Εναγώνιο σχόλιο στην ανάγνωση της Οκτάνα [*]

Του Φώτη Μισόπουλου
''Ελελεύ'', ''Σε αγαπώ'' και ''Δόξα εν υψίστοις'' [1]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
πρόζα σε μια εικόνα,-
''που ως ξίφη διασταυρούμενα ενούνται''[*]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

.......ο τρόπος ν' ακούει μου τράβηξε την προσοχή όταν την πρωτοείδα στο σπίτι Άκουγε όπως μια κουφή η οποία πρέπει να παγιδεύσει τα πάντα προκειμένου να μπορέσει να διακρίνει γενικά κάτι Το πρόσωπό της προέκυψε σαν από πρώιμο πίνακα του Μέμλινγκ Καθώς πέφτει η νύχτα τα βήματα πληθαίνουν έρχεται η ώρα των περιπτύξεων ή όχι η λάμπα στον τοίχο ρίχνει μια βάση κώνου στη δεξιά πλευρά του δωματίου Μετά έρχεται η στιγμή των τελευταίων τρένων, ο άδειος χρόνος όπου κερδίζεις τη σιωπή τη στέρηση τη δεκαπλασιασμένη προσμονή το μάκρος της αιωνιότητας προκειμένου να παίξεις το συνηθισμένο παιχνίδι Έτρωγα πάνω στο κατάστρωμα- τα γεύματά μου δηλαδή που ήταν δύο μονάχα κι ούτε έκοβα τα γένια μου όπως οι ρίζες των ξεριζωμένων δέντρων στον αέρα, των δέντρων που μάταια βλασταίνουν με τη γυμνή τους ρίζα, αν κι έχει ξεραθεί όλο το πάνω μέρος, είπα: ''Θα με γνωρίσεις την άλλη φορά''-/ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΟΥ JOYCE ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ: [απελπισμένα] ....ποτέ δεν αγάπησα μια τρυφερή αντιλόπη: χοροπηδάνε πάνω στα βουνά καθώς βόσκουν Κοντά τους βρίσκονται λίμνες, στις όχθες παρατάσσσονται οι μαύρες σκιές των κέδρων,- Ο Α' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: ......όταν καμιά φορά επιστρέφομεν από τους Παρισίους και αναπνέομεν την αύραν του Σαρωνικού, υπό το φίλιον φως και μέσα στα αρώματα της πεύκης, εν τη λιτότητι των μύθων- των σημερινών και των προκατακλυσμιαίων- ως σάλπισμα πνευστών [1] Όσο περίμενε της χάρισα αυτό: The Lyrebird- περιγραφή της αυστραλιανής λύρας από μια γυναίκα,- στην άγρια φύση δημιούργησε φιλία με μια λύρα που ερχόταν να της χορέψει και να τραγουδήσει- περίμενε μέσα στην ομίχλη το τρένο- όλη μου η ζωή βάρδια στο κατάστρωμα- μεσολαβώντας το βαθύ ρεύμα ανάμεσα- ο αετός με τα μαύρα φτερά κιόλας μπροστά στα μάτια μου, η μακριά γαμψή μύτη στο κεφάλι μου, -βγάζοντας και ξαναβάζοντας το καπέλο στη θέση του- έτσι θεωρήθηκε πώς ο Ταρκύνιος θα γινόταν Καίσαρας Κατά τα άλλα δεν υποπτευόμουν την Ιστορία-/

.....η γοητεία και οι μηχανισμοί καταργήσαν την τυραννία της άνοιξης και την σκληράδα του χειμώνα, μα ο βίαιος και τιμωρός καιρός μακριά απ' τα φώτα σου: φαίνεται η πλήξη της τυφλής υπακοής, ένα άρωμα υψώνεται, η ανατολή καίγεται καλύπτεται από χάλκινα φτερά πουλιών, απλώνεται η θάλασσα γυμνή λευκή ασάλευτη δροσερή πολυτελής Υπερμεγέθη τριαντάφυλλα μιλάνε ψιθυριστά σε πορφυρούς αμπελώνες Ένα κρασί ντροπής, λαγνείας, αίματος ξεχύνεται μουρμουρίζοντας παράξενες σταγόνες-/ Ο Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: ..........ή ως ήχος παλμικός, κρουστός, τυμπάνων, υψώνονται πίδακες στιλπνοί, ωρισμέναι λέξεις, λέξεις-χρησμοί, λέξεις ενώσεως αψιδωτής και κορυφαίας, λέξεις με σημασίαν απροσμέτρητον δια το παρόν και δια το μέλλον ''Ελελεύ'', ''Σε αγαπώ'' και ''Δόξα εν υψίστοις'' και, αιφνιδίως ως ξίφη διασταυρούμενα ενούνται [2]- let thy moon arise [3]

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ: .......δε θέλω να το πιστέψω εμπρός στα μάτια μου Eκ των έσω, όχι εξ αιτίας μόνο ξένης κατοχής και καταπίεσης. Από μόνη της: Aπό μόνη της- καταστρέφεται αυτή η χώρα. Ω, Ξένοι, μάταια αποφεύγετε τη θλιβερή κηδεία μoυ Απλώς γυρίστε προς τα μέρη μας το σάβανό σας, δείξτε τις κάσες των πιστών στο ακρογιάλι- στον αέρα όπου γλιστρούσαν τα άσπρα- όπως το χιόνι- φτερά από μικρά και αθώα πουλιά Ο Γ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: .....αν όμως πράγματι είχα αυτές τις υποψίες, απέφευγα έξυπνα να τις εκφράσω με λόγο, όσο κι αν φαίνονταν να τις υποδηλώνουν οι πράξεις μου [4] ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ, ΣΤΟΝ JOYCE: .....ο σερ W.R., αυτός έφερε από τον Νέο Κόσμο την πατάτα και αυτό το φυτό [δείχνει], το ένα απορροφά και σκοτώνει την επιδημία, το άλλο δηλητηριάζει Δηλαδή, αυτός έφερε το δηλητήριο εκατό χρόνια πριν από εκείνον τον άλλον, που δεν θυμάμαι το όνομά του, εκείνον που έφερε το φυτό της τροφής. Τον άλλον. Την αυτοκτονία. Τα ψεύδη. Όποιος έχει αντίρρηση ας ρίξει μια ματιά στα πολιτικά μας ήθη! [5] [Κωδωνοκρουσίες του μεσονυκτίου από απόμακρα καμπαναριά] [φως που δυναμώνει]

.......δίχως να τρέχουν δάκρυα στα μάτια της, λίγο πριν από τα δάκρυα συγκρατούσε τον εαυτό της, ξανάρθε τον ίδιο εκείνο χειμώνα, κατάλαβα ότι οι ενοχές είναι είδος πένθους- το τρένο έφθανε την τακτική του ώρα, σηκωνόταν την επόμενη στιγμή κι απομακρύνονταν στην ομίχλη, επειδή κάθε δρόμος προς τον έρωτα είναι κλεισμένος απ' το όνειρο,- κανείς δε θα μπορούσε να επινοήσει κάτι πιο αφιλόξενο από αυτό Κάτι που δεν έμαθα ποτέ, - ούτε στην ομίχλη ούτε σ' εργοστάσια που φτιάχνουν ζωές για πρόσκαιρη χρήση- υπήρξε η διαχείριση του χρόνου, παραμένω κάποιο άλλο σώμα ή ως κλαγγή αφίξεως ορμητικού μετρό εις υπογείους σήραγγας των Παρισίων, και αι λέξεις: Chardon-Legache, Denfert-Rochereau, Danton, Odeon, Vauban, και Gloria, gloria in excelsis [6] Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΟΥ JOYCE ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ: [φορά κοτλέ εργατική φόρμα, μαύρη μπλούζα, κόκκινη γραβάτα] .......ω, κοίτα πώς είμαστε! Μουσική δωματίου Θα ήθελε κανείς να γράψε ένα λογοπαίγνιο πάνω σ' αυτό Μουσική που είχα συχνά στο νου μου, κυρίως ακουστική, βόμβος κουδουνίσματος τα άδεια σκεύη παράγουν τον περισσότερο θόρυβο Δ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ: ......ο Πολύφημος, κουφός ταλαίπωρος, δώστου κάτι σαν φιλοδώρημα Πιθανόν να έχει γυναίκα και οικογένεια που τον περιμένουν Όμως περίμενε Όμως άκου: σκοτεινές συγχορδίες, σε μια σπηλιά, στα ερεβώδη σκοτάδια της γης Παραχωμένο μετάλλευμα σαν σβώλος μουσικής-/

Η φωνή μιας εποχής σκοτεινής εχθρικής, από μακριά καλούσε τους άφοβους και τους αληθινούς, όσους επιθυμούν ν' ανταλλάξουν μερικές λέξεις Ό,τι υπήρχε σαν όψη γυναίκας στην ουράνια σφαίρα Ενώ ο ρωμαλέος ωκεανός παλλόταν με μακριούς και δυνατούς αργούς κυματισμούς εκείνες οι φονικές σκέψεις του αρσενικού, το μήκος του χρόνου για το συνηθισμένο παιχνίδι όπως όταν είναι να φτιάξεις έναν άνθρωπο απ' την αρχή

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ

Α' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ

Β' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ

Γ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ

Δ' ΜΝΗΣΤΗΡΑΣ

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ, ΣΤΟΝ JOYCE

[Μυστικός Δείπνος στην άμμο της θάλασσας. Θεατές και ηθοποιοί είναι 12. Νύχτα. Λίγο πριν]

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[*] ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, ΟΚΤΑΝΑ, ΙΚΑΡΟΣ 1987 [βλ. ΑΙ ΛΕΞΕΙΣ/ στον Νάνο Βαλαωρίτη]

[1] ο.π.

[2] ο.π.

[3] άσε το φεγγάρι σου να ανατείλει

[4] Herman Melville, Mόμπι-Ντικ ή Η Φάλαινα, μτφρ. Α.Κ. Χριστοδούλου, Gutenberg 1992

[5] James Joyce, OΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1990

[6] ANΔΡEAΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ο.π.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Για την Πολιτεία των Ηδονών ΟΚΤΑΝΑ, βλ. Διαδίκτυο

2. Ελελεύ : πολεμική ιαχή

https://criticaldance.org/wpnew/wp-content/uploads/2016/08/PDT.Maple_.2.Grant-Halverson._GH68856-1152x759.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU