Σε μαθητές και εκπαιδευτικούς (για το αναπαλλοτρίωτο νόμισμα του πολιτισμού μας)
Αγαπητά μου παιδιά, νέοι και νέες, αγαπητοί λειτουργοί της παιδείας, καλή δημιουργική χρονιά με υγεία, χαρά και κυρίως με κάθε ευλογία του Χριστού.
Ευλογημένη από το Θεό (γι᾽ αυτό προσευχόμαστε και τελούμε τον Αγιασμό της έναρξης).
Δημιουργική από όλους εσάς, που απαρτίζετε την εκπαιδευτική κοινότητα.
Δίχως την ευλογία του Θεού ή δίχως τη δική σας συνεισφορά, θα έχουμε “αναπηρία” παραγόντων.
Και το ένα και το άλλο έχουν το ρόλο τους, τη σπουδαιότητά τους.
Δεν είναι ισοδύναμα ούτε ισόκυρα, αλλά είναι απαραίτητα και τα δύο.
Ο Θεός να μας φωτίζει, αλλά κι εμείς να θέλουμε να προχωρήσουμε στη μάθηση.
Μιλάω απλά, σε μια εποχή που όλα έχουν γίνει πολυσυνθετικά.
Όμως, η ομορφιά της ζωής είναι απλή. Η ομορφιά της μάθησης είναι ανάλαφρη.
Είναι ανάλαφρη, όταν υπάρχει η ευλογία του Θεού, κι όταν υπάρχει η διάθεση να κουρασθούμε, για να προχωρήσουμε στη γνώση.
Γνώση, μάθηση, σχολική εκπαίδευση, σχολική κοινότητα, σχολική μονάδα, σχολική τάξη, όλα ομορφαίνουν, όταν μαζί με τη μάθηση σεβόμαστε κι αγαπάμε οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές τους άλλους μεταξύ μας.
Στη γλώσσα μας, εκπαίδευση και μόρφωση, παιδεία και διαμόρφωση πάνε μαζί.
Μόρφωση θα πεί διαμορφώνομαι σαν χαρακτήρας, σαν άνθρωπος, με εργαλείο τη μάθηση και τη συμμετοχή στην εκπαίδευση.
Μου έλεγε ένας μαθητής μιάς σχολικής μονάδας, όταν τον ρώτησα, “πως παιδί μου βλέπεις το γυμνάσιο; Δύσκολο; Εύκολο; Ευχάριστο; Δυσάρεστο;”
Ξέρετε, τι μου αποκρίθηκε;
“Για να σε εντυπωσιάσει ένα μάθημα, Σεβασμιώτατε, αυτό εξαρτάται από τον καθηγητή. Πόσο όμορφα το παραδίδει, πόσο ενδιαφέρον προκαλεί στους μαθητές η διδασκαλία του και κατά πόσο ζει αυτό που διδάσκει”.
Μάλιστα. Ακόμη και σήμερα, που οι εκπαιδευτικοί δουλεύετε “φορμαρισμένοι” σε πλατιά κι ανοιχτά προγράμματα νεωτερισμού, το πιο σπουδαίο είναι να αγαπάτε το ρόλο σας, να αγαπάτε κι αυτούς με τους οποίους προχωράτε μαζί, για να τους μορφώσετε, να τους διαμορφώσετε, να τους βοηθήσετε να μάθουν και να προσφέρουν στην κοινωνία. Μόνο, όταν αγαπάς, σέβεσαι αληθινά τα όρια του μαθητή (κι ο μαθητής των συμμαθητών του). Μόνο, όταν αγαπάς, τροφοδοτείς την ελεύθερη φιλοτιμία κάθε μέλους της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Εδώ ακριβώς υπάρχει μια “χρυσή τομή”.
Είναι η ομορφιά της παράδοσης, η αξία της παράδοσης, η φυσικότητα της παράδοσης.
Όσο κανείς εκβιάζεται να κάνει άλματα και όλο άλματα και μόνο άλματα, πέρα από τη δοκιμασμένη φυσικότητα της ανθρωπιάς και τη δοκιμασμένη φιλοτιμία της αρετής, τότε διακινδυνεύει να σπρώχνει ολοένα στο κενό τους αποδέκτες, να βρεθεί κι αυτός μαζί τους στο κενό.
Σήμερα, έχουμε ολοένα και νέες ανέσεις σε σχήματα μόρφωσης που ακόμη δεν δοκιμάστηκε η αποτελεσματικότητά τους στη δόμηση ή στην αποδόμηση κάθε ανθρώπινου παράγοντα και της κοινωνίας όλης. Νομίζουμε ότι κάνουμε άλματα προς το καινό με “αι”, το καινούργιο, προς τις καινοτομίες. Αλλά δυστυχώς κάνουμε άλματα τεράστια προς το κενό με “ε”.
Το διαπιστώνουμε με την αυξανόμενη μεταδιαφωτισμένη και μετανεωτεριστική ραγδαία παραγωγή θυτών και θυμάτων αντικοινωνικότητος, ατομικότητος, βίας, αδικοπραγίας, απόπτωσης. Με χίλια δυό προσχήματα “αυτοδικαίωσης” που καταπατά και τη δικαιοσύνη και τα δικαιώματα κάθε άλλου συνανθρώπου και τα δικαιώματα μιάς γνήσιας διακοινωνίας. Κατά βάθος (σύμφωνα με την ανθρωπολογία της φωτισμένης πείρας των προγόνων και των αγίων μας) και οι θύτες και τα θύματα της διατρέχουσας αντικοινωνικότητας είναι όλοι θύματα μιάς εθελούσιας απόδυσης της αληθινής ανθρωπιάς.
Αληθινή ανθρωπιά μας έδειξε ο Χριστός μας, ο Θεός που έγινε άνθρωπος, για να γίνει η αποκατάσταση, η οδός, η αλήθεια, η ζωντάνια, το “μέτρο” της αληθινής ανθρωπιάς. Κι αυτήν την αληθινή ανθρωπιά θέλησαν να την παραδεχθούν και να την φανερώσουν επίσης όσοι Του έμοιασαν, που κάθε μέρα παρελαύνουν όχι με σημαίες και πανώ, αλλά με την αξιοθαύμαστη ομορφιά της χριστοποιημένης ζωής τους.
Βάλτε, σας παρακαλώ, τον άγιο Παίσιο της εποχής μας δίπλα σε κάθε “δικαιωματιστή” της εποχής μας, και θα διαπιστώσετε πόσο πλεόνασμα ανθρωπιάς είχε ο πρώτος, και πόσο υστέρημα ανθρωπιάς διεκδικεί ο δεύτερος.
Γι᾽ αυτό μιλώ για τη ρήτρα της γενναίας παράδοσης, της όμορφης παράδοσης, των σταθερών θεμελίων για την εποικοδόμηση μιάς παιδείας γνώσεων και αρετής.
Με αυτές τις σκέψεις σε ανοιχτή διακοινωνία καρδιών και συνειδήσεων χαιρετίζω εγκάρδια το φετινό ξεκίνημα της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς για κάθε σχολική μονάδα της επαρχίας μας.
Και προσδοκώ από κάθε μαθητή και κάθε μαθήτρια, όπως κι από κάθε εκπαιδευτικό, να συνεισφέρουν τη δική τους πολύτιμη φιλοτιμία στη σχολική κοινότητα, ευχόμενος να καρπωθούν την ευλογία του Θεού και να προκόψουν ευλογημένα στην πορεία και της μάθησης και προπαντός της (δια)μόρφωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.