Δικηγόρος
«Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα,
κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή,
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει»
Τελευταίος Σταθμός
Γ. Σεφέρης
Η περίοδος της Χούντας ήταν ένα θλιβερό γεγονός. Μια αιματοβαμμένη ιστορική συγκυρία του 20ου αιώνα. Ένα πολιτικό μόρφωμα που βρήκε την μετεμφυλιακή ελληνική κοινωνία σε κατάσταση απόλυτου φόβου και πλασάροντας δήθεν φιλολαϊκή πολιτική και «χάντρες και καθρεφτάκια» καταστρατήγησε κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, ελευθερίας και δημοκρατίας.
Η Χούντα ήταν ένα αυταρχικό καθεστώς που με την βίαιη επιβολή της θα συλλάβει, θα εξορίσει, θα λογοκρίνει, θα βασανίσει και θα εξοντώσει όσους στάθηκαν απέναντί της.
Το Φοιτητικό Κίνημα κατά τα έτη ’71 έως ’73, έβαλε το θεμέλιο, έγινε, με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, καταλύτης για την εξέγερση του γενικού πληθυσμού.
Οι φοιτητές πέτυχαν να «διεμβολίσουν» το τρίπτυχο εξουσίασης της Χούντας «φόβος, έλεγχος, τρομοκρατία». Πέτυχαν να διαλύσουν την εικόνα του «ισχυρού» καθεστώτος, κατάφεραν την διεθνή του καταδίκη και οδήγησαν στην εμβληματική τιμωρία των πρωτεργατών, που κατέστρεψαν το δημοκρατικό πολίτευμα.
Η Χούντα έπεσε, ο αυταρχισμός εξαλείφθηκε και σταδιακά εγκαταστάθηκε η Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία είναι δυναμική, ζώσα, αποτελεί ένα διαρκές διακύβευμα, χρήζει συνεχούς προστασίας.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια σε δυσάρεστες αναλογίες του χθες και του σήμερα.
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε σημερινά υβρίδια αυταρχισμού, που παροπλίζουν την Δημοκρατία και δημιουργούν περιβάλλον απιστίας και απορρύθμισης.
Με προφάσεις την οικονομική, την ανθρωπιστική και πρόσφατα την υγειονομική κρίση αποσταθεροποιείται υπόγεια και μεθοδικά η εγκατεστημένη, με αιματηρούς αγώνες, Δημοκρατία.
Περιορίζονται ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και σταδιακά «εξοικειωνόμαστε» με τον αυταρχισμό στην πολιτική ατζέντα.
Απαγόρευση κυκλοφορίας
Ενίσχυση αστυνομικού ελέγχου και βίαιης καταστολής
Θεσμοθέτηση πανεπιστημιακής αστυνομίας
Καταστρατήγηση εργασιακών κεκτημένων
Φίμωση Μ.Μ.Ε
Άρση απορρήτου των ιδιωτικών συνομιλιών και πολλά ακόμη
Και κυρίως «όποιος δεν προσαρμόζεται…πεθαίνει»
Ένα λευκό γαρύφαλλο στη μνήμη όσων «πέθαναν αταλάντευτα πιστοί στις αρχές τους».
Ενώ η είσοδος μας στα Μνημόνια του Γιωργάκη ήταν ένα δημοκρατικό γεγονός ε;.Μήπως θα πρέπει να το γιορτάσουμε και αυτό.Αντε μιλάνε όλοι για δημοκρατία μιλάτε και εσείς,που επί των ημερών σας ήταν χειρότερα και από σκλαβιά και τυραννία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τι συγκινητικό.οι σοσιαλησταδες σε ρόλο υπεράσπιση της.δημοκρατίας.χα ΧΑ.ποιοι;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή