Η βράβευση μιας Πανελληνιονίκη από την Αξιούπολη και τα πεπραγμένα του Δήμου Παιονίας

Υπογράφει ο Πέτρος Μπλάτσης 

Διαδάκτορας Φυσικής Αγωγής & προπονητής στίβου

Στις 5 Ιανουαρίου του 2024 πραγματοποιήθηκε στην Έδεσσα η βράβευση των Πανελληνιονικών Στίβου της αγωνιστικής χρονιάς του 2024. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την ΕΑΣ Σ.Ε.Γ.Α.Σ Κεντρικής Μακεδονίας. Ανάμεσα στους πρωταθλητές και πρωταθλήτριες που βραβεύτηκαν ήταν η αθλήτρια Μπλάτση Αναστασία, του σωματείου Αθλητική Παιδεία από την Αξιούπολη, η οποία κατέκτησε δεύτερη θέση στο έξαθλο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα συνθέτων που έγινε στις 25 και 26 Μαΐου του 2024 στο στάδιο του Κιλκίς.

Η δημοσίευση αυτή δεν αποσκοπεί στην προβολή της αθλήτριας γιατί δεν την έχουμε ανάγκη ούτε η ίδια ούτε ο προπονητής και πατέρας της, που είναι και ο συγγραφέας του κειμένου αυτού. Απόδειξη αυτού είναι ότι δεν δημοσιεύσαμε στα έντυπα μέσα την διάκρισή της τον Μάϊο. Η εκδήλωση ωστόσο της βράβευσης των Πανελληνιονικών συνέπεσε χρονικά με την ανακοίνωση της έναρξης εργασιών για την κατασκευή ελαστικού τάπητα στίβου στο Πολύκαστρο από τον Δήμο Παιονίας και αυτή είναι η αφορμή για την συγγραφή και δημοσίευση αυτού του κειμένου.

Η τριπλή ιδιότητά μου ως πατέρας της αθλήτριας, ως προπονητής στίβου και ως δημότης του Δήμου Παιονίας, με υποχρεώνει να κάνω δημόσια παρέμβαση και αναφορά στην δράση του σωματείου στίβου “Αθλητική Παιδεία” της Αξιούπολης και στην ανταπόκριση που αυτή έχει στην πορεία του χρόνου από την δημοτική αρχή του τόπου μας, όσον αφορά στις αθλητικές εγκαταστάσεις του στίβου στο στάδιο της Αξιούπολης.

Σαν πατέρας χαίρομαι που το παιδί μου ακολουθεί αυτή την αθλητική διαδρομή γιατί καθημερινά διαπαιδαγωγείται μέσα στο γήπεδο. Έχει μάθει να βάζει στόχους εφικτούς, να κοπιάζει για να τους κατακτήσει και κυρίως να αγωνίζεται για να διεκδικήσει με επιμονή και υπομονή αυτά που της αξίζουν και που δικαιούται. Απoκτά δηλαδή σταδιακά την ψυχή του αθλητή. Είμαι ακόμη περισσότερο περήφανος που από πολύ νωρίς, στην αρχή ακόμη της αθλητικής της διαδρομής, κατάφερε να διακριθεί σε αυτό το επίπεδο. Γνωρίζουμε καλά οι προπονητές ότι οι διακρίσεις δεν απαιτούν μόνο ταλέντο, αλλά και συνέπεια στην προπόνηση,σωστό και καλά δομημένο πρόγραμμα προπόνησης, συγκέντρωση και τεταμένη την προσοχή στους αγώνες και πολλά ακόμη ψυχικά χαρίσματα, τα οποία αποκτά ο αθλητής στην πορεία γιατί εκπαιδεύεται να είναι δυνατός.

Σαν προπονητής ωστόσο βιώνω την πλήρη απαξίωση από τον Δήμο Παιονίας και θα εξηγήσω γιατί παρακάτω. Είμαι προπονητής στίβου από το το 1991, δηλαδή σχεδόν 35 χρόνια. Στην διάρκεια αυτής της μακρόχρονης προπονητικής πορείας είχα την τύχη και την ευλογία, να αναδείξω την αθλήτρια Γκουντενούδη Χρυσούλα, την οποία γύμναζα από το 1993 μέχρι το 2001. 

Στη διάρκεια της συνεργασίας μας κατέκτησε δύο τρίτες θέσεις στους Μεσογειακούς αγώνες το 2001, μια δεύτερη και μια τρίτη θέση στο κύπελο εθνών Ευρώπης όπως λέγεται στις μέρες μας (Bruno Zaoli λεγόταν τότε), το 1999 και 2000 αντίστοιχα, δύο Βαλκανικές τρίτες θέσεις στο κλειστό στίβο το 2000 και 2001 αντίστοιχα, μια 9η θέση σε Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα K23 το 1999, μια 13η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου Ανδρών-Γυναικών το 2001, μια συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2000, οκτώ συνεχόμενες Πανελλήνιες νίκες από το 1994 έως το 2001, κατείχε τρία πανελλήνια ρεκόρ, δύο στον κλειστό και ένα στον ανοιχτό στίβο, έφτασε στα ημιτελικά του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου Κ20 το 1996 και πέτυχε πολλές άλλες δευτερεύουσας σημασίας διακρίσεις, στις οποίες δεν θα αναφερθώ. 

Μετέπειτα κατέκτησε 8η Ολυμπιακή νίκη το 2004. Είχα την τιμή να εργαστώ ως συνεργάτης Ομοσπονδιακός τεχνικός από το 1999 έως το 2001 και στην διάρκεια αυτών των δύο χρόνων γύμναζα τους αθλητές και αθλήτριες εθνικής Ομάδας Κουμνάκη Γεωργία, Βαθίστα Σταύρο, Γιανναδάκη Νίκο, Γεωργαντά Βίκυ και Νάκου Ειρήνη. Η Κουμνάκη Γεωργία μάλιστα κατέκτησε στην διάρκεια της συνεργασίας μας 3η Πανελλήνια νίκη και 3η Μεσογειακή θέση του 2001. Εργαζόμενος σαν σωματειακός προπονητής στον ΑΣΑ Αξιούπολης απο το 1991 έως το 1998 ανέδειξα αρκετούς ακόμη αθλητές και αθλήτριες σε τοπικό επίπεδο όπως τον Μπαούλα Βαγγέλη που αναδείχθηκε 2ος Πανελληνιονίκης το 1996, τον Τσαγκάκη Φώτη τον Κυριακίδη Καρυοφύλλη την Τεπερίδου Κατερίνα και γυμνάστηκαν στην ομάδα μου δεκάδες ακόμη αθλητές και αθλήτριες.

Πριν από 10 περίπου χρόνια με δική μου έμπνευση και πρωτοβουλία ιδρύθηκε το σωματείο “Αθλητική Παιδεία” με έδρα την Αξιούπολη, στο οποίο γυμνάζονται κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 40-50 περίπου αθλητές/τριες όλων των κατηγοριών. Το σωματείο έχει εκδώσει πάνω από 80 αθλητικά δελτία και οι αθλητές και αθλήτριές του αγωνίζονται στους διασυλλογικούς αγώνες της Κεντρικής Μακεδονίας και στα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια αθλητές και αθλήτριες του σωματείου μπαίνουν κάθε χρόνο στους τελικούς των Πανελληνίων αγώνων των μικρών κατηγοριών (Κ16).

Από τον πρώτο κιόλας χρόνο της δημιουργίας του, εισηγήθηκα πολλές φορές στο δήμο της Παιονίας διαμέσω του σωματείου, την κατασκευή ελαστικού τάπητα στο στάδιο της Αξιούπολης, μιας και είναι το μόνο στάδιο στο οποίο καλλιεργείται και αναπτύσσεται επίσημα ο στίβος, στην ευρύτερη περιοχή του δήμου. Η “Αθλητική Παιδεία” της Αξιούπολης είναι το μόνο σωματείο του δήμου, που είναι επίσημα αναγνωρισμένο από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για την διάδοση και ανάπτυξη του στίβου στο δήμο Παιονίας και αυτό έχουμε φροντίσει να το γνωρίζουν στο Δήμο. Στις μέρες μας είναι πολύ εύκολο να διασταυρωθεί η αλήθεια όσων γράφω μέσα από την ιστοσελίδα του μητρώου αθλητικών σωματείων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. 

Ποτέ το σωματείο δεν πήρε καμία απάντηση εγγράφως από τον δήμο. Αντί αυτού, διαβάσαμε στο τύπο ότι η διοίκηση του Δήμου αποφάσισε το 2020 την κατασκευή ελαστικού τάπητα στο στάδιο του Πολυκάστρου. Αναρωτηθήκαμε πολλοί δημότες από την Αξιούπολη και την ευρύτερη περιοχή του δήμου, με ποιό κριτήριο λήφθηκε αυτή η ακατανόητη απόφαση. Ποτέ δεν κλήθηκα από κάποιον αρμόδιο του δήμου να εκθέσω την άποψή μου ως ειδικός πάνω στο θέμα. Δεν γνωρίζω καν ποιούς εμπιστεύτηκε ο δήμος για την επστημονική τους κατάρτιση και ειδίκευση, ώστε να τους συμβουλευτούν πριν πάρουν μια τέτοια απόφαση. 

Το μόνο συμπέρασμα στο οποίο εγώ προσωπικά κατέληξα είναι ότι επικράτησαν τα έντονα τοπικιστικά συναισθήματα και οι πολιτικές και άλλου είδους σκοπιμότητες, που υποχρέωσαν το δήμο να πάρει την απόφαση κατασκευής ελαστικού τάπητα στην “πρωτεύουσα- έδρα” του δήμου. Αγνόησε έτσι στην κυριολεξία τις πραγματικές ανάγκες του στίβου της Παιονίας, οι οποίες με βάση την λογική υποδείκνυαν την δημιουργία ταρτάν και την ανακατασκευή των αθλητικών εγκαταστάσεων στίβου στο στάδιο της Αξιούπολης. 

Σαν να μην έφτανε αυτό με δεύτερη μεταγενέστερη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου αποφασίστηκε η δημιουργία και δεύτερου ελαστικού τάπητα και στο στάδιο της Γουμένισσας, παρακάμπτοντας τελείως για μια ακόμη φορά το στάδιο της Αξιούπολης όπου πραγματικά γίνεται δουλειά στο στίβο, γιατί υπάρχει οργανωμένο αθλητικό σωματείο, στο οποίο τηρούνται όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις και έμπρακτα λειτουργεί σε καθημερινή βάση, δέκα χρόνια τώρα.

Σαν πολίτης του δήμου Παιονίας έχω την υποχρέωση να γράψω και να κάνω δημόσια γνωστό στους πολίτες του δήμου αλλά και ευρύτερα στο νομό, για αυτό που συμβαίνει, γιατί στην περίπτωσή μας η λογική και το αίσθημα δικαίου το επιβάλλει. Είναι προφανές ότι στον τόπο μου υπάρχει έλλειμμα αξιοκρατίας. Δεν υπάρχει άλλη λέξη που να αποτυπώνει με ακρίβεια και σαφήνεια αυτό που συμβαίνει και το οποίο σας περιέγραψα παραπάνω. Ο θεσμός του Καλλικράτη έγινε με σκοπό να ενισχύσει την τοπική αυτοδιοίκηση και να βοηθηθούν οι τοπικές κοινωνίες. Να μπορούν δηλαδή να παίρνονται ευέλικτα, αξιόπιστα, αποτελεσματικά και γρήγορα αποφάσεις που να ευνοούν την ανάπτυξη και να διευκολύνουν τους πολίτες εκεί που υπάρχουν ανάγκες. 

Έγινε με σκοπό την ενίσχυση όλων των περιοχών που ανήκουν στον δήμο και όχι μόνο της πρωτεύουσας που εδρεύει ο δήμος. Στην προκειμένη περίπτωση, εκ’ των πραγμάτων διαπιστώνεται από τις αποφάσεις και τα πεπραγμένα του δήμου Παιονίας ότι αυτό δεν γίνεται. Όχι μόνο δεν είναι στις προτεραιότητές του η ανάπτυξη του στίβου στην Αξιούπολη και κατ’ επέκταση στην Παιονία, ενώ θα έπρεπε με βάση την ορθή λογική, αλλά απεναντίας δυσχεραίνεται και τολμώ να πω ανακόπτεται η αναπτυξιακή του πορεία και η συνέχιση της λειτουργίας ενός νόμιμου και υγιώς αναπτυσσόμενου αθλητικού σωματείου. 

Οι αναξιοκρατικές αυτές επιλογές του δήμου έχουν και προεκτάσεις, που δεν τιμούν ιδιαίτερο το δήμο, γιατί δείχνουν μεροληπτική αντιμετώπιση και άνιση μεταχείριση, εις βάρος μιας ομάδας ανθρώπων που εργάζονται με ένα συγκεκριμένο σκοπό. Με άλλα λόγια, ο Δήμος επενδύει κάνοντας δύο μεγάλα έργα, με την ελπίδα ότι θα κινητοποιηθούν άνθρωποι εκ’ των υστέρων για να αναπτύξουν αθλητική δραστηριότητα, απαξιώνοντας και παραγκωνίζοντας τελείως την ίδια ήδη υπάρχουσα και ευημερούσα δραστηριότητα σε ένα άλλο μέρος του δήμου. 

Χρηματοδοτούν δηλαδή κάτι που δεν υπάρχει για να διακοπεί τελικά απερίσκεπτα και αναίτια κάτι που προσφέρει στο τόπο και έχει αξία αναγνωρισμένη. Τέτοιες πρακτικές ανήκουν σε άλλες περίεργες εποχές. Το σωματείο “Αθλητική Παιδεία” της Αξιούπολης περιστοιχίζεται από γονείς που ενδιαφέρονται για το στίβο, πλαισιώνεται διαχρονικά από ανθρώπους που το διοικούν και το στηρίζουν με ζήλο, και εν’ τέλει έχει διοικητικά, οικονομικά και αγωνιστικά πεπραγμένα που ελέγχονται μάλιστα ενδελεχώς από την Νομαρχία Κιλκίς και την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Με τις σκέψεις αυτές και με αφορμή την βράβευση μιας ακόμη Πανελληνιονίκη που γυμνάζεται στο στάδιο της Αξιούπολης, ελπίζω έστω και την ύστατη στιγμή να ευαισθητοποιηθούν οι αρχές και να αντιμετωπίσουν το ζήτημα με την πρέπουσα σοβαρότητα και με την γενναιότητα που απαιτείται. Αξίζουν οι αθλητές και αθλήτριες στίβου της Αξιούπολης να προετοιμάζονται με τις ίδιες συνθήκες που γυμνάζονται αθλητές/τριες άλλων σωματείων σε όλη την Ελληνική επικράτεια, ώστε να μπορούν να αγωνίζονται με ίσους όρους. 

Επιβάλλεται να είναι προτεραιότητα η κατασκευή του ελαστικού τάπητα στην Αξιούπολη, εκεί δηλαδή που πραγματικά χτυπάει η καρδιά του στίβου στην Παιονία, για να μπορέσει να αναπτυχθεί ο στίβος στην περιοχή μας. Κάνω μια τελευταία έκκληση στους αρμόδιους του δήμου να αναθεωρήσουν την στάση τους πάνω στο θέμα αυτό. Μια ιστορική αθλητική αναδρομή αποδεικνύει ότι στην Αξιούπολη “γεννήθηκε” ο στίβος της Παιονίας και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.