"Εθνικό Σύστημα Υγείας των αναγκών ή των συμφερόντων"

Γράφει ο Δημήτρης Αγαθόπουλος

Πρόεδρος Φαρμακευτικού Συλλόγου Κιλκίς

Τα τρία τελευταία χρόνια ήταν αρκετά για να γίνει κατανοητό ότι όλες οι λεγόμενες μνημονιακές μεταρρυθμίσεις έπληξαν όλα τα μικρομεσαία στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας, χωρίς εξαιρέσεις. Πρώτα θύματα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ακολουθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως επίσης οι δημόσιες επενδύσεις, η εξαθλίωση των ΟΤΑ, η δραστική μείωση δαπανών στο πιο ευαίσθητο σημείο της Ελληνικής Κοινωνίας την παιδεία και τέλος η αποσάθρωση του ΕΣΥ σε όφελος των μεγαλοκλινικαρχών και των πολυεθνικών του φαρμάκου.

Η υποσχεσεολογία όλων των εκπροσώπων των μνημονιακών κυβερνήσεων αυτό το χρονικό διάστημα, σε σύγκριση με τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών ότι επιδιωκόμενοι στόχοι είναι η συγκέντρωση των κεφαλαίων σε ελάχιστα χέρια, αφού οι τοκογλύφοι διεθνείς οργανισμοί και οι τράπεζες αφαιμάξουν όχι μόνο ό,τι ρευστό απέμεινε στις τσέπες των συμπολιτών μας αλλά και την ανεκτίμητη εθνική περιουσία σε λιμάνια , αεροδρόμια, παραλίες, νησάκια, υφαλοκρηπίδες και πάει λέγοντας.

Όλα αυτά δεν εκπλήσσουν κανέναν σώφρων σκεπτόμενο έλληνα, αν αναλογιστεί κανείς ότι στην νεότερη ιστορία του Ελληνικού έθνους, πόσες φορές παίχτηκε το ίδιο έργο, με την πολιτική ηγεσία του τόπου να είναι υπόδουλη απέναντι στις επιταγές των μεγάλων δυνάμεων, εξυπηρετώντας όχι μόνο αυτούς αλλά και την εγχώρια ολιγαρχία. Ο ραγιαδισμός καλά κρατεί και κατά την δική τους άποψη οι πατερούληδες είναι πάντα αναγκαίοι για τα συμφέροντα του έθνους.

Πέρα όμως από όλες αυτές τις γενικές διαπιστώσεις θα ήθελα να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς της Ελληνικής κοινωνίας που είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Στην χώρα μας υπήρχε ένα σύστημα υγείας το οποίο επέτρεπε την κάθε είδους διαπλοκή σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του, ήταν σπάταλο, χωρίς κανόνες εξορθολογισμού των δαπανών του, χωρίς έλεγχο της συνταγογράφισης διαγνωστικών συνταγών και φαρμάκων, χωρίς πρωτόκολλα ασθενειών, χωρίς ελεγκτικούς μηχανισμούς των νοσοκομειακών δαπανών, χωρίς ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου της συνταγογράφισης, υπερτιμολογημένα νοσοκομειακά υλικά και φάρμακα, και πολλά άλλα η απαρίθμηση των οποίων δεν χωράει σε τούτο το άρθρο. Είναι φανερό ότι το εύκολο χρήμα δανεισμού της χώρας μας, όπως σε άλλες περιπτώσεις, εξυπηρετούσε και το σύστημα υγείας, το οποίο μπήκε στο μάτι του κυκλώνα με την εφαρμογή των μνημονίων με δημοσιονομικά και μόνο κριτήρια για δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών.

Μετά από τρία χρόνια διαπιστώνουμε ότι σταδιακά οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν πάνω από 50% και θα περίμενε κανείς ότι αυτή η μείωση θα μεταφραζόταν και σε αντίστοιχη οικονομική ελάφρυνση των ασφαλισμένων στις δαπάνες τους για θέματα υγείας ή στην καλύτερη των περιπτώσεων σε βελτιωμένες υπηρεσίες. . Μόνο αυτό δεν συνέβη όμως. Οι συμμετοχές των ασφαλισμένων, για την προμήθεια των φαρμάκων τους αυξήθηκαν υπερβολικά και θεσμοθετήθηκαν νέα χαράτσια για την πρόσβασή τους σε υπηρεσίες παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε δημόσια ιδρύματα. Την ίδια στιγμή υποβαθμίζοντας την δυναμικότητα και την επάρκεια σε ιατρικό προσωπικό των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, αναγκάζει τους ασφαλισμένους να καταφύγουν σε ιδιωτικές κλινικές με ότι αυτό συνεπάγεται από άποψη δαπανών. Η λίστα των φαρμάκων που δεν χορηγούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία όλο και μεγαλώνει και παράλληλα σχεδιάζεται η μεταφορά τους σε καταστήματα έξω από τον φυσικό τους χώρο που είναι τα φαρμακεία, με αυξημένη τιμή λόγω απελευθέρωσής της, για να καλύψουν τις απώλειες κερδών της βιομηχανίας σε βάρος της τσέπης των καταναλωτών.

Και ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων παραμένουν σταθερές η δυνατότητα πρόσβασής τους σε ιατρικές πράξεις και φάρμακα συνεχώς δυσχεραίνεται. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούν να ανταποκριθούν, μετά το PSI και την δυσπραγία των ασφαλισμένων να ανταποκριθούν στις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις, αφού οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη, αφήνοντας στο δρόμο εκατομμύρια συμπολιτών μας.

Έτσι λοιπόν περάσαμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από ένα σύστημα που εξυπηρετούσε κοινωνικές ανάγκες, με όλα τα διοικητικά, δημοσιονομικά και οργανωτικά του ελαττώματα, σε ένα σύστημα υγείας αποδυναμωμένο, με υποβαθμισμένες δομές και υπηρεσίες, δημοσιονομικά ατελέσφορο, για να εξυπηρετηθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, αντικοινωνικό και απάνθρωπο για εκατομμύρια άνεργους συμπολίτες μας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Περάσαμε σε ένα σύστημα υγείας που οι πάροχοι υγείας βρίσκονται υπό καθεστώς εκβιασμών και τρομοκράτησης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους φαρμακοποιούς, υπό την απειλή της χρεωκοπίας, της υπαλληλοποίησής τους σε σχεδιαζόμενες αλυσίδες και την μεταφορά μεγάλου μέρους της ύλης των φαρμακείων στα super market. Ο κατάλογος είναι μακρύς για να απαριθμήσουμε τις επιπτώσεις στο χώρο της υγείας από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Οι τελευταίες κυνικές ομολογίες των εκπροσώπων του ΔΝΤ, του Υπουργού Υγείας και του νέου Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της κυβέρνησης, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Στην διαπίστωση ότι με τα νέα μέτρα για τα φαρμακεία τα μισά θα αναγκαστούν να κλείσουν, η απάντηση του ΔΝΤ ήταν ΜΑΚΑΡΙ και οι απαντήσεις των δύο κυβερνητικών εκπροσώπων ήταν ότι όπως κλείνουν οι άλλες επιχειρήσεις θα υπάρξουν και οι παράπλευρες απώλειες και στα φαρμακεία.

Για όσους δύνανται να «διαβάζουν» πίσω από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες των υπουργών ο στόχος είναι να περάσουν οι δαπάνες υγείας από τα κρατικά και ασφαλιστικά ταμεία, στις τσέπες των ασθενών. Ωθούν τους ασφαλισμένους να περάσουν στην ιδιωτική ασφάλιση και στις ιδιωτικές κλινικές (όσοι μπορούν ακόμη), να πληρώνουν μεγάλο αριθμό φαρμακευτικών ειδών και διαγνωστικών εξετάσεων εξ’ ολοκλήρου ή με αυξημένη συμμετοχή, να κλείσει μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο χώρο της υγείας, προς τέρψιν και αγαλλίαση των μεγαλοκλινικαρχών, των πολυεθνικών του φαρμάκου και των super market.

Εκ του αποτελέσματος πλέον αποδεικνύεται ότι περάσαμε σε ένα σύστημα υγείας που δεν έχει πρόθεση να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες των ασφαλισμένων αλλά τα μεγαλοσυμφέροντα ξένων και ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Οι όποιες μικροβελτιώσεις επιχειρούνται δεν αλλάζουν τον στόχο των πολιτικών και δημοσιονομικών αποφάσεων που παίρνονται που δεν είναι άλλος παρά η υγεία να περάσει σε χέρια ιδιωτικών συμφερόντων κατά τα πρότυπα των αμερικανικών και αγγλοσαξονικών μοντέλων. Δηλ. αν έχεις την οικονομική δυνατότητα επιβιώνεις διαφορετικά. Στον καιάδα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Υ.Γ

Το άρθρο γράφτηκε πριν την τελευταία υπουργική απόφαση του Υπουργού Υγείας στις 18-7-14, σύμφωνα με την οποία ο συνταγογράφων γιατρός θα υποχρεούται, πέρα από την δραστική ουσία του φαρμάκου, να υποδεικνύει και το φθηνότερο γενόσημο φάρμακο, επιλογή που θα είναι υποχρεωτική για τον φαρμακοποιό αλλά και για τον ασθενή. Στην περίπτωση δε που ο γιατρός δεν υποδείξει συγκεκριμένο φάρμακο παρά μόνο την δραστική ουσία του φαρμάκου, τότε ο φαρμακοποιός είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει τον ασφαλισμένο πόσο θα του κοστίσει επιλέγοντας το φθηνότερο γενόσημο και πόσο το πρωτότυπο, πληρώνοντας φυσικά όλη την διαφορά της τιμής σε περίπτωση που επιλέξει το πρωτότυπο. Θα νόμιζε κανείς ότι η υπόθεση θα τελείωνε εκεί. Τα φωτεινά μυαλά των κυβερνώντων όμως πάνε ακόμη παρά πέρα στο ξεφτίλισμα της αξιοπρέπειας του ασθενή και των λειτουργών υγείας. Η υπουργική απόφαση καθορίζει ότι εάν ο φαρμακοποιός δεν πείσει πολλούς να αντικαταστήσουν το πρωτότυπο φάρμακο που παίρνανε, με δική τους επιλογή, με το φθηνότερο γενόσημο, τότε σε κάθε μηνιαία δαπάνη θα υπόκειται σε περικοπή της αποζημίωσής του ως τιμωρία.

Παιδαριώδεις και απαράδεκτες ρυθμίσεις που εξυπηρετούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και συμφέροντα συγκεκριμένων πολυεθνικών του φαρμάκου, βάσει των μνημονιακών τους συμβάσεων.

Η στοχοποίηση του Ελληνικού φαρμακείου πλέον είναι ξεκάθαρη. Όσοι πίστεψαν ότι η οικονομική ασφυξία του φαρμακείου θα λειτουργούσε υπέρ τους, διαψεύστηκαν οικτρά. Χίλια τριακόσια φάρμακα δεν συνταγογραφούνται και ήδη έχουμε τις πρώτες αυξήσεις λόγω αύξησης της τιμής των, η μείωση των τιμών των φαρμάκων δεν οδήγησε σε αντίστοιχη μείωση της συμμετοχής των ασθενών αλλά στην υπερβολική αύξησή της, η υποχρεωτική επιλογή γενοσήμων δεν θα έχει τα επιθυμητά θεραπευτικά αποτελέσματα, η αντικατάσταση του φαρμακοποιού όπως τον γνωρίσαμε με υπαλλήλους πολυεθνικών αλυσίδων ή αντίστοιχα τωνsuper market θα υποβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες και θα αυξήσει περαιτέρω τις φαρμακευτικές δαπάνες των ασφαλισμένων, χιλιάδες φαρμακεία της γειτονιάς και της περιφέρειας θα εξαφανιστούν και μαζί τους ο φαρμακοποιός της γειτονιάς ή του χωριού.

Ο πολίτης οφείλει να γνωρίζει για ότι συμβαίνει γύρω του και τον αφορά και οφείλει να πάρει θέση και να συμπαρασταθεί στον φαρμακοποιό του που του παρέχει ανέξοδα τις υπηρεσίες του, που του παρέχει ανέξοδα τις συμβουλές του, που διανυκτερεύει χωρίς κανένα όφελος, που του δανείζει τα φάρμακά του όταν του λείπουν, που αντικαταστά τον γιατρό και την νοσοκόμα στα χωριά, και πολλά άλλα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ – ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥ - ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΚΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ…. ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.