''Πολιτικό πρόσωπο της χρονιάς ο Βαγγέλης Βενιζέλος''

Του Στέφανου Παραστατίδη
Μάχη στήθος με στήθος έδωσαν οι Βαγγέλης Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς για τη βράβευση του ''προσώπου της χρονιάς''. Ο Σαμαράς των Ζαππείων, του αντιμνημονίου και της αντιευρωπαϊκής αντιπολιτευτικής στάσης, έκανε το μνημόνιο τατουάζ στο στήθος, μόλις αυτό συνδυάστηκε με την πρωθυπουργία της χώρας.
Αφού ο ίδιος οδήγησε τη χώρα σε 2 αχρείαστες εκλογικές αναμετρήσεις, τις οποίες πληρώσαμε με περισσότερα από 5 δις και τρίμηνη κυβερνητική αδράνεια σε όλα τα επίπεδα, δημιούργησε μία κυβέρνηση η οποία παίρνει πίσω μία μία τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να αποκτήσει τις δομές ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.

Με αλλαγές στο νόμο της παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ψηφισμένο λίγους μήνες πριν από τα 4/5 της βουλής, απειλές για το νόμο Ραγκούση επί του μεταναστευτικού, κομματικές προσλήψεις με τον άτυπο κανόνα του 4-2-1 σε αντιστοιχία με τους κυβερνητικούς εταίρους, και τοποθετήσεις όπως αυτή του συμπατριώτη του ως επικεφαλής του ΣΔΟΕ, ο Σαμαράς σμπαριάλασε κάθε έννοια αξιοκρατίας και επέστρεψε την Ελλάδα στην ένδοξη και πρόσφατη εποχή του πελατειασμού.

Αφού, λοιπόν, ο Σαμαράς βραβεύθηκε από γερμανικό μέσο ενημέρωσης για την αποφασιστικότητά του να περικόψει ακόμη και κύτταρα από τον ομφάλιο λώρο των νεογνών, διεκδίκησε με αξιώσεις και το αγαλματάκι της καρδιάς μου. Δυστυχώς για αυτόν, ο αντίπαλός του Ευάγγελος Βενιζέλος αποδείχθηκε ανώτερος των προσδοκιών και κέρδισε επάξια τον τίτλο του πολιτικού προσώπου της χρονιάς.

Διότι η συνέπεια και συνέχεια της 5ετούς προσπάθειας του Βενιζέλου να ρίξει τον ΓΑΠ και να αναλάβει την προεδρία του κόμματός του, ακόμη και αν αυτό έφτασε στο 5%, απαιτεί υπομονή, αποφασιστικότητα, σχέδιο και διορατικότητα. Σίγουρα, η επιλογή του αυτή να εκβιάσει τον ΓΑΠ τον Ιούνιο του 2011 με πτώση της κυβέρνησης ή σκυτάλη, καθώς και η δημοψηφισματική του κωλοτούμπα το φθινόπωρο του 2011 αποτελούν σημεία αναφοράς τα οποία δείχνουν την οξυδέρκειά του. Βέβαια, το αποτέλεσμα της πολιτικής του ενόρασης ήταν, το 2012, να γίνει ένας καλοταϊσμένος κομπάρσος της κυβέρνησης Σαμαρά, κάτι που σίγουρα αποτελεί επίτευγμα που λίγοι μπορούν να επιτύχουν διαχρονικά.

Στην εσωκομματική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ για την προεδρία του κόμματος, ο Βενιζέλος μάζεψε τα 2/3 των υπογραφών των μελών του εθνικού συμβουλίου, μη αφήνοντας χώρο για δεύτερη υποψηφιότητα κα&io ta; πήρε τα ηνία του ΠΑΣΟΚ με ''δημοκρατική'' διαδικασία από την ελαφρώς πολλαπλασιασμένη βάση του κόμματος.

Το 2012, ο Βενιζέλος ''καθάρισε'' με συνοπτικές διαδικασίες έναν προς έναν όλους τους λεγόμενους ''κηπουρούς'' του ΠΑΣΟΚ και επένδυσε σε αξιολογότατα στελέχη για την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, όπως η Φώφη Γεννηματά, ο Σαλαγιάννης, καθώς και σε νέα ταλέντα όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος!

Τελευταίο του επίτευγμα, το οποίο του έδωσε και το νικηφόρο προβάδισμα έναντι του Σαμαρά, η μεταφορά όλων των ευθυνών για τη λίστα Λαγκάρντ στον Παπακωνσταντίνου. Ο Βενιζέλος είναι ο άνθρωπος; που μας έπεισε ότι ζούμε στη χώρα την οποία η πιθανή αλλοίωση συνιστά ποινικό αδίκημα και ντε φάκτο υπεξαίρεση εξαγνισμό.

Το 2012 ήταν η χρονιά στην οποία θριάμβευσε το σάπιο πολιτικό σύστημα και παράλληλα γιγαντώθηκαν οι δυνάμεις του λαϊκισμού (Τσίπρας-Καμμένος) και του άρρωστου εθνικισμού (Μιχαλολιάκος). Δε μπορώ μα γνωρίζω ποιο εκ των δύο συνιστά μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα.

Αυτό που, προσωπικά, εύχομαι για το 2013, είναι μία κεντροαριστερά με όραμα την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τη δικαιοσύνη, τον προοδευτισμό. Με όραμα το αυτονόητο. Και θα προσπαθήσω για αυτό με όλες μου τις δυνάμεις, από τη θέση του απλού πολίτη.