Ο ψαλμός της αφής

Του Φώτη Μισόπουλου
- Και μου είπαν: ''Πρέπει να προφητέψεις πάλι σε λαούς και έθνη και γλώσσες και βασιλιάδες πολλούς''

- Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΗ- [μεταγραφή Γιώργος Σεφέρης] [1]

- ψαλμός

1.
.......φωτοφράκτης- οι ώρες μέσα απ' τους ιριδισμούς και τα παιχνίδια Ρέουν Όπως ανάμεσα στα πολυτρίχια τα διαυγή νερά Και ο ρεμβασμός Με τα κλειδιά του ανοίγει ορίζοντες που απλώνουν και αδιακόπως μεγαλώνουν
Σαν κύκλοι πέτρας σε επιφάνειαν αδιατάρακτη από πράξεις Φθαρτές και νόθες
Όταν χαράξει ο πόνος Έρχεται ο Αμνός
Άγριο της Κυριακής μοιραστικό δάγκωμα του άρτου Δεν αποσώζει να πραγματώνει τη σελήνη Και καταλάμπει ο ουρανός ή η διαίρεση της βροχής στο γενετήσιο πέσιμο Κι αυτή μοιραστική Απάτριδη Γιατί καλά τα βλέπω και με λέξεις -αλλοίμονο- πενιχρά της γλώσσας έθιμα και ήχους γεωμετρίας ανύμφευτης Βυθίζω τη σκέψη στον φρενήρη καλπασμό του χρόνου Σαρώνουν οι άνεμοι τα σταυροδρόμια
Γέρνουν τα δέντρα Κρυώνουν Τρέμουν τ' αδέρφια μου κάτω από μαύρα νέφη Καθώς γελάει το φίδι κι ειρωνεύεται Κρυμμένο- Είδα και πέπεισμαι-
Κι έκραξε με φωνή μεγάλη σαν που βρυχάται το λιοντάρι Κι όταν έκραξε λάλησαν οι εφτά βροντές με τις δικές τους φωνές
Όρθρος Η ώρα η πρώτη Πίσω της η λαγαρή πορεία με δείκτες ρόδινους Που γρήγορα- θα πω ανέλπιστα σχεδόν- γυρίζουν Και χρυσίζουν
Πώς απ' το άλφα στο ωμέγα περπατούμε και στάζει χάρη ο περίπατος απ' την απέραντην υψηλοσύνη
Ξάφνου ζωή Και ξάφνου ο χάρος ΟΧΙ!
Είναι του πένθους έρωτας; Είναι του νου η σύμπασα λιακάδα; Τρέχει εμπρός το Άλλοτε και πάει εμπρός το Τώρα
Καθώς ο κύκλος τρέφεται πλουταίνοντας απ' την Αρχή του Αόρατη λεπτομέρεια στριφογυρίζει τ' άστρα Την ώρα που η όμορφη Σελάνα θα στολίζει τους νυμφώνες των καθρεφτών στον όκνο τον βαθύ της θάλασσας Και το νερό θαυμάζει
Τα μάτια μου κλειστά Βλέπω πίσω απ' το χρόνο αγριοπερίστερα που σχίζουν το γαλάζιο με τα ράμφη ΟΣΤΈΑ ΞΗΡΑ ΣΦΌΔΡΑ[σημ.]- απ' την αιώνια βροχή
Κι αφού λάλησαν οι εφτά βροντές ετοιμαζόμουν να γράψω Τότες άκουσα φωνή απ' του ουρανό που μου έλεγε ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΛΆΛΗΣΑΝ ΟΙ ΕΦΤΑ ΒΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ

2
......ένας φακός με απίστευτον φωτοφράκτη αρπάζει την πιο γοργή στιγμή και την απλώνει στην επιφάνεια πλάκας λείας Ευαισθησίας εξαισίας κι απάνω στα σπιθοβόλα πένθη των διαττόντων: αστρική θνησιγένεια! Της λύπης οικογένεια: Κόσμοι Πλανήτες Απλανείς Αθρόοι γαλαξίες Οι άνθρωποι Τα πετεινά της αναλήψεως Το πιότερο κατόρθωμα που γέμισε τη σαύρα για να κοιτάζει γελαστή την αλλοσύνη της στα ύψη Τα μάτια μου κλειστά Και βλέπω πίσω απ' το χρόνο Στιγμή που τινάζονται χίλια ουράνια τόξα
Φωνή απ' τα νερά Φωνή απ' τους ανέμους Τα δέντρα γέμισαν κόκκινα πουλιά Οίδα και πέπεισμαι
Και ο άγγελος που είδα να στέκεται στη θάλασσα και στη γη ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΤΟΥ ΧΕΡΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Και τώρα άνοιξε κι έκλεισε ο φωτοφράκτης Σαν μάτι αδέκαστο Και συνελήφθη ο χρόνος Ο ρεμβασμός αυξάνει τη ζωή και δίδει στην κάθε εικόνα την κίνηση και την ευελιξία που φέρνει από τα βάθη μιας πηγής [της ιδικής του] Ζεστό το πιο κρυφό της νόημα

Σήκω Αδάμ Ανάστησε κύματα Εσύ ο αδαμάντινος και ονειρένιος Όρθρος Όπως κερνάς αδίχαστον ιχθύ της Σιωπής - όταν αποστεγνώσει ο πιο γαλάζιος φθόγγος Αδάμ Αδάμ Αδέσμευτη γαλήνη Βυθίζω τη σκέψη μου στον φρενήρη καλπασμό του χρόνου Πλάσματ' από πηλό οραματίζονται τους ποταμούς των άστρων
Και ορκίστηκε σ' εκείνον που ζει στους αιώνες των αιώνων Που έκαμε τον ουρανό κι ο,τι είναι μέσα σ' αυτόν Τη γη κι ο,τι είναι μέσα σ' αυτήν Και τη θάλασσα κι ο,τι είναι μέσα σ' αυτήν: ΠΩΣ ΚΑΙΡΟΣ ΔΕΝ ΑΠΌΜΕΙΝΕ ΠΙΑ

3
Και ιδού που μεταλλάσσει πλήρως την εικόνα Από στατική στιγμή -ας πούμε καρφωμένη- την μετατρέπει σε πολυκύμαντον χορόν για να συνδέσεις ώριμα το στήθος και το βάθος Ουρανοχαρής ως εκείνη της πρωίας η γενικότητα με το νερό συντρόφιμο και σύνηχον ολούθε
Αδάμ Αδάμ ηχηρή και έπακρη σπαράζουσα τριγύρω η Μαινάδα -Γυναίκα συλλογισμένη με τη στάμνα στο κεφάλι χίλια θρύψαλα-
Διαπερνά η προσευχή το ουράνιο κράνος Και η φωνή από τον ουρανό λάλησε πάλι και μου έλεγε: ΠΉΓΑΙΝΕ ΠΆΡΕ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΌ ΑΠΌ ΤΟ ΧΈΡΙ ΤΟΥ ΑΓΓΈΛΟΥ ΠΟΥ ΣΤΈΚΕΙ ΣΤΗ ΘΆΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΗ Και πήγα στον άγγελο και του είπα να μου δώσει το βιβλάριο Και αυτός μου είπε: ΠΑΡΕ ΤΟ ΚΑΙ ΦΑΓΕ ΤΟ
ΘΑ ΣΟΥ ΓΕΜΊΣΕΙ ΠΊΚΡΑ ΤΑ ΣΩΘΙΚΆ ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΌ ΣΑΝ ΤΟ ΜΕΛΙ
Κείνη η στατική στιγμή - Ας πούμε καρφωμένη- μετατρέπει σε πολυκύμαντο χορό ωρών και πλαστικών σωμάτων ευρυθμίας την εικόνα
Σε οντοποίησιν απτήν και ασπαίρουσαν παντός οράματος Πάσης επιθυμίας Διπλά τα βλέπει η μεθυσμένη Μαινάδα
Ω Αδάμ ωκεανόφλεβε στο όριο του αίματος Αδάμαστε και Ατρύγητε στο εμβαδόν της τύχης Κομμένη θάλασσα ένθεν Και ένθεν
Και πιο μακριά η ανθισμένη πεδιάδα Και πιο μακριά - μέσα στα θάμπη η Εδέμ- Τρεμοφέγγει Αναμένουσα

Και πήρα το βιβλάριο από το χέρι του αγγέλου και το έφαγα Και ήταν το στόμα μου γλυκό σαν το μέλι

ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΑΤΑΠΙΑ ΤΑ ΣΩΘΙΚΆ ΜΟΥ ΓΕΜΙΣΑΝ ΠΙΚΡΑ

ΤΕΛΟΣ

[1] Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΗ- [μεταγραφή Γιώργος Σεφέρης] ΙΚΑΡΟΣ 2001

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

ΑΝΑΦ.: ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, ΟΚΤΑΝΑ [το ποίημα: Φωτοφράκτης] ΙΚΑΡΟΣ 1987 ///// ετ. περ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ 1967, επιμέλεια Κ. ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΟΛΛΑΡΟΥ ΕΣΤΙΑ 1967 [Νίκος Καρούζος ΕΝΑΣ ΤΩΝ ΣΠΛΑΧΝΩΝ ΠΟΘΟΎΜΕΝΟΣ ΑΕΤΟΣ- Νίκος Καμβύσης
ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΠΕΠΕΙΣΜΑΙ] ///// Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΗ- [μεταγραφή Γιώργος Σεφέρης] ΙΚΑΡΟΣ 2001

[σημ.] ......το όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ από την Π. Διαθήκη, που πραγματεύεται τη ζωή, τον θάνατο και την αναγέννηση. Αναφέρεται στην απελπισία του λαού Ισραήλ και την μετατροπή των νεκρών οστών σε ζωντανούς ανθρώπους μέσω της θεϊκής παρέμβασης- Η αιχμαλωσία της Βαβυλώνας κτλ][βλ. Διαδίκτυο][βλ. Οστέα ξηρά σφόδρα ΤΟΥ ΙΔΊΟΥ, αφορμή για μονόπρακτη δράση- σκηνική παρέμβαση Μερσίνα Ιωακείμ στο neinnewsgr.blogspot.gr/ Mάης 2018]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fd/Klinom_Krasnym_Bej_Belych.JPG

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU