ERRARE HUMANUM EST

Γράφει ο κ. Ηλίας Βεζδρεβάνης                                                                                  Το έχομε διακηρύξει πολλές φορές – και πρόσφατα – ότι αποτελεί Ηράκλειον άθλον η έκδοση και η κυκλοφορία ενός εντύπου στην Ελληνική Περιφέρεια.
Ο Εκδότης της Περιφερειακής εφημερίδας δεν είναι ο «κεφαλαιούχος», που επενδύει τα χρήματά του αποβλέποντας σε κέρδη ή σε απόκτηση πολιτικής δύναμης. Είναι ο αθεράπευτα ρομαντικός που αισθάνεται χρέος να υπηρετήσει τον Τόπο του και τους Συμπατριώτες του με μόνο «όπλο» του την αγάπη γι’ αυτούς και το μεράκι!


Υπήρξαν -κατά καιρούς – Περιφερειακοί Εκδότες, που, όταν , εκυκλοφόρησαν το έντυπο τους διέθεταν κάποια πατρικά αγροκτήματα και τα οποία έχασαν στην Εκδοτική πορεία για: Χαρτί, Τυπογραφικά, Τηλέφωνα, Ενοίκια, υπαλλήλους, τοκοχρεολύσια Δανείων κλπ, κλπ.
Και παρά ταύτα συνέχισαν και συνεχίζουν να στέκονται όρθιοι στο μετερίζι του χρέους και του καθήκοντος.
Χωρίς την Περιφερειακή Εφημερίδα η Ελληνική Περιφέρεια θα γινόταν γνωστή στο «Κέντρο» ΜΟΝΟ από κάποιο καταστρεπτικό φυσικό φαινόμενο ή από κάποιο έγκλημα. Τα «Κεντρικά» Μ.Μ.Ε., τόσον του εντύπου, όσον και του Ηλεκτρονικού Τύπου σ’ αυτές τις περιπτώσεις απασχολούνται με την Ελληνική Περιφέρεια …και φυσικά δεν απασχολούνται με τα προβλήματα αυτής.
Ο Περιφερειακός Εκδότης – Ιδιοκτήτης – Διευθυντής ( όλες οι ιδιοκτήτες μαζί σ’ ένα μαχητή!) ομοιάζει με την μέλισσα, που περιπλανείται από λουλούδι σε λουλούδι και συγκεντρώνει το νέκταρ για να το μεταφέρει στην Κυψέλη, αφουγκράζοντας τον επαγγελματία στο μικρομάγαζο, τον αγρότη στο χωράφι, τον τσοπάνη στην καλύβα και στην βάρκα τον ψαρά, χωρίς να είμεθα βάκηλοι .. καμιάς Κυβέλης!
Ο Ιεραπόστολος αυτός, επισκέπτεται την Περιφέρεια του, επικοινωνεί, με τους Συμπατριώτες του, παρακολουθεί το ανάλγητο Κράτος και δίνει την μάχη μέσα από τις στήλες της Εφημερίδας του με αξιοπρέπεια. Στέκεται μπροστά στην εκάστοτε Εξουσία με σθένος και παρρησία και καλεί τους κρατούντες να λύσουν τα προβαλλόμενα προβλήματα της Τοπικής του Πατρίδας πάντοτε αδείμαντος αδείλιαστος και αδέκαστος χωρίς καμμία αδεναλγία!
Ο ίδιος άνθρωπος – βασικά – θα συγγράψει το Κύριο Άρθρο, θα συντάξει τα Σχόλια, θα απασχοληθεί με το Χρονογράφημα, θα συγκεντρώσει, θα διασταυρώσει και θα αξιολογήσει τις Ειδήσεις.
Αυτός ο ήρωας του Τύπου θα κατηγοριοποιήσει την ύλη και με δική του ευθύνη, για ΟΛΑ θα δοθεί η εντολή: «Τυποθήτω».
Αυτός ο Εκδότης – Ιδιοκτήτης – Διευθυντής του Περιφερειακού Εντύπου μαζί με την Οικογένεια του και κάποιους φιλότιμους γείτονες θα «διπλώσει» την Εφημερίδα, θα επικολλήσει τις Διευθύνσεις των Συνδρομητών, που από πριν έχει τυπώσει, θα μεταφέρει τα δέματα των εφημερίδων στο Ταχυδρομείο και φυσικά – έστω και με δανεικά – θα καταβάλει τα Ταχυδρομικά Τέλη.
Έχει καμιά ομοιότητα ο Περιφερειακός Εκδότης – Ιδιοκτήτης – Διευθυντής με τον Κεντρικό Εκδότη – Ιδιοκτήτη - Διευθυντή, που σπανίως είναι το ίδιο πρόσωπο;
Παρά ταύτα ο «Επαρχιώτης» Δημοσιογράφος κράτησε και κρατάει ψηλά την Σημαία της Έκδοσης για ολόκληρες Δεκαετίες. Προσωπικά, με την οικογένειά μου κρατήσαμε ΖΩΝΤΑΝΗ την εβδομαδιαία Εφημερίδα «Εθνικά Νέα» επί 38 ολόκληρα χρόνια κάτω από αντίξοες συνθήκες, όπως όλοι οι Συνάδελφοι ανά την Περιφερειακή Ελλάδα. Για αυτό είμεθα βαθύριζοι στην συνείδηση του Λαού!
Σ’ αυτόν τον Τιτάνιο αγώνα του Περιφερειακού Τύπου η Ελληνική Πολιτεία – η εκάστοτε Κυβέρνηση – έδειχνε με περισσή αδολεσχία την «συμπάθεια» της και …έμενε σ’ αυτήν. Πολλές φορές υπήρξαν Κυβερνήσεις ιδιαίτερα αριδάκρυες για τον … «χειμαζόμενο» Επαρχιακό Τύπο.. Ποτέ δεν μετέτρεψαν την «συμπάθεια» σε στοργή, συμπαράσταση, ουσιαστική Βοήθεια, ενώ υπήρξαν πάντοτε γαλαντόμες προς τα Μ.Μ.Ε. του «Κέντρου.
Τα εκάστοτε διδόμενα «ψιχία, που έπεφταν από τα «τραπέζια» των «Κεντρικών» Μ.Μ.Ε. και εδίδοντο ως … ελεημοσύνη, περιεκόπτοντο αν ο ανυπότακτος και υπερήφανος Επαρχιώτης Δημοσιογράφος, υπηρετώντας τα συμφέροντα του Τόπου του, τα «έριχνε» στου Κρατούντες. Ο Νόμος, που προέβλεπε – και ισχύει ακόμη – ότι η Κρατική Διαφήμιση δίδεται κατά ποσοστού 30% στον Περιφερειακό Τύπο ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Υπήρχαν κάποια «Προνόμια» στον Περιφερειακό Τύπο, δηλαδή: α) Υπήρχε ένα μειωμένο Τιμολόγιο για την Ταχυδρομική Αποστολή των εφημερίδων και β) απελάμβαναν οι Περιφερειακές Εφημερίδες της ατέλειας κάποιων Τηλεφωνικών Μονάδων μηνιαίως.
Αυτά τα ελάχιστα «προνόμια» ήλθε το άρθρον 48 του Νόμου 3986/1-7-2011 (Μεσοπρόθεσμο) να τα καταργήσει για … να σωθεί η χρεωκοπημένη Ελλάδα. Με αυτήν την τυποκτόνο διάταξη δεκαπλασίασε το κόστος επικοινωνίας των Περιφερειακών Δημοσιογράφων με το αναγνωστικό τους κοινό, και επιχειρείται προσπάθεια φίμωσης του Περιφερειακού Τύπου και του χειμαζόμενου Λαού, που κατοικεί «εκτός των τειχών» του Κλεινού Άστεως .Λ λησμονούν ότι οι Δημοσιογράφοι της Περιφέρειας είναι πλασμένοι από το σκληρότερο μέταλλο, που λέγεται αδάμας και είναι ακατανίκητοι
Κατά «σύμπτωση» το Περιφερειακοκτόνο αυτό άρθρο ψηφίσθηκε από τους Βουλευτές των δυο μεγαλύτερων Κομμάτων Εξουσίας. Και ακόμη δεν υπήρξε καμιά διαφοροποίηση των Βουλευτών εκείνων, που εκλέγονται στην Ελληνική Περιφέρεια, παρ’ ότι πολλοί εξ αυτών υπήρξαν - ΜΕΤΑ – υπερβολικά αριδάκρυοι!
Θα μπορούσε κανείς να «δικαιολογήσει» - τρόπος του λέγειν – τους Βουλευτές, που εκλέγονται στις εκλογικές Περιφέρειες Α΄ και Β΄ Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πειραιώς για την στάση τους στο Κοινοβούλιο έναντι του Περιφερειακού Τύπου. Δεν γνωρίζουν αυτόν, δεν γνωρίζουν την προσφορά και την αξία του. Αν κάποιοι «Επαρχιώτες» εκδότες στέλνουν σ’ αυτούς τις εφημερίδες τους τις «τιμούν» με μια φευγαλέα ματιά και τις στέλνουν για …ανακύκλωση. Είναι ιδιαίτερα απασχολημένοι με τα «Κεντρικά» Μ.Μ.Ε., που τους κατακλύζουν και καλύπτουν τις δημοσιογραφικές τους ανάγκες με ΜΜΕ των CD, DVD και λοιπά προϊόντα της σύγχρονης δημοσιογραφίας. Ακόμη πρέπει - με προσοχή – να παρακολουθούν τα διάφορα Κανάλια Τηλεόρασης και Ραδιοφώνου, μήπως αξιωθούν και τιμηθούν ενός κουτσουρεμένου ΔΙΛΕΠΤΟΥ, αφού υποστούν επί ώρες την …τιμήν της γλάστρας.
Είμαστε – άλλωστε – στην εποχή της Τηλεοπτικής και Ραδιοφωνικής Δημοκρατίας, που, όποιον θέλουν οι καναλάρχες «αγιοποιούν» και όποιον απεχθάνονται στον στέλνουν στα Τάρταρα.
Για τους λόγους αυτούς «δικαιολογούνται» οι Βουλευτές των αναφερθεισών Μεγάλων Εκλογικών Περιφερειών, που συμπεριφέρθησαν με Τυποκτόνο διάθεση κατά του Περιφερειακού Τύπου της Χώρας.
Βέβαια όταν αναφέρομε ότι «δικαιολογούνται», δεν το εννοούμε και γι’ αυτό το στολίζουμε με «εισαγωγικά» αφού είναι γνωστόν ότι το Σύνταγμα της Πατρίδας μας λέγει: «Οι Βουλευτές εκπροσωπούν το Έθνος και όχι την εκλογική τους Περιφέρεια», που σημαίνει ότι είναι Βουλευτές ΚΑΙ της Ελληνικής Περιφέρειας, που αποτελεί την ραχοκοκαλιά του Κράτους και του Έθνους. Αλλά και αυτοί οι «πρωτευουσάνοι» Βουλευτές ας συνειδητοποιήσουν ότι χιλιάδες φύλλα Περιφερειακών εφημερίδων φθάνουν στα σπίτια χιλιάδων πρώην Επαρχιωτών …ψηφοφόρων τους!
Και αυτά όσον αφορά τους Βουλευτές που εκλέγονται στις προαναφερθείσες Μεγάλες εκλογικές Περιφέρειες. Οι Βουλευτές όμως που εκλέγονται στην Ελληνική Περιφέρεια και –ΑΚΟΜΗ – είναι οι περισσότεροι τι έπραξαν; Συντάχθηκαν και αυτοί με τους πρώτους για να πλήξουν τον Περιφερειακό Τύπο της Χώρας; Έδωσαν και αυτοί την ψήφο τους για να σβήσουν τις ελεύθερες φωνές της Ελληνικής Περιφέρειας; Ναι αυτό συνέβη με την ψήφιση του άρθρου 48 του Νόμου 3936/ 2011.
Ειλικρινά μ ας εκπλήσσει η στάση των Βουλευτών της Περιφέρειας, που γνωρίζουν από πρώτο χέρι με ποιες δυσκολίες εκδίδεται, κυκλοφορεί και ΖΕΙ μια Εφημερίδα στην Εκλογική τους Περιφέρεια και πόσο σημαντική είναι η προσφορά της στις Τοπικές Κοινωνίας και στον Λαό της Περιφέρειας και στους ΙΔΙΟΥΣ.
Ας επικρατήσει η Λογική! Οι Λατίνοι έλεγαν: ERRARE HUMANUN EST (το πλανάσθαι ανθρώπινον). Μόνη δικαιολογία. Ας δεχθούμε ότι επλανήθησαν. Κάποιοι Βουλευτές της Περιφέρειας ας κινήσουν τις διαδικασίες κατάθεσης μιας τροπολογίας, στο πρώτο Νομοσχέδιο που θα συζητηθεί στην βουλή (τα περί «σχετικότητας» ας παραμερισθούν ακόμη μια φορά!) με μια φράση «Καταργείται το άρθρο 48 του Νόμου 3936/2011»
Απευθυνόμενος στους αγαπητούς συναδέλφους της ΕΙΕΤ, που κατ’ επανάληψη με ετίμησαν , τους παρακαλώ: Να ανακαλέσουν την δίκαια, οργισμένη και σκληρή απόφαση τους για τους κ.κ. Βουλευτές.
Εμείς οι Επαρχιώτες Δημοσιογράφοι δεν τιμωρούμε. Εμείς κάνουμε διάλογο και υπηρετούμε αρχές και αξίες. Δεν στερούμε το βήμα και σε εκείνους, που μας πολεμούν και επιδιώκουν την εξόντωσή μας. Αυτοί ήμασταν , είμεθα και, ευελπιστώ, θα είμαστε και στο μέλλον.