Τα χίλια πρόσωπα του Άμλετ

Του Φώτη Μισόπουλου

.....και δε σταματούν να πέφτουν οι δώδεκα χτύποι απ' τις καμπάνες, ούτε να βουίζουν οι μύγες......
ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ[1]

α.
............ολόκληρος ο πληθυσμός πόλης εξαφανίζεται, άλλοι τους αντικαθιστούν, μα κι αυτοί είναι περαστικοί Πάνε κι έρχονται
ΚΛΙΜΆΝΤΟ: [Μιλάει αργά, με ευφράδεια, χορταστικά] Αφού δεν το ήξερες προτήτερα, πώς το πήρες είδηση τώρα; Αυτό δεν το καταλαβαίνω- χρειάζεται τάξη [παύση] Η μυρμηγκοφωλιά σπάει σαν ηφαίστειο Η ανοιχτή πληγή αναβλύζει- αχνίζει φουσκώνει συσπάται Ο ήλιος αυτές τις ώρες δε σταματάει στιγμή ν' αντλεί αίμα με το πρόσωπο κόκκινο Έπειτα αργά πάλι η νύχτα αναιμικό φυτό- φοράει μαύρα γυαλιά των σταρ: Κρύβεται από φανατικούς θαυμαστές].-
Σπίτια σειρές σπιτιών δρόμοι- χιλιόμετρα πεζοδρόμια- σωροί τούβλων πέτρες Αλλάζουν χέρια Ο ιδιοκτήτης δεν πεθαίνει ποτέ Κάποιος άλλος παίρνει τη θέση του όταν εκείνος πάρει το μήνυμα της αναχώρησης Πρέπει να υπάρχει κάποιο κόλπο Κάτι σωρεύτηκε μέσα στις πόλεις και ξεθώριασε μες στους αιώνες Σκεφτόμαστε τί έχουμε Προσπαθούμε, βάζουμε σ' εφαρμογή ο,τι σκεφτήκαμε Άμα δεν μπορούμε, σταματάμε στην προσπάθεια Όμως αν μπορείς βάζεις τα δυνατά σου να τελειώσεις, να το κάνεις Ο ήλιος βυθίζει τα βέλη του και ταπεινώνει τους όγκους των απορριμμάτων Ξεφτιλισμένη λαμπρότητα: τοποθετεί μια πέτρα στο στόμιο της μυρμηγκοφωλιάς- τα σκυλιά σκαλίζουν την κίτρινη λάμψη του σκουπιδότοπου Στιλπνά ελάσματα με γεωμετρική πρόοδο εισβάλλουν στον ζωτικό χωρόχρονο των λεπιδόπτερων Κύμα αρχανθρώπων με θρομβωμένους εγκέφαλους αποδεκατίζουν σε δευτερόλεπτα ο,τι δημιουργήθηκε απ' την απόσταξη εκατομμυρίων ετών
Μπορούμε ν' ακούμε τη σιωπή όταν κάποιος κλαίει απ' την άλλη μεριά του τοίχου. Μύριζε βροχή Γιατί να βρέχει; Δε μπορείς να κάνεις τίποτε άμα βρέχει Σε εξόρισαν από τα ήμερα ζώα Ευωδίαζε δέντρα Στη γωνία υπήρχε σκοτάδι, όμως εγώ μπορούσα να βλέπω κι άκουγα να πλάθεται η νύχτα Ένα πουλί ντυμένο πολύχρωμα κάνοντας κύκλους κάθεται στον μοναδικό θάμνο Μετά; Δεν υπάρχει μετά Προχωρώ
Διαπερνώ τεράστιους βρόγχους εποχών.-

β.
........φλαμίνγκος κύκνοι ερωδιοί γερανοί κορμοράνοι στροβιλίζονται σε μπαλέτο απόγνωσης απέναντι στο μόνο ζώο που σκοτώνει για διασκέδαση
Εγγυημένη κατάψυξη ονείρων Πυραμίδες στην άμμο Χτισμένες με σκέτο ψωμί και κρεμμύδι Οι σκλάβοι Το Σινικό τείχος Η Βαβυλώνα O Βάινινγκ
ισχυρίστηκε ότι ο Άμλετ ήταν γυναίκα Συνένοχη στις σκέψεις που μάτωσαν όταν η αυγή σκεπάζονταν από έναν ουρανό άδειο
ΑΜΛΕΤ: ....σκίζω το νυφικό- χιονένιο- φουστάνι της Οφηλίας Έλα, δεν μπορώ να χαραμίσω όλη μου τη βραδιά, ειδικά μ' εσένα, απόψε Έλα, να προλάβω την παράσταση πριν αρχίσει .-Μπορούσα να δω τα παράθυρα με τα δέντρα όλο βουή Το σκοτάδι ερχόταν σε μαλακά φωτερά σχήματα όπως ο ύπνος
ΟΡΕΣΤΗΣ: .....κι επιστρέφω στην πεδιάδα Στην πεδιάδα που είναι πάντα καταμεσήμερο κι ο ήλιος πέφτει σταθερά στο ακίνητο τοπίο, σαπίζουν οι μύγες χίλια κομμάτια ετούτη η στιγμή που δεν περνά Είναι ώρα να εκραγείς στην έκρηξη που δε θ' αφήσει παρά μια μακριά ουλή στον ουρανό [φως]
ΑΜΛΕΤ: .....ανάμεσα στις σάρισσες της Λοξής Φάλαγγας των βλεμμάτων τρεμάμενα φωτάκια λαμπυρίζουν στο πλήθος θυμίζοντας ξεχασμένα αρχέτυπα Αστραπές ελάχιστου ανθρώπου μες στον επερχόμενο τυφώνα που λυσσομανά Ο θρήνος μεταστράφηκε σε αλαλαγμό και αποσύνθεση
Σ' αυτό το οικογενειακό λεύκωμα είμαι ο Άμλετ Στεκόμουν στην ακτή και μιλούσα στα κύματα με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης
[ΣΚΗΝΙΚΟ: ......βγήκε Η πόρτα έκλεισε Ακούγονταν τα βήματά του στον διάδρομο Και τότε μπόρεσα ν' ακούσω το ρολόι ξανά Πάλευαν να περάσουν τα χέρια στα μακριά τους μανίκια Οι άντρες έχουν εφεύρει την παρθενία κι όχι οι γυναίκες Για τις γυναίκες έχει μικρότερη σημασία]
ΟΡΕΣΤΗΣ: ......γενναία ριψοκίνδυνη είδηση που πορεύεσαι μέσα σε χιόνια και φτερά, όπου ακονίζουν τη λάμα τους τ' αστέρια, συντροφευμένη από μια βελούδινη ουρά.....Πουλί του δάσους το ράμφος σου κάνει ν' αναπηδούν οι βράχοι Σέρνεις στα ύψη αποκρίσεις καυτές, της φωτιάς ή της πέτρας.-

γ.
[ΣΚΗΝΙΚΟ- ΒΙΝΤΕΟ: .......το θαυματουργό τζίνι παραμονεύει στο μπουκάλι του τζιν Πέρα απ' τις Ηράκλειες Στήλες όπου ροζ ιστορίες κατακλύζουν τον εγκέφαλο Μυθική Ατλαντίδα]
ΑΜΛΕΤ: .....δεν είμαι ο Άμλετ Είμαι ο Βόυτσεκ, εντεύθεν του ανθρώπου Περιμένοντας την ανάσταση του Μπύχνερ στην κλιματική αλλαγή της Πλειστόκαινου Είμαι η Οφηλία και ο Πολώνιος όταν ο ήλιος στο ζενίθ τελειώνει την Ιστορία καθώς προφήτεψε ο Χέγκελ Είμαι ο καλός στρατιώτης Σβέικ ενώ αποσπώ την αστυνομία από το θέατρο και τη λογική Είμαι το σοβαρό περιστατικό στη ζωή του Νέλσον Μαντέλα Είμαι η στρατιά και τ' άρματα της Επανάστασης που επανιδρύουν τον Μεγάλο Λυγμό της Απώλειας Είμαι αυτό που θα πει ο Γαλιλαίος καθ' υπαγόρευση του Μπρεχτ Είμαι το φέρετρο που σαπίζει φιλοξενώντας το Σώμα της Γενναιότητας- μέσα του
ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ: ......φύγανε αυτά Πάνε Τέρμα Και μην κάνεις έτσι γιατί δεν θα σου ξαναγιορτάσουμε γενέθλια
Ο ΑΜΛΕΤ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ: [......σταματά, με το κεφάλι στραμμένο κατά το παράθυρο- κοιτάζει έξω Ξαναγυρίζει και ψάχνει το χέρι της Οφηλίας] ......νάτη έρχεται Τσιμουδιά Την είδαμε Βγήκε απ' το παράθυρο και πιάστηκε απ' το δέντρο Έξω Εμείς κοιτάζαμε το δέντρο που τρεμούλιαζε Το τρεμούλιασμα όλο κατέβαινε Ξεκόλλησε απ' το δέντρο Ξεμάκρυνε Κι ύστερα δε βλέπαμε τίποτα Το βυθισμένο σε πένθος βασίλειο της Ελσινόρης κάνει απατηλά τα επικίνδυνα όρια ανάμεσα στο σίδερο και στο ηλιοτρόπιο Γέρνοντας φιλώ τα παγωμένα χείλια του κρατήρα Διασχίζω τους διαδρόμους της μουσικής κι εξαφανίζομαι στους ήχους σαλπίγγων
ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ: ......και η τελευταία αντίρρηση αφήνει μυρωδιά βρεγμένης γης Η στυφή γεύση στη γλώσσα προάγγελος πτώσης Κρύο μέταλλο που υπερακοντίζει κάθε ένστιχτο αυτοσυντήρησης Είμαι αφοπλισμένος απ' τη σκοτεινή γοητεία του όπλου που με σημάδεψε τόσες φορές Συντεταγμένες που συγκλίνουν κάπου στη Βόρεια Θάλασσα Αμήν.-

ΑΥΛΑΙΑ

πρόσωπα

ΚΛΙΜΆΝΤΟ
ΑΜΛΕΤ
ΟΡΕΣΤΗΣ
Ο ΑΜΛΕΤ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, μτφρ.-εισαγωγή Μάγια-Μαρία Ρούσσου, ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1986

ΑΝΑΦ.: 1. ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, μτφρ.-εισαγωγή Μάγια-Μαρία Ρούσσου, ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1986//// ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΟΣΚΕΛΗΣ, ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΙΘΡΙΔΑΤΙΣΜΟΥ, ΒΑΝΙΑΣ 1992//// Γουίλιαμ Φώκνερ, Η Βουή και η Μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010/////

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΡΡΑΜΠΑΛ, Νεκροταφείο αυτοκινήτων- Το τρίκυκλο, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, ΔΩΔΩΝΗ 1970//// Heiner Müller, ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, επιλογή-, εισαγωγή, μτφρ.: ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΆΓΡΑ 2001

https://static.wixstatic.com/media/10fbf0_7494083c64d44300b45e081539bb2465~mv2.jpeg/v1/fit/w_2500,h_1330,al_c/10fbf0_7494083c64d44300b45e081539bb2465~mv2.jpeg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU