Σκοταδισμός…

Γράφει ο Σπύρος Νικ. Καρτσώνης
Καλά κρατεί ο σκοταδισμός στους κόλπους της Εκκλησίας, με κάποιους από τους ιεράρχες να προκαλούν θύελλα αντιδράσεων με τις πράξεις τους, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν νιώσει, δεν βιώνουν και δεν πορεύονται με το πλέον κυρίαρχο στοιχείο της Ορθοδοξίας: ο Θεός είναι ο Θεός της αγάπης και όχι ο Θεός-τιμωρός.

Πόσο σωστά το είχε πει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ουδένα δέδοικα ως τους επισκόπους, πλην ολίγων» (τίποτα δεν φοβήθηκα όσο τους επισκόπους, εκτός από λίγους)!

Γράφει η ιστοσελίδα neakriti:

«Οργή και αγανάκτηση έχει ξεσπάσει στην τοπική κοινωνία του Μοχού, καθώς η σορός της 17χρονης Νικολέτας, η οποία βρήκε τραγικό θάνατο προχθές Πέμπτη πέφτοντας από γέφυρα στον ΒΟΑΚ, με απόφαση της τοπικής Μητρόπολης δεν μπήκε καν στην εκκλησία του χωριού προκειμένου να τη "διαβάσει" ο παπάς την ώρα της κηδείας της... που τελικά δεν έγινε καν! Και μάλιστα επρόκειτο για απόφαση του ίδιου του Μητροπολίτη, ο οποίος έστειλε έναν απεσταλμένο για να διαπιστώσει ότι η εντολή που έδωσε θα εκτελεστεί κατά γράμμα… Σημειώνεται ότι επίσημο πόρισμα ότι πρόκειται για αυτοχειρία ακόμη δεν υπάρχει και ότι η οικογένεια μέχρι χθες αμφισβητούσε κάτι τέτοιο.»

Ο Μητροπολίτης στηρίζει την απόφασή τους στους Κανόνες της Εκκλησίας. Και λέει δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα: «Η Εκκλησία αγαπάει όλο τον κόσμο και δεν θέλει να δώσει ένα λανθασμένο παράδειγμα. Η μη τέλεση της συνηθισμένης τελετής κηδείας γίνεται παιδαγωγικά από την Εκκλησία».

Δεν μπορεί να κατανοήσει ο Μητροπολίτης ότι όποιος φτάνει στην αυτοχειρία υφίσταται μεγάλη ψυχολογική πίεση, τέτοια που η βούλησή του και η κρίση του δεν είναι σωστή. Είναι άρρωστος, και κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει ευθύνη σε έναν άρρωστο.

Όμως, γεννάται το ερώτημα:

Αυτά δεν ίσχυαν όταν πριν από δύο χρόνια και κηδεία κανονική έγινε σε αυτόχειρα καθηγητή Θεολογίας και παραβρέθηκε σε αυτήν σύσσωμη η εκκλησιαστή ηγεσία της Κρήτης και εκδόθηκαν τιμητικές ανακοινώσεις;

Φαρισαϊσμός!

Αφού…

… όλοι οι Ιεράρχες ‘κλείνουν τα μάτια και τα αφτιά’ -και πολύ καλά κάνουν- και εφαρμόζουν τους Ιερούς Κανόνες ‘κατ’ οικονομίαν’ παραβαίνοντας μεν καθημερινά τους Κανόνες, διατηρώντας όμως έτσι την επαφή με την κοινωνία. Όλοι δέχονται να διαδραματίζονται καθημερινά στο χώρο της Εκκλησίας πράξεις και γεγονότα που αντίκεινται στους κανόνες της, έχοντας μάλιστα θα λέγαμε και την ευλογία τους (λήψη Θείας Κοινωνίας χωρίς εξομολόγηση, αφορισμός για μη εκκλησιασμό ή μη τήρηση νηστείας, χειροτονία κληρικών μικροτέρων των 30 ετών κ.λπ.).

Ο Θεός της αγάπης, της συγγνώμης και της ταπείνωσης και όχι ο Θεός-τιμωρός, η κατ’ οικονομίαν αντιμετώπιση των ανθρωπίνων θεμάτων και το ‘ανοιχτό μυαλό’ είναι τα κυρίαρχα στοιχεία στην Ορθοδοξία. Γιατί η Ορθοδοξία δεν συνθέτει απλώς τη θεολογική άποψη ΄περί της σωτηρίας της ψυχής’, αλλά είναι κυρίως πρόταση τρόπου ζωής, μέσω του οποίου οδηγείται ο άνθρωπος στη ζητούμενη σωτηρία.

Στην Εκκλησία έχουν θέση όλοι οι αμαρτωλοί. Και οι κλέφτες και οι μοιχοί και οι πόρνες και οι αυτόχειρες. Όλοι! Όλοι εκεί πηγαίνουν για να βρουν τα πολύτιμα στοιχεία που έχασαν και η απώλειά τους τους οδήγησε σε πτωτική πορεία. Πώς λοιπόν ο Μητροπολίτης θα τους κλείσει την πόρτα; Όχι! Κάνοντας χρήση της Θείας Οικονομίας πρώτος θα παραβεί τους κανόνες συγχωρώντας και ανοίγοντας την αγκαλιά τη δική του και την αγκαλιά της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία μέσα στην κοινωνία δοκιμάζεται και, δυστυχώς, αρκετά συχνά υψώνει τείχη ανάμεσα σ’ αυτήν και το ποίμνιο. Στέκει μακριά από το ζητούμενο, όταν αδυνατεί να αφουγκραστεί το σφυγμό του λαού, όταν αδυνατεί να αντιληφθεί το νόημα της αποστολής της.

Όθεν, αναρωτιέμαι -και πάλι:

γιατί σπανίζουν στο εκκλησιαστικό στερέωμα οι ιεράρχες που τον τίτλο του δεσπότη τον τιμούν πορευόμενοι ως δεσπότες-ποιμένες της προσφοράς, της σεμνότητας, της αγάπης, της μακροθυμίας, της ταπεινοφροσύνης και όχι ως δεσπότες-εξουσιαστές, δυνάστες, αφέντες, με αυθαίρετη και απολυταρχική συμπεριφορά;

Αναρωτιέμαι… και αναζητώ αυτούς τους ολίγους, που μέσα από τα λόγια και τα έργα τους διαχέεται η μεθυστική ευωδία της πνευματικής λαμπηδόνας τους.

ΥΓ.: 1. Δυστυχώς, και στον νομό μας παρατηρήθηκαν φαινόμενα σαν το παραπάνω της Κρήτης. Γνωρίζω δύο περιπτώσεις -ίσως υπάρχουν και άλλες- που ο μητροπολίτης Γουμενίσσης αρνήθηκε εκκλησιαστική ταφή σε αυτόχειρες. Άραγε, έχει αλλάξει άποψη; Μακάρι! Γιατί αν μια κοινωνία «δεν έχει ούτε αρχές ούτε σεβασμό προς τη ζωή», όπως είχε τονίσει ο εκπρόσωπός του τότε, μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρει και η Εκκλησία.

2. Ποια είναι άραγε η άποψη του Πολυανής και Κιλκισίου για όλα τα παραπάνω; Πολύ θα θέλαμε να την εκφράσει με την πρώτη ευκαιρία.