Λιζέτα Καλημέρη. Από βαθύ καημό βγαίνει το τραγούδι.

Γράφει η Χαρούλα Καραμπίδου
(φωτογραφίες: Ζωή Παπαδοπούλου, Studio Photo ZOOM Κιλκίς)

Ήταν ένα ραντεβού που το περιμέναμε από καιρό. Έχοντας ακόμα τη γλυκιά ανάμνηση από την περσινή της εμφάνιση στον «Ερωδιό», όλα λειτούργησαν όπως τα περιμέναμε. Η Λιζέτα Καλημέρη μας προϊδέασε από το καλωσόρισμα. «Μιας και έρχεται Πάσχα, κάπως έτσι θα περάσουμε και εμείς από τα Πάθη στην Ανάσταση». Και από τις πρώτες νότες αντιληφθήκαμε αμέσως τι ήθελε να πει. «Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις κάτι μαγικό που το ποθώ…». Και μιας και αυτό θα ήταν το ζητούμενο βαλθήκαμε όλοι μαζί να βρούμε το μυστικό, τη λογική, το συναίσθημα, το δόσιμο, το μοίρασμα, το σμίξιμο, το παράπονο.

Η ερμηνεία της Καλημέρη βαθιά συναισθηματική όπως πάντα. Επιλέγει τραγούδια που την κάνουν να κλείνει τα μάτια και να ταξιδεύει, τραγούδια αγαπημένων της φίλων όπως του Περίδη, του Καζαντζή, του Μάλαμα, του Λουδοβίκου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αλλά και άλλων που έφυγαν νωρίς κυρίως του Ρασούλη και του Παπάζογλου. Επιλογές που δεν ξάφνιασαν κοντά στο γνώριμο ύφος των παραστάσεών της. Στο πρώτο μέρος απολαύσαμε τραγούδια κυρίως ακουστικά αρκετά από τη δική της δισκογραφία («Παραβάτες», «Φωτιά και Αλμύρα», «Ήτανε αέρας», «Μοίρα κρυφή», «Σαν του καραβιού την πλώρη», ) ενώ στο δεύτερο σε κλίμα ευφορίας χορέψαμε με επιλογές περισσότερο «ξεσηκωτικές» όπως «Παίξε Χρήστο επειγόντως», «Μανδραγόρας», «Αλεξάνδρα», «Ένα τραγούδι πες μου ακόμα».

Μας εκμυστηρεύτηκε πως της έγινε πρόταση να κατέβει υποψήφια σύμβουλος στις επικείμενες δημοτικές εκλογές. «Το τραγούδι, είναι από μόνο του πολιτική πράξη. Η δημόσια εικόνα δεν μπορεί να περιοριστεί κάτω από μία ταμπέλα», λέει και απαντά μουσικά με το «Χαβαλεδιάρικο» των Ξυδάκη, Ρασούλη από τα Δήθεν(1979). «Δήμαρχος εγώ δεν είμαι για να μου παραπονιέσαι…».

Τα «χώνει» από μικροφώνου στις δισκογραφικές και όταν πια τις πολύ πρωινές ώρες μας ρωτά «Ποιο να ‘ ναι παιδιά το τελευταίο;», τότε σαν άλλος εθνικός ύμνος χωρίς συνοδεία οργάνων ακούγεται το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» για να μας αφήσει με τη φράση «Χαλκιδική SOS» μια φωνή ενάντια στις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη γενέτειρά της.

Φεύγοντας συζητάμε για τη μουσική βιομηχανία στη οποία άλλωστε δε συμμετείχε ποτέ. «Δεν υπάρχουν δισκογραφικές. Μας φέρθηκαν άσχημα, μ’ ένα πολύ μικρό ποσοστό που πολλές φορές δεν το παίρναμε κιόλας. Υπάρχει ένα image making πάνω από τα πρόσωπα. Έχω την ελευθερία να βγάλω τα τραγούδια μου στο youtube, χωρίς κανέναν ενδιάμεσο. Ψάξε να βρεις το Γεράνι, τη Φωτογραφία, το Χαρταετό, τη Στοά»

Όσο για το αν επαναπροσδιόρισε τη ζωή της επιστρέφοντας μόνιμα στη Θεσσαλονίκη;

«Ναι, επαναπροσδιόρισα πολλά. Δεν ήταν τελικά κύκλος. Βρέθηκαν νέοι άνθρωποι. Όλα καλά.

Η Λιζέτα Καλημέρη τραγούδησε στο καφέ μπαρ «Ερωδιός» την Παρασκευή 11 Απριλίου. Τη συνόδευσαν οι μουσικοί Μάριος Μακρής (ακουστική κιθάρα), Βαγγέλης Μαραμής (ακορντεόν και πιάνο) και Παναγιώτης Κουτσουράς (μπουζούκι).