Το πρωί τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος επίσημη δοξολογία για τους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης κατά του ναζισμού και του φασισμού. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Αναστάσιος Κεσίδης, Διευθυντής του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς.
Ακολούθως τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, τηρήθηκε σιγή ενός λεπτού και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
Σε δήλωσή του, ο Αντιπεριφερειάρχης Ανδρέας Βεργίδης υπογραμμίζει: “Τιμούμε σήμερα τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που ενωμένοι αντιτάχθηκαν ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό, θυσιάστηκαν για την πατρίδα και για το υπέρτατο ιδανικό της Ελευθερίας. Αποτίουμε την πρέπουσα τιμή στους ήρωες μας, διατηρούμε ζωντανή την ιστορική μνήμη”.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, βουλευτής Κιλκίς της ΝΔ Γεώργιος Γεωργαντάς, ο εκπρόσωπος του Διοικητή Φρουράς Νέας Σάντας Κιλκίς Συνταγματάρχης Ευάγγελος Σεφερίδης, ο Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Κιλκίς Ανδρέας Βεργίδης, ο Δήμαρχος Κιλκίς Δημήτριος Κυριακίδης, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Κιλκίς Θεμιστοκλής Κοσμίδης, η πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Κιλκίς Φεβρωνία Ιωαννίδου, ο Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών ν. Κιλκίς πύραρχος Νικόλαος Παλαμούτης, η αστυνομικός διευθυντής Κυριακή Μαγνήσαλη, ο πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Ν. Κιλκίς υποστράτηγος ε.α. Σπυρίδων Τσερτσίδης, ο πρόεδρος της Ενωσης Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς ανθυπασπιστής Πεζικού Ιωάννης Σφήνας, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς Χρήστος Σπίγκος και για την “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ” η εκπρόσωπος της Παρθένα Σαββίδου, καθώς και εκπρόσωποι του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού περιφερειακού τμήματος Κιλκίς, φορέων και οργανώσεων.
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
«…Κύμα θανάτου ξαπολιούνται οι Γερμανοί.
Τ’ άρματα ζώνεσαι μ’ αρχαία κραυγή πολέμου.
Κυνήγι παίζουνε μαχαίρι και σκοινί,
Οι κρεμασμένοι στα δεντρά, μπαίγνιο του ανέμου.
Κι απέ Δεκέμβρη στην Αθήνα και Φωτιά.
Τούτο της Γης το θαλασσόδαρτο αγκωνάρι,
Λικνίζει κάτου από το Δρυ και την Ιτιά
το Διάκο, τον Κολοκοτρώνη και τον Άρη.»
Σεβαστέ πατέρα, επίσημοι άρχοντες του τόπου, άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αγαπητοί μου συντοπίτες, με τα παραπάνω λόγια ο ποιητής Νίκος Καββαδίας καταγράφει την πάλη του λαού μας απέναντι στον παντοδύναμο κατακτητή. Ο διαρκής αγώνας για την ελευθερία συνοδεύει την πορεία του λαού μας μέσα στους αιώνες. Απροσκύνητος αγωνίζεται μέχρι «τελευταίας ρανίδας του αίματός του», χωρίς ποτέ «γην και ύδωρ» να παραδώσει αμαχητί.
Ζόφος παντού! Το 1941, οι λαοί της Ευρώπης βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πιο φρικτή μορφή καταπίεσης και βίας. Η τριπλή κατοχή της Ελλάδας από τις δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας ήταν μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία του τόπου μας. Κάθε γωνιά της πατρίδας μας, από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη, από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τη Θεσσαλία, βυθίστηκε στην καταστροφή, στον φόβο και την απόγνωση.
Η πατρίδα μας, μετά την εισβολή των Γερμανών, στις 6 του Απριλίου 1941, την κατάρρευση του μετώπου και την κατάληψη της Αθήνας στις 27 του ίδιου μήνα, διαμελίζεται. Η Ιταλία καταλαμβάνει τα Επτάνησα, τα Δωδεκάνησα και σχεδόν όλη την Ηπειρωτική Ελλάδα. Η ζώνη μεταξύ του Στρυμόνα και των ορίων του νομού Έβρου, όπως και τα νησιά Θάσος και Σαμοθράκη παραχωρούνται στους Βούλγαρους. Η Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, η Αττική, Νησιά του Βορείου Αιγαίου και των Κυκλάδων, το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης περιέρχονται στο έλεγχο των Γερμανών.
Πρώτο μέλημα των Γερμανών είναι ο έλεγχος, η συγκέντρωση και απομύζηση όλων των αγαθών της βιομηχανικής παραγωγής και των φυσικών πόρων της χώρας. Λεηλατούνται τα βιομηχανικά και εμπορικά αποθέματα και η αγροτική παραγωγή. Ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει προβλήματα στην προμήθεια των χρειωδών για την επιβίωσή του. Τα παραπάνω οδηγούν σε ένα σκληρό χειμώνα με 400 περίπου νεκρούς καθημερινά τον Δεκέμβριο του ’41 και των 100.000 θανάτων του «μεγάλου λοιμού», όπως ονομάστηκε.
Οι Βούλγαροι εισάγουν και εφαρμόζουν σχέδιο εξόντωσης του ελληνισμού και υλοποιούν πρόγραμμα εθνοκάθαρσης στις περιοχές που ελέγχουν. Φροντίζουν να εξαφανίσουν την ελληνική γλώσσα από τα σχολεία και τις εκκλησίες. Θύματα εθνοκάθαρσης πέφτουν ιερείς, στελέχη της δημόσιας διοίκησης, ακόμη και απλοί πολίτες.
Ωστόσο, εκεί, στις πιο δύσκολες στιγμές, εμφανίστηκε το φως της αντίστασης. Ο λαός μας δεν υποτάχθηκε. Απέναντι στην καταπίεση, στον εκφοβισμό και στην αδικία, ο ελληνικός λαός αντέτεινε το πνεύμα της αντίστασης. Μια αντίσταση που δεν περιορίστηκε μόνο στους αντάρτες, αλλά επεκτάθηκε σε κάθε ελληνικό σπίτι, σε κάθε ελληνικό χωριό, σε κάθε ελληνική πόλη. Τα συσσίτια που οργανώνονται από συλλόγους επαγγελματιών και εργαζομένων, από τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία, είναι η πρώτη μας νίκη. Στην Ακρόπολη των Αθηνών ο Μανόλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας κατεβάζουν την γερμανική σημαία, αφήνοντας την ελληνική να κυματίζει στον αττικό ουρανό. Σταδιακά, με συνδυασμένη δράση, η αντίσταση του ελληνικού λαού απλώνεται και οργανώνεται.
Παντού στον ελληνικό χώρο δημιουργούνται αντιστασιακές ομάδες. Ξεχωρίζουν αντιστασιακές οργανώσεις με μεγαλύτερη εμβέλεια. Από το καλοκαίρι του ’41 δημιουργούνται οι εξής αντιστασιακές οργανώσεις:
ο ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος). Με αρχηγό τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα και πολιτικό ηγέτη τον Νικόλαο Πλαστήρα, τον γνωστό μαύρο καβαλάρη από το μέτωπο της Μικράς Ασίας.
Λίγο αργότερα ιδρύεται η ΕΚΚΑ (Εθνική Και Κοινωνική Απελευθέρωση) με αρχηγούς τον Δημήτριο Ψαρρό και τον Ευριπίδη Μπακιρτζή.
Στο τέλος Σεπτέμβρη γνωστοποιείται στον ελληνικό λαό με διάγγελμα η ίδρυση του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Από τους Λευτέρη Αποστόλου (ΚΚΕ), Χρήστο Χωμενίδη (ΣΚΕ), Απόστολο Βογιατζή (Αγροτικό Κόμμα) και Ηλία Τσιριμώκο (ΕΛΔ).
Και οι τρεις αντιστασιακές οργανώσεις θέτουν ως στόχο τον αγώνα κατά των κατακτητών και την απελευθέρωση. Απώτερος στόχος είναι η αλλαγή στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας και η δημιουργία συνθηκών για την οικοδόμηση ενός σταθερού δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η πρώτη μαζική αντίσταση γίνεται στο Δοξάτο της Δράμας και καταπνίγεται από τους Βούλγαρους. Ακολουθεί το Μεσόβουνο της Πτολεμαΐδας, το Ελευθεροχώρι των Γιαννιτσών , τα Κερδύλλια, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, ο Χορτιάτης, Ο Κάνδανος στην Κρήτη, το Αμπελόφυτο στο Κιλκίς.
Τον Φεβρουάριο του 1942 ιδρύεται ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός). Επικεφαλής του είναι ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης και ο Θανάσης Κλάρας (γνωστός ως Άρης Βελουχιώτης). Ο ΕΛΑΣ είναι εθελοντικός αντάρτικος στρατός και αποτελεί την μεγαλύτερη και μαζικότερη αντιστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα, αφού στηρίζεται από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ακολουθεί η ίδρυση της ΕΠΟΝ (Εθνική Πανελλαδική Οργάνωση Νεολαίας) από το ΕΑΜ τον Φεβρουάριο του 1943 με αξιοθαύμαστο αντιστασιακό αγώνα. Ο Ναπολέοντας Ζέρβας ανακοινώνει την ίδρυση των ΕΟΕΑ (Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών).
Κορυφαία στιγμή της Ενωμένης Εθνικής Αντίστασης, αποτελεί η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 25 Νοέμβρη του 1942, που καθυστέρησε τον ανεφοδιασμό των Γερμανών στην Αφρική για αρκετές εβδομάδες.
Λαοθάλασσα, πλήθος κόσμου μετατρέπει την κηδεία του Κωστή Παλαμά σε ένα συλλαλητήριο αντίστασης με πάνδημη συμμετοχή του αθηναϊκού λαού. Ο επικήδειος λόγος του Άγγελου Σικελιανού γίνεται σάλπισμα ελευθερίας. Δίπλα στους ανώνυμους αγωνιστές βρίσκεται το σύνολο της πνευματικής ηγεσίας του τόπου ακαδημαϊκοί, δάσκαλοι, καλλιτέχνες και συγγραφείς.
Η γυναίκα, γίνεται σύμβολο της αντίστασης, καθώς ηρωικές γυναικείες μορφές παίρνουν μέρος σε όλα τα μέτωπα του απελευθερωτικού αγώνα. Ηλέκτρα Αποστόλου, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Διαμάντω Κουμπάκη, Μαρία Δημάδη, Λέλα Καραγιάννη, είναι μερικά ονόματα των γυναικών – ηρωίδων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία του λαού μας.
Θα ήταν μεγάλη αμέλεια να μην αναφερθούμε στην προσφορά του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση, καθώς η συμμετοχή του σε όλα τα μέτωπα της αντίστασης ήταν καθοριστική. Ο Αρχιμανδρίτης Γερμανός ή αλλιώς Καπετάν Ανυπόμονος όπως τον αποκαλούσαν στο βουνό, ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος, ο πρωθιερέας της Μητροπόλεως Κοζάνης Ιωακείμ, είναι ένα ελάχιστο μέρος από έναν μακρύ κατάλογο εθνομαρτύρων ιερέων και μοναχών.
Το Μάρτιο του 1944 το ΕΑΜ ιδρύει την ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) με έδρα τις Κορυσχάδες Ευρυτανίας. Ένα είδος κυβέρνησης (κυβέρνηση του βουνού) για την Ελεύθερη Ελλάδα που καταφέρνει να διενεργήσει ελεύθερες εκλογές, όπου για πρώτη φορά ψηφίζουν γυναίκες και νέοι από 18 χρονών και πάνω. Στο Εθνικό Συμβούλιο εκλέγονται πέντε γυναίκες.
Στις 20 Μαΐου του 1944 υπογράφεται η «συμφωνία του Λιβάνου» στο Κάιρο της Αιγύπτου, η οποία θα οδηγήσει στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας στις 3 του Σεπτέμβρη του 1944.
Στις 12 Οκτωβρίου οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα και στις 18 ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης μετά τη λήξη της κατοχής, υψώνει στην Ακρόπολη την ελληνική σημαία.
Ο λαός ανασαίνει ελεύθερα πλέον.
Όμως, δεν μπορούμε να παραλείψουμε, σήμερα, την θυσία των κατοίκων των τριών ηρωικών χωριών του Κιλκίς: το Αμπελόφυτο, την Κυδωνιά και το Κλειστό.
Τρεις μόλις μήνες μετά τη γερμανική εισβολή και κατοχή της χώρας μας, η εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που ιδρύεται στις 15 Μαΐου 1941 στη Θεσσαλονίκη, δημιουργεί, στα τέλη Ιουλίου, στην περιοχή των Κρουσίων, την πρώτη ανταρτοομάδα στην ηπειρωτική Ελλάδα, τον «Αθανάσιο Διάκο». Τα τρία χωριά βρίσκονται το επίκεντρο των διεργασιών, συγκρότησης και δραστηριοποίησης της. Σύντομα η ομάδα αυτή προκαλεί τις πρώτες απώλειες για τους κατακτητές. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1941 ανατινάζει τη σιδηροδρομική γέφυρα Μουριών Κιλκίς. Στις 22 Σεπτεμβρίου στήνει ενέδρα στο 62ο χλμ του δρόμου Θεσσαλονίκης – Σερρών σε γερμανικό φορτηγό και σκοτώνει του δύο Γερμανούς που επιβαίνουν σε αυτό, αφήνοντας ζωντανούς τους δύο Έλληνες συνεργάτες τους.
Η εκδικητική μανία των Γερμανών ξεσπά πάνω στα τρία χωρία. Στις 25 Οκτωβρίου του 1941, ημέρα Σάββατο, καταφθάνουν ισχυρές μηχανοκίνητες δυνάμεις των ΕΣ ΕΣ και κυκλώνουν από μακριά, σε δυο ζώνες, την περιοχή. Οι χιτλερικοί εισβάλουν ταυτόχρονα και στα τρία χωριά.
Στο Αμπελόφυτο και την Κυδωνιά εκτελούν τους άνδρες στις πλατείες των χωριών. Δέκα κάτοικοι από το Ίσωμα που βρίσκονταν στην Κυδωνιά εκτελούνται μαζί με τους κατοίκους του χωριού. Στο Κλειστό τους βάζουν μέσα στην εκκλησία και αρχίζουν να την γκρεμίζουν με δυναμίτες. Όσοι πετάγονται έξω για να γλιτώσουν θερίζονται στην κυριολεξία από τους Γερμανούς. Εκτελεσθέντες 96 πατριώτες. Καίνε και τα τρία χωριά, δεν αφήνουν πέτρα στην πέτρα, τα ισοπεδώνουν όλα.
Οι τρεις αυτοί οικισμοί δεν ξανακατοικηθήκαν ποτέ.
Η Ελληνική Πολιτεία, εκπληρώνει το χρέος της τον Αύγουστο του 2014. Το Συμβούλιο της Επικρατείας εντάσσει τα τρία χωριά, Αμπελόφυτο, Κυδωνιά και Κλειστό στο δίκτυο των μαρτυρικών πόλεων και χωριών, που υπέστησαν μεγάλες καταστροφές σε ανθρώπινες ζωές και υλικές ζημιές κατά την αντίσταση κατά των δυνάμεων κατοχής (1941-1944).
Το μήνυμα της επετείου στο σήμερα, στο αύριο και στο πάντα, είναι η ανάγκη για την ενωμένη αντιμετώπιση των δύσκολων καιρών και των σκοτεινών χρόνων. Ο Ελληνικός λαός, στο μακρύ διάβα της Ιστορίας του, απέδειξε ότι ενωμένος μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Δεν μας πρέπει η διχόνοια. Ας μετρήσουμε στο έχει μας και τις ιστορικές μας ευθύνες, που επιτάσσει η κληρονομία μας. Το παράδειγμα τους από το τότε να μας καθοδηγεί στο τώρα.
Σας ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.