H άλλη όψη της ύπαρξης

Του Φώτη Μισόπουλου
Σ' όλα τα σταυροδρόμια ο άνεμος
OCTAVIO PAZ [1]

1.
......belle dame sans merci Συνεχίζουν Τα δάχτυλα έτοιμα ν' ανοίξουν Κάποιος αρκουδίζει προς ένα στύλο γκαζιού,- δυσεύρετου πλέον,- πιάνεται, σκαρφαλώνει σπασμωδικά Απ' την κορφή του γλιστράει κάτω Απομακρύνεται μέσα στο πλήθος βάζοντας τον φακό που έχει στον ώμο Μερικοί το σκάνε προς το σκοτάδι Οι δυο τους το απόγεμα Έμοιαζε να κρατάνε αόρατες σφαίρες ή μπίρες Τότε πήρα είδηση τι συνέβαινε Ίσκιοι μικροί ωχροί απροσδιόριστοι Σαν νεκρές φώκιες Καθωρισμένες νωχέλειες Το ρεύμα Ή να γυρίσει η νύχτα το μέσα έξω να δείξει τα σπλάχνα της από χρυσάφι.
Ταλαντευόμενος πιέζει με το δάχτυλο το αριστερό ρουθούνι και με το άλλο πυροβολεί το πεζοδρόμιο Μια λαμπερή ουλή στο πρόσωπο που φανερώνει το φανάρι εκστρατείας Η ομίχλη ζώνει την ακροποταμιά σαν φίδι Απομακρύνομαι απ' την αλήθεια Και το μυστικό Παιδιά που ζουν τα όνειρά τους ανεπίλυτα μέχρι θανάτου Δεν θέλω να είμαι ο ένδοξος ηττημένος μένοντας ξάγρυπνοι, συνομιλώντας με σκιές κι αόρατα φιλιά σαν χάδια αλόης.....
Λάμποντας το φεγγάρι πάνω σε πηγάδια στεγνά Σκύβοντας το κεφάλι περπατάμε χωρίς να ξέρουμε, μέχρι να κουραστεί το μαστίγιο του τυράννου Αιωρούμενες αναθυμιάσεις ξεπετάγονται προς όλες τις πλευρές,- οχετούς, αυλάκια, βόθρους, σωρούς σκουπιδιών. Λάμψεις ξεπηδάν από το νότο, κάτω απ' τη γέφυρα του τρένου, ενώ βάζω στη τσέπη ψωμί και σοκολάτα κι ο κοίλος καθρέφτης με δολοφονεί Το πορτρέτο ενός γενναίου αρματηλάτη, ανίδεου ωστόσο Παρουσιάζεται η εικόνα του μοναχικού έρωτα από πολύ καιρό χαμένου, όπως τα χαμίνια, ή η μεταφυσική της οδού Lynch στον Joyce, καθώς παρακμάζει, βλέποντας ρυτίδες που δεν έχουν πρόσωπο Παραδέχομαι πως υπάρχουν διάλογοι πορτρέτων Ανυποψίαστοι
Τραβάω προς το αμαξοστάσιο Ανασαίνω προσεχτικά aurora borealis και χυτήρια χάλυβα- υπέροχα τοπία προδοσίας καθώς η ανταύγεια δυναμώνει ανάμεσα σε σιωπηλές αυλές,- στην άβυσσο, αδιάφορη στον ίλιγγο σαν είκοσι ονόματα και μια μοναχή γυναίκα Ο ουρανός μεγαλώνει τη νύχτα..........

2.
......περίπου άγαλμα: κοιτάζω ολόγυρα, ορμάω ξαφνικά Απ' την ομίχλη σηκώνεται ένας αμμοστρωτήρας σαν δράκοντας κινέζικου παραμυθιού - προχωρώντας μ' επιφύλαξη Έρπει με όλο τον όγκο του καταπάνω μου Ο τεράστιος κόκκινος προβολέας κάνει νοήματα να σταματήσω Τα φρένα ουρλιάζουν απελπισμένα Γράφω: ''Ψάχνω το μικρό δέμα στο οποίο είχα συγκεντρώσει τις σκηνές και τα πρόσωπα, έχω περισυλλέξει σ' αυτές τις μικρές μπάλες- που πέταξες- την αθωότητα και τις ήττες μου. Στάλαξα κάθε γαλήνη Τώρα κάπου θαμμένες, μοιάζουν λόγχες πανικού και μίσους''
Ή ας ονειρευτούμε έστω ένα καινούριο ποίημα, που να έχουμε όλοι μερίδιο στην τρικυμία του, καθώς θα πληθαίνει ο ήχος της μουσικής στην παραλία Ο κόσμος μισάνοιξε Η άλλη όψη της ύπαρξης Σωρεύονται συνασπισμοί αίματος μέχρι να δούμε το γκρίζο της στάχτης, το χορό του νερού Τη βροχή. Βλέπω ψηλά πλάι σε αντικατοπτρισμούς φοινικόδεντρων, εκεί στέκεται μια γυναίκα με αμφίεση οδαλίσκης Καταπίνει μεγάλες ανάσες αέρα Πετράδια στα δάχτυλα των ποδιών κι αλυσίδες χρυσές- λεπτοφτιαγμένες- στους αστραγάλους Πάω να φέρω την κολόνια και το ροζέ κρασί γι' αυτήν- όπως για σένα Όταν διάλεξε τον τωρινό της σύζυγο είπαν ''η ωραία και το τέρας- το αριστερό χέρι βρίσκεται κοντύτερα στην καρδιά Ήθελα-ήθελε τόσο πολύ'' Συγκλονιστικές σαιξπηρικές ερμηνείες για το τίποτε Στα καταφύγια των οιωνών κάθε ξημέρωμα γίνεται η ανάγνωση των μελλούμενων.Mε τα σαρκώδη χείλη ανάμεσα στη γλώσσα Μπροστά από σφοδρούς εναγκαλισμούς και παροιμίες της Κόλασης della Divina Commedia. Aναμονή. Βέβαιοι για τις επευφημίες, τα ηχηρά encore που ακολουθούν[2]Φως Η ουσία τού χρόνου και οι επινοήσεις του Εξαφανίστηκαν τ' αγάλματα, στη θέση τους παίζουν βιολί όσοι έμειναν ξεκρέμαστοι στην αποβάθρα Πεθαίνουμε, τέλος, άγνωστοι στην πιο σκιερή γωνιά μιας Κυριακής ή σαν τη φλόγα του κεριού που τρέμει μαντεύοντας από πριν τη δυστυχία που έρχεται Χάσαμε τις αγκαλιές στα γειτονικά φεγγάρια άλλων.

3.
......φαίνομαι ύποπτος Μήπως θέλουν φιλοδώρημα; Κούνησε το χέρι αρνητικά Σήκωσε τους ώμους κι απομακρύνθηκε Προχώρησε ανενόχλητος, και μόνο τα ανάλαφρα βήματά του αντηχούσαν στις πλάκες Ο θόλος ξεδίπλωνε την ηχώ αδύναμα με αδιάσπαστη νομοτελειακή συνέχεια[3] Τα ονόματά μας, τα σώματά μας μίλησαν, έσμιξαν κι έφυγαν Εμείς μείναμε μαζί τους ορκισμένοι στην αδελφοσύνη των άστρων Ποταμοί λευτερωμένοι καταβροχθίζουν τοπία, ή κάποτε ο άντρας εν τη δόξη του, ανδρόγυνος άγγελος, τελικά σύζυγος του εαυτού του Αν σάς αρέσει ο επίλογος προσέξτε τον ιδιαίτερα- όπου με στέλνει η ποιητική δικαιοσύνη. Αυλαία. ΑΜΛΕΤ: .....δεν θα υπάρξουν άλλοι γάμοι, η Οφηλία δυστροπεί-/ Ο Blake στον Παράδεισο[4] όπως ο Dante, φεύγουν απ' το προσκήνιο μ' ένα χαμόγελο τραγικό Πονήματα της τελευταίας πενταετίας θα πουν, γνωστά σε όλους.
Ώσπου τα φώτα σβήνουν και τα σπίτια ανήκουν στον εαυτό τους με τρόπο περίεργο, ανεπίστρεπτο Και μια νύχτα μάς εκδικούνται- ο,τι μπορεί να σοφιστεί μια καρέκλα γι' αυτήν την εκμετάλλευση, κι ας με διέψευσε η ζωή, που έκανα τόσες φορές στο περιθώριο ενός τέλους, που κούρασε.
Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ: [με καινούρια κατακίτρινα παπούτσια adidas, κρατώντας το μίσχο ενός κόκκινου γαρύφαλλου με τα δόντια Ανάμεσα απ' τα χείλη του ξεπεταγόταν επαίσχυντα Στην τσέπη του γιλέκου το χρυσό ρολόι με την κομψή κατένα Είδε πίσω του τα σκοτεινά κτίρια των μνηστήρων, να δύουν οριστικά και αμετάκλητα, καθώς πορεύεται στην δεύτερη εκδημία του]: .........μια χούφτα αυγές και φύκια, αρκετό να παρέρχεσαι, - Κυρά της Άλλης Όχθης[5], Κοπέλα του Παραμυθιού. Καμία συναρπαγή. Παραίτηση. Συγκατάθεση, έμαθα να φιλιώνω. [Επιβλητικοί δαυλοί λαμπυρίζουν]
Όλα είναι δικαιοσύνη Στο σημείωμα έγραφε: Τελευταία μου παράκληση μη αφήνοντας διαθήκη- το ψεύτικο νόμισμα στο καπέλο του τυφλού αξίζει το χέρι αυτού που το έριξε Οι προσευχές εισακούστηκαν Οι μνηστήρες αμήχανοι,- και σωπαίνουν Η τελευταία στιγμή έρχεται αθόρυβη.

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Oκτάβιο Πας βλ. σημ. [5]
[2] Χάρης Βλαβιανός, Τρία Ποιήματα/ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ τ.109/2016
[3] Φραντς Κάφκα, Η Δίκη, μτφρ. Γιάννης Βαλούρδος, Γράμματα 2006
[4] Xάρης Βλαβιανός ό. π.
[5] Οκτάβιο Πας, Ποιήματα, μτφρ. Μάγια Μαρία Ρούσσου, ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1986

https://media.npr.org/assets/img/2011/04/04/reclamation__slide-31926827fc7d8f1ca2a3bc8888b2cc152f140e73-s800-c85.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU