ΒΟΥΥΥΥΥΥΥΡ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕΣΩ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Κώστας Στεφανίδης
Βαρέθηκα να ακούω το σύνολο των πολιτικών να επαναλαμβάνουν συνεχώς και με έμφαση τη φράση «στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Παρατήρησα τελικά ότι η εν λόγω φράση επανέρχεται στο προσκήνιο όταν ακριβώς όλα δείχνουν ότι οδηγούμαστε, με απόλυτη μαθηματική ακρίβεια, σε πλήρες αδιέξοδο. Βεβαίως, ειδικά στις μέρες μας, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιους αφορούν τα αδιέξοδα, πώς και γιατί δημιουργήθηκαν αλλά κυρίως εξ αιτίας της συμπεριφοράς τίνος η τίνων φτάσαμε σε αυτά. Σημαντικότερο δε από όλα θεωρώ την εις βάθος διερεύνηση της συμπεριφοράς όλων των εμπλεκομένων μηδενός εξαιρουμένου και ημών, ώστε να εξαχθούν ασφαλή και ανταποκρινόμενα στην πραγματικότητα συμπεράσματα. Το ‘καλό νέο’ θα είναι να συμπεράνουμε ότι τελικά όλα έγιναν παρεμπιπτόντως, τυχαία και συγκυριακά, κυρίως λόγω ανικανότητας ή αδιαφορίας των εκάστοτε διαχειριστών των καταστάσεων και επομένως τα αδιέξοδα εμφανίστηκαν σαν αναπόφευκτη συνέπεια των δικών μας επιλογών.
Το ‘κακό νέο’ θα είναι να ανακαλύψουμε ότι τα όσα αδιέξοδα στα οποία φτάσαμε, αποτελούσαν τον προκαθορισμένο στόχο ενός μακροχρόνιου και άριστα μελετημένου σχεδίου το οποίο έθεσε σε εφαρμογή ο άγνωστος χ, που είναι και ο/οι ζητούμενος/οι. Δεν θα μπω στη διαδικασία να δώσω στοιχεία για πιθανούς δράστες. Αφήνω τη φαντασία σας ‘να οργιάσει’ ώστε να σας βάλω στη διαδικασία  διερεύνησης  και να παρουσιάζει  κάποιο ενδιαφέρον η όλη υπόθεση. Συνιστώ να μην απομακρυνθείτε πολύ γιατί ζουν ανάμεσά μας. Στα όρια του πλανήτη εννοώ. Αναφέρω ένα παράδειγμα για να γίνω πιο σαφής. Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε όλο και πιο διευρυμένο οικονομικό αδιέξοδο. Το μεγαλύτερο μέρος των μέτρων αντιμετώπισης που λαμβάνονται είναι η μείωση στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα των μισθών, συντάξεων και των αποδοχών γενικότερα των εργαζομένων. Ταυτόχρονα καταγράφεται μια συνεχόμενη αυξητική τάση των τιμών καταναλωτικών αγαθών όπως και των καυσίμων. Αδυνατώ να αντιληφθώ πως πιστεύουν οι οικονομικοί φωστήρες να αυξήσουν τα έσοδα του κράτους, μέσα από την φορολογία της κατανάλωσης, με την τακτική που ακολουθούν και τη γνωστή οικονομική πολιτική που εφαρμόζουν. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο άσχετα με το τι νομίζω εγώ και εσείς. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν περίτρανα ότι, ενώ οι λύσεις συγκεκριμένων καθημερινών απλών
προβλημάτων είναι προφανείς, τελικά υιοθετούνται και εφαρμόζονται τακτικές οι οποίες όχι μόνον δεν επιλύουν το πρόβλημα αλλά αντιθέτως επιδεινώνουν την ήδη βεβαρημένη κατάσταση. Για να έρθω τώρα στον τίτλο του σημερινού άρθρου, σε σχέση και με το προηγούμενο όπου ανάφερα τις ανάλογες με την Ελλάδα πολιτικές εξελίξεις στην Πορτογαλία, οι οποίες οδήγησαν σε προκήρυξη εκλογών με σχεδόν σίγουρη επικράτηση αντιμνημονιακής κυβέρνησης. Όπως είπα μόλις εμφανίζονται οι δυσκολίες επανέρχεται η άποψη της μη ύπαρξης αδιέξοδω στην δημοκρατία και το πρώτο πράγμα που προτείνεται είναι κυβερνητικός ανασχηματισμός με εκλογικό ορίζοντα. Ο πρωθυπουργός απορρίπτει σχετικά σενάρια τον τελευταίο καιρό όμως ακούω αυτή τη στιγμή ότι εκφράστηκαν δημόσια οι πρώτες θεσμικές κόντρες υπουργών κυρίως με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Αν και διαφωνώ με τη διεξαγωγή εκλογών πιστεύω ότι είναι η μόνη επιλογή με βάση τον τρόπο σκέψης του πολιτικού κατεστημένου της  Ελλάδας. Η αλλαγή προσώπων στα υπουργεία ή της κυβέρνησης μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνον εάν ακολουθείται και από αλλαγή νοοτροπίας.