Σάββατο 20 Απριλίου 2024

Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Γράφει η Ηλίας Θεοχαράκης
Θεολόγος
Φθάσαμε ήδη στην προτελευταία Κυριακή από το Άγιο Πάσχα ,και η Αγία μας Εκκλησία, μας προβάλλει τη ζωή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Εκ πρώτης όψεως είναι απορίας άξιον. 

Θα περίμενε κανείς να μας προβάλλει, κάποιον από τους αποστόλους ή κάποιον μεγαλο- μάρτυρα πολύαθλο, ή ίσως κάποιον από τους μεγάλους διδασκάλους, το Μέγα Βασίλειο ας πούμε, ή ένα βασιλέα άγιο όπως ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Παράδοξο όμως, ψάλλει την ακολουθία μιας γυναίκας, που πέθανε ξεχασμένη «απ' όλους» στην έρημο, η οποία πρώτα ήταν μια πόρνη. 

Ποιος άραγε να είναι ο λόγος; Είναι ένα ερώτημα για το οποίο μπορεί κανείς να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο για να το απαντήσει. Ας θυμηθούμε όμως λίγο πώς μας προετοίμασε η Εκκλησία για την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ξεκινήσαμε με την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου,με την ομώνυμη παραβολή και την αμέσως επόμενη συνέχισε με του Ασώτου, ψάλλοντας από τότε κάθε Κυριακή στον Όρθρο: «της μετανοίαν άνοιξον μοι πύλας Ζωοδότα». Τονίσθηκε δηλαδή η ταπείνωση, η μητέρα των αρετών, που ασφαλώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Μετάνοια. 

Κανείς δεν φτάνει στην νίκη της υπερηφανείας, εάν δεν μετανοήσει. Για την μετάνοια,δεν απαιτείται κανένας κόπος, αλλά μόνο αγαθή προαίρεση. Για τον λόγο αυτό και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, αυτό ζήτησε για να προετοιμασθούν οι άνθρωποι. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Μετανοείτε ήγγικε γάρ η Βασιλεία των Ουρανών». Δεν είπε να κάνετε αυτό ή το άλλο. Είπε απλά «Μετανοείτε». 

Μια απλή λεξούλα φαίνεται ότι είναι. Όμως πόσο δύσκολα ξεστομίζει κανείς την «συγγνώμη» και πόσο αληθινή είναι άραγε όταν την λέει; και πόση μετάνοια ειλικρινή εμπεριέχει; Ακόμη και τα νήπια δυσκολεύονται να την πούν. Ούτε ο Αδάμ ούτε η Εύα μετανόησαν, γι' αυτό και εκδιώχθησαν από τον Παράδεισο και όχι μόνο γιατί αμάρτησαν. Γι' αυτό και ο διάβολος ΔΕΝ ΣΏΖΕΤΑΙ, γιατί είναι η προσωποποίηση της υπερηφάνειας ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΕΊ. 

Τα πάντα μπορεί να κάνει, δεν τρώει ποτέ, δεν κοιμάται, δεν κουράζεται αλλά δεν μπορεί να σωθεί, γιατί δεν μετανόησε. Μετάνοια ζήτησε με το ξεκίνημα του κηρύγματός του και ο Χριστός (Ματθαίου, Δ' 17), γιατί χωρίς αυτήν κανένα απολύτως έργο δεν έχει αξία, αλλά κατακαίεται από την υπερηφάνεια, όπως ακριβώς του Φαρισαίου.ΟΠΩΣ ΟΙ ΔΩΡΕΈΣ ΠΟΥ ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ

.Παροιμιώδης ήταν η Μετάνοια του Προφητάνακτος Δαυίδ, που αποτέλεσε την αφορμή για την συγγραφή του υπέροχου πεντη κοστού (50ου) ψαλμού «Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου». Έτσι λοιπόν μας θυμίζει την Κυριακή η Εκκλησία την ηρωική και έμπρακτη μετάνοια της Οσίας Μαρίας, λέγοντάς μας: ΠΡΟΣΈΞΤΕ , γιατί κι αν νηστέψατε, και αν προσευχηθήκατε όλες αυτές τις ημέρες της νηστείας,Και αν κάνατε ελεημοσύνη ,Κινδυνεύετε διότι το κλειδί του παραδείσου κρατά στο χέρι της η Μετάνοια. 

Η Οσία Μαρία έζησε τα πρώτα νεανικά της χρόνια στην πορ- νεία, αλλά όταν πήγε στους Αγίους Τόπους να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, μια αόρατη δύναμη την καθήλωσε ακίνητη έξω από τον ναό. Τότε υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει ζωή, παρακαλώντας την Παναγία, εάν την επιτρέψει να προσκυνήσει. Η Παναγία την άκουσε και η Μαρία αφού προσκύνησε έφυγε για την έρημο, όπως υποσχέθηκε, όπου ασκήτεψε για 47 ολόκληρα χρόνια με αυστηρή νηστεία και προσευχή, καίοντας το αμαρτωλό της παρελθόν, γενόμενη συγχρόνως μεγάλο παράδειγμα Μετανοίας. Την συντριβή της καρδιάς της Αγίας Μαρίας, μας προβάλλει λοιπόν η Εκκλησία σήμερα, γιατί την Βασιλεία των Ουρανών δεν την κερδίζουμε, αλλά μας την χαρίζει ο Θεός ως δώρο κληρονομιάς, αρκεί να τον δώσουμε την καρδιά μας όπως η Αγία, κάνοντας αρχή με την ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.