Πολύκαστρο - Χέλσινμποργκ - Στοκχόλμη - Ουψάλα: Σαν να ήταν χθες κι όμως πέρασαν 50 χρόνια

Ο καθεδρικός ναός της Ουψάλα το χειμώνα

Του Βασίλη Αθανασιάδη
Χρόνια δύσκολα, φτώχεια καταραμένη, Οκτώβρης του 1966, Οικογένεια πολύτεκνη, 4 παιδιά όλα αγόρια.

Ο μεγάλος γιος, ο Γιάννης, εκπλήρωσε τη στρατιωτικές του υποχρεώσεις (27 μήνες) και αφού δούλεψε για δύο χρόνια στο τότε σωματείο φορτοεκφορτωτών Πολυκάστρου, σκέφτεται το δρόμο της ξενιτιάς.

Ήδη εκατοντάδες νέοι Πολυκαστρινοί και χιλιάδες από όλη την Ελλάδα, έχουν φύγει για εργασία κυρίως στη Δυτική Ευρώπη (Δ. Γερμανία, Βέλγιο, Σουηδία κ.α.).

Ύστερα από περιπετειώδη διαδρομή μέσω Κεντρικής Ευρώπης τελικός προορισμός η Σουηδία και η πόλη της Ουψάλας, όπου εκεί βρίσκονται ήδη οι Πολυκαστρινοί ο Χρήστος και ο Ερωτόκριτος.

Ο ποταμός Fyris που διασχίζει την Ουψάλα

Εκεί ο Γιάννης δημιούργησε τη δική του οικογένεια και έζησε πάρα πολλά χρόνια, μέχρι και την συνταξιοδότηση του.

Λόγω της ένταξης του στο ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και της πολιτικής κατάστασης στην πατρίδα μας (1967-1974) δεν μπορούσε να έρθει στην Ελλάδα.

Στοκχόλμη, η "Βενετία του Βορρά "

Στοκχόλμη, η οδός του βασιλιά (Kungsgatan).

Στοκχόλμη, το Δημαρχείο της πόλης (Stadshuset)

Το 1973, ακριβώς πριν 50 χρόνια, η μητέρα μας Κλεοπάτρα Αθανασιάδου το γένος Πηλαλίδη, είναι πολύ στεναχωρημένη, έχει να δει το μεγάλο της γιό 7 χρόνια, “εγώ θα αποθάνω και κι θα ελέπω το τρανόν το παιδί μ΄ ”, είναι το παράπονο της και ο καημός της ο μεγάλος.

Έτσι έχοντας εγώ την δυνατότητα να ταξιδεύω δωρεάν με τα τρένα, καθότι σιδηροδρομικός, ξεκίνησα μαζί με τη μητέρα μας, κάνοντας ένα διήμερο ταξίδι μέσα από την τότε Γιουγκοσλαβία, την Αυστρία, τη Γερμανία και την Δανία και φτάσαμε στηΣουηδία και στην μακρινή και όμορφη Ουψάλα.

Το πέρασμα με το τρένο από την κεντρική Ευρώπη στην Σκανδιναβία γίνεται μέσω Δανίας όπου στο Χελσινγκόρ (Helsingør) είδαμε ολόκληρο το τρένο με την μηχανή και τα βαγόνια να μπαίνει μέσα στο καράβι όπου υπήρχαν σιδηροτροχιές και σε μισή ώρα απέναντι στο Χέλσιμποργκ (Helsingborg) το τρένο κύλησε πλέον στις Σουηδικές σιδηροτροχιές και συνέχισε το ταξίδι μέχρι τη Στοκχόλμη.

Χελσινγκόρ (Helsingør) - Χέλσιμποργκ (Helsingborg)

Το πλησιέστερο σημείο των δύο χωρών (2 χιλιόμετρα σε ευθεία ) στο στενό Øresund (για τους Δανούς) ή Öresund (για τους Σουηδούς).

Η είσοδος νότια από Βαλτική στον Ατλαντικό ωκεανό.

Από εδώ πέρασε ο Τσαρικός (Ρωσικός) Στόλος πριν το 1770 για να έρθει στην Ελλάδα για να υποκινήσει την αποτυχημένη Ελληνική επανάσταση (Τα Ορλωφικά)

Η αλησμόνητη μητέρα μας έμεινε κατενθουσιασμένη από το ταξίδι και την συνάντηση με τον μεγάλο της γιό ύστερα από 7 χρόνια.

Όλα καλά, όλα ωραία, η καθαριότητα, η τάξη, η ευγένεια των Σουηδών, το επίπεδο οργάνωσης και η ποιότητα ζωής, ένα πράγμα δεν της άρεσε και αυτό ήταν το πρώτο άγαλμα που αντίκρισε όταν κατέβηκε από το τρένο, βγαίνοντας από τον σταθμό της Ουψἀλα που ήταν ένα σύμπλεγμα άντρας, γυναίκα και παιδιά ολόγυμνα “Τσάτσαλοι, ούι ανάθεμά το, ξάι κ εντρέπουνταν”.

Η πρόσοψη του παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού της Ουψάλα, με το άγαλμα μπροστά.

Λες και ήταν χθες κι όμως πέρασαν 50 χρόνια.

* Φωτογραφίες HarPer