Του Β. Κωνσταντινίδη
Οικονομολόγου
Πολύ κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα για τις αμοιβές στη Ελλάδα. Υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικοί διαφορετικών αποχρώσεων, επιχειρηματίες, επιστήμονες ειδικοί, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα, αν όχι το σημαντικότερο, της ελληνικής οικονομίας είναι το κόστος της εργασίας. Βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα.
Αρκεί να υπενθυμίσουμε πως μέχρι το 1993 η Ελλάδα , δηλαδή η μέση αγοραστική δύναμη των Ελλήνων , ήταν στην προτελευταία θέση (14η), με ουραγό την Πορτογαλία που βρισκόταν στην 15η θέση. Πολύ σύντομα η Ελλάδα κατάφερε να πάρει την πρωτιά, από το τέλος βέβαια, από την Πορτογαλία, δηλαδή τη τελευταία ή τη 15 θέση. Και αυτό χωρίς καμία αμφιβολία λόγω της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής λιτότητας που εφάρμοσε όλα αυτά τα χρόνια. Είναι κι αυτό ένα από τα κατορθώματα της πολιτικής που ακούει στο όνομα "σύγκλιση"! Μια σύγκλιση που είχε σαν συνέπεια στην Ελλάδα να έχουμε τιμές Ευρώπης, αλλά μισθούς...Ασίας.
Και για γίνουμε πιο συγκεκριμένη. Η αγοραστική ικανότητα του μέσου Έλληνα στα τέλη του 2005 έγινε μικρότερη κατά 34% περίπου, σε σχέση με την αγοραστική ικανότητα του μέσου Ευρωπαίου, με βάση πάντα τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EYROSTAT). Αυτό και μόνο δείχνει πόσο κάλπικα και εξωπραγματικά ήταν τα επιχειρήματα όλων εκείνων που υποστήριζαν πως με την εφαρμογή των μέτρων και πολιτικών που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, δηλαδή με την εφαρμογή της μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, θα συγκλίνει η ελληνική οικονομία (και άρα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων) με τις οικονομίες και το βιοτικό επίπεδο των περισσότερο αναπτυγμένων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και για γίνουμε πιο συγκεκριμένη. Η αγοραστική ικανότητα του μέσου Έλληνα στα τέλη του 2005 έγινε μικρότερη κατά 34% περίπου, σε σχέση με την αγοραστική ικανότητα του μέσου Ευρωπαίου, με βάση πάντα τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EYROSTAT). Αυτό και μόνο δείχνει πόσο κάλπικα και εξωπραγματικά ήταν τα επιχειρήματα όλων εκείνων που υποστήριζαν πως με την εφαρμογή των μέτρων και πολιτικών που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, δηλαδή με την εφαρμογή της μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, θα συγκλίνει η ελληνική οικονομία (και άρα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων) με τις οικονομίες και το βιοτικό επίπεδο των περισσότερο αναπτυγμένων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτά όταν οι συνθήκες στη χώρα μας ήταν εντελώς διαφορετικές. Αρκεί να θυμηθούμε για ποιους ρυθμούς ανάπτυξης και παραγωγικότητας μιλούσαν οι αρμόδιοι. Παρόλα αυτά δεν άργησαν να προχωρήσουν στο πάγωμα των μισθών και συντάξεων, μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης. Και το χειρότερο η σημερινή κυβέρνηση δεν άργησε να προχωρήσει σε μια σειρά μέτρων, παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες υποσχέσεις της, που μείωσαν δραματικά τους μισθούς και συντάξεις, που καταργούσαν τα δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και το επίδομα άδειας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Την ίδια ώρα εφάρμοσε μια οικονομική πολιτική αλυσιδωτών και επαναλαμβανόμενων αυξήσεων (φπα, καύσιμα, τιμολόγια ΔΕΚΟ, κ.α.). Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την παραπέρα μείωση της αγοραστικής δύναμης του λαού. Υπολογίζεται σήμερα ότι η μείωση αυτή φθάνει και το 45% σε σχέση με την αγοραστική ικανότητα του μέσου ευρωπαίου.
Για να γίνουμε συγκεκριμένοι θα συγκρίνουμε δειγματοληπτικά τις αμοιβές και τις τιμές προϊόντων με την Γερμανία, μια και τα γερμανικά προϊόντα κυριαρχούν στην ελληνική αγορά.
Συγκριτικός πίνακας αμοιβών Ελλάδας - Γερμανίας
Κατηγορία μισθωτού | Ελλάδα | Γερμανία | % διαφορά |
Εκπαιδευτικός | 1.548 | 3.191 | 48,5% |
Γιατρός (δ/ντής) | 3.500 | 6.727 | 52,0% |
Δ/ντής εφορίας | 3.466 | 6.078 | 57,0% |
Μηχανοδηγός | 2.169 | 2.693 | 42,7% |
Δασονόμος | 2.208 | 3.860 | 57,2% |
Στρ. νοσοκόμα | 1.775 | 2.433 | 72,9% |
Σημείωση: οι διαφορές αμοιβών σε επίπεδο βιομηχανικών εργατών είναι πολύ μεγαλύτερες. Όπως και η κοινωνική πολιτική (άνεργους και άλλες ανήμπορες κοινωνικές ομάδες) δεν είναι συγκρίσιμα πεδία.
Πίνακας προϊόντων Ελλάδα - Γερμανία
Είδος | Ελλάδα | Γερμανία | διαφορά |
Ελλ. φιαούρτι στρ.1 κg | 2,49 | 0,93 | 167,74% |
Ελλ. Φέτα | 1,88 | 1,39 | 35,25% |
Αφρόλουτρο μαλλιών | 4,52 | 1,75 | 158,28% |
Φυτ. βούτυρο | 2,25 | 1,19 | 89,08% |
Ρύζι μπασμάτι | 2,29 | 1,59 | 44,02% |
Χαρτί κουζίνας | 2,79 | 1,45 | 92,41% |
Ταμπλέτες κατά των αλάτων | 5,79 | 3,95 | 46,58% |
Ο παραπάνω πίνακας αποτελεί μέρος από μια έρευνα που έκανε Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών σε σούπερμαρκετ στο Βερολίνο και στη Θεσσαλονίκη. Από τον κατάλογο 117 καταναλωτικών προϊόντων, κυρίως τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, διαπίστωσε ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ακριβότερα στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια τα 99 είναι ακριβότερα στην Ελλάδα, τα 3 έχουν την ίδια τιμή και τα 15 είναι φθηνότερα. Και αυτό, όπως προκύπτει και από τον πίνακα αμοιβών στη Γερμανία η αγοραστική τους δύναμη είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν των Ελλήνων.
Για να αποκρούσομε τον ισχυρισμό ορισμένων ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο νότο και κατά συνέπεια έχει υψηλό κόστος μεταφορικών, άρα και ακριβές τιμές, τους παραπέμπουμε στον πίνακα με τα προϊόντα όπου παρατηρούμε τα είδη με τις υψηλότερες τιμές, μέχρι και 178% στα ελληνικά σουπερμάρκετ, είναι βασικά ελληνικά προϊόντα όπως το γιαούρτι και η φέτα.
Πιστεύω πως με τα στοιχεία που παραθέσαμε απορρίπτουμε τον μύθο για υψηλό εργατικό κόστος στην Ελλάδα, και αποδεικνύουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ίσως χρειάζεται εκτενέστερη έρευνα που να συμπεριλαμβάνει περισσότερα προϊόντα και περισσότερες κατηγορίες μισθωτών για να τεκμηριωθούν επακριβώς τα προλεγόμενα. Βέβαια στο παρελθόν υπήρξαν και εκπομπές τηλεοπτικές που κατέρριπταν τον σχετικό μύθο περί υψηλό εργατικό κόστος κ,λ.π.
ΑπάντησηΔιαγραφή