Πόσο μπορούμε να ελπίζουμε σ΄έναν "συμπαγή" αγώνα ενάντια στους δυνάστες μας;
Προσωπική μου άποψη; ΚΑΘΟΛΟΥ!!!
Και να σας εξηγήσω γιατί...
Όταν: οι εργαζόμενοι βρίσκονται ακόμη και τώρα σε "πόλεμο" μεταξύ τους, δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι...
Όταν: οι άνεργοι, ενώ βλέπουν ότι η εργασία γι΄αυτούς γίνεται όνειρο απατηλό, όπως προκύπτει από τα δεδομένα, η ανεργία αυξάνεται και δεν μειώνεται, κι αυτοί Όταν: αντί να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ μας, θριαμβεύει ο κανιβαλισμός ...
Δεν πρόκειται ποτέ να ξεσηκωθούμε δυναμικά!
Η χαρά μας πλέον είναι η δυστυχία του άλλου, κι ας μην το διαδίδουν τα λόγια μας, το μαρτυρούν οι πράξεις μας!
Αλληλεγγύη δεν είναι να δίνουμε τ΄αποφόρια μας κι ένα πιάτο φαγητό σ΄αυτούς που το στερούνται. Αυτό είναι συμπόνοια. Η συμπόνοια είναι αίσθημα οίκτου, το θεωρώ απαραίτητο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το θεωρώ "αδύναμο" συναίσθημα. Δεν βοηθάει στην λύση του προβλήματος. Επουλώνει δεν θεραπεύει...
Αντιθέτως η αλληλεγγύη είναι το ηθικό καθήκον των ανθρώπων μεταξύ τους και η υποχρέωση που έχουν να αλληλουποστηρίζονται και να αλληβοηθιούνται .
Η αλληλεγγύη έχει δυναμική και απαιτεί ως έννοια, κι εμείς έχουμε ανάγκη ν΄απαιτήσουμε ...
Αλληλεγγύη είναι ν΄ακούσουμε και τους άλλους τι έχουν να μας πουν, και να μην αμπαρωνόμαστε σε φράσεις κλισσέ , ούτε να θεωρούμε ότι περισσεύει έστω κι ένας στον αγώνα ενάντια στο άδικο!
Αλληλεγγύη είναι να συνειδητοποιήσουμε και να κάνουμε σαφές, ποιος είναι ο "εχθρός" και ποιος ο "φίλος". Δύο είναι τα στρατόπεδα. ΄Ολα τ΄άλλα είναι "παράγκες" που στόχο έχουν την αποδυνάμωση και τον διασυρμό του αγώνα.
Αλληλεγγύη είναι να έχουμε κοινά πανώ, κοινά θέλω, κοινά συνθήματα , κοινές διαδηλώσεις, χωρίς κονκάρδες και χρώματα. Φτάνει το χρώμα της ελπίδας (μη βιαστείτε να με λιθοβολήσετε που παραπέμπει σε πράσινο, τα χρώματα δεν ανήκουν σε κανέναν παρά μόνο στο ουράνιο τόξο)!
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΜΗ!!! ΄Αλλος είναι οργισμένος, άλλος αγανακτισμένος κι άλλος απελπισμένος ( την διαφορά μεταξύ τους με βοήθησε κάποιος φίλος στο μπλογκ να την αντιληφθώ) , αν πρέπει οι απελπισμένοι να περιμένουν να φτάσουμε όλοι σ΄αυτό το σημείο, φοβάμαι πως δεν θα υπάρχει τρόπος να σωθεί κανείς!! Η ζημιά θα είναι τόσο μεγάλη, που δεν θα σώζεται πλέον τίποτα. Και οι απώλειες τεράστιες, γιατί για τον καθένα που "φεύγει", ευθύνες έχουμε όλοι μας, οι πολιτικοί με τις πράξεις τους κι εμείς με την απραξία μας!!!
Ένοχος δεν είναι μόνο αυτός που διαπράττει το έγκλημα, αλλά κι αυτός που το βλέπει και δε μιλά!
Πιστεύω πως κάπως έτσι νοιώθουμε όλοι μας κατά βάθος, κι ας μην το παραδεχόμαστε. Αν όχι, εθελοτυφλούμε και δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας.
Γι΄αυτό και δεν σηκωνόμαστε από τους καναπέδες μας. Γινόμαστε ασυνείδητα το "φράγμα" που δεν αφήνει το ποτάμι να "τρέξει"...
Την ορμή μέσα μας την νοιώθουμε, όμως δεν βλέπουμε τη "ροή" του νερού έξω για να μας παρασύρει μαζί του...για τον απλούστατο λόγο, γιατί είμαστε σκόρπιοι!
Αν όλοι μαζί, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, έμποροι, άνεργοι, αγρότες, ενωθούμε, τότε το ποτάμι "φουσκώνει", ξεχειλίζει και σπάει το φράγμα ...κι αλίμονο όποιον βρεθεί στο "διάβα" του ...
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΜΗ!! Η δύναμη είναι σχετικά αόρατη, κάνει όμως αισθητά και αντιληπτά τ΄αποτελέσματά της.
Η μιζέρια, η γκρίνια και ο αλληλοσπαραγμός δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν και να εμπνεύσουν μια τέτοια ιδέα κι έναν αγώνα!
Ο αγώνας για να μας μαγνητίσει θέλει όραμα, όνειρο, δίκιο, ομορφιά κι ενότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.