούμε τα γέλια τους, τον ενθουσιασμό τους. Στο τέλος εξουθενωμένα και χορτάτα αυτά, εξουθενωμένοι και άφραγκοι εμείς, παίρνουμε το βαρύ δρόμο του γυρισμού.
Στην τρίτη στάση…σε πόση ώρα φτάνουμε σπίτι; Άντε …νυστάζω! Και μήπως θα περνούσαμε καλύτερα στο βουνό; Να πάμε αύριο; Ε ; Φανταστικοί γονείς;
Στην τρίτη στάση…σε πόση ώρα φτάνουμε σπίτι; Άντε …νυστάζω! Και μήπως θα περνούσαμε καλύτερα στο βουνό; Να πάμε αύριο; Ε ; Φανταστικοί γονείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.